You my girl นี่แฟนผม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

   

    สวัสดี ผมชื่อ นาย ภูตะวัน รัตนทิพากร โรงเรียนนี้รู้จักผมดี ก็ผมเป็นลูกอธิการโรงเรียนข้างๆนี่เอง พอบอกแบบนี้ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมไม่เรียนโรงเรียนนั้น ก็ผมอยากเรียนโรงเรียนนี้ ผมผิดเหรอ? แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลหลักที่ทุกคนรู้จักผมหรอก หึ...อีกเดี๋ยวคุณคงรู้เองแหละ วันนี้เปิดเรียนวันแรกผมคงต้องรีบไป ไว้เจอกันนะครับ


     ฉันชื่อพิมพ์ดาว วิรฉัตรมณีรัตน์ค่ะ ตอนนี้ฉันเรียนที่ Macnew Hischool ฉันเรียนที่นี่ตั้งแต่ม.ต้น และก็ไม่เคยคิดที่จะย้ายไปไหนด้วย ฉันเรียนที่นี่มานานก็จริงแต่เชื่อมั้ย ไม่ค่อยมีใครรู้จักฉันหรอก ถ้าไม่เกิดเหตุการ์ณวันนั้นขึ้นนะ ชีวิตฉันคงจะสงบกว่านี้เยอะเลยย เอาเป็นว่า สักพักเธออาจอยากรู้จักกับฉันก็ได้นะ ฉันมีลูกพี่ลูกน้องคนนึงที่สนิทกันมากกกก จนขนาดที่คิดว่าตายแทนกันได้เลยมั้งง เค้าชื่อ เพียงฟ้า อัญรินมณีพิพัฒน์ เอาเป็นว่าไว้ฉันจะเล่าให้ฟังละกันนะ


