| B e t a. | #300460

ลำดับตอนที่ #1 : CHEVALIER [ F ]

O W E N TM.  

APPLICATION

- FULL PIC - || - SPECIAL PIC  1 / 2 / 3 -

" สำหรับความเชื่อใจของหนู ไม่ใช่ว่าใครก็มีสิทธิ์ได้ไปนะคะ

ดูจากคุณค่าเสียบ้างว่าคู่ควรพอด้วยรึเปล่า "

บทที่ต้องการ :: Chevalier - คนที่ 7

 

ชื่อ - นามสกุล :: เทมเพสต์ ไครแซนท์ || Tempest Chrysanthe

ชื่อเล่น :: เทมส์ || Thames , เทมเพสต์ || Tempest

Code Name :: -

อาชีพ :: ว่างงาน

 

อายุ :: 14

เพศ :: หญิง

รูปร่างหน้าตา :: เด็กสาวเจ้าของรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นราวกับตุ๊กตาแก้วน่าทะนุถนอม เรือนผมสีขาวสะอาดดุจดังหิมะเหมันต์นุ่มสลวยจากการดูแลอย่างดีถักเป็นเปียยาวจรดน่องขาเรียวเล็กผูกด้วยโบว์ผูกผมสีน้ำเงินเข้ม ด้านหน้าปล่อยปอยผมลงมาคลอเคลียกับใบหน้านวลและปล่อยลงมาปิดหน้าผากเนียนกับคิ้วเรียวสวยโก่งสีดำขลับ นัยน์ตากลมสีแดงสดเรืองรองล้อมกรอบด้วยแพขนตางอนยาวขาวสะอาด สีตาของเธอตัดกับสีกายขาวสะอาดและสีผมของตัวเองลิบลับจนสามารถเรียกได้ว่าสิ่งที่โดดเด่นที่สุดบนตัวของเธอคือดวงตา หากแต่กลับสามารถรับเข้ากันได้อย่างลงตัวเมื่อมาประกอบอยู่บนร่างของเทมเพสต์ ใบหน้าเรียวรูปไข่งดงามเปล่งประกายหยิ่งยโสอย่างชัดเจน จมูกโด่งรั้นเชิดขึ้นแสดงถึงความดื้อรั้นในตัวเธอรับกันอย่างลงตัวกับริมฝีปากเรียวสวยฉ่ำน้ำสีอ่อน เทมเพสต์เป็นเด็กสาวผู้มีผิวกายขาวสะอาด รูปร่างของเธอนั้นจัดว่าผอมเพรียวทำให้ดูแตะตาเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังมีแขนเรียวยาวและนิ้วเรียวสวยประดับด้วยเล็บเรียวยาวเคลือบด้วยน้ำยาเคลือบเล็บอีกด้วย

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 141 / 37

 

ลักษณะนิสัย ::

    เทมเพสต์ ไครแซนท์ คือเด็กสาวตัวน้อยผู้เดิมทีเคยเป็นลูกคุณหนูผู้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ ทำให้เทมเพสต์เป็นเด็กสาวที่มีลักษณะนิสัยเอาแต่ใจสุดกู่ เธอชอบทำอะไรตามใจตัวเองเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเองเสมอ ดังนั้นเทมเพสต์จึงเป็นคนที่ค่อนข้างดื้อด้านและหัวแข็งอยู่พอสมควร เธอเป็นคนที่ใช้คนเก่งวาทศิลป์ในการพูดที่สามารถจิกกัดคนอื่นได้อย่างเจ็บแสบ รวมถึงการใช้คำสั่งกับชี้นิ้วสั่งกับคนอื่นด้วย เรียกว่าเทมเพสต์เป็นเด็กที่ใช้คนเก่งและคุ้มค่ามากเลยทีเดียว เทมเพสต์เป็นเด็กสาวที่นับว่าหัวสูงและทิฐิสูงคนหนึ่ง เธอค่อนข้างเป็นเด็กที่หยิ่งยโสคนหนึ่ง ไม่ค่อยฟังคำสั่งใครกับไม่ค่อยยอมใครโดยง่าย สำหรับเทมเพสต์นั้นเรียกว่าเป็นคนเลือกคบคน รสนิยมสูงมาก เธอเป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยดีนักด้วยความที่ถือตัวกับคนอื่นอยู่พอสมควร ไม่ยอมให้ใครแปลกหน้ามาจับตัวตัวเองอันที่จริงจะเรียกว่าหวงเนื้อหวงตัวก็ไม่ผิดนัก ทั้งยังหัวสูงอีกด้วย ซึ่งจากการที่เคยเป็นลูกคุณหนูมาก่อนทำให้เทมเพสต์ติดนิสัยชอบเชิดหน้าใส่คนอื่นและปรายตามองคนอื่นด้วยในหลายครั้ง ที่จริงก็ไม่ได้คุยยากอะไร แต่แค่เธอไม่ยอมเปิดปากพูดจนกว่าอีกฝ่ายจะเริ่มบทสนาก่อน แต่ข้อสังเกตอีกอย่างของเทมเพสต์คือหากว่าเธอเชิดหน้าไม่ยอมพูดกับใครแสดงว่าคนคนนั้นคือคนที่เธอไม่อยากเสวนาด้วย บอกเลยว่าเทมเพสต์เป็นคนที่มีแสดงออกความตรงไปตรงมาในตัวเอง ชอบคือชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบ ก็ไม่คิดจะลดตัวลงไปเสวนาด้วย เพราะเทมเพสต์นั้นชอบการอยู่ในที่สูงสุดหรือที่หนึ่งอยู่ตลอด และเธอก็ไม่ชอบการตกเป็นรองอีกด้วย

