Five nights at freddy's Y...

ลำดับตอนที่ #1 : คืนที่1 การพบกันครั้งแรก

ระหว่างที่ผมกำลังเดินกลับบ้านนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นพนักงานบริษัทมาทักผมและผม

"เฮ้คุณเจเรย์มี่"เธอทักผม"ครับ?"เธอวิ่งเข้ามาใกล้ผมแล้วก็ขอร้องไห้ผมไปทำงานที่หนึ่ง

"ขอร้องล่ะช้วยไปทำงานที่freddy fazbear's pizzaได้ไหม?เห็นว่าที่นั่นมีผีสิงน่ะ"เธอเอ่ยปากขอแล้วผมก็ส่ายหน้า"ป๊อดหรอคะคุณเจเรย์มี่~"เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย๊อะเย้ยผมแล้วผมก็ตอบตกลงไปเรพาะหมั่นไส้ที่โดนบอกว่าป๊อด

หลังจากที่ผมรับคำขอของพนักงานในบริษัท
ผมไปผมก็โทรไปที่ หลัง
จากถึงบ้านโดยทันที

"สวัสดีครับมิทราบว่าสั่งพิซซ่าหน้าไหนดีครับ"เสียงตอบรับจากโทรศัพท์ถามมาแล้วผมก็เอ่ยตอบ"ไม่ใช่หรอกครับจะมาสมัครทำงานน่ะครับ"ผมพูดด้วยท่าทีติดขัดเพราะไม่เคยขอสมัครงานเลยมีแต่คนไหว้วานไห้ไปทำงานกับเขา"อ๋อเราน่ะจะสมัครเป็นยามหรอวันนี้วันอะไรเนี่ยมีคนสมัครเป็นยาม2คนเลยหรอเนี่ยฮ่าๆไม่เป็นไรๆเอาบัตรประชาชนมาแล้วก็ไปทำงานได้เลยเพราะยังมีเวลาไห้นายเตรียมตัวอยู่นะเจ้าหนู"

หลังจากสิ้นสุดเสียงโทรศัพท์ผมก็ขับรถตรงไปที่ร้านทันทีแล้วหยิบ
เครื่องแบบมาใส่เพราะว่าเจ้าของร้านเขาวางเตรียมเอาไว้ไห้คนสมัครงานใส่ผมไม่ค่อยสบอารมณ์เอาซะเลยตอนที่เขาเรียกผมว่าเจ้าหนู

 

ถึงแม้ผมจะอายุน้อยกว่าเขาตั้งหลายปีก็ตามผมก็บอกเขาไปตรงๆไม่ได้หรอกนะว่าผมน่ะเกลียดผู้อาวุโสกว่าเอาเถอะเห็นเขาบอกว่าวันนี้มีสมัครยาม2คนนี่ผมคนนึงแล้วอีกคนเนี่ยคือไครกันนะ

ผมคิดเยอะซะจนเดินมาถึงห้องทำงานโดยไม่รู้ตัวผมเดินเข้าไปแล้วก็
เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งบนเก้าอี้อยู่แล้วผมก็เข้าไปทัก

"สวัสดีครับผมชื่อเจเรย์มี่ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ผมทักเขาไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เสแสร้างทำ"อ๋อฉันชื่อไมค์นะยินดีที่ได้รู้จัก"หลังจากที่เราสองคนได้รู้จักกันแล้วก็ถามเรื่องต่างๆเพื่อเพิ่มความสนิทสนมจนไมค์ถามเรื่องที่ไม่ควรถาม"นายนี่แปลกดีนะเป็นลูกเจ้าของบริษัทชั้นนำแล้วทำไมถึงทำงานนี้อีกหล่ะ?"

ไมค์ถามแต่ผมไม่อยากจะดุไมค์เลยตอบเเบบโกหกๆไปเพราะไม่อยากไห้รู้ว่าทำไมถึงมาทำงานที่นี่ถ้ารู้อายตายแน่ๆ"อ๋อพอดีไม่อยากทำงานอยู่บริษัทพ่อน่ะมันน่ารำคาญ ^ ^"

ผมตอบไปพร้อมแสร้งรอยยิ้มอีกครั้ง"อ๋อก็นึกว่ามีเรื่องทะเลาะกับครอบครัวสะอีกนะ ฮิฮิ"ไมค์หัวเราะผมเลยหัวเราะตาม"ฮ่าๆ"ไมค์หยุดหัวเราะหลังจากที่ผมถามไมค์ว่า"หัวเราะอย่างกับผู้หญิงเลยนะนายเนี่ยย~~~"ผมพูดคำพูดต้องห้ามไปซะแล้วเพราะผู้ชายไม่ชอบไห้ใครคิดว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงน่ะนะ"อื้มเพราะฉันถูกสอนมาไห้ทำอะไรไห้มีมารยาทน่ะ"ไมค์ตอบพร้อมรู้สึกเขินอายเล็กๆน้อยๆจนผมรู้สึกแปลกๆกับไมค์ปกติผมเเทบจะไม่รู้สึกอย่างนี้เลยนี่?"อ๋อดูจากการแต่งตัวนายก็คงเป็นพวกผู้ดีล่ะนะ"ผมพูดแล้วไมค์หน้าพร้อมหน้าแดงกว่าเดิมหลังจากนั้นก็กลับมาทำงานต่อแต่สิ่งที่ทำไห้ผมแปลกใจคือตุ๊กตากระต่ายสีม่วงนั้นหายไปจากที่ตั้ง

สงสัยเรื่องที่ว่าที่นี่มีตุ๊กตาผีสิงคงเป็นเรื่องจริงสินะแต่.....ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเจออะไรแบบนี้ล่ะนะแต่ดูเหมือนไมค์จะกลัวน่าดูเลยแฮะ

