ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องส่วนตัว(อย่าเข้านะเออ)^^

    ลำดับตอนที่ #102 : [KHR] D-RAN

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ย. 58


    แบบฟอร์ม


    ชื่อ :: เวียโรคาน่า  คาร์บิลัส ll Viarokana Kabiluss
    ความหมาย :: เวียโรคาน่า แปลว่า เจ้าแห่งปีศาจ / คาร์บิลัส แปลว่า  ปีศาจแห่งขุมนรก
    อายุ :: 15 ปี
    วัดเกิด :: 31-07
    ลักษณะภายนอก :: ผมสีแดงเพลิง ยาวเกือบถึงพื้น(ยาวไปไหน) ดวงตาสีแดงเพลิงเหมือนสีผม ผิวขาวซีดตัดกับสีผม สูง 170 เซนติเมตร หนัก 51 กิโลกรัม สูงยาวเข่าดี รูปร่างเพอร์เฟ็กต์สุดๆ ขาดแต่หน้าอก (ค่อนข้างที่จะเป็นไม้กระดาน--//โดนหมก) ไปเจอเธอตอนกลางคืนอาจจะคิดว่าเธอเป็นแวมไพร์ ใบหน้ารูปไข่ แพขนตางอนงาม ปากรูปกระจับสีซีด(ชัดจะน่ากลัวแล้ว) หน้าตานิ่งเฉย เป็นคนที่ชื่นชอบการแต่งตัวสีแดง(เลือด) ไม่ก็สีดำทั้งตัว
    นิสัย :: เวียโรคาน่า หรือ เวียเป็นผี(โดนตบคว่ำ) ไม่ใช่ๆหยอกๆ เธอเป็นคนที่ไม่แปลกมากๆคนหนึ่ง ถ้าคุณคิดว่าคนที่พูดร้อนอย่างฮิบาริพูดน้อยแล้ว มาเจอเธอเขายังต้องยกธงขาว!!!! เพราะ เธอไม่เคยปริปากพูดแม้แต่คำเดียว!!!!!!! คุณอาจจะงงว่าแล้วเธอคุยกับคนอื่นยังไง? เวียจะเป็นคนที่สื่อสารทางการเขียน วาดภาพ แสดงสีหน้า หรือภาษามือเท่านั้น!!! เธอเลยต้องคอบพกกระดานเมจิกแบบลบได้เอาไว้ ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอเลยแม้แต่คนเดียว เธอเป็นคนที่มีฉายาว่า 'ซาตานพันหน้า' เพราะ เวียโรตาน่าเป็นคนที่เก่งกาจ เลือดเย็นเกินมนุษย์ทั่วไปในสายตาหลายๆคน เธอสามารถฆ่าคนได้ด้วยหน้าตาที่นิ่งเฉย ไม่แสดงอารมณ์ เธอเป็นคนที่ปลอมตัวเก่ง และแนบเนียนจนยามาโมโตะยังยกนิ้วให้ เธอไม่เคยแสดงความรู้สึกใดๆออกมา เอ่อ...ไม่สิ แสดงออกมาอยู่แหละ แต่น้อยมาก เช่น หากเธอตกใจ ตาของเธอจะโตขึ้นมาเล็กน้อย ย้ำ!!เล็กน้อย เวลาดีใจ เธอก็จะเพียงแค่ยิ้มที่มุมปากออกมาเล็กน้อยจนถึงน้อยที่สุด ถ้าไม่สังเกตจะไม่เห็นเลยจริงๆขอบอก เวียโรคาน่าจะเป็นคนที่ค่อนข้างที่รักสันโดษแบบสุดๆ ยิ่งกว่าใครในใต้หล้า เธอชแบไปไหนมาไหนแบบเงียบเหมือนผีที่ชอบแวบไปแวบมา เวียโรคาน่าจะเป็นคนที่ทำตัวเองเป็นเหมือนอากาศ ไม่ค่อยมีใครสนใจเธอเลย ทั้งๆที่สีผมออกจะสะดุดตาแท้ๆ ถ้าวันดีคืนดี อาจจะตกใจได้เวลาเห็นเธอเข้า เวียโรคาน่าจะเป็นผู้หญิงที่ทำอาหารอร่อยอย่างเดียว นอกนั้นอย่างพวกเย็บปัก ถักร้อยนี่ไม่ได้เรื่อง เวียโรคาน่าเป็นคนที่ร้ายแบบเปิดเผยมาก เธอสามารถบอกว่าคนๆนี้รกหูรกตาน่ารำคาญสำหรับเธอ แบบไม่แคร์สายตาใคร ทั้งสิ้น เธอเป็นคนที่รักสัตว์เล็กๆ เธอเป็นคนที่ไม่ไว้ใจใครเลย สำหรับเธอ เธอคิดว่ามนุษย์ทุกคนนั้นน่ารังเกียจ แม้แต่ตัวเธอเอง เวียโรคาน่าจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ลบมาก การที่จะทำให้เธอเชื่อใจนั้นยากมาก ยากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก เวียโรคาน่าจะเป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวอะไรเลย เวียโรคาน่าเป็นคนที่แค้นแรง เกลียดแรงถึงจะไมาแสดงอาหารก็ตามทีเถอะ เธอชอบที่จะมองคนอนจากมุมสูง มากกว่าเข้าไปร่วม และเวียโรคาน่าเป็นสาววาย (เจ้าแม่ด้วย สามารถจิ้นได้ในหัวโดยไม่แสดงสีหน้า) เธอเป็นคนที่ชอบสร้างภาพว่าตัวเองเป็นที่เข้มแข็ง เพื่อไม่ให้คนอื่นมาเห็นมุมอ่อนแอของตนเอง ไม่ชอบให้ใครมาแยแส เวียโรคาน่าเป็นคนที่ยิ้มสวยงามมาก แต่นั่นคือในสมัยก่อน แต่ปัจจุบันลองเอาชนะใจเธอให้ได้ แล้วคุณจะได้เห็น