    เทมเพสต์ เป็นคนที่ปากร้าย อาจเป็นเพราะที่ยังเป็นเด็กก็ทำให้มีหลุดพูดจาทำร้ายจิตใจคนอื่นไปหลายอย่าง แม้ว่าเทมเพสต์จะชอบทำตัวโตเกินไวจนสามารถบอกได้ว่าเทมเพสต์มีบรรยากาศรอบด้านเหมือบกับคนที่เป็นผู้ใหญ่ ทั้งมารยาที่สุภาพเรียบร้อยแต่แฝงด้วยความยโส และวาจาที่ไพเราะหากแต่แสดงชัดถึงความหยิ่งยโสและแฝงด้วยการจิกกัดทำให้คนอื่นแสบคันเล่น แต่ถึงกระนั้นตัวของเทมเพสต์ก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ เทมเพสต์เป็นเด็กที่ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีนัก เธอมีความอดทนและใจเย็นไม่สูงเท่าไหร่อาจปรี๊ดขึ้นมาได้ง่ายหากโดนยั่วยุกวนประสาทจากคนอื่น เพราะเวลาไม่พอใจทีไรก็ชอบชักสีหน้าใส่คนอื่นตามความเคยชินทุกที แต่หลังจากนั้นก็จะรีบเก็บกลับไปเป็นเหมือนเดิมทันที ดังนั้นจึงยังต้องฝึกเรื่องการกักเก็บอารมณ์ไปอีกยาวเลยทีเดียว แต่โดยรวมเทมเพสต์ก็ไม่ใช่เด็กก้าวร้าวและหัวรุนแรงแต่อย่างใด แต่ก็ไม่ได้สอนง่ายหรือทำให้เชื่อฟังง่าย อย่างน้อยก็เป็นเรื่องดีที่ว่าเทมเพสต์นั้นสามารถปกป้องตัวเองจากการถูกหลอกได้ชั้นหนึ่ง เทมเพสต์นั้นเป็นเด็กที่มีนิสัยดีและไม่ดีอย่างละครึ่ง ข้อไม่ดีอย่างหลักก็คือเป็นคิดว่าตัวเองนั้นสูงส่งและปากแข็งมาก เดิมทีเทมเพสต์เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นอวดเบ่งข่มคนอื่นว่าตัวเองเหนือกว่า ถึงจะชอบดูถูกคนอื่นไปนิดแต่ก็ไม่เคยเอาตัวเองมาข่มคนอื่นแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นจึงบอกได้ว่าเทมเพสต์ไม่ใช่เด็กที่โอหังอวดดี

