Final in Draem

ลำดับตอนที่ #2 : คำสาปของเคน

ณ ราชวัง
 "เจ้าว่าเรามีสิทธิ์จะชนะความชั่วร้ายไหม" กษัตริย์ถาม
 "ครั้งหนึ่งท่านก็เคยพูดเช่นนี้แต่ในที่สุดเราก็ชนะ" กริมพูดให้กษัตริย์มั่นใจ
 "แย่แล้วครับ" ชายผู้หนึ่งรีบร้อนมาเข้าเฝ้า
 "กองทัพมาลาวีบุกแล้วครับ" ชายผู้นั้นพูดอย่างเสียใจ
 "ว่าไงนะมันมากันเท่าไหร่แล้วใครเป็นแม่ทัพ" กษัตริย์ถาม
 "มากันนับหมื่นกษัตริย์เมืองมาลาวีเป็นแม่ทัพ" ชายผู้นั้นรีบร้อนที่จะตอบ
 "ครีนัส ธีฟ ไปใส่ชุดเกราะและนำทัพไปประจำสนาม ส่วนข้าจะไปจำคาถาและขอความช่วยเหลือจาก
เมืองบลูดอลฟิน" กษัตริย์มอบหมายหน้าที่
 "แล้วข้าละ" กริมงง
 "เจ้าพาเด็กกับผู้หญิงไปซ่อนในถ้ำเร็ว" กษัตริย์พูดอย่างรีบร้อน
 "แต่ข้าอยากออกรบ" กริมพูดอย่างมั่นใจ
 "เจ้าอย่าเพิ่งลืมคำสาปของเคนไปได้" กษัตริย์พูดมีเหตุผลจนกริมไม่สามารถโต้เถียง
 ครีนัสและธีฟรีบสวมชุดเกราะและนำทัพไปยังสนามรบ แต่ข่าวร้ายในที่สุดก็มาถึงเมื่อกษัตริย์ออกมายังสนาม
 ณ สนามรบ
"บลูดอลฟินพึ่งถูกตีแตกก่อนหน้าเราไปไม่นานจากกองทัพมาลาวีกองนี้เละ" กษัตริย์พูดอย่างเศร้า
 "ท่านรู้ได้เช่นไร" ครีนัสถาม
 "กองทัพบลูดอลฟินลี้ภัยมายังเมืองเราเพราะพ่ายแพ้สงคราม" กษัตริย์พูดอย่างเศร้า
 "ข้าได้เชิญคนลี้ภัยให้ร่วมรบแล้ว" กษัตริย์ได้หาทางแก้ไว้แล้ว
 "ท่านจะกล่าวปราศัยหน้าสนามรบไหม" ธีฟมาขัดจังหวะ
 "ก็ดีเผื่อศึกครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย" กษัตริย์พูดอย่างเบาๆ
 กริมขัดคำสั่งของกษัตริย์แอบปลอมตัวเข้าไปเป็นทหารรบ
 "ฆ่ามันโดยไม่ต้องปราณี เพื่อเมืองคาร์ฟของเรา(เฮ้)ยมทูตรอเราอยู่แล้วปล่อยให้เขารอช้าหน่อยจะเป็นไรไป(เฮ้)"
พูดปราศัยไม่ทันจบกษัตริย์มาลาวีสั่งบุกทันที
 "บุก...." กษัตริย์สั่งบุก
 "ย๊าก"
 กริมได้วิ่งเข้ามาหาครีนัสและธีฟ
 "แข่งกันนับมั้ย" กริมพูดจนครีนัสและธีฟตกใจ
 "เจ้ามาได้ไงเนี่ยกษัตริย์สั่งว่าห้ามมาไง" ครีนัสพูดอย่างตกใจ
 "เจ้าไม่กลัวคำสาปของเคนมั้งเหรอ" ธีฟพูด
 "ข้าไม่กลัว" กริมพูด
 "เตรียมประจัญบาญได้แล้ว" กริมเตือน
 เป็นการเผชิญหน้าระหว่าง 2 เมืองที่ยิ่งใหญ่
 "ป้อง แป้ง ป้อง แป้ง" เสียงดาบกระทบกันจนลั่นเมือง
 ในที่สุดกษัตริย์มาลาวีได้ลงจากรถม้าอย่างเชื่องช้าเขาใส่เสื้อคลุมสีดำ หมวกเหล็กเป็นรูปงูเห่า5หัว เขาใส่หน้ากาก
ปิดหน้าปิดตา และถือคาทาขนาดยาวเท่าไม้เท้า
 กษัตริย์มาลาวีได้เสกคาถาโดยใช่มือสองข้าจับลูกแก้วที่หัวไม้คาทา กริมและทุกคนจับตามองคาถาโดยไม่ทิ้งสายตา
 "ฟิ้ว ฟิ้ว......." คาถาที่กษัตริย์มาลาวีเรียกเป็นคาถาธนูไฟลงมาจากฟ้านับร้อยดอก
 "กริมทำอะไรสักอย่างดิ" ครีนัสเรียกร้อง
