คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 Loyalty for love
Chapter 3
Loyalty for love…
ผมตื่นมาเพราะเสียงลมหายใจของคนที่นอนข้างๆผม นี่ผมอยู่ในห้องของเขาสินะ เขากลับมาแล้วงั้นหรอ
“อ่าว ตื่นแล้วหรอ” คนตัวเล็กถามเมื่อเขาเองก็รู้สึกตัวว่าผมตื่นแล้ว
“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง?” ผมถามทั้งที่งัวเงีย
“เมื่อวานฉันกลับมา ก็เจอนายกับ...”
“อ้อ....”
ผมฟังพรางนึกตามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนที่จีมินจะกลับมา ภาพผมกับมนุษย์ชีเปลือยลอยเขามาทีละช็อต ในห้องครัว... หน้าเคาเตอร์....
“หน้าแดงอย่างนั้นต้องคิดอะไรอยู่ แหงๆ” จีมินมองผมอย่างสงสัย
“บ้าหรอ ป่าวๆ แล้วเขาอยู่ไหน”
“ห้องนาย จริงๆฉันไล่เขาออกจากบ้านไปแล้ว”
….สมควรอยู่ละอย่างหมอนั่นอะนะจะฟังใคร
ผมกับจีมินเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมปลายเรามีความสนใจงานด้านเดียวกันเลยมาอาศัยอยู่ด้วยกัน ซึ่งตอนนี้จีมินเป็นนายแบบชื่อดังและควบตำแหน่งพรีเซนเตอร์หลักของ JK จำกัดด้วย นี่เป็นเพราะตากล้องมือโปรแบบผม ฮ่าๆ จีมินเพิ่งกลับจากอเมริกางาน เขาล้นตัว นานๆทีถึงจะกลับบ้าน
“เขาเป็นลูกฉัน” ผมบออกกับเพื่อนซี้
“-0-” เขาค้างเหมือนไปต่อไม่ถูก
“ฉันเจอเขา...ข้างกองถังขยะ”
“-0-”
“ฉันสงสาร...”
“ตะ...แต่ๆ พวกนายจูบกัน ละ...แล้วๆ ตัวโตเป็นความอย่างนั้นยังจะช่วยตัวเองไม่ได้ถึงกับ นอนข้างขยะเลยหรอ”
“อันนั้นมัน....”
ผมตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนซี้ฟัง ซึ่งเขามีสีหน้าที่เปลี่ยนไปหลายรูปแบบทั้งอึ้ง ทั้งทึ่ง ทั้งเสียว เอ่อ....อันหลังคงไม่ใช่
“แล้วเขาจูบนายทำไม” จีมินถามผมทันทีที่ผมเล่าเสร็จ
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน... แล้วเขาอยู่ไหน”
“ห้องนาย...ให้ฉันไปด้วยมั๊ย”
“ไม่เป็นไรๆ”
ผมเดินออกมาจากห้องนอนของจีมิน จริงๆบ้านนี้ผมอยู่กับจีมินด้วยกันแต่ผมเหมือนอยู่คนเดียวมากกว่าเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยกลับบ้าน ผมยืนบื่ออยู่หน้าห้องนอนตัวเองเพราะคำถามของจีมินที่ทำให้ผมคิดไม่ตก เขาจูบผมทำไม....?
“ครอกฟี้.... ครอกฟี้....”
เสียงกรนของร่างสูงสลับกับจังหวะที่หายใจสม่ำเสมอ มนุษย์ชีเปลือยกำลังนอนอยู่บนเตียงผม แบบตัวเขาเปลือยจริงๆนะ แบบไม่ใส่อะไรเลยแต่ผมต้องขอบคุณที่เขาห่มผ้าห่ม ไม่งั้นความคิดผมตระเลิดเปิดเปิงกว่านี้ซะอีก
ปั๊กกกก!
“โอ้ย เจ็บนะมี้-*-”
คนตัวสูงถูกผมลากขาลงมาจากเตียง จนก้นกระแทกกับพื้นดังปั๊ก ตามติดๆมาด้วยเสียงร้องแสนเจ็บปวด
“ลุกเลยๆ ใครให้นอนเตียงฉัน” ผมโวยใส่ทันควัน
“เตียงมี้ก็เหมือนเตียงผมละหน่า” ปีนขึ้นไปนอนต่อ ขอบคุณที่กอดผ้าห่มเอาไว้...-0- ไม่งั้นผมเห็นอะไรต่อมีอะไรแน่
“เตียงฉันก็คือเตียงฉัน แล้วก็เลิกเรียกมี้ได้แล้ว”
“งั้นมี้เรียกโฮซอกแบบเมื่อคืนสิ.... โฮซอก.... โฮซอก...”