    เทมเพสต์ ไม่ใช่ลูกคุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ที่จริงเธอทำอะไรได้หลายเรื่อง แต่ต้องไม่เกี่ยวกับเรื่องงานบ้านงานเรือน ซึ่งสามารถบอกเลยว่าเทมเพสต์นั้นห่วยแตกกับเรื่องนี้มาก บอกเลยว่าเป็นเรื่องต้องห้ามกับการที่เทมเพสต์เข้าครัวมาก มีเค้าลางถึงความหายนะขั้นล้างโลกในวันนั้นเลยทีเดียว ซึ่งถึงแม้แลดูไร้ประโยชน์(...)ในเบื้องต้น แต่เทมเพสต์ก็เป็นคนที่มีสมาธิแน่วแน่ เธอชอบอ่านหนังสือเล่นอยู่เสมอ สำหรับเทมเพสต์หนังสือนั้นเหมือนเพื่อนคนสำคัญของเธอเลย ดีกว่าการเสวนากับพวกคนหลอกลวงปลอมเปลือกด้วยซ้ำ พวกนั้นไม่มีค่าที่จะพูดกับเธอหรือแม้กระทั่งเงยหน้ามองเธอยังไม่สมควรเสียด้วยซ้ำ อันที่จริงเทมเพสต์ก็ไม่ใช่คนสมองอัจริยะอะไรทำนองนั้น แต่ก็ไม่ได้โง่อะไรออกแนวสมองดีแทนเสียมากกว่า แต่ก็ยังเป็นเด็กยังไงก็มีความขี้สงสัยในตัวเอง แต่เพราะความหยิ่งยโสในตัวทำให้เธอไม่คิดที่จะเอ่ยถามคนอื่นไป เทมเพสต์เป็นเด็กที่นับว่าขี้เบื่อ และไร้ความพยายามหรือแรงปณิธานในการตั้งใจจะทำอะไรโดยสิ้นเชิง ไม่นานก็เป็นอันต้องเลิกและโละทิ้งประจำ

    เทมเพสต์ มีงานอดิเรกคือการนั่งจิบชากับอ่านหนังสือ เห็นแบบนี้ก็เป็นเด็กที่มีมุมเด็กน้อยเหมือนกัน เทมเพสต์ชอบตุ๊กตาเป็นอย่างยิ่ง เธอชอบการที่จะกอดและหิ้วเจ้าเพื่อนตัวนิ่มไปไหนมาไหนอยู่ตลอด ที่จริงเธออยากมีเพื่อน แต่เพียงแค่สร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเองเท่านั้น เพราะดังนั้นเทมเพสต์ก็พร้อมจะเป็นเด็กน้อยผู้แสนหยิ่งยโสต่อหน้าคนอื่นเสมอ เธอเป็นคนที่ด่าเจ็บ ด่าตรงและแรงเป็นอย่างยิ่ง ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นเพราะยังไงคำด่าเธอก็กลั่นมาจากความเป็นจริง ซึ่งก็ทำให้หลายคนนั้นไม่ค่อยอยากคบกับเทมเพสต์ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจพวกงี่เง่าพวกนั้น เทมเพสต์ก็ยังเป็นคนที่ยโสพอที่เชิดหน้าไม่สนใจคนอื่น และไม่เข้าไปทักคนอื่นก่อนแน่นอน เธอเข้มแข็งกว่าที่คนอื่นคิด เทมเพสต์ไม่ใช่คนเจ้าน้ำตา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยร้องไห้เลยแต่อย่างใด ซึ่งสำหรับเทมเพสต์นั้นคิดว่าน้ำตาเป็นสิ่งที่อ่อนแอ เพราะฉะนั้นเธอจึงจะไม่แสดงออกมาให้ใครเห็นเด็ดขาด เห็นแบบนี้แม้ว่าจะดูไม่สนใจใครหน้าไหน ซึ่งอันที่จริงก็เป็นเรื่องจริงนั่นแหละ เพราะว่าเทมเพสต์มีนิสัยชอบประเมินและเทียบค่าคนอื่นในใจ หากว่าคนคนนั้นมีค่าพอเทมเพสต์ก็จะยื่นมือเข้าไปช่วยอีกฝ่าย แต่ก็เน้นอีกรอบว่าเฉพาะเรื่องที่เธอช่วยได้ เพราะด้วยความที่เป็นลูกคุณหนูก็รักตัวเองและความสะดวกสบายมาก ไม่คิดจะเอาตัวเองไปเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายงี่เง่านั่นแน่นอน