             ณ มัธยมมิราเคิลสเตจ
    "แกๆๆ เห็นนั่นมั้ย พี่ตะวันอ่ะ เปิดเทอมมาหล่อโคตรเลยย กรี๊ดดด"
"เสียใจย่ะ ตะวันของฉัน" บลาๆๆๆ นี่คือเสียงที่ผมได้ยินทันทีที่ก้าวขาเข้าโรงเรียน ผมเริ่มชินกับเสียงพวกนี้ละ ผมรู้ว่าผมหล่อเร้าใจพวกเค้ามากก แต่คงได้แค่มองแหละ เพราะผมไม่คิดที่จะมีใครอีกเลยย หลังจากวันนั้น... (หล่อมากกค่ะขุ่นพระเอก--" :แคนดี้ไรท์)
    "เห้ยย ตะวันทางนี้เว้ยย" นั่นไง เสียงเพื่อนรักผม ไอ้เพชร เพชรรัตน์ วิจิตรพรรณพานิช พ่อเป็นนักธุรกิจใหญ่สาวติดตรึมไม่แพ้ผมแต่มันก็ไม่เคยมองใครเพราะมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนละ ซึ่งผมก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน --"
 "เป็นไงบ้างเอ็ง กะสาวคนนั้นเลิกยัง" ผมถามมัน มันมองหน้าผม แล้วตอบกลับมาว่า
"แฟนทั้งคน คุณชายเพชรจะเลิกยังไงค้าบบ นี่รักจริงหวังแต่งเฟ้ยย ว่าแต่เอ็งเหอะ ข้ายังไม่เห้นสนใจสาวไหนสักคน ปีนี้น้องม.4เข้าใหม่นี่ เป๊ะๆทุกคนไม่เข้าตาบ้างเหรอว่ะ" 
"พล่ามมากกก เอ็งจะเข้าเรียนมั้ยน่ะ" ผมตอบปัดๆไป ใครจะรู้เหตุผลจริงของผมนอกจากเธอ พิมพ์ดาว....
"เออๆ อะไรว่ะ พอพูดเรื่องนี้เอ็งก็อย่างนี้ทุกทีสิ" ระหว่างที่ผมกับเพชรกำลังเดินเข้าตึกเพื่อไปเรียนก็มีน้องม.4น่าตาน่ารักคนนึง เดินเข้ามาที่พวกผม ผมว่าหน้าเค้าคุ้นเหมือนผมเคยเห็นนะ
"พี่เพชรๆ วันนี้น้องอัญจะไปร้องเกะกับเพื่อนต่อ พี่เพชรไม่ต้องรอนะคะ" แต่ที่รู้ๆน้องคนที่ชื่อัญนี่รู้จักกับไอ้เพชรแน่ พอน้องเค้าเดินไปผมเลยมองหน้ามัน เหมือนมันจะรู้ว่าผมต้องการคำตอบ
"น้องอัญ อัญมณี รัตนไพศาลกุล ครับ น้องสาวคนละพ่อครับ ตกลงเอ็งจะขึ้นเรียนมั้ยครับ ถ้าคุณชายตะวันไปขึ้น กระผมจะขึ้นนะครับนะ" ดูมันตอบผมสิครับ--"
 "ตัวเองๆ เดี๋ยวตอนเย็นเค้าไปรับนะ เที่ยวสยามกันเหอะนะนะนะ เดี๋ยวเค้าเลี้ยงเอง โอ๊ยย ไม่ต้องห่วงเค้าพาเพื่อนไปด้วยครับ โอเคนะ เดี๋ยวไปรับ รักนะครับ" มันคงคุยโทรศัพท์กับแฟนมันโดยที่ผมไม่ต้องถามเลยว่าใคร เห้!! เดี๋ยวนะ เมื่อกี้มันบอกว่าพาเพื่อนไปด้วยเหรออ ชิบหายย
"เอ่ออ....คุณชายเพชรครับเมื่อกี้เอ็งบอกว่าจะพาเพื่อนไปด้วยคงไม่ใช่ข้านะ--"
"แหะๆ ขอแสดงความยินดีคุณได้ไปต่อครับ5555"
"ให้ข้าไปเป็นกขค.เนี่ยนะ!!"
"ป่าววว ให้เอ็งช่วยสแกนให้หน่อยไง เอ็งก็อยากเจอแฟนข้าไม่ใช่เหรอว่ะ"
"เออๆ" ผมรู้ว่ามันต้องการให้ผมเจอคนพิเศษของมันผมเลยตอบตกลงไป หลังจากที่โรงเรียนเลิกพวกผมก็มาหยุดที่หน้า Macnew Hischool โรงเรียนที่พ่อผมเป็นอธิการ--" 
"เด็กเอ็งเรียนนี่อ่ะนะ ห่วยย" ผมเริ่มบ่นขณะที่รู้ว่าเพื่อนผมมันก็รักของมัน
"เออน่า อย่าบ่นนั่นไงมาแล้ววว เอ็งเห็นแฟนข้าแล้วจะตะลึงเว้ยย" ผมมองหาตามที่มันชี้แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับทำให้ผมตะลึงจริงๆ และผมก็ช็อคมากก แต่ดูท่าผู้หญิงสองคนนั้นคงตกใจมากกว่าผมด้วยซ้ำ