ล้อเล่นผมไม่พอเด็กนี่มันยังจะทำท่าเหมือนจูบกับอากาศพร้อมกับทำเสียงอ่อยๆอีกนะ และมันก็เหมือนกับเมื่อคืนมากด้วย = =
ปั๊ก....
หมอนลอย....
“โอ้ยเจ็บ... เอาอีกแล้วมี้เขินอีกแล้ว ปาข้าวของเนี่ย”
…หมอนอีกใบ
“นั่นๆ หน้าแดงใหญ่เลย”
...ผมยกอะไรบ้างอย่างขึ้นมา เตรียมจะฟาดใส่คนตัวสูง
“เดี๊ยวววววววว Stop! Stop! หยุดเลยมี้ นั่นมันโคมไฟนะ”
...เอ่อว่ะ...ผมเขินจนไม่รู้ว่าตัวเองหยิบอะไรขึ้นมาแล้ว
“วางลงเลย…”
…ผมวางลง แล้วทำไมผมว่าง่ายจังวะ ไม่เข้าใจตัวเองเลย -*-
“โอเค น่ารักมากแสนรู้ๆ ไหนขอมือหน่อยสิ”
มนุษย์ชีเปลือยทำท่าเหมือนผมเป็นลูกสุนัขแสนเชื่องก่อนจะทำท่าเหมือนกับขอขาหน้าผม -*- ผมหมั่นไส้เลยจะฟาดลงไปที่มือนั่นแรงๆ แต่...
“มี้หน้าสวยจัง...”
ครับ...ผมตีมือตัวเองลงไป แต่กลับชักมืออกไม่ทันมนุษย์ชีเปลือยเลยดึงผมไปนอนบนตักเขา แถมเขายังมีหน้ามาชมว่าผมสวยอีก >////<
“มี้เขินผมจริงๆอะ”
…นั่นสิ ทำไมผมเขิน
“ผมเป็นลูกมี้นะ”
…ไม่ใช่ลูกแท้ๆสักหน่อย เดี๋ยวๆผมคิดอะไร
“ผมมีอะไรจะขออย่าง...”
…อะไร ว่ามาเลยให้ทุกอย่างจูบหรือจะ... (<<<เข้าโหมดเคลิ้มตาม)
“มี้...” ก้มหน้าลงมา
ว่ามาเลย...พร้อมแล้ว หลับตารอ...
“มี้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ผมได้มั๊ยอะ มี้ตัวเตี้ย...เอ้ยตัวเล็กผมใส่แล้วขามันลอย แถมยังรัดเป้าอีก น้องชายผมไม่สบายกาย” ก้มมากระซิบข้างหู
ผลัวะ!
ผมโปกมือใส่หัวเข้าไปเต็มๆ ฮึ่ย ผมไม่น่าเคลิ้มตามเลยอะ เสียหมดเลยยุนกิเอ้ยยยยยยยย
“อะไร นี่มี้คิดอะไรอยู่”
-0-
“มี้คิดว่าผมจะจูบมี้งั้นหรอ”
-0- เอ่อนะสิ
“มี้หื่น ว้ายยยยย”
ผมงอนอะ งอนจริงๆนะ มนุษย์ชีเปลือยวิ่งหนีผมเข้าห้องน้ำไปแล้ว ทิ้งระเบิดลูกโตให้ผมเขินเล่นอีก ผมเป็นอะไรไปนะผมเนี่ยนะยุนกิเนี่ยนะที่มีผู้หญิงไม่ขาดมือ ต้องมาหวั่นไหวกับผู้ชายคนเดียวบ้าไปแล้ว....
ณ ห้าง JK
“มี้ว่าตัวไหนเข้ากับผม”
“มองไม่เห็น”
“มี้ สีไหนสวยยยย”
“รีบๆเลือกดิเว้ย หนัก”
คนตัวสูงเดินเลือกเสื้อผ้าอย่างสบายใจพอเจอตัวไหนถูกใจก็จะหยิบออกมาจากราวแล้ววางไว้ วางไว้บนมือคนอื่น ตอนนี้ทั้งพนักงานขายและขุนกิต้องถือเสื้อผ้าที่แทบทั้งร้านไว้ในอ้อมกอด(?)
“มี้ผมจะเขาไปเปลี่ยนแล้วนะ”
“อื้อ”
“มี้อย่าแอบดูนะ ถ้าอยากดูก็เคาะประตูละเดี๋ยวผมให้เข้ามาดู”
“ไปเลยไอเด็กบ้า!!”