    เทมเพสต์ เป็นเด็กสาวผู้รักความสะอาด เธอไม่ชอบการบุกน้ำลุยไฟหรือการทำอะไรที่โลดโผนเพราะสกปรก เรียกว่าออกแนวยี๋ด้วยซ้ำไป ซึ่งก็ใช่ว่าทำไม่ได้ เห็นแบบนี้เทมเพสต์ก็ไม่ใช่คนเรื่องมากอะไร ถือคติกลั้นใจรีบทำให้จบก่อนจะค่อยกลับไปอาบน้ำใหม่ก็ได้ สำหรับเทมเพสต์ถนัดแนวการรวบรวมข้อมูล สืบข่าว แทรกแซง หรือนั่งนับเงิน(?) อะไรแบบนี้มากกว่า เทมเพสต์เป็นเด็กที่เรียกว่าเก่งบริหารมากคนหนึ่ง แต่ทว่าเธอกลับไม่มีความเป็นผู้นำเท่าไหร่นัก แต่อย่างน้อยก็ดีหน่อยที่ไม่พาคนอื่นไปตายด้วย ชอบเป็นผู้ตามคนอื่นมากกว่าเพราะไม่อยากคิดอะไรมาก สู้นอนอ่านหนังสือกินคุกกี้บนเตียงดีกว่า เป็นข้อแสดงอย่างเด่นชัดว่าเทมเพสต์นั้นเป็นเด็กสาวที่มีความเกียจคร้านในตัวอยู่เหมือนกัน แต่ทว่ากลับมีอัตตาสูงมากกว่าก็เท่านั้น เทมเพสต์เป็นพวกตลกร้าย ชอบพูดจาเรื่องความเป็นความตายเป็นเรื่องเล่นโดยไม่คิดอะไร กระทั่งดูหมิ่นคนอื่นจากความหยิ่งยโสด้วย เธอกล้าฉีกหน้าคนอื่นโดยไม่แคร์เลยด้วยซ้ำ ตามที่บอกเทมเพสต์เป็นคนมีมารยาทสูง แต่แค่เรื่องว่าจะเคารพใครและไม่เคารพใคร.บอกเลยว่าแม้แต่ลุงเฒ่าบางคนยังไม่ถูกเทมเพสต์เคารพเลยจากความยโสอีกเช่นเคย

    เทมเพสต์ ไม่ใช่คนที่ชอบทำร้ายคนอื่นเท่าใด แม้ว่าจะมีมุมใจดำและเมินเฉยกับหลายเรื่องจนเกินเด็กไปบ้าง แต่ก็เป็นเพราะหน้าที่ที่ต้องปฎิบัติ แท้ที่จริงเนื้อแท้ของเทมเพสต์เป็นเด็กที่ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ ชอบเล่นตุ๊กตาและชอบการได้รับความรักจากคนอื่นเหมือนกัน แต่แน่นอนว่าเธอก็ยังรั้นหยิ่งยโสไม่แสดงด้านนี้ออกมาเป็นอันขาด เทมเพสต์เป็นเด็กสาวที่ไม่มีความอ่อนโยนนุ่มนวล หากแต่ก็ไม่ได้แข็งกระด้างหรือแข็งกร้าวจนเกินงามไปแต่อย่างใด เรียกว่าเป็นคนที่อยู่ในกึ่งกลางเสียดีกว่า ไม่ยอมเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่หากว่าถ้าฝ่ายนั้นมีข้อเสนอน่าสนใจพอให้เธอก็จะเดินเข้าฝ่ายนั้นไปในทันที จากความขี้งกของเทมเพสต์เองด้วย เทมเพสต์เป็นคนที่ความจำดีและนับว่าอาฆาตแค้นแรง อารมณ์โกรดเกรี้ยวก็รุนแรงมากเสียด้วย เมื่อถึงตอนนั้นเธอจะควบคุมตัวเองไม่ได้และเริ่มทำลายข้าวของจากการเขวี้ยงปาอัดกำแพงเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ซึ่งจากนั้นไม่นานเธอก็จะหายไปเองตามกาลเวลา ซึ่งอย่างน้อยเทมเพสต์ก็เป็นเด็กที่มีเหตุผลพอที่จะไม่ระบายลงกับคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรอยู่ เทมเพสต์ไม่ใช่พวกหูเบาเชื่อคนง่าย ถึงเข้าไปอย่างไรก็ไปนั่งไม่ช่วยอะไรอยู่ในนั้นแทนตลอด ตามที่บอกไปอีกครั้งว่าเทมเพสต์เป็นพวกเลือกช่วยคน เทมเพสต์เป็นเด็กที่ไม่ชอบการถูกบังคับและไม่ชอบอะไรที่ขัดใจตัวเอง เธอเป็นคนที่ชอบขัดคำสั่งคนอื่นเหมือนกันหากว่าไม่ต้องการทำตาม อีกอย่างหนึ่งคือเธอเป็นเด็กที่ขี้รำคาญด้วย ไม่ชอบการเห็นอะไรขัดหูขัดตาเป็นที่สุด

