ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
เมื่ออากาศเริ่มหนาวเย็นลง หิมะเริ่มโปรยปราย ก็เป็นตวบ่งบอกว่า ฤดูหนาวได้เข้ามาแล้ว ในตาสีน้ำาลจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างห้องนั้นชั้นปีที่6อย่างเหม่อลอย เธอจ้องออกไปอย่างไร้จุดหมาย ในท้องฟ้ายามราตรี ที่มีหิมะโปรย...
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก แกร๊งงงง..
เสียงนาฬิกาในห้องนอนตีบอกเวลาห้าทุ่มดังขึ้น เฟรินหันไปมอง ร่างบางตัดสินใจเดินไปปิดไฟในห้อง และเลิกที่จะรอใครบางคน ให้กลับมาจากการประชุม เฟริน ล้มตัวลงนอนบนเตียงกลางห้อง ซึ่งเตียงทางซ้ายมือเธอเป็นของนักฆ่าเพื่อนซื้ คิล ซึ่งหลับไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว เนื่องจากตอนเท่ยงคืนมันจะต้องออกไปตรวจตราความเรียบร้อยรอบๆป้อม ส่วนเตียงทางขวามือเธอนั้นยงคงถูกคลุมด้วยผ้าห่มสีขาว อย่างเรียบร้อย ไม่มีแม้แต่รอยยับ เฟรินพลิกตัวไปจ้องมอง เตียงของคาโล ด้วยสายตาเศร้า แล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลง
"คืนนี้ก็ดึกอีกแล้วสินะ.."เสียงพึมพำอันแผ่วเบาก่อนที่ร่างบางจะหลับไป ไม่ได้รอดพ้นหูของคิลไปแม้แต่น้อย คิลถอนหายใจ ขนาดเขายังรู้สึกเหนื่อย ไม่ต้องพูถึงเฟรินกับคาโลว่าจะเหนื่อยขนาดไหน คิลตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำเพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงเขาก็ต้องไปปฏิบัติหน้าที่แล้ว คิลลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้า แล้วหันมามองเฟรินหนึ่งทีก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
"เจ้านั่นมันจะรู้ไหมนะว่าเฟริน รอมันอย่างนี้ทุกคืน"
แกร๊ก
เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นจากข้างนอกห้องพอดีกับที่คิลอาบน้ำเสร็จ คาโลเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกองเอกสารกองใหญ่ ในมือ ถึงแม้คาโลจะไม่ได้บ่นอะไรออกมาให้คิลได้้ยิน แต่เขาก็มีตาและไม่ได้โง่พอจะไม่สังเกตว่า นัยน์ตาสีเงิน นั้นมีแววอ่อนล้า ขอบตาคล้ำไปถนัดตา คงเป็นเพราะตองเข้าประชุมจนดึกอย่างนี้ทุกครั้งนะสิ คาโลวางกองเอกสารลงบนโต๊ะส่วนตัวเองก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างอ่อนล้า คิลเช็ดหัวแล้ว เดินไปหยิบเข็มขัดที่ใส่อาวุธไว้เต็มอัตราศึกของเขาคาดเอว ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ปลายเตียงของคาโล คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถาม
"มีอะไรเหรอคิล"คาโลลุกขึ้นนั่ง และจ้องไปยังคิลอย่างสงสัย
