ห้องส่วนตัว(อย่าเข้านะเออ)^^

ลำดับตอนที่ #80 : โรงเรียนเซริออส

"เราเบื่อ...เมื่อไหร่ท่านพ่อจะหยุดบงการชีวิตเราเสียทีนะ

ดรากอน...เจ้าพอจะบอกเราได้หรือไม่?"

ชื่อ :: ซิเอต้า โซเรียร่า ll Ciera Soriara

ความหมายของชื่อ :: ความมืด

ชื่อเล่น :: เอต้า ll Eta

เพศ :: หญิง

เผ่า :: ปีศาจ

ฉายา :: ยมทูตจอมมายา

เวทย์ :: ความมืด

นิสัย :: เธอเป็นคนที่โครตเบื่อชีวิตตนเองอย่างมหาศาล ไม่ชอบความเป็นอยู่ปัจจุบันที่วุ่นวาย รักศักดิ์ศรี เกลียดกฎเกณฑ์ทุกข้อที่มีอยู่บนโลก แต่ต้อมยอมจำใจทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ อันเนื่องจากถูกเลี้ยงมาแบบเข้มงวดมากๆ เลยกลายเป็นเด็กเก็บกฎมากๆเช่นกัน หากเธอทนไม่ไหวขึ้นมา เธอจะอาละวาดอย่างกนกเลยทีเดียวเชียว เป็นคนประเภทดื้อเงียบมากๆ ปนะมาณว่า น้ำนิ่งไหลลึก แทบที่จะไม่พูดกับใครก่อน เธอมักทำตัวเป็นวิญญาณที่ชอบหายไปไหนแบบเงียบๆ หลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับผู้คน แต่จะเห็นเธอได้ง่ายมากๆก็ต่อเมื่อเป็นตอนกลางคืน ยิ่งดึก ยิ่งเห็นง่าย โดยเฉพาะที่สุสาน เธอจะไปที่นั่นบ่อยที่สุด และ แทบจะกลายเป็นคนเฝ้าสุสานอยู่แล้ว เป็นคนที่รักการอยู่ในที่มืดๆ และ เย็นๆ เธอชอบใส่ชุดโกธิคโลลิต้า สีดำ ไม่ก็แดงเลือดนก แขนยาว ใส่ถุงมือ ใส่หมวก และ กางร่มตลอดเวลา ไม่ก็ไปแอบอยู่ในที่มืดๆ ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับใครซักเท่าไหร่ กลัวการที่ต้องอยู่ท่ามกลางคนมากมาย เพราะ สีตาของเธอเป็นสีแดงฉานราวกับเลือด ทำให้คนอื่นๆนั้นหวาดกลัวเธอ เช่นเดียวกันกับที่เธอ หวาดกลัวคนอื่น พูดจาสุภาพอ่อนหวาน(ซึ่งที่นานๆทีจะปริปากพูด) เป็นคนที่มีคำพูดออกไปทางโบราณหน่อย และ จะพูดมากสุดๆ ก็ต่อเมื่ออยู่ตามลำพังกับมังกรของตน เพราะ มันเป็นสัตว์ัวเดียวที่เธอยอมให้อยู่ด้วย และ เป็นเพื่อนที่สำคัญของเธออีกต่างหาก เธอนั้นรักการเรียนรู้เป็นอย่างมาก และ เธอเป็นคนที่ขี้กลัวขี้กลัว และ ขี้แยมากๆ ความรู้สึกที่เปราะบาง จึงทำให้มักร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ ถึงจะขี้แยไปบ้าง แต่เธอก็เป็นคนที่ขยัน มุมานะ และ มีความรับผิดชอบมากๆ หากยามใดที่เธอนั้นจนมุม เธอก็พร้อมที่จะจับอาวุธขึ้นสู้ และ ปกป้อง หากยามใดที่เธอจับอาวุธ ลักษณะนิสัยจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะ จากเป็นคนที่ขี้อาย พูดน้อย และ ปลีกวิเวก จะกลายเป็นคนที่สั่งการ วางแผน และ ลงมือจัดการเหยื่อให้เหี้ยน อย่างเหี้ยมโหด และ รวดเร็ว ไร้ความปราณี ราวกับปีศาจจากขุมนรกก็ไม่ปาน การหยุดเธอนั้นนับว่ายากมาก แม้แต่พ่อบังเกิดเกล้าของเธอยังแทบห้ามไม่ไหว จะทำให้หยุดให้ได้ ก็ต้องทำให้หลับไปเท่านั้น ถึงจะดูง่าย แต่บอกว่ายากบรม เพราะ เวลานั้นเธอจะมีไหวพริบเป็นอย่างมาก ความรู้สึกเร็ว และ ไม่เว้นช่องว่างให้โจมตี