     เทมเพสต์ อีกอย่างของเธอคือเป็นเสือยิ้มยาก ปกติใบหน้าและดวงตาของเธอนั้นมักฉายแววหยิ่งยโสคล้ายดูถูกเล็กน้อยอยู่เป็นนัยน์ไม่น่าเข้าใกล้ เทมเพสต์ไม่ใช่คนโปรยยิ้มพร่ำเพื่อ เรียกว่าในกลุ่มของเธอเป็นคนที่ยิ้มยากที่สุดเลยกระมัง แต่ถึงไม่ยิ้มเธอก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความสุขเสียหน่อย เพราะยังไงอารมณ์ส่วนมากของเธอก็สะท้อนออกมาจากดวงตาของเทมเพสต์อย่างเห็นชัดเลยทีเดียว เทมเพสต์เป็นเด็กสาวที่ค่อนข้างขี้บ่นขี้จุกจิกมากในระดับหนึ่งจากการที่เกิดในตระกูลคุณหนู ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนทุกจัดสรรมาอย่างตามใจเธอทั้งหมด เทมเพสต์เป็นเด็กสาวที่ชอบความสมบูรณ์แบบ เรียกว่ารายละเอียดต้องครบเป๊ะทุกอย่างอยู่เสมอ ดังนั้นจึงส่งผลให้เทมเพสต์เป็นเด็กที่ค่อนข้างรอบคอบ และเก็บรายละเอียดทุกอย่างในสมองอยู่เสมอ แต่ทว่าเทมเพสต์กลับไม่ใช่เด็กที่ละเอียดอ่อนอย่างที่คิด นั่นจึงเป็นจุดบกพร่องอย่างหนึ่งของเธอ เพราะตัวเทมเพสต์นั้นชื่นชอบความสมบูรณ์แบบ และเกลียดความผิดพลาด แต่ตัวเธอกลับรีบร้อนจะทำให้สมบูรณ์แบบจนทำให้ต้องกลับมาเจ็บใจอยู่เรื่อย เทมเพสต์เป็นเด็กสาวที่ชื่นชอบชัยชนะและการเอาชนะคนอื่นมาก ด้วยความที่ยังเป็นเด็กอยู่ก็ไม่แปลกนักหรอก ในเรื่องชัยชนะบอกเลยว่าเทมเพสต์มีความทะเยอทะยานสูงมากกว่าใครจนบางครั้งก็กลัวว่าจะตกลงมาเจ็บซ้ำซาก บอกเลยว่าหากไม่ชนะก็ไม่ยอมเลิก ทั้งยังทุ่มสุดตัวเพื่อเรื่องนี้อีกด้วย

ลักษระการพูดจา :: น้ำเสียงหวานแสดงชัดถึงความสุภาพในโทนค่อนข้างแหลมเล็กน้อย เนื้อความในจะแฝงด้วยการจิกกัดกับความหยิ่งยโสของตนหลายครั้ง แทนตัวเองว่า ‘หนู' เท่านั้น แทนคนอื่นว่า 'คุณ/พี่ชาย/พี่สาว' ตามลำดับความอาวุโส มีคำลงท้ายคำพูดเสมอตามภาษาคนได้รับการสั่งสอนมาอย่างดี

    " .. หนูไม่มีความจำเป็นที่จำเป็นต้องเสวนากับคนปลิ้นปล้อนอย่างพี่สาวเลยค่ะ "

     " นั่นเป็นค่าตอบแทนที่คุ้มค่าพอสำหรับการเสี่ยงชีวิตของหนูรึเปล่าละคะ? พี่ชาย "

     " ... " ( ไม่เอ่ยปากพูดอะไรกับคู่สนทนาตรงหน้า เพียงแค่ก้มหน้าอ่านหนังสือเมินเฉยอีกฝ่ายราวกับคนตรงหน้าเป็นเพียงธาตุอากาศภายในห้องเท่านั้น แสดงชัดว่าตนไม่อยากเสวนาด้วยอย่างชัดเจน )

     " หนูไม่ชอบคนอ่อนแออย่างคุณเลย .. "

ประวัติ ::

     เทมเพสต์ เป็นเด็กสาวที่กำเนิดออกมาท่ามกลางความรักใคร่ของผู้เป็นพ่อแม่ เธอถูกดูแลประคบประหงมราวกับไข่ในหิน ยามเมื่อเธอเรียกร้องต้องการสิ่งใดพ่อแม่ก็จะจัดการให้อยู่ตลอดเสมอจนกระทั่งกลายเป็นความเคยชินกับการไม่ต้องงอมืองอเท้าทำอะไรซักอย่าง ..

