ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (os / sf johnjae nct) My dearest, lovely J

    ลำดับตอนที่ #12 : (os) Into the war

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.49K
      95
      17 พ.ย. 61



    Title : Into the war

    529 words

     

         บรรยากาศภายในค่ายริมทะเลสาบของกองทัพทหารหนึ่งพันนายไม่ได้น่ารื่นรมย์เท่าไหร่นัก เต็นท์ช่วยเหลือทางการแพทย์ตั้งเรียงรายเตรียมพร้อม ม้าศึกทุกตัวถูกดูแลอย่างดี ที่ตรงนี้มีเพียงแสงสว่างจากแสงดาวและกองไฟขนาดไม่ใหญ่นัก เปลวเพลิงสีส้มแดงนั้นเริงระบำวูบวาบสะท้อนแสงสีนวลราวกับรอบูชาชีวิตที่ต้องสังเวยในวันรุ่งขึ้น

         เสียงปลุกใจฮึกเหิมของเหล่าชายชาตรีทำให้เขารู้สึกเข้มแข็งขึ้นมาบ้าง ทว่าไม่อาจซ่อนเร้นสายตาวูบไหวและเศร้าโศกเมื่อชำเลืองไปทางร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆกัน

     

         ไฟตะเกียงเล็กๆช่วยให้เขามองเห็นหน้าอีกฝ่ายภายในเต็นท์ที่ร้อนและค่อนข้างแคบสำหรับผู้ชายสองคนได้ชัดขึ้น คนตัวสูงที่ตอนนี้เปลือยเปล่าเท้าแขนคร่อมอยู่เหนือตัวเขาบนผ้าผืนที่ปูบนหญ้าแข็งชวนปวดหลัง แต่เราไม่ได้สนใจมันอีกต่อไปแล้ว

         แววตาของจอห์นวูบไหวเมื่อเขายื่นมือทั้งสองข้างขึ้นลูบแผ่วเบาบนแก้ม จูบลึกซึ้งอ่อนหวานขัดกับภาพลักษณ์แข็งแกร่งตีความรู้สึกที่อยู่ในใจของเขาขึ้นมา มันเปราะบาง, ฟุ้งกระจาย และไม่สามารถซ่อนเร้นได้

         เจฟฟรี่ย์น้ำตาไหลออกมาเงียบๆทั้งยังดื่มด่ำกับจูบแสนหวานนั้น

         มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย

         ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันได้ว่าพรุ่งนี้พวกเขาจะยังคงมีชีวิตอยู่

         ไม่มี

         “ร้องไห้ทำไม”   เสียงกระซิบนั้นอ่อนโยนอยู่ที่ข้างหู ริมฝีปากร้อนเลื่อนพรมจูบบางเบาทั่วใบหน้า เขาไม่ตอบ ทั้งยังคงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ

         “ไม่ต้องกลั้นสะอื้นหรอก”  

         “...”

         “ฉันก็กลัวจะเสียนายไปเหมือนกัน”

         เขาปล่อยเสียงสะอื้นออกมาเล็กน้อย เอียงหน้ารับจูบซับน้ำตาพร้อมกับค่อยๆใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำใสๆที่หางตาของอีกฝ่ายไม่ต่างกัน

         จอห์นพูดทั้งเสียงแหบแห้ง   “ฉันรักนายนะ”

         “...อืม”   เจฟฟรี่ย์ตอบ   “ฉันรักนาย”

         “ถ้าเป็นไปได้ อย่าตายล่ะ”

         “นายก็เหมือนกัน”

         เราหัวเราะออกมาพร้อมกันทั้งน้ำตา

         “ถึงฉันจะตาย แต่ถ้าโลกหลังความตายมีจริง วิญญาณของฉันจะกระซิบบอกว่ารักนายก่อนจะไป”

         “เมื่อกี้เพิ่งบอกไปหยกๆว่าห้ามตาย”

         “ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

         “งั้นฉันเองก็คงเหมือนกัน”   เขาว่า ยกแขนขึ้นคล้องคออีกฝ่าย แลกสัมผัสเปียกชื้นดูดกลืนอ่อนหวาน   “ถ้ามันเกิดขึ้น ฉันเองก็คงจะกระซิบบอกรักนาย—หวังว่านายจะได้ยิน”

         เขาเอียงคอรับเมื่อริมฝีปากของร่างสูงเลื่อนลงมาทิ้งรอยจูบ

         ทุกสัมผัสในคืนนี้นั้นแนบแน่น เชื่องช้า ลึกซึ้ง อ่อนหวาน รักใคร่ และอาลัยอาวรณ์ราวกับมันจะเป็นครั้งสุดท้าย

         ไม่มีใครรู้

     

         ม้าศึกนับพันเคลื่อนกำลังออกตัวไปข้างหน้า เสียงสงครามดังมาถึงหูของเขา ม้าของจอห์นควบไปอย่างรวดเร็วและหนักแน่นอยู่ข้างๆ เราหันมองหน้ากันเพียงแวบหนึ่งและพยักหน้า ชักดาบ และเข้าสู่สมรภูมิ

         อย่าตายนะ

         เพราะฉันรักนาย

     

    FIN.

     

    A/N : ถ้าเป็นแฟนอาร์ตคงเป็นภาพสักประมาณสองหน้ากระดาษ ก็แค่อยากเห็นภาพ ไม่มีพล็อตยาว เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็น ฮ่า

    เพิ่งดูมู่หลานจบค่ะ อิน

     


    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×