              แต่ในอีกมุมหนึ่งเธอเป็นคนที่ขี้เหงา โดดเดี่ยว ขี้แยมาก โดยแก่นแท้แล้วเวียโรคาน่าเป็นคนที่ร่าเริงมากๆมาก่อน แต่เพราะเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เธอกลายมาเป็นอย่างนี้ในปัจจุบัน ในจิตใจส่วนลึกๆ มีเพียงเวียโรคาน่าที่ล่วงรู้ คือเธอเป็นคนที่ขี้กลัว โดยเฉพาะการฆ่าคน เธอกลัวมันมากๆ กลัวเลือดที่เปรอะเปื้อน กลัวสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น และความกลียดชัง กลัว...กลัวว่าตัวเองจะกลายเป็นปีศาจตลอดกาล อย่างไม่มีวันกลับมาเป็นคน แต่เพราะตำแหน่ง เธอเลยได้สร้างกำแพงแห่งมายาไว้ในจิตใจ กีดกันความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้ภายใน ไม่เปิดเผยออกมา แล้วจึงได้สร้างตัวตนใหม่(ในย่อหน้าแรก)ขึ้นมา เพื่อชดใช้กรรมที่ก่อเอาไว้ในตลอดเวลาที่ลืมตามาหายใจบนโลกใบนี้ หากคุณสังเกตเวียโรคาน่าดีๆ เวลาที่เธอฆ่าคน มือเธอจะสั่นเล็กน้อย ดวงตามีน้ำใสๆคลอเล็กน้อย ทุกครั้งที่เธอต้องฆ่าคนเธอต้องนอนทรมานกับภาพเลือดที่ติดตา ต้องคอยสะดุ้งตื่นตอนกลางคืนด้วยภาพที่พ่อ-แม่ถูกฆ่า เธอไม่เคยนอนหลับสนิทเลยซักคืน เวียโรคาน่าเหมือนเป็นคนที่จะค่อนข้างเก็บกฏ ชอบตีหน้านิ่งว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ในใจกลับกลัวมาตลอด ชอบบอกว่าอย่ามายุ่ง แต่ในใจกลับโหยหาใรซักคนมาเป็นที่พึ่ง ยามท้อแท้ เธอเป็นคนที่มีคติว่า 'จงมีหวัใจ...แต่ไร้ความรู้สึก' สุดท้ายนี้...เวียโรคาน่าคิดว่าตนองคือปีศาจที่ไม่สมควรที่จะมาสนิทด้วย และเธอมีคำสาปติดตัว คือเธอต้องฝันร้ายว่าเห็นพ่อ-แม่ถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาทุกครั้งที่หลับตา จนเธอต้องร้องไห้ออกมาทุกครั้ง ตัวตนนี้เป็นตัวตนที่ถูกปิดตายเอาไว้ด้วยกุญแจที่ยากต่อการไขออก
    ประวัติ :: เวียโรคาน่าเป็นลูกสาวของบอสมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ พอๆกับวองโกเล่ ครอบครองแถบชิชิลี แต่ก่อนเธอเป็นดุจดวงใจของ เทมเฟสต้า แฟมิลี่ ทั้งสดในสมือนดอกทานตะวัน ร่าเริง นำเสียงหัวเราะสดใสมาให้ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเทพธิดาของแฟมิลี่ แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนผัน ในวันเกิครบรอบ 9 ปีของเธอ เมื่อเธอเห็นคนของแฟมิลี่อื่น ซึ่งเธอคิดว่านั่นคือคนของวองโกเล่ แฟมิลี่ เพราะที่อกเสื้อของ'ชาย'คนนั้นมีสัญลักษณ์รูปหอยเอาไว้ เขาได้'ฆ่า'พ่อแม่เธอ ต่อหน้าเธอ นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้'ฆ่า'คนด้วยน้ำมือของเธอเอง นับจากนั้นเธอเลยเปลี่ยนไปจนคนในแฟมิลี่ตกใจ จากนางฟ้า เทพธิดา กลายไปเป็นซาตานที่ไร้หัวใจ และความรู้สึก เธอได้ป็นบอสหลังจากวันที่พ่อ-แม่เธอตาย 5 วัน นับว่าเป็นบอสมาเฟียที่อายุน้อยที่สุดในตอนนั้น จากนั้นเธอก็เริ่มฝึกฝนตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น เพื่อรอวันแก้แค้น แม้ว่าตนเองต้องตายหรือกลายเป็นปิศาจ เรื่องพ่อแม่เป็นเรื่องเดียวที่เธอยอมกลายเป็นปิศาจ หรือยอมตาย เพื่อหลุดพ้นจากคำสาป สาเหตุที่เธอไม่ยอมฆ่าตัวตาย เพราะเธอยังคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลา จนกว่าเธอจะล้างแค้นสำเร็จ
    เหตุผลที่เกลียดวองโกเล่ :: //เขียนบนกระดาน 'พวกนั้นฆ่าพ่อกับแม่'
    ความสามารถในการฆ่า :: //ลบของเก่า เขียนใหม่ ทุกรูปแบบ
    คู่ :: ฮิบาริ เคียวยะ
    เรียกคู่ตัวเองว่า :: เคียว
    คู่เรียกตัวเองว่า :: เวีย