     เทมเพสต์โตขึ้นมากลายเป็นเด็กสาววัยกระเตาะ ในยามนั้นเธอยังเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงวิ่งซนไปเรื่อย ท่ามกลางความวุ่นวายของเหล่าเมดคนรับใช้ทั้งหลายที่คอยไล่จับเธอกันจ้าละหวั่น เธอชอบการไปเล่นกับคุณแม่คุณแม่ที่มักคุยกันหน้าเคร่งเครียดในห้องทำงานอยู่เป็นประจำ แต่ยามเมื่อพวกเขาเห็นหน้าเธอก็ยิ้มออกมาจนทำให้เด็กสาวพลอยสุขใจไปด้วย เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวงที่เกิดขึ้น เทมเพสต์โตจนมีอายุ 8 ปีบริบูรณ์ ความสุขของเธอหายไปเมื่อท่านแม่ของเธอนั้นเปลี่ยนไป .. แม่ของเด็กสาวโรคคลั่งความสมบูรณ์แบบ ( Perfectionism ) แบบขึ้นมา แม่ของเธอเริ่มกลายเป็นคนวิตกกังวลง่าย และเริ่มคลั่งยามทำลายข้าวของยามเมื่อเห็นคุณพ่อหรือผู้ชายคนอื่นเข้าไปใกล้ สาวใช้คนอื่นหรือแม้กระทั่งสาวใช้คนสนิทก็ไม่สามารถเข้าใกล้นายหญิงเฉกเช่นก่อนเช่นกัน มีเพียงเทมเพสต์ที่สามารถเข้าไปอยู่ในห้องเดียวกับคุณแม่ของตนได้ และเธอมักได้ยินเสียงของผู้เป็นมารดาพร่ำบ่นถึงความสมบูรณ์แบบและไม่สมบูรณ์แบบอยู่หลายครั้งหลายคราว

     กระทั่งกลางดึกคืนหนึ่งที่เทมเพสต์กำลังนอนหลับอยู่ในห้องของผู้เป็นมารดาเฉกเช่นทุกวันต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อเธอได้ยินเสียงคร่ำครวญของหญิงสาวคนหนึ่ง เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นมารดาของตนนั่งขดอยู่ที่พื้นมุมห้องพร้อมกับจิกทึ้งเส้นผมของตัวเองราวกับคนสติฟันเฟื่อง ทำให้เทมเพสต์รีบถลาเข้าไปหาผู้เป็นแม่ของตนทันที

" .. คุณแม่! "

" .. ไม่! ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบ ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่ไม่ควรมี .. ฉันเกลียดความผิดพลาด

ความผิดพลาดที่น่ารังเกียจของเขา .. "

" คุณแม่ ..... "

" เทมเพสต์ .. ลูกต้องสมบูรณ์แบบเหมือนกับแม่ อา .. สมบูรณ์แบบ ใช่ ..ต้องสมบูรณ์แบบเท่านั้น! "

     เด็กสาวสะดุ้งอีกรอบเมื่อผู้เป็นแม่ถลามาบีบไหล่ทั้งสองข้างของเธอ ใบหน้ากลมงอด้วยความเจ็บจากแรงบีบของผู้เป็นแม่ ก่อนที่ร่างของผู้เป็นมารดาจะผละออกไปขดตัวอยู่ที่มุมห้องดังเดิม ปล่อยให้เทมเพสต์นั่งนิ่งงันอยู่ที่เดิม ..

     หลังจากนั้นเทมเพสต์ก็ถูกส่งเข้าเรียนทุกอย่างด้วยมือของผู้เป็นแม่ของตนเอง เทมเพสต์พยายามเพื่อที่จะทำให้แม่ของตนภูมิใจว่าตนสมบูรณ์แบบ แต่ทว่าผลลัพธ์ที่ออกมานั้นกลับไม่ดีอย่างที่คาดคิดไว้ .. เธอทำให้แม่ผิดหวัง ..

