| B e t a. | #300460

ลำดับตอนที่ #2 : ROBBERY! [ F ]

CRYSTAL TM.

APPLICATION

- FULL PIC -

“  ในเมื่อเลือกที่จะเกิดไม่ได้ ตัวฉันก็จะเป็นคนที่เลือกที่จะอยู่เอง ”

♞ ชื่อ :: คริสติน่า บาซีเลียร์ || Kristina Basileia

      ➳ คริสติน่า แปลว่า ผู้รับสารจากพระเจ้า || บาซิเลียร์ แปลว่า ราชินี

      ➳ เมื่อรวมความหมายกันจะแปลว่า 'ราชินีผู้รับสารจากพระเจ้า'

♞ อายุ :: 21

♞ คู่ :: สเปลบี สคอวโล่ 

♞ ลักษณะภายนอก :: หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีบลอนด์ทองหยักศกนุ่มสลวยน่าสัมผัสยาวจรดแผ่นหลังบอบบาง ไล่เฉดสีจากบลอนด์อ่อนไปสีบลอนด์เข้มเหมือนกับสีของน้ำผึ้งที่ปลายผม คริสติน่ามักชอบถักเปียเล็กที่ดูคลับคล้ายคลับคลากับมงกุฎล้อมรอบศีรษะอยู่เป็นประจำ ด้านหน้าตัดผมหน้าม้ายาวปิดหน้าผากนวลเนียนแต่จรดคิ้วเรียวสวยโก่งดังคันศรสีน้ำตาลช็อคโกแลต เธอมีนัยน์ตากลมโตสีฟ้าใสสุกสกาวเป็นประกายงดงามล้อมกรอบด้วยแพขนตายาวสวยประดับเข้ากันได้อย่างลงตัวเมื่อประกอบอยู่บนใบหน้าเรียวงามรูปไข่ จมูกโด่งรั้นเชิดขึ้นเป็นทรงหยดน้ำรับเข้ากับริมฝีปากบางเฉียบสีอ่อนฉ่ำน้ำไม่แตกแห้ง พวงแก้มออกสีระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี คริสติน่าเป็นหญิงสาวผู้มีเรือนร่างบอบบางราวกับก้านหลิ่วที่โดยปกติจะอยู่ภายใต้อาภรณ์เรียบร้อยสีสะอาดตาอยู่เสมอ หากแต่กลับเป็นผู้หญิงที่ซ่อนรูปคนหนึ่ง อกเป็นอก เอวเป็นเอวเลยทีเดียว เจ้าของส่วนสูง 169 เซนติเมตร และน้ำหนัก 50 ในเกณฑ์มาตรฐาน ไม่น้อยหรือไม่มากจนเกินไป เธอมีผิวกายขาวเนียนอมชมพูและท่อนแขนกลมกลึงรับเข้ากับนิ้วมือเรียวสวยและเล็บเรียวยาว

♞ จุดเด่น ::  เส้นผมที่ไล่เฉดสีจากอ่อนไปเข้ม [ เกิดเองจากธรรมชาติ ]

♞ ลักษณะนิสัย ::

          คริสติน่า บาซีเลียร์ คือหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของความอ่อนโยนทุกประการ เธอเปรียบเสมือนดังธิดาเทพผู้มีรอยยิ้มอบอุ่นประดับอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาชวนผ่อนคลาย เธอคือสตรีเจ้าของความอ่อนหวานแช่มช้อย กริยามารยาทเรียบร้อยดังเช่นผู้ถูกอบรมสั่งสอนมาดี การพูดจาสุภาพอ่อนหวานมีคำลงท้ายอยู่เสมอฟังดูลื่นหูยิ่ง รู้จักกาลเทศะในการพูดจาและการวางตัวในแต่ละสถานการณ์อย่างดี คริสติน่ามีวาทศิลป์ในการพูดจา รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรไม่ควรพูดอะไรอยู่แก่ใจตัวเอง แต่ส่วนมากเธอชอบเป็นผู้ฟังที่ดีเสียมากกว่า ชอบให้คำปรึกษาคนอื่นและช่วยเหลือคนอื่นอยู่เป็นนิจโดยไม่คิดหวังผลหรือเสแสร้งแต่อย่างใด คริสติน่าเป็นสตรีผู้จิตใจโอบอ้อมอารี ผู้ช่างดูแลเอาใจใส่คนรอบข้างตลอด เธอเป็นคนที่ช่างสังเกตและใส่ใจในรายละเอียด ทำให้คริสติน่านั้นไวต่อความผิดปกติในรอบด้านอย่างประจำ เธอนั้นไม่เคยคิดร้ายหรือว่าร้ายต่อผู้ใดทำให้หลายคนรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ต่อหน้าคริสติน่าผู้ไร้พิษสง? คริสติน่าเป็นสตรีผู้จริงใจต่อทุกคน เธอปฎิบัติทุกอย่างเท่าเทียมกับคนอื่นเสมอ ไม่เคยคิดแบ่งยศธาบรรดาศักดิ์ ฐานันดรอันใดทั้งสิ้น 

               คริสติน่า เป็นสตรีผู้มีความเป็นกุลสตรีภายในตัวสูง เธอสามารถทำงานบ้านงานเรือนทุกอย่างได้จากความที่เป็นคนละเอียดอ่อนและประณีตของเธอ ดังนั้นคริสติน่าจึงสามารถทำงานจุกจิกทุกประการได้ผ่านลุล่วง เธอเป็นหญิงสาวผู้มีความอดทนและใจเย็นสูง รวมถึงสมาธิที่แน่วแน่ ทำให้คริสติน่าเป็นคนที่สามารถอดทนอะไรได้อย่างยาวนานโดยไม่ปริปากบ่นอะไร คริสติน่าเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง เธอต้องการทำงานทุกอย่างที่ได้รับให้สำเร็จเสร็จสิ้นจนบางครั้งก็หามรุ่งหามค่ำจนเป็นการฝืนลิมิตตัวเองอยู่เป็นประจำซึ่งคริสติน่านั้นก็เป็นผู้หญิงหัวรั้นเงียบและหัวแข็งเงียบใช่ย่อยเลยทีเดียว แม้นว่าภายนอกทำท่าทำทีเข้าใจฟังคำพูดคนอื่น แต่หากภายในกลับรั้นจะทำเสียยิ่งกว่าอะไรดี มีความเพียรพยายามและตั้งอกตั้งใจในตัวเองสูง ไม่ยอมย่นย่อท้อแท้ต่อสิ่งใดโดยที่ไม่ได้ลงมือปฎิบัติจริง โดยเฉพาะยิ่งการช่วยเหลือคนอื่น ไม่ว่ายังไงคริสติน่าก็ต้องช่วยเหลือคนพวกนั้นให้ได้ แม้เพียงว่าจะช่วยอะไรได้ไม่มากนักแต่คริสติน่าก็จะทุ่มเทสุดตัวเพื่อช่วยให้ได้มากที่สุดเท่าที่คนอย่างเธอจักสามารถทำได้ คริสติน่าไม่ชอบความรุนแรงเสียงดังโหวกเหวกโวยวาย และเรื่องของการทะเลาะต่อยตีของคนอื่น เพราะส่วนตัวเธอเองชอบใช้เหตุผลในการเข้าเจรจาไกล่เกลี่ยปลอบประโลมคนอื่นเสียมากกว่า ดังนั้นตัวคริสติน่าจึงเก่งเรื่องการเจรจาต่อรองเป็นที่สุด แต่ก็ไม่เคยแสดงอารมณ์ในแง่ลบอะไรออกไป เพราะอย่างไรก็ตามคริสติน่านั้นเป็นสตรีที่เก็บกักอารมณ์ของตนได้อย่างดีเยี่ยม 