"เฮ้ออ มีคนเขารอนายทุกคืนเลยรู้ไหม"คิลเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายจริงก็ไม่อยากพูดแต่ถ้าปล่อยให้เป็นงี้ต่อไป คาโลก็คงยังไม่รู้สึกอะไรอีกนาน
"ใคร?"คำถามสั้นๆตามแบบฉบับ ของเจ้าชายซึ่งสอบได้ทื่หนึ่งมันซทุกวิชา ไม่คิดว่าจะโง่เรื่องแบบนี้ขนาดนี้
"เฮ้ออ อย่าทำให้คนที่รักนาย และคนที่นายรัก ต้องทรมานนักสิ ระวังมันจะเปลี่ยนใจเอานะ"จริงๆคำพูดนี้เขามักจะใช้กับเฟรินมากกว่าเพราะมันมักจะทำตัวไม่สมหญิงเสมอ แต่ช่วงหลังๆมานี้เขาชักจะเริ่มสงสารเฟรินขึ้นมาตะหงิดตะหงิดแล้ว ที่แฟนมันเอาแต่ทำงานๆๆๆๆๆ
พูดจบคิล ก็เดินออกไปนอกห้อง ปล่อยให้เจ้าชายแห่งคาโนวาลนั่งถอนหายใจอยู่คนเดียว
'เฮ้ออ จริงอย่างที่คิลมันว่า' คาโลลุกขึ้นจากเตียงและคุกเข่าลงข้างๆเตียงของเฟริน เขาจ้องมองใบหน้านวล ด้วยแววตาอ่อนโยน และขอโทษ ในคราวเดียวกัน มือหนาเอื้อมไปจับมือเรียวขึ้นมากุม และยกขึ้นมาจูบหนึ่งทีอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวว่า เจ้าตัววุ่นจะตื่นขึ้นมาโวยวาย
"ขอโทษ ที่ทำให้เธอต้องรอทุกคืนนะเฟริน" คาโลโน้มตัวลงไปจูบเฟรินที่ริมฝีกปากบางอมชมพูอย่างอ่อนโยนและรักใคร่ เขาห่อมผ้าให้เฟรินใหม่และลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าที่จะอาบน้ำนอน โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ จะนอนยาวๆสกวันหลังจากที่นอนดึกมาทุกวัน
จิ๊บๆ
เสียงนอกร้องภายนอก ปลุกให้คนขี้เซาอย่างเฟรินตื่นจากนิทรา แต่เฟรินก็ยังเป็นเฟรินี่ตื่นขึ้นมาเองได้นี่ก็เพราะ ตอนนี้มันปาเข้าไปเที่ยงแล้วนั่นเอง ท้องน้อยๆของเฟรินร้องโครกคราก เป็นการเตือนว่าถ้าไม่รีบไปอาบร้ำและไปหาข้าวกินไส้จะต้องขาดแน่ๆ เฟรินกระเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงและวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าถลาเข้าห้องน้ไปอย่างเร่งรีบ สิบนาทีต่อมา ร่างบางในชุดกระโปรงยาวสีขาวสะอาดก็ออกมาจากห้องน้ำ โดยใบหน้าสดชื่น เฟรินมองไปรอบห้องเพื่อจะมองหาคนสองคน แต่ก็ไม่พบใคร ปกติเฟรินจะต้องโวยวายแล้วแท้ แต่อาจจะเป็นเพราะ หิวหรือ เป็นเพราะชินชากันนะ เฟรินหวีผมแบบลวกๆและเดินลงไปที่ห้องอาหารดราก้อน ซึ่งเต็มไปด้วยนักเรียนป้อมอัศวิน จึงทำให้ ป้อมนั่นเสียงดังเป็นพิเศษ เฟรินกวาดตามองไปรอบๆ จนเจอเข้ากับ มือซึ่งโบกเรียกเธอ เมื่อเฟรินเห็นว่าเป็นใครก็เดิน ไปที่ร้านข้าวและทำท่าว่าจะเดินไปที่โต๊ะซึ่งอีกคนก็แฟน อีกคนก็เพื่อนกำลังนั่งรออยู่ แต่เธอก็เลือกที่จะเดินผ่านไปนั่งที่มุมโรงอาหารติดกับกระจกแทน ทำเอาคิลกับคาโลทำหน้างงไปตามๆกันว่ามันเกิดอะไรข้นกับเฟรินมันกันนะ
หรือว่ามันจะงอน?