     ผู้เป็นแม่เริ่มมองเธอแปลกออกไป การกระทำห่างเหินและต่อต้านเริ่มเกิดขึ้นแต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นคลุ้มคลั่งทำร้ายร่างกายของเด็กสาวชีวิตภายในบ้านคฤหาสน์หลังโตหากแต่กลับไร้อิสระอย่างที่คิด เธอถูกผู้เป็นแม่ขีดเส้นตายไว้ทุกอย่าง .. รอยยิ้มของเธอค่อยจางหายไปกับกาลเวลา สร้างภาพลักษณ์หยิ่งยโสขึ้นมากลบทับความว่างเปล่าภายในจิตใจ

     เทมเพสต์พยายามเรียนรู้มารยาททุกประการอย่างหนักหน่วง หวังว่าผู้เป็นแม่จะเผยรอยแย้มยิ้มหวานให้ตนเห็นอีก แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำออกมาให้เหมือนกับผู้เป็นแม่ได้ .. สุดท้ายเธอก็ไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่แม่ต้องการ ..

     ผู้เป็นพ่อของเทมเพสต์นั้นไม่มาเยี่ยมเยือนแม่อีกหลังจากนั้น เขาหายไปนานเสียจนเทมเพสต์นึกสงสัย หากแต่ก็ไม่คิดจะกล่าวถามใครไปเพราะหน้ากากหยิ่งยโสที่กลบทับและนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะรู้เสียด้วย แต่ราวกับสวรรค์จะรู้ถึงความสงสัยของเธอ วันรุ่งขึ้นคุณพ่อโผล่มาพร้อมกับเอกสารที่ยื่นให้คุณแม่

ใบหย่า

     เทมเพสต์ในวัย 10 ปีตอนนั้นที่สามารถรับรู้เรื่องราวได้เป็นอย่างดี เธอยืนนิ่งค้างอยู่หน้าประตูห้องมองผู้เป็นแม่ที่ทรุดหน้าร่ำไห้ต่อหน้าผู้เป็นพ่อที่ยืนนิ่งอยู่

     ลายเซ็นชื่อคุณแม่ถูกเขียนบนหน้าเอกสารสีขาวด้วยความไม่เต็มใจ น้ำตาหยดลงบนแผ่นกระดาษสีขาวเป็นดวงจนเปื่อยยุ่ย วินาทีนั้นเทมเพสต์รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะพังลงต่อหน้าเธอ

     เทมเพสต์ยืนนิ่งค้างปล่อยคุณพ่อเดินผ่านร่างของตนไปโดยไม่ไยดี ..

     หลังจากนั้นแม่ของเธอก็เก็บตัวอยู่ในห้อง ทุกวันต่างได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของเธอดังลอดออกมา นั่นก็เป็นจุดที่ทำให้เธอกลายเป็นบ้าของจริง เทมเพสต์พยายามเรียกผู้เป็นแม่ให้ออกมา เคาะประตูครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดจนกระทั่งเด็กสาวตัดสินใจมานอนเฝ้าที่หน้าประตูห้องพร้อมกับวางถาดอาหารให้ผู้เป็นแม่เสมอ แต่ประตูก็ไม่ได้เปิดอย่างที่เธอต้องการ.. สาวใช้ที่เห็นนายหญิงของตนเป็นแบบนั้นก็ลาออกกันเป็นว่าเล่น เทมเพสต์รู้ว่าพวกหล่อนนั้นรังเกียจที่จะอยู่กับคนบ้า แต่เทมเพสต์ไม่ได้รังเกียจเธออย่างคนอื่นหรอก ..

     เธอรักคุณแม่มาก .. คุณแม่เปรียบเสมือนสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเธอเลย ..

     ถัดจากวันนั้นไปไม่กี่วันเสียงร้องไห้ก็เงียบลง เทมเพสต์ร้อนรนใจเป็นที่สุด เธอดิ่งไปเคาะประตูห้องเหมือนทุกครั้งแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงหรืออะไรตอบกลับมา .. เธอเลื่อนมือลงมาที่ลูกบิดประตู ปรากฎว่าประตูห้องไม่ได้ล็อคเหมือนกับทุกวัน ..

     เทมเพสต์ตัดสินใจเปิดประตูห้องของผู้เป็นแม่ ก่อนที่เด็กสาวจะต้องทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เธอเห็นคุณแม่ของตนผูกคอตายกับเสา ..