ประวัติ :: ซิเอต้าเป็นลูกสาวคนเดียวของซาตาน กับ ลิลิธ(คลิ๊กอ่านประวัติลิลิธก่อนก็ได้นะคะ คลิ๊กที่ชื่อลิลิธเลย) แต่ด้วยความที่ว่าลิลิธนั้นเกลียดเด็ก เธอเลยโดนซาตานส่งให้ไปอยู่กับลูซิเฟอร์ ที่มีศักดิ์เป็นอาของเธอ(เรามโนเองเลยค่ะ) และ ลูซิเฟอร์นั้นเป็นคนที่เคร่งครัดในกฎเป็นอย่างมาก และ พ่อของเธฮยังคอยมากำหนดชีวิตของเธฮทุกอย่าง เช่น เธอจะไปขวา พ่อจะให้เธอไปซ้าย เธอก็ต้องยอมไปทางซ้าย ไม่มีการโต้เถียง เธอต้องยอมทำตามทุกอย่างด้วยความจำยอม ถึงแม้ว่าเวลาว่าง และ เวลาพักผ่อนของเธอจะมีเพียงน้อยนิด เนื่องจากต้องคอยไปช่วยงานอา และ พ่อของตนเกือบตลอด ถึงจะมีเวลาว่างน้อยเพียงเสี้ยวนาที เธอก็ยังอุตส่าห์ หนีไปเที่ยวกลางป่าบ่อยๆ เพราะ มันทั้งสงบ และ เป็นที่ๆเธอสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจต้องการ ไม่มีกฎบังคับ ไม่มีสายตาหวาดกลัวจากหลายๆคน มีแต่อิสระ เสรี ันหนึ่งเธอไปเจอกับเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ แทนที่เด็กสาวคนนั้นจะกลัวเธอ กลับเข้ามาทำความรู้จักกับเธอเสียนี่ นับเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้รู้จักกับคำว่า "มิตรภาพ"  ต่อมาเด็กสาวคนนั้นก็พาเธอไปหาเพื่อนๆของเธอที่หมู่บ้านเล็กๆแถบชายป่า แต่ทุกคนกลับหวาดกลัวเธอ และ รังเกียจเป็นอย่างมาก เธอเลยบอกเด็กสางคนนั้นว่าจะไม่มาที่นี่อีก เพราะ เธอกลัวเพื่อนคนแรกของเธอจะถูกรังเกียจไปด้วย ต่อมาเด็กสาวคนนั้นก็ยังมาเล่นกับเธอในป่าเสมอๆ ไล่ก็ไม่ไป ทำให้มิตรภาพของทั้งคู่แน่นแฟ้น ราวกับพี่น้องร่วมสายเลือด ความสัมพันธ์นั้นเปลี่ยนจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากเด็กสาว กลายเป็นหญิงสาวที่งดงาม วันหนึ่ง ในวันครบรอบวันเกิดของเพื่อนเธอ ซิเอต้าได้มารอเพื่อของเธอที่กลางป่าดั่งเช่นทุกวัน เพื่อรออวยพรให้เพื่อคนเดียวของเธอ แต่รอเท่าไหร่เพื่อนของเธอก็ไม่มา เธฮเลยตัดสินใจเก็บความกลัวคนอื่นเอาไว้ แล้วเดินออกไปยังหมู่บ้านของหญิงสาว แต่พอไปถึง แทนที่จะได้เห็นบ้านเรือน ผู้คน เธอได้เห็นเพียงซากหมู่บ้าน ที่ตกอยู่ภายในกองเพลิง และ ตรงหน้าของเธอ มีชายฉกรรจ์กำลังดึงผมหญิงสาวคน ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน คือ เพื่อนของเธอเอง และ ทันใดนั้นสิ่งที่ซิเอต้าไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ชายคนนั้นฆ่าเพื่อนของเธอ ทันใดนั้นสติของเธอก็ขาดผึ่ง ในหัวมีแต่การ"ฆ่า"คนที่ฆ่าเพื่อนเธอ เธอได้เอาเคียวออกมา และ จัดการทีละคนๆ จนในที่สุดคนชั่วที่ทำลายหมู่บ้านก็ตาย และ นี่คือครั้งแรกที่เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก และ ขัดคำสั่งของพ่อจนเธอโดนทำโทษกักบริเวณไปหลายปี ก่อนที่เธอโดนทำโทษ เธอได้สร้างสุสานไว้ให้แก่เพื่อนของเธอ ก่อนที่จะไปรับโทษกับพ่อของเธอ

