คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02 - Reflection of a mirror
‘ Warning ’
เสียงสัญญาณเตือนให้ระวังดังไปทั่วทั้งยานตอนนี้ตัวผมทำได้เพียงเซไปเซมาอยู่บนยานมองกระต่ายทั้ง 5 ตัวกำลังจัดการกับระบบเบื้องหน้าของพวกมันอยู่ซึ่งผมอยากจะเข้าไปช่วยนะแต่ว่าอุปกรณ์มันไฮเทคเกินไป T______Tผมเลยทำอะไรไม่เป็นเลย ฮรื้อออออ ~
“ มันต้องการตัวของจงออบ ” ยงกุกพูดขึ้นพร้อมกับจ้องระบบข้างหน้าเขม็งอ่อมันต้องการตัวผมนี่เอง ห้ะ !!!!!!! มันต้องการตัวผม !!!!!!!
“ ฮยองรู้ได้ไงครับ ? ” จุนฮงถามยงกุกตาแป๋ว … นั้นสิยงกุกรู้ได้ไงฟ้ะ ?
“ ก็นี่ไง … จอมอนิเตอร์มันขึ้นว่า … I WANT YOU NOW ‘ MOON JONG UP ’ ข้อความจากยานลำที่โจมตีเราหน่ะ ” ยงกุกพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ แถมฮัมเพลงไปด้วย มือก็เคาะโต๊ะเป็นจังหวะชะชะช่า (?) แต่ผมนะสิแทบบ้าอยู่แล้ว โอ้ย ! ตั้งแต่เข้ามาในโลกของกระจกก็เหมือนตัวเองใกล้บ้าเต็มทน ผมเล็ก ๆ ทั้ง 2 ข้างของผมขยำหัวตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ตอนนี้ผมมันกำลังยุ่งได้ที่เลย T^T
“ ไม่ต้องห่วงน่า … ยังไงก็ไม่ปล่อยให้จงออบไปให้พวกมันหรอกน่า อุสาห์พาตัว … เออ อุสาห์ไปช่วยจงออบจากหลุมดำเชียวน้ะ ไม่ปล่อยจงออบไปง่าย ๆ หรอก ” ฮิมชานเดินเข้ามากระโดดแล้วลูบหัวของผม ( ถ้าจะพยายามขนาดนั้น ) แล้วยิ้มเล็กน้อย โอ้ว ถ้าฮิมชานเป็นคน ฮิมชานจะหล่อมั้ยน้า ? แค่นิสัยก็เทพบุตรไปครึ่งแล้ว
ตอนนี้รอยยิ้มของฮิมชานและมืออุ่น ๆ ก็ทำให้ผมหายตื่นตระหนกได้ไปครึ่งนึงแล้วถ้าไม่ติดที่ว่า ……
ตู้ม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอนนี้ยานเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้งเพราะถูกโจมตีจากด้านหลังของตัวยาน ตัวของผมที่เซไปเซมาอยู่แล้วตอนนี้ตัวของผมล้มพับกับพื้นหน้านี้เกือบจะจูบพื้นอ้ะ
“ ถามจริงเหอะ … นี่เป็นยานแม่ใช่มั้ย ? แล้วคนอื่นหายไปไหนหมด ” ผมหันหน้าไปถามพี่ฮิมชานที่ยังคงยืนข้าง ๆ และทรงอยู่ได้
“ ไม่มี … ยานแม่ไม่จำเป็นต้องมีคนเยอะ ๆ เสมอไปนะ คนเยอะวุ่นวายจะตาย -3- ” พี่ฮิมชานทำปากเบ้ให้ทายว่าพี่ฮิมชานไม่ชอบคนเยอะ ๆ แน่ ๆ ฮรื้อออแล้วพวกเราจะรอดมั้ยเนี่ย ?
