ฟิคบารามอส(เฟริน x คาโล)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4

“คิลเจอเฟรินไหม”เสียงเครียดถูกส่งมาจากเจ้าชายน้ำแข็ง ซึ่งเพิ่งกลับมาจากหาในสวนของโรงเรียนด้วยใบหน้าและแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยเหงื่อเหมือนเมื่อกลางวันไม่มีผิดเพี้ยน 

“ไม่เจอเลย”คิลสั่นหัวด้วยอาการเหนื่อยล้า ตอนนี้ก็สองทุ่มครึ่งจะสามทุ่มเข้าไปแล้ว ตั้งแต่พวกเขารู้ว่าเฟรินไม่อยู่ในห้องก็ราวๆหหนึ่งทุ่มเนื่องจากคิลจะมาตามเฟรินไปกินข้าว จึงได้รู้ว่าแม่ตัวยุ่งเพื่อนของเขาไม่อยู่ซะแล้ว คิลถึงกับหน้าซีดเพราะเมื่อไปเกือบชั่วโมงก็ยังไม่เจอเฟริน จึงระดมเพื่อนๆในป้อม ให้ช่วยกันตามหาเพราะถ้าคาโลมันมารู้ว่าเฟรินหายละก็ป้อมกลายเป็นป้อมน้ำแข็งแน่ แต่อะไรก็คงไม่เป็นดั่งที่หวังเพราะแค่สองทุ่มการประชุมก็เสร็จสิ้นซะแล้ว เมื่อคาโลรู้ว่าเฟรินหายไป ป้อมก็กลายเป็นป้อมน้ำแข็งอย่างที่คิลคาดไว้ไม่มีผิด ถ้าไม่ได้พี่โรเวนมาห้ามไว้ละก็พวกเขาคงแข็งตายไปแล้ว

ปัง!!เสียงเปิดประตูกระแทกเข้ากับผนังห้องนั่งเล่นโดยไม่ได้ตั้งใจของผู้เปิดเรียกความสนใจจากลิงทะโมนทั้งป้อมได้เป็นอย่างดี เมื่อร่างสูงสง่าของใครบางคนเดินเข้ามาพร้อมกับร่างบางในมือ ของอีกฝ่ายทำเอาทั้งป้อมหน้าเหวอ และเริ่มเหงือแตกซิกกับมหกรรมน้ำแข็งที่จะมาถึงอีกครั้ง

“อ้าวอยู่กันครบเลยแฮะ พี่เอาคนมาคืนนะ”คาโลเดินเข้าไปรับตัวเฟรินออกมาจากมือของคาร์ลทันทีโดยไม่ต้องให้บอก 

“พี่พาเฟรินไปไหนมา”เสียงเย็นถูกส่งมาพร้อมกับสายตาอาฆาตของคนผู้เป็นรุ่นน้อง ส่วนคนเป็นรุ่นพี่ผู้ได้รับสายตาอันไม่เป็นมิตรนี้มาก็ไม่ได้สะทกสะท้านมากมายนักกับยียวนกวนประสาทส่งกลับไปให้ผู้เป็นรุ่นน้องอีกด้วย

“ก็ออกไปเที่ยวนิดหน่อย”คำตอบสั้นๆง่ายของอีกฝ่ายเรียก อารมณ์โกรธจากคาโลได้เป็นอย่างดี และตอนนี้เขาก็ชักจะหึงขึ้นมาจริงๆซะแล้ว 

“อ้อๆแล้วก็พวกเราไปนั่งชมจันทร์กันที่สวนท้ายตลาดด้วยนะ เฟรินพูดใหญ่เลยแหละว่าชอบมากว่างๆนายน่าจะลองพาหนูเฟรินไปอีกบ่อยๆนะ”คำแนะนำจากผู้เป็นรุ่นพี่ ทำเอาทั่วทั้งป้อมแทบลมจับ เพราะดันไปหลอมน้ำแข็งซะได้ 

“คิลพาเฟรินไปที”คิลรีบเดินเข้ามาอุ้มเฟรินไปนอนที่โซฟาของห้องนั่งเล่นก่อน เจ้าตัวแสบที่ก่อเรื่องแทบจะทำป้อมแตกอยู่ร่อมร่อยังคงนอนอย่างมีความสุขต่อไปแบบไม่รู้เรื่องรุ้ราวแม้แต่น้อย

“รุ่นพี่ผมขอเตือนอย่ามายุ่งกับเฟรินอีก เขาเป็นของผมถ้าขืนพี่มายุ่งกับเฟรินอีกพี่ได้เจอดีแน่”อารมณ์เกิดพาให้คนที่พูดน้อยกลับพูดมากและยังเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนอีกด้วย เหล่าลิงทโมนของป้อมก็เริ่มหาที่นั่งรอบๆเพื่อดูมวยคู่เอกของวันนี้ซึ่งคงหาดูได้ยาก กันอย่างสนุกสนาน