               คริสติน่า เป็นสตรีผู้เป็นมิตรต่อผู้อื่นอยู่สม่ำเสมอ เธอเป็นคนเข้าหาและพูดคุยได้ง่าย ทั้งยังชอบเข้าไปทักทายผูกมิตรกับคนอื่นอีกด้วย แม้ว่าอีกฝั่งจะแสดงท่าทีไม่อยากผูกมิตรกับเธอก็ตามที คริสติน่านั้นเป็นคนที่ค่อนข้างมองโลกในแง่ดี แต่กระนั้นก็มิได้ถึงขั้นโลกสวยเห็นกรงใจเป็นดอกบัว เห็นแบบนี้คริสติน่าเป็นคนที่สมองดีใช่ย่อย เธอมองคนออกว่าเนื้อแท้เป็นคนเช่นไร เพียงแต่ไม่คิดจะเอ่ยออกไปเท่านั้น  คริสติน่าเป็นคนที่มีไหวพริบดี สามารถเอาตัวรอดออกมาจากหลายสถานการณ์ได้ด้วยตัวเอง เธอสามารถรอดออกมาด้วยการคิดวิเคราะห์ที่ดีจากสมองของเธอ แม้ว่าจะปราศจากจากทักษะการต่อสู้ก็ตาม แต่ถึงกระนั้นคริสติน่าก็มิใช่สตรีโอหังขี้โอ้อวดตน ดังนั้นคริสติน่าจึงเหมือนน้ำนิ่งไหลลึกเสียมากกว่า คริสติน่าเป็นสตรีผู้มีความขยันมุมานะสูง เธอเป็นคนสู้ชีวิต และดิ้นรนที่จะมีชีวิต ไม่ชอบให้ผู้อื่นช่วยเหลือตนเสียเท่าไหร่หากไม่จำเป็นจริง ชื่นชอบการขยันหาความรู้จากตำราอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เป็นคนที่ค่อนข้างรอบรู้ในหลายเรื่องและตามเกมหรือเล่ห์กลคนอื่นทันในบางครั้ง แต่บางครั้งคริสติน่าก็สามารถตกเป็นรองคนอื่นได้เช่นกันหากอีกฝ่ายนั้นเป็นคนที่แยบยลคมคาย คริสติน่านั้นเรียกว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยสู้คนและยอมให้คนอื่นข่มขี่ตนได้ตามใจชอบตลอด เพราะคริสติน่าเป็นคนใจดี ซึ่งถ้าไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายอะไรเธอก็ไม่ถือสาใครหรอก และหากว่าการกระทำนั้นจะทำให้อีกฝ่ายนั้นสบายใจขึ้นมาจนทำให้เธอนั้นช่างอ่อนโยนเกินไป.. เรียกได้ว่าคนอย่างคริสติน่านั้นให้อภัยคนอื่นตลอด แถมยังโกรธยากมากอีกเสียด้วย 

               คริสติน่า เป็นสตรีผู้มีสัญชาตญาณความเป็นแม่สูงบวกกับความขี้เป็นห่วงของตนเอง เธอเป็นคนคนที่ช่างเป็นห่วงคนอื่น แต่ไม่ชอบให้คนอื่นเป็นห่วงเธอเท่าใดนัก เพราะอย่างไรคริสติน่าก็เป็นสตรีผู้เข้มแข็งกว่าที่คิด ตัวเธอนั้นเป็นสตรีประเภทอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอคนหนึ่งเลย คริสติน่านั้นร้องไห้ยาก เธอไม่ชอบการแสดงความอ่อนแอให้คนอื่นเห็น เธอชอบเก็บซ่อนความเศร้าหรือเรื่องหนักใจไว้ตัวคนเดียวอยู่ตลอด ที่จริงเป็นคนที่ชอบคิดมากคนหนึ่ง ซึ่งคริสติน่าก็เป็นคนที่ชอบแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว เธอไม่ชอบระบายให้ใครฟัง แต่กลับชอบที่จะแย้มยิ้มหวานทำท่าทำทีว่าตนไม่เป็นอะไรให้คนอื่นเห็นเสียมากกว่า อีกเรื่องของคริสติน่านั้นคือเป็นผู้หญิงรักสะอาด และเคารพกฎเกณฑ์ทุกอย่างทุกประการ เธอมีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวสูง มีเหตุผล และสามารถแนะนำการแก้ปัญหาให้คนอื่นได้ คริสติน่านั้นเป็นผู้หญิงที่รอบคอบ มักตรวจทานงานของตนเองซ้ำอยู่หลายรอบอยู่เสมอ ชอบเก็บรายละเอียดเล็กน้อยข้างตัวตลอด คริสติน่าเป็นคนที่ไม่ใช่คนหัวสูงหรือทระนงตน เธอยอมรับในข้อผิดพลาดของตนเองและพร้อมที่จะแก้ไขเสมอ

               คริสติน่า นอกจากที่ขี้เป็นห่วง คริสติน่ายังเป็นคนมีน้ำใจช่างเสียสละและช่างปกป้องคนที่ตนรักอย่างไม่คิดชีวิต เพียงเพราะเป็นคนสำคัญร่างกายก็ไปก่อนที่สมองจะสั่งเป็นที่เรียบร้อย คริสติน่าเป็นคนที่ขี้บ่นขี้จุกจิกอยู่พอสมควร เวลาที่เห็นคนที่ตนรักหรือเพื่อนนั้นกำลังทำอะไรเสี่ยงอันตรายอยู่ คริสติน่านั้นจากความที่มีความเป็นแม่ทำให้เธอนั้นเข้ากับเด็กน้อยได้ดี เพราะด้วยความที่เป็นคนดูแลเทคแคร์คนเก่ง ปลอบโยนคนอื่นเป็น และชอบตามใจคนอื่น แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นตามใจตลอด คริสติน่าเป็นสตรีวาจาสัจ เธอเป็นคนรักษาสัญญา ไม่เคยบิดพริ้วคำพูดหรือเสแสร้งหลอกลวงคนอื่นแต่อย่างใด คริสติน่าเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์และยุติธรรมในตัวสูง เธอไม่เอนเอียงไปฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง คริสติน่าเป็นสตรีที่ชอบวางตัวเป็นกลางสม่ำเสมอ ไม่เคยเข้าข้างคนผิดแม้ว่าจะเป็นคนที่เธอรักมากขนาดไหนก็ตามที แต่เพราะคริสติน่านั้นเป็นคนที่แบ่งความรู้สึกเก่ง ทำให้เธอจะไม่เอาความรู้สึกส่วนตัวเข้ามารวมกับส่วนรวมเด็ดขาด คริสติน่านั้นเป็นคนที่บริหารแยกแยะเวลาเก่ง เธอสามารถเจียดเวลาว่างบางครั้งมาพักผ่อนได้เสมอ เพราะเธอมีความเป็นระบบระเบียบในตัวเองมากเลยทีเดียว