 กริมใช้ดาบของตนชูขึ้นบนฟ้าแล้วท่องคาถา
 "ฟูม ฟูม...." คาถาที่กริมใช้เป็นเหมือนสายฝนรวมเป็นเส้นเดียวกวาดธนูของกษัตริย์มาลาวีไม่เหลือสักดอก
 กษัตริย์มาลาวีไม่พอใจได้ยืนมองกริม กษัตริย์คาร์ฟได้รู้ว่ากริมอยู่ที่นี่เพราะคาถาที่กริมใช้ เป็นคาถาประจำตระกูล
ของกริมที่สามารถหยิบของอันทรงพลังออกมาได้ กษัตริย์คาร์ฟรู้ว่ากษัตริย์มาลาวีไม่พอใจ จึงตัดสินใจกระโดดลง
จากรถม้าและพุ่งตรงไปหากษัตริย์มาลาวีเพื่อคุ้มกันกริมไม่ให้กษัตริย์มาลาวีลงไปสู้กับกริม
 การต่อสู้ของกษัตริย์กับกษัตริย์ได้เริ่มขึ้น
 "เปล เปล....." กษัตริย์ของคาร์ฟได้เริ่มใช้คาถาก่อนโดนเป็นพลังแสงโจมตีไปยังกษัตริย์มาลาวี
 "หวืด แพร้ง...." กษัตริย์มาลาวีสร้างเกราะป้องกันโดยคาถาอย่ารวดเร็ว
 กษัตริย์คาร์ฟ และกษัตริย์มาลาวีมีฝีมือเทียบเท่ากันมาก จึงไม่มีทีท่าว่าใครจะแพ้
การต่อสู้ในสมรภูมิแห่งการแย่งชิงดินแดนได้ยืดเยื้อยาวนานจนในที่สุด มีทหารม้าคนหนึ่งออกมาจากด้านมาลาวี
กริมรู้สึกแปลกใจว่ามีทหารม้ามาทำไมทั้งๆที่สงครามได้เริ่มนานแล้ว ทหารม้าคนนั้นใส่ชุดเกราะสีแดง หมวกเหล็ก
สีแดง หมวกมีลักษณะคล้ายพระอาทิตย์ มีอาวุธเป็นธนู และดาบ ชายคนนั้นได้ลงจากม้าและเล็งธนูจะยิงไปหา
กษัตริย์คาร์ฟ
 กริมเห็นเช่นนั้นไม่รีรอใจใช้ดาบชี้ไปทางชายคนนั้นใช่คาถาดาบร้อยเล่ม ชายผู้นั้นหลบทันและหันมามองกริม
พร้อมกับชักดาบออกมา และวิ่งไปหากริม กริมได้ปะทะดาบกับเขา แต่ในใจเขากำลังคิดว่าชายคนนี้ผู้ถือธนู
จะเป็นคนที่เคนได้สาปแช่ง กริมจึงหาทางแก้ด้วยการฉวยโอกาสหักคันธนู เมื่อหักคันธนูกริมได้โล่งใจและสู้กับ
ชายคนนั้น พร้อมตั้งข้อสงสัยว่าชายคนนั้นเป็นถึงขุนนางของกษัตริย์มาลาวี เพราะดูจากชุดเกราะที่ใช้ และฝีมือ
ปรากฎว่ากริมได้ใช้ดาบของตนฟันที่คออย่างเฉียดๆ ขุนนางคนนั้นได้ล้มไป กริมหันหลังกลับไปสู้กับคนอื่น
แต่ขุนนางนั้นฉวยโอกาสใช้ลูกธนูปักที่ต้นขา ทันใดนั้นตัวกริมได้มีเลือดออกทั่วร่างกาย กริมรู้ทันทีว่านี่เป็น
ธนูเล็บอินทรีย์ที่เป่าคาถาของกษัตริย์มาลาวี
 กษัตริย์คาร์ฟเห็นกริมถูกธนูของกษัตริย์มาลาวีจึงตัดสินใจใช้ระเบิดควันทำให้กษัตริย์มาลาวีกลายเป็นกระดูก
กษัตริย์คาร์ฟได้ชัยชนะจากการสู้กับกษัตริย์มาลาวี และทำให้ทัพมาลาวีถอยกลับ กษัตริย์คาร์ฟวิ่งเข้าไปหากริม
และใช้หินเป่าคาถาให้กริมอมไว้เพื่อหยุดการไหลของเลือด
 "กริมเจ้าเป็นอะไรไหม" กษัตริย์ตรัสด้วยความเป็นห่วง
 "ข้าอยากเจอหน้าลูกข้า" กริมอยากพูดก่อนตาย
 กษัตริย์ได้สั่งย้ายร่างของกริมไปอยู่ในห้องของหมอ
 "ข้าอยากเจอหน้าลูกชาย" กริมพูดกับหมอ
 "ได้เดี๋ยวข้าตามมาให้" หมอได้พูดกับกริม