ฟิคบารามอส(เฟริน x คาโล)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที5

“จะมาพูดเรื่องหนูเฟรินกับคาโลรึไง”แค่ได้ยินเสียงฝีเท้า ของใครบางคนที่เดินมาข้างหลัง คาร์ลก็รู้ได้ทันทีว่า คนที่เพิ่งกลับเข้ามาในห้องเป็นใคร แน่หละก็นี่มันห้องของโรเวนนี่นา

“หึ อะไรกัน นี่มันห้องฉันนะ แต่ก็ถือว่านายเดาถูกหละ ถามจริงๆเถอะ นายจริงจังกับเฟรินขนาดไหน”โรเวนเดินไปเก็บของและเดินมานั่งข้างๆคาร์ลที่นั่งอยู่ตรงระเบียง
 

“ถามงี้หมายความว่าไงกลัวฉันจีบแล้วทิ้งรึไง”โรเวนยิ้มออกมาเล็กน้อยและหันมามองไอ้เพื่อนซี้ตัวแสบต่างป้อมของเขาด้วยสายตารู้ทัน

“ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงฉันคงต้องจัดการนายกันหน่อยหละ แล้สที่ถามสรุปว่ายังไง ”เสียงโรเวนเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้น มา

“โรเวนนายก็คงรู้แถวบ้านฉันนะเรียกฉันว่า คาร์ลเพลย์บอย ฉันนะคบผู้หญิงจีบผู้หญิงมาก็เยอะ แต่เฟรินนะไม่เหมือนกัน ถึงแม้เธอจะดูแก่นๆแต่ ก็มีความอ่อนโยน และร่าเริงแถมยังกล้าหาญมากกว่าผู้ชายบางคนซะอีก เธอทำให้ฉันรุ้สึกอบอุ่นหัวใจได้ซึ่งไม่มีใครเคยทำให้ฉันรู้สึกอย่างงี้มาก่อนในชีวิต ฉันจึงบอกนายได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า ฉันคงรักเฟรินเข้าซะแล้วหละ” โรเวนได้ฟังดังนั้นก็ได้แต่ถอนใจ

‘เฟรินเธอจะรู้ไหมเนี่ยว่าทำให้ผู้ชายหลายๆคนต้องลำบากใจ’

“ฉันหวังว่าสิ่งที่นายพูดมันจะมาจากใจของนายจริงๆนะ เพราะถ้านายทำเฟรินร้องไห้ไม่ใช้แค่คาโลหรอกที่จะจัดการนายคงเป็นคนทั้งป้อมอัศวิ้นนี่แหละที่จะจัดการนาย”พูดจบโรเวนก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อที่จะเข้านอนเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว

“เอ้อแล้วอีกอย่างนะ ฉันหวังว่านายจะสู้อย่างยุติธรรมเพื่อได้ครองใจเฟริน แต่นายก็คงต้องทำงานหนักหน่อยเพราะคาโลนะคงอยู่เต็มหัวใจของเด็กคนนั้นเลยหละ”โรเวนพูดทิ้งท้ายไว้และเดินไปหยิบเสื้อผ้าและเข้าไปอาบน้ำปล่อยให้เพื่อนของเขาได้นั่งคิดอะไรต่อมิอะไรไปคนเดียวเงียบๆ

“ฉันจะทำยังไงให้ได้เธอมากันนะเฟริน”แววตาของผู้ที่เคยมั่นใจในเรื่องของผู้หญิงมากอย่างคาร์ลถึงกับหม่นแสงลง ความมั่นใจที่เคยมีกลับหดหาย เหลือไว้เพียงแต่ความกลัวและหวั่นไหวอยู่ภายใน
 

คาร์ลลุกเดินออกไปจากห้องของโรเวนเงียบ แต่เสียงประตูที่ไม่ได้ใส่ใจจะปิดให้เงียบจึงทำให้คนในห้องน้ำรู้ว่า เพื่อนเขากลับออกไปแล้ว

 