               คริสติน่า เพราะขึ้นชื่อว่าเป็นสตรีจึงมีความร้ายกาจอยู่ในตัว แต่เธอไม่ใช่คนที่ร้ายกาจกรี๊ดกร๊าดเหมือนนางร้ายในละคร เธอสามารถดึงเอาความร้ายกาจนั้นออกมาใช้ได้ยามเมื่อตนกำลังโดนหยามเหยียดหรือตกอยู่ในอันตราย ถึงแม้ว่าจะดูเป็นคนที่ยอมคนอื่นในปกติ แต่หากว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องคอขาดบาดตายจริงเธอก็จะสู้คนขึ้นมา ด้วยความที่คริสติน่านั้นไม่ชอบการใช้กำลัง ทำให้เธอจะเชือดเฉือนผู้อื่นด้วยวาจาอ่อนหวานแทน ทั้งยังสามารถกดดันผู้อื่นให้จนมุมได้ไม่ยากอีก คริสติน่าจึงเป็นสตรีผู้เชือดนิ่มๆ แต่ก็สามารถทำคนอื่นสะอึกได้ไม่แพ้กัน ข้อที่สองคือการดึงเอาความอ่อนแอของผู้หญิงอย่างน้ำตาและรูปร่างมาเป็นอาวุธหลอกล่อให้เหยื่อติดกับได้ดี โปรดเรียกว่ามารยาหญิง แต่เสียอย่างไรตัวของคริสติน่าก็ไม่ใช่คนที่หาเรื่องใครก่อน สำหรับเธอทำแบบนั้นก็เสียแรงเปล่า สู้นั่งดื่มชาอ่านหนังสืออย่างที่เธอชอบดีกว่า และเป็นฝ่ายรอเหยื่อเข้ามาติดกับแทน แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่ยอมคนอื่นไปเสียทุกเรื่องหรอก ยังไงตัวคริสติน่าก็มีตอบโต้คนอื่นกลับเหมือนกัน เพราะสถานการณ์รอบด้านนั้นทำให้เธอเป็นคนรักตัวรักชีวิตของตน และกัดปากตีนถีบดิ้นรนให้มีชีวิตอยู่ต่อเสมอ อย่างไรเสียมีมุมดีก็ต้องมีมุมร้ายเช่นเดียวกัน เธอไม่ใช่คนดีเสมอไป แท้จริงตัวคริสติน่าก็เป็นเพียงสตรีแค่เห็นแก่ตัวคนหนึ่งเช่นกัน เธอเป็นคนหวงของของตนเอง ซ้ำยังเป็นคนร้ายกาจที่คำนึงถึงผลประโยชน์ตัวเองก่อน และปกป้องตัวเองด้วยความร้ายกาจ จนทำให้คริสติน่านั้นกลายเป็นคนที่โหดร้ายขึ้นมา 

          คริสติน่า เป็นสตรีที่มีความรักสวยรักงามเหมือนเช่นสตรีทั่วไป ชื่นชอบการดูแลตัวเองอยู่เสมอ ก็ไม่แปลกอะไรเพราะไม่ว่าใครก็ชอบทำตัวเองให้ดูดีกันทั้งนั้น ทั้งภายนอกภายในตัวตนนั้นคือสิ่งสำคัญ คริสติน่าเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เก่ง ไม่แสดงอารมณ์ไม่พอใจขุ่นเคืองออกไปให้อีกฝั่งได้ใจทำให้หลายคนเดาอารมณ์ความรู้สึกเธอไม่ออก แต่สามารถสังเกตได้จากนิสัยประจำของคริสติน่าที่จะชอบเม้มปากในเวลารู้สึกไม่สบายใจ และกัดปากในเวลารู้สึกไม่พอใจหรือโมโห ซึ่งริมฝีปากเธอจะสั่นระริกอย่างเมื่อรู้สึกเขินอาย เธอก็ไม่ได้เป็นนางฟ้านางสวรรค์จากที่ไหน ไม่ได้ดีเลิศเลอหรือเพียบพร้อมอะไรมากมายหรอก คริสติน่าเป็นสตรีผู้อาฆาตแค้นแรง และเกลียดแรงเข้ากระดูกดำ หากว่าเกลียดใครขึ้นมาคริสติน่าจะทำเหมือนคนคนนั้นไม่มีตัวตนเหมือนกับเป็นเพียงแค่เศษฝุ่นในอากาศ เป็นเชิงว่าไม่อยากเสวนาด้วยอย่างชัดเจน แต่ปกติคริสติน่าก็เป็นคนเกลียดคนยาก หากเกลียดใครขึ้นมาก็คนคนนั้นก็สมควรจะพิจารณาตัวเองเสียใหม่

          คริสติน่า ถึงแม้ภายนอกจะดูมีบุคลิกสบายๆ เป็นกันเองกับคนอื่นทั่วไป แต่ถึงกระนั้นตัวเธอกลับเป็นคนที่ไว้ใจคนอื่นยากมากกว่าที่คิด ในเบื้องลึกคริสติน่าเป็นคนที่นับว่าขี้ระแวงพอสมควร เป็นผลพวงมาจากเรื่องราวสมัยก่อนทำให้คริสติน่ากลายเป็นคนที่เปิดใจให้คนอื่นยาก เธอเลือกที่จะไว้ใจและเชื่อตัวเองเพียงคนเดียว แม้นว่าจะดูเหมือนคุยง่ายแต่หากเสี้ยวหนึ่งกลับมีความรู้สึกเหมือนมีกำแพงหินตระหง่านตั้งคั่นกลางไว้ระหว่างคุณก็เธอ เพราะเห็นแบบนี้ตัวของคริสติน่าก็เป็นคนที่ใจแข็งมากเลยทีเดียว คริสติน่าเป็นคนช่างประเมิน การที่จะมอบความเชื่อใจให้ใครซักคนเธอต้องมั่นใจว่าคนคนนั้นจะไม่ทรยศเธอ เพราะอย่างไรตัวคริสติน่านั้นก็ไม่เคยทรยศหักหลังผู้ใด มีเพียงแต่ผู้อื่นที่ทำให้เธอเจ็บช้ำซ้ำซากเท่านั้น ตัวคริสติน่าเป็นสตรีที่เจ็บแล้วจำเสมอ เมื่อเจ็บก็ไม่คิดกลับไปลองอีกเป็นครั้งที่สองอีกเป็นอันขาด แต่หลายครั้งความรู้สึกของเธอก็สวนทางกับความคิด เมื่อคริสติน่านั้นยอมที่จะเดินตกหลุมพรางไปเหมือนกับสุนัขโง่เง่าตัวหนึ่ง ยอมที่จะลองเจ็บอีกครั้งเพียงเพื่อความรักของตนเอง

          คริสติน่า  ก็ยังเป็นคนที่ต้องการความรักความอบอุ่นเช่นเดียวกับคนอื่น โดยเฉพาะกับสิ่งที่เรียกว่าครอบครัว และพ่อแม่ของตัวเธอเองด้วย คริสติน่าปราถนาเพียงการซุกอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของผู้เป็นบิดามารดาของตนเท่านั้น ที่จริงคริสติน่าก็เป็นคนขี้เหงา เพียงแต่เก็บซ่อนเอาไว้ในเบื้องลึกของตนเพียงเท่านั้น การที่พวกเขากระทำแบบนี้กับเธอก็ทำให้ตัวคริสติน่ารู้สึกเสียศูนย์ไปมากราวกับโลกทั้งใบถูกบีบแหลกในพริบตา เธอไม่คิดโกรธเคืองพวกเขาในตอนนี้ แม้ในตอนแรกคริสติน่าก็รู้สึกโมโหอยู่ไม่น้อย แต่เสียอย่างไรเธอก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพวกเขา และพวกเขาก็เป็นบุพการีของเธอ คริสติน่าก็เลือกที่จะกตัญญูต่อพวกเขาดังเช่นเคย ที่เธอโกรธเกลียดนั้นคือคนที่ย่ำยีร่างกายเธออย่างน่าสมเพชเสียมากกว่า เพราะความกตัญญูก็ทำให้คริสติน่าไม่ชอบติดค้างหนี้ใครทั้งนั้น เธอเลยชอบตอบแทนบุญคุณคนอื่นอยู่ตลอด เป็นเครื่องหมายยืนยันได้ดีว่าคริสติน่าเป็นพวกรู้คุณคน 

