รักไม่ช่วยอะไรเลย

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องต่างๆ

เช้าวันต่อมา

เมื่อหิ่งห้อยเข้าโรงเรียนมานั่งที่ซุ้มประจำและพูดคุยกับเพื่อนๆได้ซักพัก เมื่อเทอหันไปดานข้างเทอปุ๊บ เทอได้ตกใจ เพราะคนๆนั้นคือจิ้งที่โทรหาเทอนั่นเอง

"ดี หิ่งห้อย นี่พี่จิ้งนะ จำหน้าไว้ละ พี่ไปและ บาย"

เมื่อจิ้งจากไปก็ยังคงโทรหาหิ่งห้อยต่อเสมอ

เมี่ยงได้โทรหาหิ่งห้อยเยอะมากกว่าใคร เลยทำให้เมี่ยงสนิทกับหิ่งห้อยที่สุด ในใจของเมี่ยงคิดเช่นไรกับหิ่งห้อย เทอก็ไม่รู้ เลยทำให้ไม่มีความขัดเขินกัน เพราะทั้งสองเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย  

เมี่ยง และจิ้งได้โทรหาหิ่งห้อยต่อหน้าใครต่อใคร รวมทั้งต่อหน้าของบอมด้วยซ้ำ
ซึ่งที่นี้บอมได้เป็นคนใจกว้างรักเพื่อน เพื่อนชอบก็ไม่เป็นไร ทั้งที่จริงตนสนใจสาวคนนี้ก่อนใคร

แต่เมื่อวันนึงหิ่งห้อยได้สงสัยในการกระทำของจิ้ง ที่โทรมาหาตนมากจนเกินไป รวมกับคำพูดที่พูดซะหวานเยิ้ม เลยทำให้หิ่งห้อยเริ่มไม่อยากรับโทรศัพย์ของจิ้ง
แต่จิ้งกระยังตามตื้อที่จะโทรหาอยู่เสมอ

และวันหนึ่งจิ้งได้พูดว่า

"หิ่งห้อยพี่ชอบหิ่งห้อยนะ หิ่งห้อยคิดยังไงกับพี่"

ในใจของหิ่งห้อยก็ได้รู้คำตอบที่สงสัยและในใจที่เริ่มเอียนกับคำพูดที่หวานเยิ้มจนเกินไปของจิ้ง

"เอ่อ คะ หิ่งห้อยคิดกับพี่แค่พี่ชายคะ"

จากนั้นจิ้งก็ไม่ได้โทรหาหิ่งห้อยอีกเลย

แต่เมี่ยงและบอมก้อยังโทรหาหิ่งห้อยอยู่ โดยที่เมี่ยงโทรหาหิ่งห้อยมากกว่าบอม
แต่หิ่งห้อยไม่ได้คิดอะไร เพราะคำพูดคำจา รวมทั้งการเป็นที่ปรึกษาในหลายๆอย่าง ทำให้เมี่ยงเหมือนพี่ชายคนนึง

เมื่อทั้ง3สนิทกันมากขึ้น ก็ได้ไปเที่ยวกัน บางครั้งทั้ง3ก็ชวนกันไปที่ แม็ค บ้าง
และในวันนึง อาจารย์ของหิ่งห้อยสั่งให้ไปทำรายงานเกี่ยวกับภัตตาคารอาหารมากันคนละเรื่อง หิ่งห้อยได้ชวนบอมและเมี่ยงไปด้วยกัน

ทั้ง3เดินไปภัตตาคารอาหารกันอย่างสนุกสนาน เมื่อถ่ายรูป สอบถามเกี่ยวกับอาหารเสร็จ

"เอ่อ ไปไหนต่อดีอ่าคะ"
"จะต้องทำอะไรต่อละ"
"เอ่อ เด๋วไปรวมรวบงานเพื่อพิมพ์อ่าคะ"
"อืมงั้นไปหอสมุดดีมั้ย"
"โอเค งั้นไปกัน"

ทั้ง3ก็ได้เดินไปหอสมุดต่อ เพื่อที่จะเรียบเรียงงานเหล่านี้

ในวันนั้นเมื่อไปถึงหอสมุด เมี่ยงก็ได้ขอรออยู่ข้างนอกไม่ขอเข้าไป เลยทำให้บอมและหิ่งห้อย ได้อยู่กัน2คน