“ งั้นแสดงว่า … มีแค่พวกเรา 1 คนกับอีก 5 ตัว ที่อยู่บนยานเนี้ยนะ !? ”
“ เยสเซอร์ ~ …. ไม่ต้องห่วงหรอก มี มันสมองคือ ยองแจ มี กัปตันเป็น ยงกุก แค่นี้ก็พอแล้วหล้ะ ” พี่ฮิมชานพูดอย่างอารมดีผิดกับบรรยายกาศตอนนี้ซะจริง
“ จริงสิครับ … ผมไม่เห็นใครขับยานเลย ? นี่ครับ ” ผมถามฮิมชานขึ้นหลังจากที่คำถามมันผุดขึ้นมาในหัวสมอง
“ ฮ่า ๆ … ระบบควบคุมอัตโนมัติหน่ะ ” พี่ฮิมชานลูบหัวผม … ยิ่งยานลำนี้มันไฮเทคเท่าไรก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองยิ่งน้อยลงเท่านั้น
“ เราต้องวารป์ไม่งั้นมีแต่ตาย กับ ตาย ” ยองแจพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน ( มาก ) ตาตี่ ๆ ของผมมันเบิกกว้างยิ่งกว่าเดิมเหมือนได้ยินคำนั้น
“ เราไงดีละฮะ ? พี่ยงกุกยังไงเราก็ต้องไปเข้าเฝ้าพระราชินีให้ได้นะครับ ”
ผมพึ่งสังเกตุถึงแม้ทุกคนจะยิ้มสักเพียงไหนก็ปิดความเคลียดนี่ไม่ได้หรอกสังเกตุจากรอยยิ้มที่มีคิ้วขมวดกันเป็นปมให้ทายกระต่ายพวกนี่กำลังทำให้ผมสบายใจอยู่แน่ ๆ เลย
“ ต้องถอดแหวน … มีอย่างเดียวที่จะทำได้ .. ใช่มั้ย ? ยองแจ ? ” คำพูดของยงกุกหันไปถามยองแจซึ่งอยู่ข้าง ๆ ของยงกุกซึ่งยองแจก็ต้องพยักหน้าช้า ๆ
แหวนที่ว่าคือแหวนรูปหน้ากระต่ายใส่มาร์กของแต่ละตัวที่อยู่ตรงนิ้วกลาง ถามว่าผมรู้ได้ไงนะเหรอ ? ผมสังเกตุมานานแล้วตั้งแต่ผมตื่น (-.,-)
หลังจากนั้นทุก ๆ ตัว ก็ถอดแหวนพร้อม ๆ กัน ( มันพร้อมกันจริง ๆ นะ ) แล้วอยู่ ๆ ก็มีควันออกมาจากแหวน ทำให้ผมแทบสำลักควันตาย
“ แค่ก ๆๆๆ ” ผมไอออกมาอย่างช่วยไม่ได้ อ่า .. แสบตาชำมัด ผมที่ขยี้ตาตัวเองอยู่นั้นก็ต้องอึ้งกับภาพเบื้องหน้า !!!!! 0.0
ภาพเบื้องหน้าแทนที่จะเป็นกระต่ายทั้ง 5 ตัวแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วอยู่ ๆ กระต่ายทั้งหมด ก็กลายเป็น ผู้ชาย !!!! และที่ทำผมอึ้งกว่านั้นคือพวกมัม ไม่ใช่สิตอนนี้ต้องเปลี่ยนเป็นพวกเขา หล่อมาก !!!!!