"ข้าจักมิลืมมิตรภาพที่เจ้ามีให้ข้า...ขอบคุณจากใจจริง'มิเรีย' สหายเพียงคนเดียวของข้า

ซิเอต้า บุตรแห่งซาตาน"

อาวุธ :: 1.เคียว- มีสีดำสนิท มีดอกกุหลบแดงอยู่ระหว่างใบมีด และ ด้ามเคียว สามารถเปลี่ยนเป็นที่คาดผม(?)ลายดอกกุหลาบได้(ตามภาพ)

2.ดาบ- ตัวดาบมรสีฟ้า ด้ามดาบทำจากทอง มีขนาดที่ใหญ่มากๆ

3.ง้าว- ตัวด้าม และ ใบมีดของง้าวมีสีแแดง ตรงปลายด้ามง้าวมีทับทิมประดับ มีลวดลสยสีทอง

(ไม่สมหญิงซักอัน)

ชื่ออาวุธ :: 1. ฮาเดรียน ll Hadrian = ความมืด (เคียว)

2. เอธาเรีย ll Athaliah = เวลาของพระเจ้า (ดาบ)

3. ลูซิอัส ll Licius = แสงสว่าง (ง้าว)

สัตว์เลี้ยง :: มังกร ชื่อ ดรากอน(ตั้งชื่อง่ายมาก)

เผ่า :: เทพ

นิสัย :: เป็นมังกร ที่มีความเป็นมังกรอย่างน้อยนิด ทั้งขี้อ้อน ขี้กลัว และ ขี้เซา!!! มังกรภาษาอะไรตั้งแต่เกิดมาไม่เคยพ่นไฟได้ เป็นมังกรที่กินจุสุดๆ ขี้เกียจแบบสุดๆ กลัวทุกอย่าง เรียกได้ว่าไม่กล้าออกห่างจากนายมันเลยทีเดียว ถึงดรากอนจะเป็นมังกรที่ไม่ได้เรื่อง แต่มันก็รัก และ หวงซิเอต้ามากๆ มันจะคอยปกป้องซิเอต้าตลอด ถึงจะทำได้เพียงแค่ร้องขู่เท่านั้น

ประวัติ :: ดรากอนเป็นมังกรที่ไม่ค่อยมีความเป็นมังกรเท่าไหร่ มันเลยโดนตัวอื่นๆ รังเกียจ และ เยาะเย้ย มันเลยหนีออกมาจากฝูง และ บินออกมาอย่างไร้จุดหมายเป็นเวลาหลายปี เพนจรไปทั่ว แล้วดันมาเจอซิเอต้า ที่กำลังสร้างสุสานอยู่ แล้วดันเกิดถูกชะตาซะงั้น มันเลยตามซิเอต้าไปเรื่อยๆ พอซาตานเห็นเข้า ตอนแรกมันก็กลัวหัวหด แต่ด้วยที่ซาตาน พอที่จะสงสารลูกตนเองอยู่ ที่เพิงเสียเพื่อนไป เลยอนุญาตให้มันอยู่กับซิเอต้า ตอนแรกซิเอต้าก็ไม่ค่อยถูกกับมันเท่าไหร่ แต่นานๆไป เธอก็เริ่มใจอ่อน ยอมให้มันอยู่ด้วย

ลักษณะพิเศษ :: เป็นมังกรที่สามารถย่อ-ขยายขนาดตัวเองได้ เพราะ งั้นปกติมันเลยย่อขนาดเหลือตัวเท่าแมว แล้วเกาะไหลของซิเอต้าตลอดเวลา

เวทย์ :: ไฟ

รูป :: 

ตำแหน่ง :: อะไรก็ได้ค่ะ นางเอก (เอ๊ยยังไง)

หากติดแล้วจะติดตามต่อไหมคะ :: ติดตามสิคะ

------

เลโอ

ชื่อ :: มอร์ริแกน ll Morrigan

© themy butter