แม้ยามฝนโปรย

สายัณห์สวัสดิ์ครับ ผมกลับมาแล้วและกลับมาพร้อมกับนิยายเรื่องใหม่เช่นเคย 

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ถูกคู่สามีภรรยาคู่หนึ่งเก็บมาเลี้ยงจนโตกลายเป็นผู้ใหญ่ ในชีวิตของเขามีการใช้ชีวิตและการผจญภัยมากมาย และตัวเขานั้นไม่เคยไปโรงเรียน และไม่รู้จักด้วยว่าโรงเรียนคืออะไร การเรียนรู้เบื้องต้นนั้นเขาได้มาจากพ่อและแม่บุญธรรมของเขา แต่แล้ววันนึงเขาได้ไปเจอกับหญิงสาวผู้หนึ่งที่มาจากตระกูลที่ค่อนข้างที่จะร่ำรวย และแน่นอนว่าเธอได้มีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลหลัก เหตุผลหลักของเราก็คือเธอดันไปตกหลุมรักชายหนุ่มยากจนผู้นี้เข้านั่นเอง และแน่นอนว่าคู่หมั้นของเธอรู้ คู่หมั้นของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะว่าทั้งเขาและเธอไม่ได้ยินยอมที่จะเป็นคู่หมั้นกันตั้งแต่แรก เขาก็เลยดูจะไม่ค่อยใส่ใจความรักของเธอสักเท่าไหร่ เพราะแน่นอนว่าเขาก็มีคนที่เขารักอยู่แล้ว 

เอาล่ะ เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อก็ไปรอติดตามอ่านกันได้เลยนะครับ

ชายหนุ่มได้เดินเข้ามาใกล้และเดินถอยหลังออกไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะก้มหัวลงเล็กน้อยและเริ่มแนะนำตัวเองอย่างสุภาพ

“ สายัณห์สวัสดิ์ครับ ”

“ ตัวผมนั้นไม่ได้อยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยแต่อย่างใด ”

“ ผมมีนามว่า เฮนรี่ เอดิสัน ”

“ ปีนี้ผมมีอายุ 18 ปี ”

หลังจากที่ชายหนุ่มกล่าวทักทายและแนะนำตัวเองจบไป ชายหนุ่มก็ได้ยืนตัวตรงและเอามือไขว้หลัง และชายหนุ่มก็ได้ส่งรอยยิ้มเล็กๆจากริมฝีปากของเขาให้คุณเล็กน้อย และโค้งตัวลงอีกครั้งเพื่อเป็นการบอกลาก่อนที่จะกล่าวอีกครั้ง

“ แล้วพบกันใหม่ครับ ”

หลังจากสิ้นสุดเสียงคำบอกลาของชายหนุ่ม 

ผู้เขียนก็ได้ปิดเนื้อหาแรกเริ่มลงในที่สุด