กระต่ายหล่อทั้ง 5 เมื่อถอดแหวนแล้วก็ส่งไปให้ยงกุกผมจำเสียงเขาได้ผมถึงรู้ว่าใครเป็นใคร แหม๋ ระบบประหูผมนี่ดี ๆ จริงๆ (-_____-)
อ่าห์ ~ พวกเขาหล่อจริง ๆ นั้นแหละ ผมไล่มองทีละคน ๆ โห้ยย !! จุนฮง นายสูงไปนะเว้ย !! ขนาดตัวเท่าตุ๊กตาที่ส่งมาเลยยองแจอ่า พี่น่ารักจัง (.//////.) รู้สึกตัวเองหน้าร้อนมาก ๆ เลยตอนนี้ อ่าห์ ~ พี่ยองแจหันมายักคิ้วใส่ น่ารักจัง พี่ฮิมชานตกลงพี่เป็นผู้ชายหรือหญิงกันแน่เนี่ยแล้วหน้าพี่มดจะขึ้นมั้ย ? พี่ยงกุกก็หล่อนะดูอบอุ่นที่สุดเลย ถ้าผมเป็นผู้หญิงละก็ ผมคงปล้ำ พวกผู้ชายพวกนี่ไปแล้วหล้ะ ผมไล่มองพวกผู้ชายพวกนี้จนถึงพี่แดฮยอน หัวใจผมก็เต้นแรงอีกครั้ง อร๊าก ! นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย บ้าชิบ !! ผมจะหน้าแดงให้กับคนพวกนี้ไม่ได้นะ ๆ (>///< )( >///<)(>////< )( >////<)
“ นี่จะนั่งอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย ? ” จู่ ๆ ก็มีเสียงนุ้ม ๆ ดังขึ้นทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปสบตา
“ พี่แดฮยอน !? -/////- ” มาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ? .. พี่แดฮยอนย่อตัวลงมานั่งแล้วยิ้มให้ บอกตรง ๆ นะ ตอนพี่เป็นคนเนี่ยมีเสน่ห์ที่สุดเลยอ้ากกก !! หัวใจ เป็นอะไรว่ะ !! หยุดเต้นแรงได้แล้ว ๆ ขันติ ๆ ๆ (?)
“ ทำไมหน้าแดง ? ไม่สบายเหรอ ? ” พี่แดฮยอนถามผมเล่นเอาผมสะดุ้ง ผมเอามือเล็ก ๆ ของตัวเองแนบหน้า แล้วจู่ ๆ พี่แดฮยอนก็ยื่นหน้ามาใกล้ ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ผมไม่รู้จะทำอะไรดีก็ได้แต่หลับตาลูกเดียวตอนนี้หัวใจเต้นเป็นจังหวะชะชะช่าแล้วให้ตายเถอะ !!!
ผมสัมผัสได้ถึงของบางสิ่งที่มาโดนตรงหน้าผากนั้นทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นและก็พบว่าพี่แดฮยอนเอาหน้าผากของตัวเองมาโดนหน้าผากของผมปลายจมูกของพี่แดฮยอนเขี่ยปลายจมูกผมเบา ๆ 2- 3 ที ก่อนจะยื่นหน้าออก
“ มนุษย์ เวลาวัดไข้เค้าทำอย่างนี้หรือป่าว ? ” พี่แดฮยอนถามผมยิ้ม ๆ แต่ตอนนี้ผมหลุดออกจากมิติของตัวเองไปแล้ว ! ผมละอยากจะกลับไปให้หลุมดำดูดตัวเองอีกครั้งจัง !!
“ …. ” ผมเงียบไร้เสียงตอบรับใด ๆ พี่แดฮยอนก็เอาแต่มองหน้าผม เขิล แทบ บ้า ผมให้ 3 พยางค์สำหรับวันนี้ T////Tv
“ ลุกได้แล้วเราจะกำลังวาร์ปหนีไอ้พวกนี้แล้วนะ ” พี่แดฮยอนลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาให้ ผมยื่นมือไปจับมือพี่แดฮยอนแล้วค่อยๆ ยืนจนทรงตัวได้
เนื่องจากยานลำนี้กำลังเข้าสู่โหมดวาร์ปยานทั้งลำก็สั่นไหวเล็กน้อยถึงปานกลางรอบ ๆ ยานแทนที่จะเป็นกาแลตซี แต่ตอนนี้กลับมีแสงสีส้ม ๆ ล้อมรอบ รอบยาน
‘ เข้าสู่โหมดวาร์ป 3 2 1 ’ เสียงพูดของระบบดังก้องไปทั่วทั้งยาน ตอนนี้มือของพี่แดฮยอนจับกับผมแน่น ไม่ใช่ว่าพี่แดฮยอนออกแรงบีบมือผมหรอกนะ แต่ผมออกแรงบีบมือพี่แดฮยอนเป็นส่วนใหญ่เสียมากกว่า เพราะกลัวตัวเองจะหง้ายหลัง แต่ไอ่ความคิดเจ้ากำนี่สิไม่ได้ทำให้ผมหง้ายหลังหรอก แต่มันกำลังจะทำให้ผมจูบกับพื้นแทน !!