        คริสติน่า เกลียดการหลอกลวงและโป้ปดเป็นที่สุด แน่นอนว่าพายุอารมณ์ของเธอก็จะปะทุขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าตนเองโดนหลอก คริสติน่าเป็นคนที่โมโหแล้วน่ากลัวยิ่ง จากหญิงสาวผู้อ่อนโยนนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นสตรีน้ำแข็ง ราบเรียบ เย็นเหยียบ และเชือดเฉือนภายในทันที คริสติน่านั้นสามารถทนต่อแรงกดดันรอบด้านได้ดีมากเช่นเดียวกับเธอเองที่กดดันคนอื่นได้ดีเหมือนกัน คริสติน่ามีเรื่องที่น่าแปลกอยู่อย่างหนึ่ง แท้จริงเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่ชื่นชอบการท้าทายตัวเองและลองทำในเรื่องแปลกใหม่อยู่ไม่น้อย เธอไม่ชอบการแข่งขันกับคนอื่น แต่เธอกลับถนัดการแข่งกับเวลา เพราะตัวคริสติน่าเป็นคนที่ตรงต่อเวลาเสมอ ทำให้คุณสามารถไว้ใจเธอได้ไม่ยากนัก ซึ่งคริสติน่าก็มีศัตรูคู่แข่งตัวฉกาจคือหัวใจตัวเอง คริสติน่าเป็นคนที่มีความตื่นตัวอยู่ตลอด เธอค่อนข้างไวต่ออันตรายรอบด้านอยู่พอสมควรเลย คริสติน่าเป็นผู้หญิงที่มีรสนิยมสูง เรียกว่ามีเซ้นส์ในการเลือกจับหยิบสิ่งของ วัตถุดิบ ฯลฯ เพราะด้วยความที่คริสติน่าก็เป็นคนที่รักการศึกษาเรื่องที่น่าสนใจ รักการทำอาหาร รักการเย็บปักถักร้อย และรักธรรมชาติของเธอด้วย

          คริสติน่า โดยปกติเธอเป็นคนที่ยิ้มง่าย และชอบแจกจ่ายรอยยิ้ม เพราะด้วยความที่คริสติน่าเป็นคนอารมณ์ดี ทั้งเธอยังเข้าขาเข้าคุยกับคนอื่นได้ดีเยี่ยม โดยที่เธอก็มีส่วนร่วมในการออกความคิดเห็นด้วย คริสติน่าเป็นคนที่ชอบเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายในหลายครั้งเพียงเพราะเพื่อช่วยเหลือคนอื่น คริสติน่าเป็นผู้หญิงที่เหมือนผู้หญิงทั่วไปคือเธอชอบของน่ารักอย่างเช่นพวกตุ๊กตาหรือขนมหวาน รักสัตว์ และรักธรรมชาติ ชื่นชอบการที่ได้อยู่ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้เป็นที่สุดเพราะนั่นจะทำให้เธอผ่อนคลายไม่น้อยเลยทีเดียว 

          คริสติน่า เป็นคนที่เชื่ออะไรยาก เธอจะไม่เชื่อสิ่งใดจนกว่าจะได้เห็นหรือพิสูจน์ด้วยตาตัวเองเท่านั้น แต่คริสติน่าก็ไม่ใช่พวกหัวแข็งไม่ยอมรับอะไร หากว่าคำพูดนั่นพอมีมูลหลักฐานพอให้เชื่อถือคริสติน่าก็จะเชื่อถือตามความเหมาะสม ที่จริงคริสติน่านั้นเป็นคนที่โลกเปิดกว้างอยู่พอสมควร ชอบเปิดรับวัฒธรรมแปลกใหม่เข้ามาเสมอ และเธอก็ชอบนำความคิดพวกนั้นมาปรับเปลี่ยนอย่างสร้างสรรค์เพื่อการนำไปใช้จริง ดังนั้นคริสติน่าจึงเป็นพวกที่มีความคิดแปลกใหม่สร้างสรรค์ในหลายครั้ง เพราะอย่างไรก็ตามคริสติน่าก็เป็นผู้หญิงที่มีจินตนาการล้ำเลิศมโนบรรเจิด และ ค่อนข้างช่างเพ้อช่างฝันเหมือนผู้หญิงคนอื่นบ้างเหมือนกัน

          คริสติน่า เป็นคนที่เดาใจคนอื่นเก่ง เธอรู้ใจคนอื่นไปเสียเกือบทุกเรื่องว่าชอบหรือไม่ชอบสิ่งไหนราวกับไปนั่งอยู่กลางใจอีกฝ่าย ซึ่งก็มาจากการที่เธอเองคอยสังเกตเก็บรายละเอียดจากคนรอบด้านอยู่เสมอเลยไม่ใช่เรื่องแปลกนัก คริสติน่าเป็นคนที่มีความคิดเป็นผู้นำในตัว แต่เธอชอบเป็นผู้ตามเสียมากกว่า คริสติน่าชอบที่จะรับฟังความคิดเห็นคนอื่นมากกว่าที่จะเสนอความคิดเห็นของตัวเองออกไป ด้วยความที่เป็นผู้ใหญ่ที่โตพอสมควรก็ทำให้คริสติน่านั้นมีประสบการณ์ในหลายอย่างอยู่พอสมควร อีกทั้งข้อดีอีกอย่างของคริสติน่าคือเธอไม่ใช่ผู้หญิงเรื่องมาก เธอตรากตรำสู้ชีวิตต้องยืนด้วยแข้งขาของตัวเองโดยปราศจากพ่อแม่มาตั้งแต่เด็กทำให้คริสติน่านั้นเป็นคนที่สามารถกินนอนได้ทุกที่  โดยไม่ปริปากบ่นอะไรเพราะเธอนั้นชินเป็นที่เรียบร้อย และก็ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมารังเกียจความสกปรกอีก หากคิดจะรังเกียจก็ควรเป็นร่างกายสกปรกแปดเปื้อนคาวโลกีย์ตัวเธอเองเสียมากกว่ามิใช่หรือ แบบนั้นก็ทำให้คริสติน่านั้นเกลียดตัวเองไม่น้อยและก็รักตัวเองไม่น้อยเช่นกัน เธอเป็นคนที่ไม่มีเล่ห์กลแอบแฝง แต่ก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่เห็น เพราะหากว่าเธอก็ใช้เล่ห์กลแพรวพราวได้เหมือนกัน เพียงแต่ว่าจะไม่มีการเล่นสกปรก ตุกติก หรือคดโกงที่เธอแสนเกลียดอย่างแน่นอน

♞ ประวัติ :: คริสติน่าเป็นเด็กสาวเจ้าของใบหน้างดงาม และเรือนผมสีบลอนด์ทองไล่เฉดสีน่าแปลกตาเป็นประกายยามเมื่อต้องกับแสงอาทิตย์ราวกับเป็นคำอวยพรของเหล่าทวยเทพ ผู้เกิดมาในฐานะลูกสาวของสามัญชนธรรมดาๆ คู่หนึ่ง  ไม่มีอะไรวิเศษวิโสไปกว่าครอบครัวอื่นๆ แต่อย่างใด การเงินในครอบครัวของเธอนั้นอยู่ในฐานะปานกลาง มีอดเช้ากินค่ำบ้างประปราย แต่ตัวของเธอเองก็มีความสุขแม้ว่าจะอยู่กันไม่ได้สะดวกสะบายอย่างบ้านอื่น

คริสติน่า บาซิเลียร์เป็นลูกสาวคนโตของครอบครัวนี้ เธอนั้นได้รับมอบหมายให้ดูแลน้องชายตัวน้อยทั้งสองคน ในเวลาที่ผู้เป็นพ่อและแม่ของเธอออกไปทำงาน เพื่อส่งเงินทั้งหมดให้คริสติน่าและน้องชายทั้งสองได้รับการศึกษาต่อไม่ว่ามันจะยากลำบากแค่ไหน จึงไม่แปลกเลยสักนิดที่พ่อและแม่ของเธอจะกลับมาถึงบ้านในเวลาเที่ยงคืนทุกๆ ครั้ง

