ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [บั น ทึ ก เ เ บ บ เ เ อ บ รั ก . . (yaoi)]

    ลำดับตอนที่ #1 : คนแรกของหัวใจ

    • อัปเดตล่าสุด 29 ส.ค. 51


    ผมไม่อยากจะพูดหรอกนะ

    บันทึกเล่มนี้อาจจะน่าเบื่อสำหรับคนบางคน ที่ไม่เคยมีความรู้สึก...แอบรัก

    แต่ผมว่า...คนเรามันก็ต้องมีกันทุกคนแหละ

    บันทึกเล่มนี้เขียนมาจากเรื่องจริงครับ จากประสบการณ์ของผม ที่อาจเรียกได้ว่า เป็นคนใจง่ายพอสมควร

    ใครทำดีกับเราเข้าหน่อย ผมก็รู้สึกว่า..ความรู้สึกดีๆที่ผมมีให้เค้ามันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นทวีคูณ

    และนั่นคงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผม มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายในแต่ละวัน..

    ขออนุญาตใช้นามแฝงละกันนะครับ..

    คนแรกเลย ของผม ชื่อบาส..

    ขอเล่าคร่าวๆก่อน เกี่ยวกับนายบาสคนนี้

    เราอยู่ชั้นเดียวกันครับ แต่คนละห้อง ตอนที่ผมเริ่มชอบเค้าตอนนั้นอยู่ม.2 

    ตอนแรกๆ ผมก็เล่นๆไปอ่ะนะ เขียนชื่อมันเล่นๆอ่ะ แบบว่าคนใจลอย

    เผอิญนังพิณมันมาเห็นเอาน่ะดิ เลยเป็นเรื่องเลย

    เพื่อนในห้องเลยรู้กันหมด ตอนนั้นเป็นช่วงที่ข่าวดังนิดนึง

    ก่อนที่บาสจะรู้เรื่องที่ผมชอบเค้า เราก็ได้เจอกันบ้างไม่บ่อยนัก เพราะเราก็ไม่ได้รู้จักกันแต่ทีแรก เรารู้จักกันผ่านเพื่อนอีกคนอ่ะ ชื่อ 
    มายด์

    มายด์ เป็นคนเพื่อนเยอะมากครับ ทำให้ผมกับบาสได้รู้จักกัน ถึงจะไม่สนิทมาก

    บังเอิญว่าเราอยู่ต่างอำเภอเหมือนกันด้วยสิ อำเภอเดียวกันเสียด้วย ทำให้ช่วงนั้นจะกลับบ้านด้วยกันบ่อยมาก..

    แต่ก็มีสิ่งหนึ่งมาทำให้ผมเกิดอาการช็อค ไปพักหนึ่ง คือ..

    บาสมีแฟนแล้ว ตอนนั้นบาสอยู่ม.2 อ่ะนะ แฟนบาสน่ะเหรอ? ม.6 ครับ

    เจ๊แกไม่ใช่ใครที่ไหนเลยท่านผู้อ่าน พี่สาวนังพิณนี่แหละ ฮือๆๆ ชื่อพี่ แพรว ละกัน

    แหม ตอนนั้นผมล่ะซึมไปเลย ระยะหนึ่งได้ แต่ก็เฝ้าดูทั้งคู่มาตลอด ไม่ได้จ้องจะให้เลิกกันนะ แต่ก็อดที่จะคอยติดตามไม่ได้

    และจากการสังเกตที่สองคนนี้เค้าคบกัน พี่แพรวแทบจะไม่แคร์บาสเลยล่ะ ลับหลังพี่แพรวมักจะชอบบ่นให้พิณกับผมฟังเกี่ยวกับบาส 
    เกี่ยวกับนิสัยไม่ดีๆ

    แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรักบาสน้อยลงเลยครับ ผมกลับมองว่าการที่ได้มาฟังพี่แพรวพูด ทำให้ผมได้รู้จักตัวตนของบาสมากขึ้น

    เรื่องราวความตื่นเต้นของผม เพียงแค่ได้เจอบาส จะลงในตอนต่อไปนะครับ 

    บทนี้ขอเกริ่นนำเล็กน้อยก่อนจะลงในรายละเอียดที่มากมายเหลือคณานับ เพราะมันเป็นประสบการณ์จริงที่ผมคงลืมมันไปได้ยาก
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×