ข้างนอกในขณะที่เมี่ยงนั่งอยู่ก็ได้คิดว่าไม่อยากไปขัดขวางบอมที่จะได้อยู่กับหิ่งห้อยเพระรู้ว่าบอมคิดอย่างไรกับหิ่งห้อย แต่ในใจของเมี่ยงแล้วก็รู้สึกชอบพอหิ่งห้อยอยู่เช่นกัน

ภายในหอสมุด หิ่งห้อยและบอมได้พูดคุยกันทำงานด้วยกัน เลยทำให้หิ่งห้อยเริ่มสนิทกับบอมมากขึ้น

"เอ่อ พี่บอมคะ ขอบคุณนะคะ ที่มาช่วยวันนี้"
"อืม ไม่เป็นไรหรอก"
"เบื่อรึป่าว ขอโทดนะคะที่รบกวน"
"ไม่เป็นไรไม่เบื่อหรอก"

ในใจของหิ่งห้อยตอนนั้น รู้สึกดีกับบอมขึ้นมาอย่างกระทันหัน เมื่อทำงานเสร็จทั้ง3ก็กลับบ้าน

เมื่อหิ่งห้อยถึงบ้านก็คุยโทรศัพย์กับบอมและเมี่ยงอย่างเช่นเคย และ ได้ทำรายงานภัตตาคารไปด้วยเช่นกัน

----------------------------------------------------

หลายวันต่อมา

ได้มีรุ่นพี่คนนึงชื่อ ไก่ มาคุยกับหิ่งห้อย และได้พูดคุยกัน ในความที่เข้ากับคนง่ายของหิ่งห้อย เลยทำให้ทั้งสองนั้นสนิทกันเร็ว เลยทำให้บอมตัดใจจากหิ่งห้อยเพราะคิดว่าหิ่งห้อยคงชอบรุ่นพี่คนนั้นเข้าซะแล้ว

"ฮัลโหล หิ่งห้อยหรอ พี่มีอะไรคุยด้วย อยู่ไหนหรอ อืม พี่จะไม่โทรไปหาหิ่งห้อยแล้วนะ ลาก่อน"

ในขณะนั้น หิ่งห้อยตกใจและเสียใจที่บอมไม่โทรมาแล้ว และไม่รู้เหตผลว่าตนนั้นทำอะไรให้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเทอไม่ได้เป็นอะไรกัน เลิกคุยกันก็ไม่เห็นผิดตรงไหน

หิ่งห้อยเศร้ามาก ในขณะที่บอมเลิกคุยไปนั้น เมี่ยงและไก่ก็ยังโทรมาหาหิ่งห้อยอยู่เสมอ

ในวันหนึ่ง ได้มีพี่คนหนึ่งชื่อพัดมาทักหิ่งห้อย พี่พัดคนนั้นเคยอยู่โรงเรียนเก่ากับหิ่งห้อย

"หิ่งห้อยพี่เห็นว่าเทอเป็นรุ่นน้องพี่นะ พี่อยากเตือนเทอเรื่องไอไก่นะ ไอไก่มันจะฟันเทอนะ อย่าไปเชื่อไรมันมาก พี่เป็นห่วง ถึงไอไก่จะเป็นเพื่อนพี่ก็เถอะ แต่เทอก็เป็นน้องพี่นะ ระวังตัวด้วยละ"

ในใจของหิ่งห้อยตอนนั้นตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะนึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย

และในวันนึง

"หิ่งห้อยพี่ชอบหิ่งห้อยนะ หิ่งห้อยคิดไงกับพี่หรอ พี่ชอบหิ่งห้อยมานานแล้วนะ คบกับพี่นะ"
"เอ่อ ขอโทดนะคะ หนูคิดกับพี่แค่พี่จริงๆคะ"
"อืม งั้นไม่เป็นไร"

ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ในหัวของหิ่งห้อยตอนนั้น
"เฮ้อ ถ้าเค้าจิงจังกับเราจิง เค้าต้องไม่วางสายไปอย่างนี้หรอกนะ ดีและ ที่พี่พัดเตือนเราไว้ทัน งั้นเราคงไปเที่ยวแล้วต้องเจอเหตการณ์แบนั้นแน่เลย"

หลังจากนั้นไก่ก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย

มีเพียงเมี่ยงคนเดียวในตอนนี้ที่คุยกับหิ่งห้อยอยู่เช่นเดิม