ตอนที่ 1 : REWRITE 1 : อุ้งอิ๊งทำฟิน
CHAPTER 1
อุ้งอิ๊งชวนฟิน
“ฮ่าๆ”
อ่า...คนจะหลับจะนอนใครมาหัวเราะเสียงดังอยู่ข้างๆหูนะ
“หน้าฮยองโคตรจี้เลยอะ ฮ่าๆ”
ผมสัมผัสได้ถึงปลายปากกาเย็นๆกำลังลากอยู่รอบๆแก้มผม ไล่ลงมาถึงปาก อ่า...เอาอีกแล้วนะจองกุก เคยอยู่เฉยๆสักห้านาทีได้ไหม ดูมันๆยังมีหน้ามาหัวเราะเอิ้กอ้ากอีก ผมจ้องคนตัวแสบตาเขม็ง
“เล่นอะไรฮะเนี่ย” ผมดุ
“ผมเพิ่งซื้อหมึกมาใหม่ สีสวยมากๆเลย ผมแค่อยากทดสอบว่ามันสามารถเขียนติดทุกพื้นผิวจริงๆรึเปล่า” มองปากกาในมือแล้วพยักหน้าจริงจัง “ติดดีจริงๆด้วยแฮะ” เงยหน้ามายิ้มทะเล้นให้ผมอีก
“ถ้าอยากลองทุกพื้นผิวมันต้องลองตรงนี้ด้วย”
ผมคว้าปากกาได้ก็เดินดุ่มๆไปไอเด็กตัวแสบอย่างเอาเรื่อง กล้ามากนะที่มาแกล้งผม พ่อจะเล่นคืนให้เข็ด ดูสิ ที่หน้าผมนี่จะล้างออกไหม เสร็จแน่ พ่อจิตกรตัวน้อย ผมนั่งทับลงไปกลางตัวจองกุกหันก้นให้เจ้าตัว ก่อนจะเลิกกางเกงบ็อกเซอร์ย้วยๆของเขาขึ้นพอให้เห็นขาอ่อน ก่อนที่จะละเลงหมึกสีเขียวเข้มลงไป หึหึ เล่นกับใครไม่เล่น
“ง้า...ฮยองไม่เอาตรงนั้น มันจักจี้” จองกุกดินพล่านอยู่บนโซฟา
“แล้วจะได้รู้ว่าจิตกรระดับโลกมันเป็นยังไง ฮ่าๆ” ผมหัวเราะสะใจ
“ฮ่าๆ โอ้ยๆ ไม่ไหวแล้ว โอ้ยจักจี้ พอแล้วครับ พอแล้ว”
“ยอมยัง”
“ยะ...ยอมแล้ว”
“แน่นะ”
“แน่สิ”
“ว้าย อ่อน” ผมหยุดจี้ก่อนจะยิ้มกว้างประหนึ่งได้แชมป์วอลเลย์บอลสามสมัยซ้อน
“หึหึ ผมว่าฮยองลืมอะไรไปนะ” พูดจอบจองกุกก็เด้งตัวขึ้นมา จี้เอวผมจากข้างหลัง
“ฮ่าๆ ขอโทษๆ เลิกแล้วๆ” ผมอ้อนวอนพรางดิ้นไม่หยุด
“ไม่อยากเลิกเล่นอะ สนุก ฮ่าๆ ขำน้ำตาไหลแล้วเนี่ย”
ผมดิ้นแรงจนตัวเองกลิ้งตกลงมาจากโซฟา จองกุกเองก็ดันตกลงมาด้วยท่าของเราทั้งคู่ตอนนี้มันค่อนข้างล่อแหลม(เพิ่งรู้สึกหรอว่ามันล่อแหลม) กลายเป็นว่าเราสองคนนอนทับกันอยู่ แล้วจมูกของจองกุกดันซุกลงมาที่ซอกคอผมพอดี ประหม่าที่สุด
“ฟุดฟิด” ตัวแสบดมตรงซอกคอผมหน้าตาเฉย “ฮยองเปลี่ยนน้ำหอมใหม่หรอครับ”
“อะ...อืม” ผมตอบอ้ำอึ้ง
“จริงด้วย” ก้มลงไปดมอีกรอบ “หอมจัง”
“ลุกได้ยัง” ผมเงยหน้ามองไปทางอื่น ไม่อยากมองคนตรงหน้าเลย กลัวห้ามตัวเองไม่ได้
“ยัง” ทำหน้าจริงจัง
“ทำไมอะ หนักนะ” ทำหน้าจริงจังบ้าง
“อยากแกล้งอะ”
“ไม่ให้แกล้ง”
“แกล้งอยู่นี่ไง หนักไหม” พูดไม่พอพยายามทิ้งน้ำหนักลงมาเต็มที
“ไม่ลุกใช่ไหม” ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมอีกคนด้วย หึๆ เสร็จพี่ละน้องเอ้ย
ป็อก !