"เฮ้ยคาโลนายคงต้องไปดูมันหน่อยแล้วหว่ะ มันเล่นเดินผ่านไปไม่ทักไม่ทายแบบนี้ท่าทางจะของจริงหว่ะ"คิลเริ่มปฏิบัติการโยนขี้ให้กับคาโล ซึ่งจำใจต้องรับหน้าที่ง้อไปโดยปริยายอย่างไม่อาจปฏิเสธได้
คาโลลุกขึ้นเดินไปทางโต๊ะที่เฟรินนั่ง แต่เขาก็ต้องชะงักเนื่องจาก มีเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินเข้ม เดินตัดหน้าเขาเข้าไปนั่งตรงข้ามกับเฟรินซะแล้วพฤติกรรมทุกอย่างของคนทั้งสามถูกชาวป้อมอัศวินทั้งโรงาหารจับตามองพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย
"เอาแล้วเว้ย ศึกชิงนางหว่ะ"ครี๊ดพูดขึ้นกลางโต๊ะ ผู้เฝ้าสังเกตการณ์ชาวป้อมอัศวินต่างพยักหน้า เห็นด้วยกับการวิเคราะห์สถานการ์ของครี๊ด
"แกว่าไอ้คาโลมันจะทำยังไง ฉันว่าคราวนี้เฟรินมันไม่ยอมง่ายๆแน่เลยหว่ะ"คิลพูดขึ้น ด้วยท่าทางครุ่นคิด
"นั่นสิปกติก็ง้อยากอยู่แล้วยิ่งตอนนี้ ดันมีมือที่สามอีกต่างหาก คราวนี้เจ้าชายน้ำแข็งของพวกเราจะทำยังหงหละเนี่ย"กัสเอ่ยเสริมขึ้นมาทันที ทำเอาบรรยากาศที่ควรจะตรึงเครียดกลายเป็นไม่เครียดอย่างที่ควรเป็นซะแล้ว...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ๊ะๆหนูเฟรินของพวกเรางอนจริงๆซะแล้วแฮะ เอ้าแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันเนี่ย คาโลจะทำยังไงต่อไป คอยติดตามกันนะจ้า
ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก แกร๊งงงง..
เสียงนาฬิกาในห้องนอนตีบอกเวลาห้าทุ่มดังขึ้น เฟรินหันไปมอง ร่างบางตัดสินใจเดินไปปิดไฟในห้อง และเลิกที่จะรอใครบางคน ให้กลับมาจากการประชุม เฟริน ล้มตัวลงนอนบนเตียงกลางห้อง ซึ่งเตียงทางซ้ายมือเธอเป็นของนักฆ่าเพื่อนซื้ คิล ซึ่งหลับไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว เนื่องจากตอนเท่ยงคืนมันจะต้องออกไปตรวจตราความเรียบร้อยรอบๆป้อม ส่วนเตียงทางขวามือเธอนั้นยงคงถูกคลุมด้วยผ้าห่มสีขาว อย่างเรียบร้อย ไม่มีแม้แต่รอยยับ เฟรินพลิกตัวไปจ้องมอง เตียงของคาโล ด้วยสายตาเศร้า แล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลง
"คืนนี้ก็ดึกอีกแล้วสินะ.."เสียงพึมพำอันแผ่วเบาก่อนที่ร่างบางจะหลับไป ไม่ได้รอดพ้นหูของคิลไปแม้แต่น้อย คิลถอนหายใจ ขนาดเขายังรู้สึกเหนื่อย ไม่ต้องพูถึงเฟรินกับคาโลว่าจะเหนื่อยขนาดไหน คิลตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำเพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงเขาก็ต้องไปปฏิบัติหน้าที่แล้ว คิลลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้า แล้วหันมามองเฟรินหนึ่งทีก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