     ความตายได้พรากสิ่งสำคัญของเธอจากไป เทมเพสต์กรีดร้องร่ำไห้อ้อนวอนขอให้ผู้เป็นแม่กลับมาจนเสียงแหบแห้ง แต่สุดท้ายก็ไม่มีผลอะไร .. เสียงกรีดร้องของเทมเพสต์นั้นเป็นเพียงแค่ความเจ็บปวด ..

     หลังจากนั้นเทมเพสต์ก็กลายเป็นเด็กสาวผู้หยิ่งยโสและเกลียดผู้คนหลอกลวงเป็นที่สุด หลังจากที่เธอได้รู้ว่าคุณพ่อนั้นแอบซุกซ่อนหญิงสาวคนรักอีกคนเอาไว้ลับหลัง เธอเกลียดพวกนั้นที่ทำให้แม่ของเธอเป็นแบบนี้ แต่ก็ตัดสินใจที่จะอยู่ส่วนใครส่วนมันกัน ..

     เทมเพสต์รู้เพียงว่าเธอแค่ต้องเติมเต็มปณิธานของผู้เป็นแม่ด้วยการมีชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้น แม้จะปราศจากความสุขก็ตามที ..

" สุดท้าย .. หนูก็ยังเป็นคนที่สมบูรณ์แบบสำหรับแม่ไม่ได้อยู่ดี .. "

พลังลึกลับ :: พลังการลบและเปลี่ยนความทรงจำของผู้อื่น [ สามารถใช้แบบวงกว้างหรือเพียงคนเดียวได้ โดยที่หากเมื่อใช้แบบวงกว้างจะสามารถลบความทรงจำของผู้อื่นในระยะ 40 เมตรได้ แต่หากใช้กับคนเพียงคนเดียวจะมีเงื่อนไขอยู่ที่การแตะตัวหรือการจ้องตา ]

อาวุธ ::ไม้กางเขน [ ที่จริงเป็นเซ็ตตกแต่งชุดห้อยอยู่ที่คอของเธอ แต่เธอเปลี่ยนเป็นไม้กางเขนที่แท้จริงซ่อนมีดส้ันขนาดเล็กเหมาะมือไว้สร้างบาดแผลให้ศัตรูและป้องกันตัวเองได้ ]

ความสามารถพิเศษ ::

     - การตั้งสมาธิให้นิ่งสงบ

     - วาทศิลป์ในการเจรจา

     - การบริหาร

     - มารยาท [ สามารถปรับตัวเข้ากับวัฒธรรมและมารยาทที่อื่นได้อย่างรวดเร็ว ]

     - มองคนออก

ชอบ ::

     - ขนมหวาน

     - ตุ๊กตา

     - คุณแม่

     - การมีคนทำตามคำสั่ง

     - ชัยชนะ | การเป็นที่หนึ่ง

     - ความสมบูรณ์แบบ

     - การแต่งชุดโลลิต้า

     - การได้มองคนอื่นลงมาจากด้านล่าง (?)

ไม่ชอบ/เกลียด ::

     - คนเสแสร้ง

     - การถูกล้อปมเรื่องครอบครัว [ เรียกว่าเป็นเรื่องต้องห้ามเลย เพราะเทมเพสต์เกลียดมาก ]

     - น้ำหอมกลิ่นฉุน

     - นมวัว    

กลัว/แพ้ ::

     - การสูญเสีย

     - นมวัว [ แพ้ ]

เพิ่มเติม ::

     - เวลาว่างชอบไปเดินเลือกชุดโลลิต้าในห้าง

     - มีปานรูปจันทร์เสี้ยวอยู่ที่เอวซ้าย

     - เป็นคนปลอบคนไม่เก่ง เทมเพสต์มีจุดอ่อนอย่างหนึ่งอยู่ที่แพ้น้ำตาคนอื่น ก็เป็นอันต้องยื่นผ้าเช็ดหน้าให้คนอื่นพร้อมบอกให้หยุดร้อง แต่คือต้องเป็นการร้องที่น่าสงสาร ไม่ใช่ร้องเพราะหัวเราะหรือร้องขอชีวิตอย่างน่าสมเพชแบบนั้น

     - ไม่ค่อยมีวิชาต่อสู้เท่าไหร่นัก ส่วนมากมาจากสัญชาตญาณเอาตัวรอดซะมากกว่า

     - ถึงชอบความสมบูรณ์แบบ [ เพราะโดนแม่ในสมัยที่ยังมีชีวิตกรอกหูทุกวัน ] แต่ก็ไม่ได้คลั่งความสมบูรณ์แบบเหมือนแม่