ความรู้สึกเหมืออะไรแข็งๆเคาะเข้าที่หน้าผากที่เรียบเนียนและแสนสวยของผม มันเจ็บจนทำให้ผมหลุดออกจากฝันหวานมาสู่ความจริงๆ
“ตื่นแล้วเว้ย นอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” เพราะขี้ตามันบดบังการมองเห็นของผมทำให้ผมเห็นพี่ก้ายืนเท้าเอว แว้ดๆบ่นเรื่องผมชอบงีบกลางวันไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
“ไอแท ตอนแกหลับไอรอยยิ้มหื่นๆเมื่อกี้มันคืออะไร” เป็นเสียงของไอหมูจีที่ถือรีโมทอยู่ในมือที่ถามผมต่อ
“หมดกันกำลังฝันดี”
ผมบ่นก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นมาก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่มันล็อคอะ ชิบหายละผมปวดอุ้งอิ๊งมากๆ มันแบบจ่อประตูเมืองแล้ว
“ใครอยู่ข้างในนะ ปวดอุ้งอิ้งเว้ย” ผมโวยวายทุบประตูรัวๆ
“ดูมัน” พี่ก้ายืนกอดมองผมพรางเรียกให้ไอหมูมันดูผมดิ้นทุรนทุรายอยู่หน้าห้องน้ำเพราะปวดอุ้งอิ๊ง
“เห้ ใครอยู่ข้างในนะ ตอบมานะ” ผมไม่สนใจแล้วหันกลับไปโวยวายต่อ
“ผมเองฮ้ะแบบนึงนะครับ”
ไอตัวแสบในฝันผมเดินออกมาพร้อมกลับผ้าขนหนูผืนหนาผูกอยู่ที่เอว ผมไม่รีรอให้ไอตัวแสบได้เดินออกจากห้องน้ำรับพุ่งเข้าไปก่อน แล้วจัดการล็อคประตูเสร็จสรรพ
“พี่แทแททำอะไรอะ” ไอตัวแสบถามผมแบบงงๆ
“ปวดอุ้งอิ๊งอะ ห้ามเปิดประตูนะ” ผมรีบพูดพร้อมกับถอดกางเกงแล้วนั่งลงบนชักโครก จนอีกคนแทบหันหน้าเข้าหากำแพงไม่ทัน แถมยังหลับตาปี๋ ฮ่าๆ รักน่าชะมัด
ปู๊ด !
“โห่ว พี่แทโคตรน่าเกลียดอะ”
“บ้าหรอพี่ใช่ปากทำ”
“เหมือนเลย”
“ใช่ ปากพี่มีความสามารถสูง ทำอย่างอื่นได้ดีกว่าอีก” ผมพูดหลังจะทำธุระแล้วกดชักโครก
“เสร็จแล้วหรอครับ ผมออกไปละนะ”
“อย่างเพิ่ง พี่ยังไม่ได้ใส่กางเกงเลย” ผมโกหกแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ครับๆ”
ไอตัวแสบเชื่อรับคำอย่างว่าง่าย มันน่าแกล้งที่สุด ผมค่อยๆเข้าไปยื่นซ้อนจองกุกโดยไม่ให้เขาทันรู้ตัว แล้วยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู
“เสร็จแล้ว”
คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหลับมาหาผม แต่มันทำให้แก้มนุ่มถูกผมจุ๊บไปอย่างช่วยไม่ได้ อ่า..หอมจังเลย แค่นี้ก็ทำให้แทฮยองคนนี้ฟินแล้วละ
#ฟิคกุกเด็กผม
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฉากฟองบอกเลยว่าตาย นี่เขินตัวบิดจจนกลายเป็นสาย DNA 5555555555555555
กุกกี้น่าร๊ากกกก