คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : special:han'chul[5]
ห้าวัน่อมา
แว่นสายาถูวาลบนหนัสือที่เพิ่ะอ่านบเ้าออมันลุึ้นยืัวอยู่สัเล็
น้อย่อนะหยิบรีโมทเปิโทรทัศน์ู่าวสารบ้านเมือ วันนี้่าเป็นวันหยุที่สบนั~
รื....
เสียเปิประูบ้านทำให้ฮีอลหันไปู วาหวานเบิว้าอย่าใแล้วลุถลาไปประอ
ร่าสูที่ถูลูน้อพยุมา ใบหน้าฟ้ำ ิ้วแ เลือไหลออปา ไหนะบาแผลามัวอี
“ฝา้วยนะหมอ เฮียแไม่ยอมให้ใรรัษานอาหมอเลย”หนึ่ในลูน้อห้านพู่อนะ
เินออไปในทั้ๆที่สภาพ็ไม่่าันอาะหนัว่า้วย้ำ
“แล้วพวนายไม่ทำแผล่อนเหรอ”ฮีอลถามนลุ่มนั้นอย่าเป็นห่ว
“ไม่หรอรับ ผมไปโรพยาบาลีว่า ฝาเฮีย้วยนะรับ”ฮีอลพยัหน้าแล้วยิ้มให้บอว่า
สบายมา แล้วพาร่าสูไปยัโฟาสีน้ำเินในห้อนั่เล่นแล้วัวเอ็ไปเอาล่อยามา
ฮีอลับใบหน้าหล่ออย่าเบามือแล้ว่อยๆเอาสำลีุบยาทาเบาๆที่บาแผล ใบหน้าหวานึ้นสี
ึ้นเรื่อยๆเมื่อรู้สึเหมือนมีน้อมอ็ะใระอีล่ะ
“หาเรื่อ่อยีเือบทุวันยัะเ็ๆ แผลเ่ายัไม่หายไ้แผลใหม่มาะแล้ว”เสียบ่นเบาๆ
ทำให้มุมปาหยัระุยิ้ม
“ูสิรอย้ำเยอะเ็มัวไปหม ะ้ำในายมั้ยเนี่ย”็ยับ่นอยู่เรื่อยๆ พอบนใบหน้าทายา
เสร็็เหลือแ่ามัวแล้ว
“ถอเสื้อสิ”
“ถอให้หน่อยสิ”ฮีอลเม้มปาเน้นแล้วมอหน้าฮันยอแ่็้อหลบสายามที่้อมาอยู่
่อนแล้ว ฮีอลถอนหายใฮึฮัพลาเอื้อมมือไปสัมผัสเสื้อเบาๆ แล้ว่อยๆแะระุมเสื้อที่้าๆ
พร้อมับหัวใที่เ้นระรัวราวับะระอนออมา้านนอ
ระุมเม็สุท้ายถูปลแล้วร่าเล็เปิเสื้อออแล้วุบยาลทาบริเวที่้ำ
“เฮ้ย!”ร่าเล็ร้อออมาเมื่ออยู่ๆฮันยอ็ับแนและพลิัวร่อมเา
ระ...รอยยิ้มเ้าเล่ห์นี่มัน....ไม่น่าไว้วาใะเลย
“อะไรอนายเนี่ย ผะ...ผมะทายาไ้ไเล่า ออไปนั่ีๆสิ”
“ันอบท่านี่นี่นา”ยื้มแบบนี้อีแล้ว
“ฮันยอนายเ็บอยู่นะ”
“แล้วนายอยาเ็บมั้ย”
“ม่ายยยยย เน้....ออไปนั่ีๆี่”ท่าทาล้าๆลัวๆทำให้ฮันยออยาะแล้่อไปเรื่อยๆ
“ฮัน....”เสียถููหายไปในริมฝีปาอร่าสูเสียแล้ว
“อื้อ....อ๊ะ....”ฮีอลสะุ้เมื่อรู้สึถึมือุนที่ล้วเ้าไปในเสื้อัวบา ฮันยอถอนูบออแล้ว
เลื่อน่ำมาสูมวามหอมหวานอออาว
“ฮัน......ยอ....อา....พอ....พอแล้ว”ร่าเล็บิัวร่าเพราะมือเิมเลื่อน้ำลมายั้านล่า
และทำให้อะไรบาอย่ามัน.....
“โอเ...พอ็ไ้”ร่าสูพูึ้นแล้วผละัวออมานั้รอารทำแผลแ่....นทำแผลอนนี้ยั....
“ฮื้อออออ ฮันยอ”ร้อราราอาย็อายอยาปลปล่อย็อยา ทำไมนรหน้า
นิสัยแบบนี้!!!
“อะไรละมาทำแผลสิ”ร่าสูมอฮีอลที่เม้มปามอหน้าเาในใอยาะำให้ายแ่...เา
้อรัษามาเอาไว้
“ฮื้อออออ”สายาที่เว้าวอนอย่าน่าสสาร...ทว่า...ร่าสูลับไม่สนใมัน!
“เร็วๆันรอนายอยู่”ฮีอลเม้มปาแน่นพยายามรวบรวมวามล้า่อนะยับึ้นไปนั่บนั
อร่าสูเอามือล้ออไว้
“ฮันยอ นะ....นายะปล่อยให้ผมเป็นแบบนี้เหรอ”ยิ้มหวานหยับารพูแถวออนี่
มัน....ยั่วัๆ ฮันยอสูลมหายใอยาะแล้ร่าเล็่ออีสัหน่อยแ่สิ้อพัทลายล
ับำพูหวานหูที่ว่า…
“ผม้อารนายนะ”ลมหายใร้อนๆทีเป่าอออี บะแ!
ฮันยอึฮีอลเ้ามาูบ้วยอารม์ที่พลุพล่าน
“รนี้เหรอ”ฮีอลหน้าแใรมันะล้าล่ะนี่มันลาบ้านเลยนะถึะไม่มีใรเห็น็เหอะ
“บ้า!้าบนสิ”ฮันยอยิ้มริ่มับำอบแล้วอุ้มร่าบาที่อนนี้เหื่อเม็โผุเ็มใบหน้าเิน
ึ้นั้นสอไปแทบะทันที และ....เาไ้ไม่ยาว่าะเิอะไรึ้นอีไม่ี่นาทีานี้ไป.....
*** ยันิ้นวันละนิิแ่มใสนะเออใ่ส่มาเ็มที่อ่ะ >////<
ความคิดเห็น