"เจ้านั่นมันจะรู้ไหมนะว่าเฟริน รอมันอย่างนี้ทุกคืน"
แกร๊ก
เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นจากข้างนอกห้องพอดีกับที่คิลอาบน้ำเสร็จ คาโลเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกองเอกสารกองใหญ่ ในมือ ถึงแม้คาโลจะไม่ได้บ่นอะไรออกมาให้คิลได้้ยิน แต่เขาก็มีตาและไม่ได้โง่พอจะไม่สังเกตว่า นัยน์ตาสีเงิน นั้นมีแววอ่อนล้า ขอบตาคล้ำไปถนัดตา คงเป็นเพราะตองเข้าประชุมจนดึกอย่างนี้ทุกครั้งนะสิ คาโลวางกองเอกสารลงบนโต๊ะส่วนตัวเองก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างอ่อนล้า คิลเช็ดหัวแล้ว เดินไปหยิบเข็มขัดที่ใส่อาวุธไว้เต็มอัตราศึกของเขาคาดเอว ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ปลายเตียงของคาโล คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถาม
"มีอะไรเหรอคิล"คาโลลุกขึ้นนั่ง และจ้องไปยังคิลอย่างสงสัย
"เฮ้ออ มีคนเขารอนายทุกคืนเลยรู้ไหม"คิลเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายจริงก็ไม่อยากพูดแต่ถ้าปล่อยให้เป็นงี้ต่อไป คาโลก็คงยังไม่รู้สึกอะไรอีกนาน
"ใคร?"คำถามสั้นๆตามแบบฉบับ ของเจ้าชายซึ่งสอบได้ทื่หนึ่งมันซทุกวิชา ไม่คิดว่าจะโง่เรื่องแบบนี้ขนาดนี้
"เฮ้ออ อย่าทำให้คนที่รักนาย และคนที่นายรัก ต้องทรมานนักสิ ระวังมันจะเปลี่ยนใจเอานะ"จริงๆคำพูดนี้เขามักจะใช้กับเฟรินมากกว่าเพราะมันมักจะทำตัวไม่สมหญิงเสมอ แต่ช่วงหลังๆมานี้เขาชักจะเริ่มสงสารเฟรินขึ้นมาตะหงิดตะหงิดแล้ว ที่แฟนมันเอาแต่ทำงานๆๆๆๆๆ
พูดจบคิล ก็เดินออกไปนอกห้อง ปล่อยให้เจ้าชายแห่งคาโนวาลนั่งถอนหายใจอยู่คนเดียว
'เฮ้ออ จริงอย่างที่คิลมันว่า' คาโลลุกขึ้นจากเตียงและคุกเข่าลงข้างๆเตียงของเฟริน เขาจ้องมองใบหน้านวล ด้วยแววตาอ่อนโยน และขอโทษ ในคราวเดียวกัน มือหนาเอื้อมไปจับมือเรียวขึ้นมากุม และยกขึ้นมาจูบหนึ่งทีอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวว่า เจ้าตัววุ่นจะตื่นขึ้นมาโวยวาย
"ขอโทษ ที่ทำให้เธอต้องรอทุกคืนนะเฟริน" คาโลโน้มตัวลงไปจูบเฟรินที่ริมฝีกปากบางอมชมพูอย่างอ่อนโยนและรักใคร่ เขาห่อมผ้าให้เฟรินใหม่และลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าที่จะอาบน้ำนอน โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ จะนอนยาวๆสกวันหลังจากที่นอนดึกมาทุกวัน
จิ๊บๆ