ที่จริงตัวคริสติน่าที่เป็นบุตรสาวคนโตนั้นเกิดออกมาจากความผิดพลาดของผู้เป็นพ่อแม่ เนื่องจากท่านทั้งสองนั้นอยากได้บุตรชายเพื่อขึ้นเป็นเสาหลักของบ้านถัดจากพ่อ ทำให้คริสติน่านั้นไม่ค่อยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากผู้เป็นพ่อแม่เท่าที่ควร จนกระทั่งตอนนี้ที่มีน้องชายทั้งสอง พ่อแม่ก็หันมาดูแลเธอบ้างแต่ก็ไม่ได้มากไปกว่าผู้เป็นน้องชายที่เป็นราวกับไข่ในหิน ซึ่งตัวคริสติน่าเองก็ไม่ได้ว่าหรือโกรธเคืองอะไร

 ครอบครัวของเธออยู่ด้วยกันมาด้วยดีมาโดยตลอด มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ที่คริสติน่านั้นลงมาช่วยแม่ทำงานด้วย ซึ่งตัวเธอที่ยังเด็กและไม่ค่อยรู้เรื่องผู้ใหญ่มากนัก ก็ทำได้เพียงแค่หยิบจับของนู่นนี่หรือจัดเอกสารงานให้ผู้เป็นแม่ไปเท่านั้น ชีวิตของพวกเธอดำเนินไปอย่างราบรื่น

แต่แล้ว ... ทุกอย่างก็แปรผันไป

วันนั้นเป็นวันเกิดของผู้เป็นพ่อ คุณแม่ของเธอเลยลางานออกมาก่อนเวลาเพื่อเตรียมเซอร์ไพร์สจัดงานวันเกิดให้สามีของตนตั้งแต่เวลาสามทุ่ม คริสติน่าเห็นผู้เป็นแม่ตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารอย่างพิถีพิถัน นำมาจัดวางเรียงรายบนโต๊ะทานข้าว หวังว่าจะได้ทานอาหารและฉลองพร้อมหน้ากัน แต่ทว่าผู้เป็นพ่อก็กลับไม่กลับบ้านมาเสียทีจนพวกเธอนึกเป็นห่วง พวกเธอรอเขาจนเวลาล่วงไปถึงเวลาตีสองกว่าๆ พ่อของเธอเปิดประตูออกมาด้วยสภาพที่มีกลิ่นแอลกอฮอลฉุนกึ๋ก เดินโซซัดโซเซเมาแอ๋เข้ามาในบ้าน และ เสื้อผ้าอาภรณ์ยับยู่ยี่และเปื้อนไปด้วย รอยลิปสติก แทนที่ผู้เป็นพ่อจะตกใจกับสิ่งที่เตรียมไปไว้ให้เขา กลับกลายเป็นว่าผู้เป็นแม่ต้องตกตะลึงกับสภาพของเขา แม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกก็ตามแต่ก็ยากที่พูดหรือทำใจเชื่อได้ ..

“ .. คุณรู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงคุณขนาดไหน! ” ผู้เป็นแม่มองใบหน้าของผู้เป็นสามีตนอย่างเป็นห่วง นัยน์ตากลมสีฟ้าครามเช่นเดียวกับของคริสติน่าที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากเธอรื้นไปด้วยหยาดน้ำสีใส จ้องมองที่ใบหน้าของสามีผู้เป็นที่รักของตน ก่อนที่จะเลื่อนลงมาเห็นรอยลิปสติกบริเวณปกเสื้อ " นี่คุณ .. รอยลิปสติก .. คุณไปทำอะไรมา!? "

“ เอ่อ .. คือเรื่องนี้ .. ผมอธิบายได้นะ .. ที่รัก คุณต้องฟังผม ” พ่อเริ่มที่จะแก้ตัว เขาเดินเข้าไปจับไหล่ของภรรยาตนที่ตอนนี้ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนน้ำตาที่ยังคงไหลทะลักออกมาเรื่อยๆ เริ่มบิดเบี้ยวจากแรงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ " นี่เป็นรอยลิปสติกของเพื่อนผม .. ฮ่ะๆ คือเพื่อนสาวผมเขาเมาแล้วเขาไม่รู้เรื่อง .. "

เขาไม่เคยเห็นผู้ภรรยาโกรธขนาดนี้มาก่อน และดูเหมือนว่ายิ่งเขาพูดก็ยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอนั้นบิดเบี้ยวมากกว่าเดิม

“ พอกันทีกับไอ้งานเรื่องบ้าบอนี่! นี่ฉันอุส่าห์ลางานออกมาเพื่อมาจัดงานวันเกิดรอคุณให้กลับมาตั้งแต่หัวค่ำจนถึงตีสองกว่าๆ เนี่ย เพื่อรอคุณไปเที่ยวที่ไหนกับผู้หญิงคนอื่น! นี่ฉันเป็นภรรยาคุณนะ อยู่ด้วยกันกับคุณมาสิบปีกว่าๆ จะไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณไม่คบเพื่อนผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ! นี่คุณไม่คิดกลับมาที่บ้านอยู่กับลูกกับเมีย มีฉันคนเดียวมันไม่พอรึไง!? คุณมันแย่ที่สุด! สารเลว! ” แม่เริ่มโมโหจัดจนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ คริสติน่าสะดุ้งเมื่อได้ยินผู้เป็นแม่ตวาดอย่างไม่เคยได้ยินมาก่อน กระทั่งเธอที่ไม่ได้เป็นลูกรักของเธอ ไม่ได้อยู่ในสายตาเธอก็ไม่เคยโดนตวาดขนาดนี้ .. ภาพตรงหน้านั้นจึงกลายเป็นภาพความทรงจำที่ฝังรากลึกลงไปในจิตใจเด็กสาวอย่างชั่วนิรันดร์

“ สารเลวหรอ … แค่นี้ด่าผมขนาดนี้เลยรึไง! ก็คุณไม่เคยฟังเหตุผลผมก่อนน่ะแล้วคุณจะไปรู้อะไรกันวะ!? ” ทางฝั่งผู้เป็นพ่อเองก็เริ่มที่จะอารมณ์ขึ้นกับคำพูดของแม่เธอเช่นกัน

“งั้นเอาสิ! ไหนคุณลองอธิบายเหตุผลที่ดูฟังไม่ขึ้นของคุณมาสิ! ไหนบอกฉันสิ ว่าคุณไปเที่ยวกับเพื่อนสาวคุณอีกน่ะ! เพราะยังไงคุณก็ไม่มีเพื่อนสาว เหอะ! ทั้งๆที่ก็รู้ว่าหลักฐานมันก็คาตาทั้งแบบนี้! ” เธอกระชากคอเสื้อของสามีมาชี้ย้ำตรงจุดที่เปื้อนรอยลิปสติก " หรือจะให้บอกว่าคุณเป็นคนทาลิปแล้วจูบเองล่ะ! บอกก่อนเลยนะ ว่าฉันไม่มีลิปสีสดๆ แบบนี้! " ก่อนที่เธอจะปล่อยคอเสื้อสามีแล้วผลักร่างสูงของสามีตนอย่างแรงจนคุณพ่อผงะถอยหลังไปสองสามก้าวตามแรงผลัก

“ ก็ผม .. " ทั้งๆ ที่ผู้เป็นพ่อรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่เขาก็ยังเลือกที่หยิบยกเรื่องโกหกขึ้นมาพูดต่อหน้าอีก

“ ทั้งที่มาถึงขนาดนี้แล้ว .. คุณยังเลือกที่จะโกหกอีกเหรอคะ!? ฉันไม่ได้โง่นะ ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าคุณกำลังโกหกฉันอยู่! ทำไม สามีฉันเป็นอะไรไป ทำไมกลายเป็นไอ้คนมักมากอย่างนี้! ฉันไม่เคยมีสามีโกหกปลิ้นปล้อนหลอกลวงแบบนี้หรอก!! "