"เห้ยย ไอ่เพชรข้าลืมไปว่ะว่ามีนัดข้ากลับก่อนนะ" ผมพยายามหลีกเลี่ยง
"ได้ไงว่ะ นัดบ้าอะไรผู้หญิงสักคนเอ็งยังไม่ชายตาแลเลยย" แล้วมันก็หันไปคุยกะผู้หญิงคนนึงที่ดูตื่นตะลึงมากเมื่อเหฌนหน้าผม
"ตัวเองนี่ไง ตะวันเพื่อนสนิทเค้านี่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลเลยนะ อ้าววว นั่นใช่ดาวลูกพี่ลูกน้องตัวเองป่ะคะ? ........ ตัวเองงง ตัวเองง เป็นอะไรอ่ะ"ดูท่ามันจะห่วงแฟนมันมากนะ
"อ่อ ปะเปล่าหรอก ใช่ๆ นี่พิมพ์ดาว เป็นทั้งเพื่อนแล้วก็พี่น้องในคราวเดียวกันเลยแหละ" เธอหันไปตอบแฟนตัวเองแล้วยิ้ม ในขณะที่ผู้หญิงอีกคน....ที่ผมก็รู้ว่าใครเธอดูนิ่งๆ เงียบๆแตกต่างจากเมื่อก่อนมากก ใช่ผมรู้จักผู้หญิงสองคนนี้ดี ดีมากซะด้วยผมได้แต่มองหน้าเธอด้วยแววตาที่ว่างเปล่า แต่ใจผมสิ กลับ...สั่นแปลกๆ สมองมันตีภาพย้อนกลับไปตอนวันนั้น วันแรกที่ผมมีบางอย่างที่ไม่เหมือนใครและผมก็คิดว่าเธอคงไม่พูดอะไรที่ทำให้ผมกับเพื่อนต้องแตกหักกัน
"ตัวที่แรกนะเค้าว่าจะกลับบ้านละ แต่เปลี่ยนใจละเค้าขอไปด้วยนะ เค้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำไรตัวได้เด็ดขาดเลยย" พิมพ์ดาวพูดแบบนั้นทำให้ผมที่จ้องเธออยู่นานต้องละสายตาไปทางอื่น
"โหห ดาวว เพชรไม่ทำไรฟ้าหรอก เราคบกันมานานแล้วนะ ยังไม่ไว้ใจเพชรอีกเหรออ"
"ดาวไว้ใจเพชรแต่ดาวไม่ไว้ใจคนอื่น ดาวรู้ว่าเพชรดูแลฟ้าได้ดีกว่าใครทุกคน แต่เพชรรู้ใช่มั้ยว่าดาวกับฟ้าเราไม่เคยห่างกันน่ะ ถ้าตายย!! แทนกันได้ดาวก็จะทำ" ผมรู้ว่าเธอต้องการจิกกัดผม แต่ทำไมผมรู้สึกหวิวแปลกๆเวลาเธอยิ้มม หึ...ผมคงลืมเธอไม่ได้จริงๆแหละ เธอมันยัยแม่มดดีดีนี่เอง
"เพชร ข้าไปด้วย รู้สึกอยากไปเดินเที่ยวส่องสาวหน่อยว่ะ" ผมยิ้มให้มัน
"อ้าวว ไปดิ" แล้วมันก็กระซิบบอกผมว่า "อย่ามาโกหกข้านะ เอ็งไม่เคยส่องหญิงข้ารู้" มันรู้ทันผมทุกเรื่องยกเว้นเรื่องสองคนนี้ละกันนะที่มันไม่รู้ และจะไม่มีวันได้รู้ มันเดินกอดคอผมในขณะที่จูงมือแฟนไว้แน่นเลย แต่ผมเหรออ มองหน้าพิมพ์ดาวไปตลอดอ่ะ ไม่ว่าเพชรมันจะรู้มั้ยก็ตามเถอะ
              ผมเคยสัญญากับตัวเองไว้แล้วนะว่าผมจะปล่อยเธอไปโดยที่ผมจะไม่เอาพลัง...หรืออะไรกลับมาทั้งนั้น ผมจะไม่ยื้อเธอ แต่วันนี้...ผมเจอเธออีกครั้ง และครั้งนี้ผมจะไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว เพราะเธอคือผู้หญิงของผมคนเดียวเท่านั้น ผมมองหน้าเธอแล้วหันมายิ้มกับตัวเองง...













แหน่ะ!! นี่แค่เริ่มต้นนะ ถ้ายังไงอ่ะ เม้นมาให้กำลังใจหรือมาติชมนู่นี่นั่นได้นะ ถึงฉีดยาแล้วแต่แคนดี้ก็กัดนะ ไม่ใช่ๆแล้ว555 รักแคนดี้น้อยๆ แต่ขอให้รักนานๆนะค๊าาา >//<

    ปล.วันนี้แคนดี้ยุ่งมากจริงๆนะ เลยมาอัพได้แค่นี้ เดี๋ยวถ้ามีว่างเยอะๆแคนดี้จะมาอัพเพิ่มให้นะคะ 
ปล.2 ตัวละครยังไม่หมดนะ มีอีกๆ ถ้าคุณรอได้คุณจะหลงรักตัวละครของแคนดี้5555 (แคนดี้ไม่ถนัดงานสปอยเลยเจรงงง)  ไปแระ จุ๊บบบ