“เฟรินๆตื่นโว้ย ไอ้เฟรินตื่นซะทีสิว่ะ”เสียงเรียกของนักฆ่าตาสีม่วงซึ่งตอนนี้คงปลุกคนทั้งป้อมได้แล้วแต่ไม่สามารปลุกหญิงสาวตรงหน้าได้แม้แต่น้อยทำเอานักฆ่าถึงกับสบถออกมาไม่เป็นภาษาและปล่อยให้ เพื่อนของเขาจัดการ คาโลที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ ส่งสายตาให้คิลลงไปรอข้างล่างก่อนเดี๋ยวจัดการเอง คิลไม่ขัดศรัทธาเดินออกไปข้างนอกทันที คาโลยิ้มออกมาน้อยๆกับภาพตรงหน้าแต่ก็คงปล่อยให้นอนต่อไม่ได้เพราะนี่พวกเขาก็ใกล้จะสายแล้ว คาโลเดินไปกระซิบข้างหูเฟรินทำเอาเจ้าตัวดีสะดุ้ง และหันมายิ้มให้กับคาโลอย่างดีอกดีใจก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ทำเอาคนปลุกถึงกับส่ายหัว แต่ก็ดีใจที่เธอยังเหมือนเดิม

 

“อร่อยเป็นบ้าเลยโว้ย”น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดีใจ ที่ปกติแล้วจะไม่เป็นถ้าได้คาโลปลุกจากเตียงแต่วันนี้มันแปลกออกไปทำเอาเหล่าลิงทโมนต้องรีบล้อมวงเข้ามาและถามเฟรินซึ่งกำลังเอร็ดอร่อยกับข้าวจานที่สองตรงหน้า

“เฟรินวันนี้แกเป็นอะไรว่ะอารมณ์ดีผิดปกติ”คิลเป็นผู้เปิดประเด็นก่อนเป็นคนแรก ทำเอาคาโลถึงกับส่ายกหัวและลากเก้าอี้ออกไปนั่งวงนอก

“อ้อป่าวก็ไม่มีไร ก็แค่อารมณ์ดีผิดด้วยเหรอว่ะ”คำตอบที่แสนจะธรรมดาไม่ค่อยถูกใจคนฟังเท่าไหร่นัก ทำให้ต้องยิ่งรุกถามมากขึ้น

“ไม่จริงอ่ะปกติใครๆเขาก็รู้ว่าถ้าฉันปล่อยให้คาโลมันปลุก ปกติแกจะต้องลงมาด้วยอาการหน้าติดจะแดง ไม่ก็โกรธหน้าดำหน้าแดงนะแต่วันนี้ไหงแกถึงอารมณ์ดีได้ว่ะ”คิลวิเคราะห์สถานการณ์โดยรวมให้เพื่อนของเขาฟังซึ่งเฟรินก็ไม่ค่อยใส่ใจจะตอบเหมือนเดิม แต่ไอ้คำถามของครี๊ดต่อมานี่สิทำเอาแทบสำลัก

“หรือว่าไอ้คาโลมันขอแกแต่งงานว่ะเฟริน”ครี๊ดยื่นหน้าเข้ามาใกล้เฟรินมากเหลือระยะห่างเพียงไม่กี่เซน ก่อนถามแต่พอถามจบเท่านั้นแหละเจ้าตัวยุ่งถึงกับพ่นข้าวใส่หน้าคนถามไปเต็มๆ ทำเอาทั้งโต๊ะมีแต่เสียงหัวเราะกับสภาพของครี๊ด และคาโลที่กำลังจะมาลากตัวครี๊ดให้ออกมาห่างๆเฟรินอีกนิดก็นั่งลงตามเดิมได้อย่างสบายใจ

“บ้าเหรอพวกแก นี่ๆจะสายแล้วไปกันเถอะคิล คาโล”ปากก็เรียกคิลแต่พอเจ้าตัวเก็บจานเสร็จก็ลากแต่คาโลออกไปทันทีโดยไม่รอให้เพื่อนๆของเธอถามอะไรอีก

 

ทั้งสองเดินมาตามทางที่จะไปห้องเรียน ซึ่งตอนนี้คนเริ่มน้อยเพราะใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว เฟรินเขยิบเข้าไปใกล้คนข้างตัวที่ยังคงตีหน้านิ่งเหมือนเดิมมาตลอดทาง

“นี่คาโล”คาโลหันมามองหญิงสาวตรงหน้าเพื่อเปิดโอกาสให้พูด

“ที่พูดเมื่อเช้าสัญญาแล้วนะ”พูดจบเจ้าตัวดีก็ยื่นนิ้วก้อยมาให้เพื่อให้อีกฝ่ายเกี่ยวเพื่อทำสัญญากัน