หมอนอิงบนโซฟาลอยไปหาร่างสูงที่แซว แต่มันไม่สามารถทำอะไรร่างสูงได้เพราะเขาปิดประตูห้องลองเสื้อซะก่อน
“ฉันว่าตัวนั่นดูเท่ห์กว่านะ”
โฮซอกที่กำลังจัดแจงเสื้อผ้าที่เขาเอาเข้ามาในห้องลองเสื้อด้วย ต้องรีบหันไปตามเสียง เงาของชายคนนึง ไม่สิเงาของเขากลายเป็นชายคนนึงต่างหาก
“นายเป็นใคร -*-”
“สวัสดี ฉันคือพระเจ้า”
“…” โฮซอกกำลังจะตะโกนออกไปข้างนอกห้องลองเสื้อ
“ไม่ต้องห่วงหรอก ตัวและเสียงฉันมีแค่นายที่เห็นและได้ยิน อยากให้ยุนกิส่งรพ.มั๊ยละ ตะโกนสิ ^^”
“ตะ...ตะ ต้องการอะไร”
ความหวาดกลัวของโฮซอกทำให้เสียงของเข้าตะกุกตะกัก จริงๆเสียงนี้มันคุ้นกับเขามาก เสียงที่พูดอยู่ข้างหูเขาตลอดที่ร่างทารกของเขานอนอยู่ข้างถังขยะ
“อะไรกัน กลัวฉันซะแล้วหรอ” พระเจ้าแสร้งทำท่าน้อยใจ
“ต้องการอะไร”
“ฉันแค่มาเตือน เรื่องนั้นนายมีเวลาไม่มากแล้วนะ”
“เตือน?”
“ฉันจะฝืนความจำให้นะ”
ไฟทั้งห้างดับลง ข้างนอกกำลังวุ่นวายกับเห็นการอันชุลมุนนี้ ยุนกิอดห่วงโฮซอกไม่ได้ เลยวิ่งมาเคาะประตูห้องลองเสื้อ
“เฮ้ๆ ไอเด็กชีเปลือยนายยังอยู่ข้างในมั๊ย”
“…” แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับมาจากข้างใน
“เฮ้ ทำไมไม่ตอบละ”
“…”
“โฮซอกๆๆ โฮซอก!!” ยุนกิทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง
ในห้องลองเสื้อที่มืดมิดแต่สำหรับโฮซอก ภาพที่เขาเห็นคือตัวเองยืนอยู่บนถนน รถยนต์บนถนนขับผ่านร่างเขาไปเหมือนเขาเป็นวิญญาณ ของมองไปตรงทางเดินเท้าข้างถนนก็พบกับชายหญิงคู่หนึ่งกำลังทะเลาะกันอย่างรุนแรง
“โฮซอก...นายมันเลวที่สุด” หญิงสาวบอกกับชายคนนึงอยู่ตรงหน้าเถอะ
ร่างสูงยืนมองเหตุการณ์อย่างช็อกๆ ทำไมนะหรอ ชายที่ผู้หญิงคนนั่นกำลังพูดด้วยเหมือนเขามาก ทั้งหน้าตา ทั้งจมูก ปาก...ไม่สินั่นมันเขาแม้แต่ชื่อยังชื่อเดียวกับเขาเลย
“นายมันเลวๆ เลวๆ” หญิงสาวทุบชายตรงหน้า น้ำตาไหลอาบแก้มไปหมด
“พอได้แล้ว! ฉันเจ็บ!” ชายตรงหน้าเธอรวบข้อมือของหญิงสาวแล้วสะบัดทิ้งจนร่างบางล้มลง
โฮซอกทำได้แค่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ถึงแม้ชายคนนั้นจะเหมือนเขาทุกอย่างแต่การกระทำของเขามันโหดร้ายมาสำหรับผู้หญิงคนนึง
“เธอบอกเอง ไม่ว่าฉันจะมีใครหรือยังไง เธอก็จะไม่หึงไม่หวงไง” ร่างสูงนั่งลงให้ระดับสายตาสามารถสบตากับหญิงสาวได้ ก่อนจะเชยคางของเธอขึ้น
“ไปให้พ้น” หญิงสาวปัดมือนั้นออกก่อนจะลุกแล้ววิ่งมาหาโฮซอกที่กำลังยืนมองเห็นการณ์อยู่ เธอวิ่งทะลุร่างเขาไปที่กลางถนน
“ระวัง!!” โฮซอกร้องเตือนเธอขณะที่มีรถคนนึงวิ่งด้วยความเร็วสูง แต่เสียงของเขากลับไม่สามารถเข้าไปในโสตประสาทเธอได้
ปังงงงงงงง!!
ชายที่ยืนอยู่บนถนนหันกลับมาตามเสียง สีหน้าของเขาเมื่อเห็นร่างบางนอนนิ่งอยู่บนถนนได้เปลี่ยนไป ความเย็นชาจากเหตุการณ์เมื่อกี้ได้หายไป ชายคนนั้นวิ่งมาหาร่างบางที่นอนจมกองเลือดอยู่กลางถนนด้วยความเป็นห่วง
“ไม่!!!!!!!!”