สิ้นเสียงแม่ของเธอ ฝ่ามือหนาของผู้เป็นแม่ก็ตวัดฟาดเข้าที่ข้างแก้มของผู้เป็นแม่จนเธอเซถลาล้มลงกับพื้นดังตุบ คริสติน่าเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนที่เธอจะตั้งสติได้และวิ่งเข้าไปประคองร่างของผู้เป็นแม่ตน พ่อของเธอชะงักไปเช่นกันกับสิ่งที่ตนทำร้ายภรรยาของตนเอง แต่สุดท้ายเขาก็เดินผ่านเข้าไปในห้องของตนอย่างไม่ใยดี

“ ถ้าแค่นี้ยังทนไม่ได้ก็เตรียมเขียนใบหย่าเถอะว่ะ! "

วินาทีก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะเข้าห้องก็ทิ้งคำพูดสุดท้ายเอาไว้ด้วยใบหน้าที่ยังไม่คลายโทสะ คริสติน่าและทุกคนชะงักค้างอึ้งกับคำพูดของพ่อตนเป็นที่สุด

เด็กสาวนิ่งงันไปคล้ายกับว่าสติหลุดลอยออกไป ก่อนมันจะถูกดึงกลับมาเพราะความสั่นเทาของร่างบางที่เธอประคองอยู่

" คุณแม่ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ..? " คริสติน่าเอ่ยถามมารดาของตนเสียงแผ่ว รอยประทับที่ข้างแก้มของเธอยิ่งทำให้เด็กสาวสะเทือนใจมากกว่าเดิม

" ... "

" เดี๋ยวหนูพาคุณแม่ขึ้นไปส่งที่ห้องนะคะ " เมื่อเห็นคุณแม่นอนนิ่งในอ้อมกอดเธอเอง ทำให้ร่างบางค่อยๆ ประคองมารดาของตนขึ้นมาหมายจะพาไปส่งที่ห้อง ..

" ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน! " คริสติน่าสะดุ้งอีกรอบคราได้ยินเสียงตวาดลั่นของมารดาตนอีกที ร่างของผู้เป็นแม่สะบัดมือเธอทิ้งจนเด็กสาวเซถลาไปนั่งแหมะอยู่ที่พื้น " แก .. แกมันไอ้ลูกที่ฉันไม่ต้องการ .. ฮึก ฮืออออ .. " แม่ตวาดลั่นใส่เธออีกรอบก่อนที่จะแปรเปลี่ยนกลายเป็นร้องไห้จนคริสติน่าปรับอารมณ์ตามไม่ทัน

" ... "

" ฮืออออ .. ทำไม .. ทำไมถึงเป็นแบบนี้.. "

" ... "

" ฮึก .. ฮือออ "

เสียงคร่ำครวญของเธอยังดังขึ้นอีกเป็นระรอกสร้างความสะเทือนใจให้แก่คริสติน่าเป็นอย่างยิ่ง เธอนั่งเฝ้าผู้เป็นมารดาที่ร่ำไห้จนสลบไปคาโซฟาทั้งคืนโดยไม่ได้นอน ..

ก่อนที่วันรุ่งขึ้นถัดมาจะเป็นวันที่เหมือนโลกทั้งใบของคริสติน่าพังทลายลงตรงหน้า พ่อของเธอยื่นใบหย่าให้แก่ผู้เป็นแม่

ใบหย่ามีลายเซ็นของผู้เป็นพ่ออยู่แล้ว แม่ของเธอถูกบังคับให้เขียนโดยไม่เต็มใจ แม้นว่าจิตใจที่บอบช้ำของเธอจะไม่อยากทำ แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องเขียนเซ็นชื่อมันลงไป ..

" เหอะ แค่นี้ก็จบเรื่อง! " พ่อหยิบใบหย่าขึ้นมาจากโต๊ะ ก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองผู้เป็นแม่ที่เริ่มร้องไห้อีกรอบ

สามวันให้หลังพ่อของเธอกลับมาอีกครั้งพร้อมกับรถคันใหญ่ เขากลับมาเก็บสัมภาระของตนเองไปจากบ้านหลังน้อยนี้ที่เขาและภรรยาตัดสินใจซื้อมาอยู่ด้วยกัน

พ่อเก็บของเสร็จสรรพพร้อมกับอุ้มลูกชายทั้งสองออกไปด้วย

เขาทิ้งเธออยู่กับแม่เพียงสองคน ..

หลังจากวันนั้นแม่ของเด็กสาวก็กลายเป็นคนสติแตก เธอกลายเป็นหญิงสาวอารมณ์ร้ายทำลายข้าวของ ซึ่งคริสติน่าก็ต้องไปตามเก็บกวาดอยู่เป็นประจำ

แม่ของเธอนั้นนอกจากที่จะลงจากข้าวของแล้วก็ยังลงกับเธอด้วยเช่นกัน เธอโดนผู้เป็นแม่ด่าทอและทำร้ายร่างกาย แต่ทว่าตัวของคริสติน่าก็จะเลือกที่จะกลายเป็นกระสอบทรายนิ่งให้ผู้เป็นแม่ระบายอารมณ์ตามใจตนเสมอมา

ในขณะที่ผู้เป็นแม่นั้นเริ่มอารมณ์ร้ายแรงมากขึ้นจนถึงขั้นหยิบมีดทำครัวมากรีดโซฟาหรือฟันเสาไม้ของบ้านจนปริแตก คริสติน่าก็เริ่มที่จะอ่อนโยนขึ้นเพื่อปลอบประโลมความเจ็บช้ำของมารดาตน

คริสติน่ากลายเป็นเด็กสาวอ่อนหวาน กริยามารยาทชดช้อยจากการที่เธอศึกษาเรียนรู้จากในหนังสือ และการสังเกตคนรอบด้านในระยะเวลาที่ออกไปตลาดซื้อของกลับมาที่บ้าน ท่ามกลางสายตาเวทนาจากคนรอบข้าง

พวกเขาสงสารเธอที่มีแม่เป็น 'บ้า'

แต่คริสติน่าเลือกที่จะไม่ใส่ใจกับคำพูดของคนรอบด้าน

เด็กสาวในวัยสะพรั่งที่เริ่มเติบโตขึ้นมางดงามเดินกลับบ้านไปพร้อมกับถุงพลาสติกใส่วัตถุดิบในมือตน เธอเปิดประตูเข้าไปในบ้านที่มีสภาพไม้ปริแตกและเป็นรอยขีดข่วนจากการต้องรองรับอารมณ์ผู้เป็นแม่มาหลายปี

แม่ของเธอนั้นมีท่าทีต่อต้านเธอและพยายามที่จะทำร้ายร่างกายเธอในตอนแรก ซึ่งคริสติน่าก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน อาจเป็นเพราะที่เธอสืบสายเลือดมาจากชายผู้ที่ทำให้หญิงสาวที่เธอเคารพรักนั้นเจ็บปวดก็เป็นได้ แต่ปัจจุบันหล่อนก็เริ่มมีท่าทีอ่อนลงเวลาอยู่กับเธอไปมาก

ในบ้านเธอนั้นไม่มีใครอยู่ ..

ทั้งๆ ที่แม่ของเธอนั้นวันๆ แทบไม่ได้ออกไปไหน มีแต่หมกตัวอยู่ในห้องของตนเองเท่านั้นทำให้เธอสามารถวางใจปล่อยอีกฝ่ายอยู่ที่บ้านไปที่ตลาดได้ แต่ทำไมวันนี้กลับหายไป

คริสติน่าเดินตามหาแม่ของตนเองทั่วบ้าน ประตูห้องของแม่เธอเปิดอ้าไว้และไม่มีใครอยู่ในนั้นตามที่เธอคิดไว้ เด็กสาวขบเม้มปากด้วยความกังวลใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผู้เป็นแม่ตน

เธอถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องของมารดา นัยน์ตาคู่สวยสังเกตเห็นกำไลข้อมือวางอยู่ในถังขยะใบเล็กในห้องของแม่ตน เท่าที่คริสติน่าจำได้นั่นเป็นของที่พ่อซื้อให้แม่ตอนวันครบรอบงานแต่งห้าปี คริสติน่าหยิบมันขึ้นมาและเลือกที่จะเก็บมันไว้แทน ..