เสียงนอกร้องภายนอก ปลุกให้คนขี้เซาอย่างเฟรินตื่นจากนิทรา แต่เฟรินก็ยังเป็นเฟรินี่ตื่นขึ้นมาเองได้นี่ก็เพราะ ตอนนี้มันปาเข้าไปเที่ยงแล้วนั่นเอง ท้องน้อยๆของเฟรินร้องโครกคราก เป็นการเตือนว่าถ้าไม่รีบไปอาบร้ำและไปหาข้าวกินไส้จะต้องขาดแน่ๆ เฟรินกระเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงและวิ่งไปหยิบเสื้อผ้าถลาเข้าห้องน้ไปอย่างเร่งรีบ สิบนาทีต่อมา ร่างบางในชุดกระโปรงยาวสีขาวสะอาดก็ออกมาจากห้องน้ำ โดยใบหน้าสดชื่น เฟรินมองไปรอบห้องเพื่อจะมองหาคนสองคน แต่ก็ไม่พบใคร ปกติเฟรินจะต้องโวยวายแล้วแท้ แต่อาจจะเป็นเพราะ หิวหรือ เป็นเพราะชินชากันนะ เฟรินหวีผมแบบลวกๆและเดินลงไปที่ห้องอาหารดราก้อน ซึ่งเต็มไปด้วยนักเรียนป้อมอัศวิน จึงทำให้ ป้อมนั่นเสียงดังเป็นพิเศษ เฟรินกวาดตามองไปรอบๆ จนเจอเข้ากับ มือซึ่งโบกเรียกเธอ เมื่อเฟรินเห็นว่าเป็นใครก็เดิน ไปที่ร้านข้าวและทำท่าว่าจะเดินไปที่โต๊ะซึ่งอีกคนก็แฟน อีกคนก็เพื่อนกำลังนั่งรออยู่ แต่เธอก็เลือกที่จะเดินผ่านไปนั่งที่มุมโรงอาหารติดกับกระจกแทน ทำเอาคิลกับคาโลทำหน้างงไปตามๆกันว่ามันเกิดอะไรข้นกับเฟรินมันกันนะ
หรือว่ามันจะงอน?
"เฮ้ยคาโลนายคงต้องไปดูมันหน่อยแล้วหว่ะ มันเล่นเดินผ่านไปไม่ทักไม่ทายแบบนี้ท่าทางจะของจริงหว่ะ"คิลเริ่มปฏิบัติการโยนขี้ให้กับคาโล ซึ่งจำใจต้องรับหน้าที่ง้อไปโดยปริยายอย่างไม่อาจปฏิเสธได้
คาโลลุกขึ้นเดินไปทางโต๊ะที่เฟรินนั่ง แต่เขาก็ต้องชะงักเนื่องจาก มีเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินเข้ม เดินตัดหน้าเขาเข้าไปนั่งตรงข้ามกับเฟรินซะแล้วพฤติกรรมทุกอย่างของคนทั้งสามถูกชาวป้อมอัศวินทั้งโรงาหารจับตามองพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย
"เอาแล้วเว้ย ศึกชิงนางหว่ะ"ครี๊ดพูดขึ้นกลางโต๊ะ ผู้เฝ้าสังเกตการณ์ชาวป้อมอัศวินต่างพยักหน้า เห็นด้วยกับการวิเคราะห์สถานการ์ของครี๊ด
"แกว่าไอ้คาโลมันจะทำยังไง ฉันว่าคราวนี้เฟรินมันไม่ยอมง่ายๆแน่เลยหว่ะ"คิลพูดขึ้น ด้วยท่าทางครุ่นคิด
"นั่นสิปกติก็ง้อยากอยู่แล้วยิ่งตอนนี้ ดันมีมือที่สามอีกต่างหาก คราวนี้เจ้าชายน้ำแข็งของพวกเราจะทำยังหงหละเนี่ย"กัสเอ่ยเสริมขึ้นมาทันที ทำเอาบรรยากาศที่ควรจะตรึงเครียดกลายเป็นไม่เครียดอย่างที่ควรเป็นซะแล้ว...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ๊ะๆหนูเฟรินของพวกเรางอนจริงๆซะแล้วแฮะ เอ้าแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันเนี่ย คาโลจะทำยังไงต่อไป คอยติดตามกันนะจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น