“ฉันสัญญา”คาโลยื่นนิ้วก้อยของตนออกมาจะเกี่ยวด้วยแต่ฝ่ายเฟรินกลับชักออกไปเฉยๆพลางทำหน้าแบ้ก่อนที่จะถามเป็นครั้งสุดท้าย

“ถ้านายไม่มั่นใจว่าจะทำได้อย่าเกี่ยว”เท่านั้นแหละคาโลก็ยิ้มออกมา ทำเอาเฟรินชะงักเพราไอ้รอยยิ้มแบบนี้ของมันนี่แหละอันตรายเหลือแสน คาโลค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆเฟรินทำให้เฟรินต้องเดินถอยหลัง แต่เพียงไม่กี่ก้าวเฟรินก็จนมุมซะแล้วเพราะหลังของเธอมันชนกำแพงซะแล้วนะสิ เฟรินเบิกตาขึ้นอย่างตกใจเพราะคาโลเอามือสองข้างมายันไว้กับกำแพงเป็นเหมือนคุกไม่ให้เธอออกไปไหน

“ฉันมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์นั่นแหละเฟริน”คาโลกระซิบที่ข้างหูของเฟรินเบาๆ จึงทำให้เฟรินโวยวายออกมากับการกระทำอันโจ่งแจ้งแบบนี่ของคนตรงหน้า

“เฮ้ยแล้วทำไมแกต้องเข้ามาซะชิดขนาดนี้ด้วยหละ”

“ก็ถ้าเธอไม่มั่นใจ งั้นฉันจะทำให้เธอมั่นใจ”พูดจบคาโลก็โน้มตัวลงไปประกบจูบกับริมฝีปากบางนุ่มของอีกฝ่ายทำเอาเฟรินถึงกับเบิกตาโพลง เฟรินพยายามดิ้นแต่ก็ถูกไอ้เจ้าชายน้ำแข็งตรงหน้าเปลี่ยนมากอดเพื่อให้เธอหยุดดิ้น จูบอันอ่อนโยนของอีกฝ่ายทำเอาเฟรินถึงกับเคลิ้มตามไป ภาพตรงหน้าทำเอาคนที่เผลอเดินผ่านมาตรงมุมตึกต้องหยุดชะงักลง และหันกลับด้วยหัวใจอันเจ็บปวดและอ่อนล้ากับภาพตรงหน้า โรเวนซึ่งเดินตามเพื่อนของเขามาเห็นท่าทางของอีกฝ่ายก็ถึงกับกังวลเพราะปกติสิงห์เพลย์บอยอย่างคาร์ลจะไม่จ๋อยเพราะเรื่องผู้หญิงแค่นี้ แต่ท่าทางคราวนี้เพื่อนเขาคงจะจริงจังกับเฟรินมากสินะ

 

โครม!!

กองทัพลิงทโมนแห่งป้อมอัศวินร่วงลงมาจากต้นไม้ใหญ่ในสวนซึ่งสามารถมองเห็นจุดที่เฟรินยืนได้อย่างดี ทำเอาเฟรินต้องผลักคาโลออกไปทำให้คาโลลงไปกองกับพื้นเหมือนเพื่อนๆของเธอทันที เฟรินซึ่งตอนนี้เริ่มแผ่รังสีอาฆาต ออกมาทำเอาผู้ชมและผู้ถูกชมถึงกับทำหน้าแหยๆและเผ่นออกไปจากตรงนั้นทันที พอดีกับที่เฟรินเรียกผ่าปฐพีออกมาหมายฟันหัวเจ้าพวกเพื่อนตัวดีและแฟนของเธอให้เละ

“หนอยไอ้เจ้าพวกบ้า มาให้ฉันเฉาะหัวซะดีๆนะพวกแก”เฟรินวิ่งไล่ตามเพื่อนของเธอออกไปทางห้องเรียน และคนทั้งโรเงรียนคงได้ยินแต่เสียงโหยหวนแลดูน่าสงสารของเหล่าผู้กล้าแห่งป้อมอัศวินเท่านั้น

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เย้ๆจบไปอีกตอนหึหึ อ่านให้สนุกนะค่า เรื่องอาจจะดำเนินช้าหน่อย เพราะอยากแต่งให้มันยาวนะค่ะ แต่ถ้าไม่ชอบกันก็บอกได้นะจ้าจะได้รวบรัดอิอิ