ร่างเล็ก ๆ ของผมที่กำลังจะไปจูบกับพื้นอย่างสวยงามแต่แล้วก็มีมือนึงโอบเอวผมเอาไว้อย่างหลวม ๆ หน้าของผมตอนนี้ไปซบกับอกของคนที่ช่วยผมเอาไว้ ใช่แล้วคนนั้น ๆ คือพี่แดฮยอน -/////- อุบ่ะ !!! งั้นตอนนี้เราก็กำลังจะกอดกันอยู่สิ !?
“ ขอบคุณฮะ .. พี่แดฮยอน -/////- ”
“ หึ ” หึอาร้ายยยยย ~ ฆ่าผมสิ อยู่อย่างนี้พี่แดฮยอนจะรู้เสียงหัวใจของผมมั้ย ? โอ้ยย !! และทำไมตาจะปิดลงตอนนี้เนี้ย !? ผมรู้ว่าอ้อมกอดพี่แดฮยอนอุ่นแต่ว่าจะหลับตรงนี้เลยเหรอ ไม่น้า คร่อก !
YoungJae : TALKING
ผมมองแดฮยอนกับจงออบกอดกันอยู่ก็ได้แต่หัวเราะ หึหึ ในลำคออย่างเบา ๆ ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วล้ะว่าแดฮยอนสนใจในตัวจงออบมากแค่ไหนตอนนี้แดฮยอนอุ้มจงออบไปนอนหนุนตักตรงโซฟาแล้ว ผมไม่เคยเห็นหน้า แดฮยอนมีความสุขขนาดนี้มาก่อนในรอบ 2000 กว่าปี ใช่แล้วคุณได้ยินไม่ผิดหรอกเรามีอายุเป็น พัน ๆ ปี แล้ว แต่ผมไม่ขอบอกอายุนะ
ไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้วที่ผมมองคู่นี้มีความสุขอีกคนก็หลับตาพริ้มซะอีกคนก็จะจ้องกินเนื้อคนที่หลับตาใส่ได้ภาพนี้ทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างไม่รุ้ตัว แต่แล้ว สายตาของผมก็พลันไปเห็นสายตาของอีกคนกำลังจ้องมาที่ผมอยู่ คนนั้น ๆ คือ ฮิมชานนั้นเอง ฮิมชานทำมือทำไม้ประกอบบอกว่า อยากนอนตักมั่งมั้ย ? ผมก็แลบลิ้นใส่เป็นคำตอบ แล้วฮิมชานก็ทำมือเป็นรูปหัวใจก็จะปามาให้ ผมก็ทำท่ารับหัวใจเอาไว้ ทำให้ฮิมชานทำหน้ายิ้มแป้น แต่แล้ว ผมก็ปาหัวใจของฮิมชานลงกับพื้นแล้วก็กระทืบ ๆ แล้วก็ยิ้มอย่างผู้มีชัย ฮิมชานนี่ทำหน้าเหวอไปเลย แต่ก็ยังคงความหล่อนี้ไว้ได้
จบบันทึกพิเศษ BY YoungJae
ให้กำลังเก๊าาาหน่อยน้า มีอะไรก็ติเค้าหน่อย <3
# Mkkiiz เอ็มเค JUB JUB FOR YOU
ความคิดเห็น