“พี่ว่าเจอกันเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า อยากทดสอบดูว่าอัศวินจะสู้นักปราชญ์ได้รึเปล่า ”พูดจบคาร์ลก็เรียกดาบสีเงินแวววาว คมกริบ ด้ามจับมีลวดลาดวิจิตรงดงามสีดำสนิท ออกมาถือไว้ในมือ และตั้งท่าจะสู้โดยไม่รีรอ ฝ่ายคาโลที่ปกติจะสุขุมรอบคอบตอนนี้โดนพิษรักแรงหึงเข้าครอบงำ เรียกดาบคู่กายออกมาเช่นกัน ทั้งคู่ส่งสายตาให้กันเล็กน้อย และพุ่งปะทะดาบเข้าห้ากันโดยไม่รีรอ เสียงดาบที่ปะทะกันอย่างหนักหน่วง เป็นเวลาติดกันถึงสิบนาทีมาแล้ว ยังไม่มีฝ่ายไหนเพลี่ยงพล้ำให้แก่กัน จนทั้งคู่ผละออกจากกัน และกำลังจะต่อยกสอง แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงดุๆที่คุ้นเคยถูกส่งมาจากเวน ฮาเวิร์ด 

“หยุดได้แล้วทั้งคู่นั่นแหละ!!”โรเวนเดินกุมขมับมาแต่ไกล 

“อะไรกันพวกนายนี่มันชักจะเอาใหญ่แล้วนะ คาโลเรื่องแค่นี้นายถึงกับฟิวส์ขาด ไม่สมกับเป็นอัศวินผู้กล้าเลยนะ นายก็เหมือนกันคาร์ลเป็นรุ่นพี่ซะเปล่าดันมาท้าตีท้าต่อยกับรุ่นน้องด้วยเรื่องไร้สาระแค่นี้ ฉันหละเซงกับพวกนายจริงๆ คราวหน้าถ้าจะท้าตีท้าต่อยกัน ไปข้างนอกเลยนะ เดี๋ยวป้อมฉันก็เละหมดกันพอดี ไปๆ ที่ใครที่มันเลย ดึกแล้ว แต่ถ้าพวกนายต้องการกิจกรรมยามดึกก็ไม่ว่ากันนะ” 
ท่อนสุดท้ายโรเวนเน้นเป็นพิเศษและหันไปมองลิงทโมนซึ่งนั่งดูมวยคู่เด็ดด้วยแววตาสนุกสนานก็เจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดและเริ่มทยอยกันขึ้นห้องไปโดยที่ไม่ต้องให้บอกซ้ำสอง 

“ผมขอโทษครับพี่จะไม่ให้เกิดขึ้นอีก”คาโลโค้งตัวให้โรเวนเป็นเชิงขอโทษและ เดินไปช้อนร่างบางที่นอนไม่รู้เรื่องกลับห้องไปพร้อมกับคิล โรเวนมองตามรุ่นน้องอย่างปลงๆ เฮ้อสงสัยต้องคุยกับคาร์ลซะหน่อยแล้วแฮะ 

ไม่นานไฟในห้องนั่งเล่นรวมก็ถูกดับลงและความเงียบก็เข้าปกคลุมป้อมอัศวินอีกครั้ง แต่ยังคงมีห้องๆนึงที่ยังคงเปิดไฟอยู่ นั่นคือห้องของเจ้าชายน้ำแข็งนั่นเอง คาโลหลังจากออกมาจากการอาบน้ำก็มานั่งมองร่างบางที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงอย่างอาลัยอาวรณ์อยุ่เป็นนานสองนาน จนเพื่อนร่วมห้องที่ยังไม่หลับอีกคนต้องถามขึ้นอย่างเหนื่อยหน่าย

“นี่คาโลนายจะนั่งมองจนให้มันตื่นขึ้นมามองนายด้วยรึไง ฉันว่านอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้วนายนอนดึกมาหลายคืนแล้วนะพักซะบ้างแล้วอะไรในวันพรุ่งนี้มันก็คงกลับมาเหมือนเดิมเอง” คิลพูดถูกเขาไม่ควรมานั่งซึมอยู่อย่างนี้ คาโลหวนนึกไปถึงคำพูดของเพื่อนซี้เมื่อตอนกลางวัน จึงคิดได้ว่าควรที่จะทำอะไรบ้างแล้ว เขาไม่ควรปล่อยให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาเฟรินดำเนินต่อไปอย่างนี้ ไม่งั้นเฟรอนคงถูกแย่งไปเป็นแน่แท้

คิดได้ดังนั้นคาโลก็ดับไฟและล้มตัวลงนอนที่ที่นอนของตัวเองอย่างเหนื่อยล้า วันนี้มีแต่เรื่องทั้งวันสิน่า คาโลหันไปมองเจ้าตัวยุ่งก่อนจะผลอยหลับไปอย่างเหนื่อยใจและเหนื่อยสมองเป็นที่สุด…