เพราะเสียอย่างไรมันก็เคยเป็นความทรงจำที่แสนสุข ..

ในขณะที่คริสติน่ากำลังจะเดินออกจากห้อง ประตูห้องของเธอก็ถูกขวางด้วยชายชุดดำคนหนึ่ง แขนเรียวของเธอถูกกระชากอย่างรุนแรงโดยที่เด็กสาวยังไม่ทันตั้งตัว

" แม่ของแกขายแกให้พวกฉัน "

อะไรนะ ..

คริสติน่าเบิกตากว้างอย่างตกใจ

ไม่จริง .. ไม่มีทาง ..

" ถ้าแกไม่เชื่องั้นก็ดูนี่!" อีกฝ่ายว่าเสียงห้วน หยิบกระดาษสีขาวที่มีรอยยับอยู่ยี่ออกมาให้เธอดู

' ตอนนี้ฉันไม่มีเงินที่จะใช้หนี้พวกคุณเลยขอแลกด้วยลูกสาวของฉันนะคะ เธอยังบริสุทธิ์อยู่ค่ะ ฉันรับรองได้'

คริสติน่าจำลายมือของแม่ได้ ..

เด็กสาวเม้มปากจนห้อเลือด นัยน์ตาสีฟ้าครามสั่นระริกพลันหยดน้ำตาก็ร่วงหล่นลงมาอาบแก้มนวลทันที

เธอไม่ยอมให้เป็นแบบนี้หรอก!

คริสติน่าสะบัดแขนที่เกาะกุมมือของตนเองอย่างแรงพร้อมกับออกแรงกระชากตัวเองออก ในขณะที่ชายชุดดำคนนั้นยืนนิ่งไม่ได้นึกว่าเธอจะพยศขึ้นมา

เด็กสาวทำสำเร็จ เธอสะบัดการเกาะกุมของชายหนุ่มออกได้ ทำให้เธอเผยยิ้มดีใจออกมาพร้อมกับก้าวขาที่จะวิ่งหนี หวังว่าจะให้ตนรอดจากการถูกจับไป ..

แต่ทว่าราวกับสวรรค์กลั่นแกล้ง ไม่ทันที่เธอจะได้วิ่งหนีตามใจอยากก็ต้องหงายหลังไปตามแรงกระชากบริเวณศีรษะของตนเอง

" โอ๊ย! " เธอครางลั่นด้วยความเจ็บ เมื่ออีกฝ่ายกระชากผมเธอยกขึ้น

" แสบนักนะ .. " อีกฝ่ายว่าเสียงเหี้ยม มือหนากำแน่นต่อยเข้าที่ท้องน้อยของคริสติน่าจนตัวงอด้วยความจุก

พลั่ก!

" อุ่ก! " เด็กสาวงอตัวด้วยความปวดทันที รู้สึกเหมือนของที่เพิ่งทานไปจะขย้อนออกมาอยู่รอมร่อ ก่อนที่เด็กสาวจะโดนเหวี่ยงกระแทกพื้นไม้ของห้องชนกับขอบโต๊ะจนมันล้มโครม

คริสติน่าเจ็บจนชา เพราะด้วยขนาดร่างกายที่แตกต่างกันทำให้เธอเสียเปรียบไปมาก ยิ่งเธอเป็นคนที่ไม่มีทักษะการต่อสู้ผิดกับคนตรงหน้า แม้ว่าจะพยายามขัดขืนแค่ไหนก็ไม่สำเร็จ

คริสติน่าจำได้ว่าเธอถูกอีกฝ่ายซ้อมอีกหลายรอบจนไม่รับรู้อะไรอีก รอบด้านมันดับมืดมิดไปหมดเมื่ออีกฝ่ายต่อยหมัดสุดท้ายเข้าที่กลางท้องของเธอเอง แต่เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินคือเสียงฝีเท้าของคนหลายคนที่เข้ามาในบ้าน ..

คริสติน่าลืมตาตื่นขึ้นมาในสถานที่แห่งหนึ่ง ไม่ได้ทันได้เอ่ยถามอะไรหรือไม่ทันได้ตั้งตัว นรกร้ายก็เข้ามาให้เธอเผชิญหน้าเสียอย่างจัง

จนคริสติน่าอยากจะรู้ยิ่งว่าเธอเคยไปทำบาปกรรมอะไรไว้กันแน่ .. เธอถึงได้ต้องชดใช้อย่างหนักหน่วงถึงขนาดนี้ด้วยการกลายเป็นทาสบำเรอความสุขสมของวองโกเล่ .. ที่เธอเพิ่งรู้ว่าแม่ของเธอนั้นใจยักษ์ถึงขั้นขายลูกในไส้ให้พวกเขา!

คริสติน่านึกสมเพชตัวเองยิ่งนัก .. ตราบาปที่ย้ำเตือนเธออยู่เสมอประดับอยู่ที่กลางแผ่นหลังนวลที่เคยไร้รอยขีดข่วน แต่กลับต้องมาเป็นเช่นนี้เพราะชายคนนั้น

เมื่อเธอได้รู้ว่าจะมีการเสนอลูกสาวสวยให้พวกวองโกเล่เชยชม ทำให้คริสติน่ารู้สึกสงสารพวกเธอเหล่านั้นยิ่ง เด็กสาวในตอนนั้นที่ตอนนี้ผันตัวมาเป็นหญิงสาวแสนงดงาม หากแต่กลับไร้ความบริสุทธิ์ผุดผ่องดังเช่นก่อนหมายมาดในใจว่าเธอต้องช่วยพวกเธอให้รอดพ้นจากเนื้อมือมารร้ายอย่างพวกนั้นให้ได้ ..

เด็กพวกนั้นต้องไม่เป็นเหมือนเธอ ..

♞ ของสำคัญที่ติดตัวอยู่ :: กำไลข้อมือ [ เคยเป็นของขวัญครบรอบงานแต่งห้าปีของผู้เป็นบิดามารดา ก่อนที่จะหย่ากันไป ] 

♞ แผลเป็น :: กลางแผ่นหลัง [ เกิดจากการขัดขืนดิ้นรนปฎิเสธสัมผัสพวกนั้นเลยโดนทำร้ายจนเป็นรอย ]

     ♞ ชอบ : ของน่ารัก / อากาศเย็น / ขนมหวาน / การเห็นรอยยิ้มคนอื่น / ความเงียบสงบ / เด็กน้อย / ธรรมชาติ / สัตว์ตัวเล็ก / การช่วยเหลือคนอื่น / หนังสือ / พ่อแม่

     ♞ ไม่ชอบ | เกลียด : การทะเลาะเบาะแว้ง / เสียงดังโวยวาย | การโดนโกหก / การถูกย่ำยี

     ♞ แพ้ | กลัว : - | งู [ เมื่อเห็นงูจะมีอาการช็อคค้างอยู่นานหลายวิ ก่อนจะตัวสั่นระริกพยายามถอยหลังหนีออกไป ซึ่งดีไม่ดีก็เป็นลมล้มตึงได้เช่นกัน ] 

     - คริสติน่าไม่ค่อยถูกกับของรสเผ็ดอะไรมากนัก เธอชอบกินเปรี้ยวกับหวานมากที่สุด

     - ปกติเป็นคนชอบใส่กระโปรง แต่ว่าจากสถานการณ์รอบด้านทำให้ปัจจุบันเธอเปลี่ยนมาใส่กางเกงแทน

     - เป็นคนร้องเพลงค่อนข้างเพราะ 

     - ถนัดทั้งมือซ้ายและมือขวา เป็นพรสวรรค์มาตั้งแต่เด็ก แต่ชอบใช้มือขวาเหมือนกับชาวบ้านคนอื่นมากกว่าเพื่้อไม่ให้ผิดแปลกเกินไป