ชายคนนั้นกอดร่างบางไว้แน่ราวกับว่าร่างของเธอจะแตกสลายหายไป จริงๆแล้วเขารักเธอมาก เขาไม่คิดว่าการทะเลาะกันแค่นี้จะพรากเขากับเธออกจากกัน
“ฉันขอโทษ ฉันมันไม่ได้เอง”
“…”
“ไม่นะ ไม่นะ มะ ไม่มินอาอย่างเพิ่งไปไหนนะ”
“…”
“ฉันจะไม่มีใครแล้ว กลับมานะ....อย่าไปไหนแล้วนะ”
โฮซอกยืนมองชายคนนั้นร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนบ้า ชายคนนั้นกอดร่างบางที่ไร้ความรู้สึกไว้น้ำตาของเขาไหลมาหยดแล้วหยดเล่า โฮซอกอยากจะเขาไปช่วยแต่ที่นี่เป็นแค่ความทรงจำที่พระเจ้าอยากให้เขาเห็น
“พระเจ้า...พระเจ้า...หึหึ” ชายคนนั้นพึมพำกับตัวเอง“เพราะแกคนเดียว!!” เขายืนขึ้นแล้วชี้ขึ้นฟ้าอย่างท้าทาย
“หึหึ เพราะแกคนเดียวฉันขอสาปแช่งแก ไม่ให้พบความสุข สนุกมากนักใช่มั๊ยล้อเล่นกับชีวิตคนอื่นเนี่ยยยยยยยยยย” ชายคนนั้นด่ากรนพระเจ้าสารพัด
เปรี้ยง!!!
ฟ้าผ่าลงมาที่ร่างของชายคนนั้นเกิดแสงสว่างวาบ จนโฮซอกเองต้องยกมือขึ้นมาป้องตาเอาไว
“เป็นไงละ”
ตอนนี้โฮซอกกลับมาที่ห้องลองเสื้ออีกครั้ง ไฟของห้างยังดับอยู่เช่นเดิมเขาเห็นเพียงแสงไฟฉายจากข้างนอกและเสียงของคนที่เป็นพระเจ้าเท่านั้น
“นายถามฉันว่าสนุกมากใช่มั๊ย...”
เสียงคนกระซิบข้างหูโฮซอกทำให้เขาต้องหันไปตามเสียง ก็พบกับร่างสูงที่ยืนอยู่ในกระจกเมื่อครู่
“โอ๊ะ ลืมบอกไป นั่นคือนาย...เมื่อชาติที่แล้ว”
“…”
“นายรักเธอมากจนฉันซึ้งใจเลยละ แต่...นายมันเลว”
“…”
“ฉันเลยต้องสอนให้นายรู้จักความรักนี่ไง”
“…”
“เอาละ โฮซอกนายต้องทำให้ยุนกิเป็นของนายให้ได้”
“…”
“ไม่งั้น...”
“โอ้ย!!”
ไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งตัวเหล็กร้อนๆจากไหนไม่รู้ ทาบลงมาที่แขนของโฮซอก
“ไม่งั้นนายจะตาย...”
“อ้ากกก !!” เหล็กร้อนๆยังคงทาบอยู่ที่เดิม
“ทำให้เขาเป็นของนายทั้งตัวและหัวใจ และเมื่อใดที่ตราประทับนี่เด่นชัดขึ้นนายจะตาย....”
ไฟในห้องลองเสื้อสว่างขึ้นพร้อมกับร่างสูงของพระเจ้าไปหายไป โฮซอกก้มมองที่แขนของเขาพบกับรอยไหม้ประทับอยู่ที่แขนเขาว่า....
Jin
สตรีม #ฟิคลูกเก็บ
ตอนนี้ไม่มีตอนฟินอย่างที่ขอมาขอโทษด้วยนะครัช แต่หลังจากนี้จะอัด(?) ให้เยอะๆเลย ไรท์รอคอมเม้นอยู่ที่หน้าจอทุกวันเลย(ความจริง555) หยิบมือถือแล้วอดไม่ได้จนต้องเปิดดู ไรท์ชอบอ่านเม้นมาคะ ชอบอ่านเวลามาสตรีมกันในแท็กด้วย มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนติดตามอยู่แล้วมีพลังจะแต่งต่อ ไรท์เป็นคนเพ้อเจอไม่งั้นคงไม่เพ้อเป็นเรื่องเป็นราวเช่นนี้อยากจะชวนลีดเดอร์มาเพ้อด้วยกัน5555555
ใครชิปคู่ไหนรีเควสมาได้นะคะ ถ้าเยอะไรท์จะเปิดเรื่องให้เย้ว @little22j
ไรท์หน้าตาไม่หน้ารักแต่เต๊าะมันส์นะ #เดี๋ยว
ความคิดเห็น