Someday Memory เสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #2 : ทางที่ฉันเลือก(Way)

          ฉันเตรียมใจไว้แล้ว ก็ฉันมีอาการเข้าข่ายอยู่แล้วนี่นา มีเพียงไม่กี่คนที่จะหลุดพ้นจากโรคนี้ ดูท่าพี่ฝันคงจะงงมากที่ฉันตอบเลือกโดยไม่คิด
          "แต่หนูอาจจะอยู่ได้ไม่นาน"น้าหมอแย้ง
          "แต่ดาวคิดมานานแล้วนะค่ะ"ฉันยืนการานในความคิด ก็น้าหมอให้ฉันเลือกเองนี่นา ฉันผิดเหรอที่ฉันอยากทำเพื่อคนที่ฉันรัก ฉันรู้ว่าถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้ท่านคงตกใจมาก แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิม
          "แต่..."
          "น้าหมอให้ดาวเลือกเองไม่ใช่เหรอค่ะ"ฉันตัดบททันควัน ทำให้น้าหมอนิ่งไป
          "พอได้แล้ว"พี่ฝันเสียงแห้ง ฉันรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆ ที่ไหลอยู่บนบ่า พี่ฝันกอดฉันซึ่งมันไม่บ่อยนัก พี่ฝันสะอึ้นจนตัวโยง แต่เธอก็ยังคงลูบหลังฉันอย่างปลอบโยน จนหลับไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

          "จบปีนี้พี่สอบติดแพทย์ด้วยแหละ"พี่ฝันตื่นเต้นมากกับรางวัลที่คุณพ่อด้วยรถคันใหม่ คันแรกในชีวิตของพี่ฝันด้วย พี่ฝันเลยดีใจสุดๆ
          "ดาวก็สอบติดโรงเรียนประจำจังหวัดได้แล้ว"ฉันอวดความดีความชอบบ้าง
          "พี่ของเมฆมีแต่พี่เก่งๆทั้งนั้นเลย เพื่อนๆต้องอิจฉาเมฆแน่ๆเลย"น้องเมฆน้องเล็กของบ้านร่วมวงบ้าง
          "แล้ว...เมื่อไหร่ น้องเมฆจะสอบเข้า ม.1ได้ไวๆนะ"พี่ฝันเบรกน้องเมฆ ทำเอาเจ้าตัวก้มหน้าก้มตากินท่าเดียว
          "จ่อย...เลย"ฉันแซว
          "พี่ดาวอ่ะ"น้องเมฆเอ็ดฉัน
          "ไม่ต้องไปว่าพี่เขาเลยนะ"พี่ฝันดุ