  - คริสติน่านั้นเรียกว่าเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนเพราะไม่อยากให้เงินค่าเล่าเรียนศูนย์เปล่า ตัวเธอนั้นตั้งใจฟังที่ครูสอนทำให้กลายเป็นเด็กเก่งในชั้นได้ไม่ยาก

  - ตอนที่ยังเป็นครอบครัวกันอยู่ดี คริสติน่าไม่เคยเอ่ยปากร้องขอเงินหรือของที่ตนต้องการจากพ่อแม่เลย เพราะเธอมักจะเก็บออมเงินเพื่อซื่อเองแทน

  - เธอถูกแม่ขายตอนอายุ 19 ปี ซึ่งตอนนั้นกำลังจะสอบเข้ามหาลัยอย่างพอดิบพอดี แต่สุดท้ายคริสติน่าก็ได้เรียนจบแค่ม.หก

♞ ลักษณะคำพูด :: น้ำเสียงอ่อนหวานนุ่มนวลแสดงชัดถึงความสุภาพและไพเราะอย่างผู้ดี โทนเสียงของเธอนั้นอ่อนโยนราวกับสายน้ำปลอบประโลม ไม่มีคำหยาบหรือกระโชกโฮกฮากฟังดูเคืองหูแต่อย่างใด แทนตัวเองว่า 'ฉัน' แทนคนอื่นว่า 'คุณ/คุณ(ชื่อ)' เสมอ มีคำลงท้ายคำพูดอยู่ตลอดเวลา

      ➳ [ เมื่ออารมณ์ดี || อารมณ์ปกติ ]

           - " หากว่ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยพวกคุณได้ไม่มากก็น้อย สามารถบอกฉันได้เสมอเลยนะคะ ฉันเต็มใจที่จะช่วยพวกคุณเสมอค่ะ " เธอแย้มรอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าให้แก่คนตรงหน้าอย่างเป็นมิตรและจริงใจ 

      ➳ [ เมื่อกำลังโกรธ ]

          - " เพราะตัวคุณไม่ได้ประสบพบเจอด้วยตัวเองนั้นก็ไม่มีทางรู้หรอกนะคะ ว่าการถูกหลอกลวงจากคนที่ไว้ใจนั้นมันเจ็บปวดมากขนาดไหนกัน .. " เธอแค่นหัวเราะออกมาเสียงแผ่ว นัยน์ตาคู่สวยสีฟ้าที่อ่อนโยนในก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนกลายเป็นความเย็นเยือกชวนหยุดหายใจจ้องมองไปที่ใบหน้าของคู่สนาทนาซักครู่ ก่อนจะหลุบตาต่ำลงมามองฝ่ามือของตัวเองแทน 

      ➳ [ เมื่อเชือดเฉือนคนอื่นด้วยวาจา ]

          -" คุณบอกว่าคำพูดของเขานั้นเป็นคำโกหกโดยที่ยังไม่ทันได้ฟังจนจบ ฉันก็เลยแอบแปลกใจอยู่เล็กน้อยนะคะ ว่าทำไมคุณถึงรู้ว่าเขาโกหก .. เอ .. บางทีคำพูดของคุณก็อาจจะเป็นคำลวงเช่นเดียวกันนะคะ " หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงหวานด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานหากกลับดูน่าสะพรั่งอย่างแปลกประหลาด พลางยกนิ้วชี้เรียวสวยขึ้นมาแตะริมฝีปากตัวเองราวกับกำลังครุ่นคิด

      ➳ [ เมื่อกำลังรู้สึกเศร้า ]

          - "ดอกไม้ที่งดงานบานสะพรั่งอยู่ในตอนนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องมีวันที่ร่วงหล่นลงพื้นและถูกเหยียบย่ำจากผู้คนมากมายอยู่ดีใช่มั้ยล่ะคะ.. " เธอทอดมองแปรงดอกไม้ตรงหน้าอย่างเศร้าสร้อย นิ้วเรียวไล้ไปตามกลีบดอกไม้ที่ก้านโอนเอนไปตามแรงสายลมอย่างแผ่วเบา บรรยากาศโดยรอบช่างทำให้ภาพตรงหน้าดูงดงามหากแต่หดหู่เสียเหลือเกิน

      ➳ [ เมื่อให้กำลังใจคนอื่น ]

          - " ฉันเชื่อว่าความพยายามของคุณมีความหมายเสมอนะคะ ไม่มีคนชนะคนไหนที่เขาไม่พยายามกันหรอกนะคะ รวมถึงคุณเองก็ด้วย ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ชนะจุดหมายที่คุณตั้งไว้ แต่อย่างน้อยตอนนี้คุณก็สามารถชนะใจตัวเองได้แล้วนะคะ " หญิงสาวยกมือขึ้นแตะไหล่ของคู่สนทนาพร้อมกับยิ้มอบอุ่นให้อีกฝ่าย

      ➳ [ เมื่อเลือกเชื่อใจใครซักคน ]

          - " ถึงคนอื่นจะไม่เชื่อคุณ แต่คุณก็ยังมีฉันที่เชื่อใจคุณอยู่เสมอนะคะ " 

     ➳ [ ช่วงเวลาเพ้อฝัน ]

          - " .. น่ารัก .. น่ารักที่สุดเลยค่ะ .. " ริมฝีปากบางเฉียบสั่นระริกอย่างเขินอายเมื่อเพ้อว่ามีตุ๊กตาตัวยักษ์นั้นตั้งอยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะยกมือขึ้นมากุมแก้มตัวเอง

     ➳ [ ช่วงเวลาปลุกสติคนอื่น ]

          - " ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่คุณจะมาร้องไห้แล้วนะคะ!  คุณต้องดิ้นรนที่จะมีชีวิตต่อด้วยแข้งขาของตัวเองสิคะ ถ้ามัวแต่พึ่งคนอื่น คุณก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรเองได้หรอกค่ะ!! "

     ➳ [ เวลาพูดกับคนคนนั้น (?) ]

      - " .. คุณช่วยลดเสียงดังลงหน่อยนะคะ ถือว่าฉันขอร้องนะคะ .. " เอ่ยร้องขอกับอีกฝ่ายอย่างไม่เต็มเสียงนัก ริมฝีปากบางถูกขบเม้มจนห้อเลือดอย่างเห็นได้ชัด 

     - " ที่คุณต้องการจากตัวฉันก็เป็นแค่การระบายอารมณ์จากความเห็นแก่ตัวของคุณคนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ! "

     ➳ [ เวลานึกถึงพ่อแม่ ]

     - " .. ขอให้ปลอดภัยนะคะ คุณพ่อคุณแม่ .. "

TALK !!

สวัสดีค่ะ ไรท์มาริค่ะ เพิ่มเติมเปิดอีกเรื่อง--- ผปค.ชื่ออะไรคะ??

:: สวัสดีเช่นกันค่า ทางนี้ชื่อวีนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ <3

เรื่องนี้อาจจบไม่สวย และมีฉากฮึ่มๆ...ฮึ่มๆนี่คืออะไรเหรอคะ? อยากรู้ไหมคะ ถถถถถถ~~

:: เรื่องจบไม่สวยไม่ซีเรียสนะคะ แต่ฉากฮึ่มๆ นี่มัน ต้องการค่ะ -- อุ้ย //ปิดปาก

ถ้าไม่ติดอยากลองเอาลูกสาวไปเป็นคนเดินเรื่องฝั่งทางในท่อประบายน้ำไหมคะ?

:: จัดไปชุดใหญ่ไฟกระพริบเลยค่า ฮา

ค่ะ ขอบคุณที่สนใจและมาสมัครนะคะ~~*มอบของกำนัน(?)*

:: ขอบคุณที่อ่านใบสมัครเช่นกันค่า รบกวนเอ็นดูลูกตัวน้อยของวีด้วยนะคะ! //รับของกำนันมาพร้อมโบกมือเช่นนางงาม