    สัมภาษณ์เข้าร่วมD-RAN

    1. เพราะอะไรถึงอยากจะเข้ารวมกับD-RAN ? :: //เขียนลงบนกระดาน "ล้างแค้น"
    2. คิดว่าจะร่วมกลุ่มกับสมาชิกคนอื่นได้หรือไม่? :: //ลบแล้วเขียนใหม่ "ไม่รู้"
    3. หากต้องไปปกป้อง "ศัตรู" จะทำได้หรือไม่ ขอเหตุผลด้วย :: //เขียนใหม่ "ไม่...แต่ถ้าเป็นวองโกเล่ล่ะไม่แน่ ฉันต้องการแค่ล้างแค้นเจ้าพวกนั้นมาฆ่าพ่อ-แม่เท่านั้น"
    4. หากชอบ "ศัตรูของตัวเอง" จะทำยังไง จะกล้าปรึกษาใครไหม? จะกล้าบอกสมาชิในกลุ่ม D-RAN ไหม? :: //ตาโตเล็กน้อย(น.หนูล้านตัว) ก่อนจะลบของเก่า แล้วเขียนลงไป "ไม่มีทาง...อย่าลืมนะว่า...ฉันมันมีหัวใจ แต่ไร้ความรู้สึก"
    5. ถ้าถูกหักหลังขึ้นมา จะทำยังไง และรู้สึกอย่างไร :: //เขียนใหม่ "ย้อนไปอ่านข้างบนซะนะ ว่าฉันเขียนไปว่าอะไร"

    สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

    1. ดองนะคะ ? 5555 :: ค่ะ^^
    2. ยำลูกๆได้ไหมค่ะ XD :: ได้ค่ะ ^O^
    3. กดแอดแฟบ ติดตามกันด้วยน้า <3 :: ค่าาาาา
    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×