ผมเดินเข้าไปหาไมค์แล้วเอามือตีบ่าเบาๆ"ตอนที่นายมาสมัครนี่ไม่ได้ข่าวหรอว่าที่นี่มีตุ๊กตาผีสิงน่ะ?"ผมถามไปพร้อมกับเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ"อ่ะอื้ม..ใช้แล้วเเค่เห็นใบปลิวว่าได้เงินเยอะดีน่ะเลยมาสมัคร"ผมขมวดคิ้วจนเหมือนปม"ไม่รอบขอบเอาซะเลยนะเนี่ย"

แต่ก็เอาเถอะนะแล้วผมก็เดินไปกดสวิทส์ปิดประตู"ปิดประตูเพื่อความปลอดภัยน่ะ"ผมพูดไปแล้วก็กลับมาที่โต๊ะทำงานพร้อมหยิบผ้าห่มออก


จากกระเป๋าที่ผมเตรียมมาแล้วผมก็เดินเข้าไปหาไมค์แล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวไห้"ระหว่างนี้นายหลับไปก่อนก็ได้นะ"

ผมพูดและหันไปมองกล้องวงจรปิดอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากไห้ไมค์รู้ผมเห็นใบหน้าของไมค์ที่ดูเหมือนจะแดงเป็นมะเขือเทศแล้ว

หลังจากนั้นไมค์ก็หลับไปโดนที่ไม่รู้ประสีประสา

และผมก็ต้องเฝ้าที่นี้ต่อไปจนเวลาผ่านไปนานและนานมากชิก้าหายไปอีกตัวหนึ่งแล้วสินะเฮ้อผมลุกแล้วค่อยๆเผามือวางหัวของ

ไมค์เบาๆเพื่อไม่ไห้ตื่นแล้วผมก็เดินไปปิดประตูแบตเหลือ51%หรอลดไวจริงๆเลยแหะหลังจากนั้นไม่นานไมค์

ก็ตื่นขึ้นมา"นี่ฉันหลับไปนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย"ไมค์ถาม

"ราวๆสัก1ชั่วโมงครึ่งได้"เเล้วก็กลับบรรยากาศมาเงียบสงบอีกครั้ง

 

------------------------------------------------------------------------------

15นาทีผ่านไป

 

เฮ้อออนี่ก็พึ่งจะคืนแรกเองนะพรุ้งนี้ก็จะต้องไปทำงานนี้อีกเเล้วเฮ้ออออออออออออออเบื่อจริงๆเลยครับเนี่ยทำไมผมต้องมาทำงานในร้านอย่างนี้ด้วยนะแต่ก็ดีที่มีคนมาทำงานพร้อมกับผมพอดี

ถึงได้ไม่ต้องมาอยู่คนเดียวแถมยังมีพวกคุณตุ๊กตาไม่รู้ว่าทำไมหรือยังไงหรืออะไรที่เขาว่ามีผีสิงแต่หน้าตาตุ๊กตาหลอนจริงๆเลยนะโว้ย!

 

"เป็นอะไรไปหรอ"ไมค์พูดด้วยท่าทีเป็นห่วง"ไม่เป็นไรหรอกเแต่ฉันคิดว่าตัวเองบ้ามากเลยที่กล้ามาทำงานนี้หน่ะครับ"ผมตอบไปพร้อมกับสีหน้าสังกะตาย "เอาน่าถึงแม้ว่ามันจะน่าเบื่อแต่ว่าถ้าทำงานนี้จบก็มีเงินใช้เป็นชาติได้เลยนะ"ไมค์พูดด้วยท่าทีมีความหวัง"อืมครับผมจะพยายามแต่ว่าถ้าเสร็จงานนี้เอาค่าจ้างไปหมดเลยก็ได้นะครับ"ผมพูดไปพร้อมกับเบือนหน้าหนีไมค์

"ทำไมล่ะทำงานด้วยกันก็ต้องได้ไปซิ"ไมค์ถามด้วยท่าทีมึนงง

"บ้านฉันน่ะเป็นครอบครัวเศรษฐีะครับเลยไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเอาเงินพวกนี้ไปหรอกครับอีกอย่างนึงผมเป็นคนที่มีฐานะดีมีชาติตระกูลเลยมีคนดูแลผมไม่มีใครไห้ผมทำอะไรด้วยตัวเองน่ะ"ผมตีหน้าเศร้า"งั้นหรอแต่ไม่เป็นไรหรอกเราเกรงใจน่ะ"ทันทีที่จบคำพูดผมยิ้มอย่างอ่อนโยนไห้


ไมค์อย่างที่ผมไม่เคยทำไห้ใครเเล้วก็กลับมาทำหน้าที่ของผมต่อ

------------------------------------------------

30นาทีผ่านไป

"นี่ๆไมค์"ผมพูดออกไปพร้อมกับสะกิดแขนไมค์

"หืมมีอะไรหรอเจเรย์มี่"ไมค์พูด""ดูแลตัวเองดีๆนะถ้าเกิดฉันไม่อยู่น่ะ"ผมพูดพร้อมทำหน้าตาจริงจังแล้วกำมือแน่น"ขอโทษๆว่าแต่มีอะไรหรอ"ไมค์ถามพร้อมกับหันหลังไปดูกล้องวงจรปิด"ผมว่าจะไปล้างหน้าหน่อยน่ะ"หลังจากพูดจบผมก็รีบวิ่งไปโดยเร็วจนถึงห้องน้ำผมเปิดก๊อกน้ำแล้วก็เอามือไปแตะน้ำดู....เย็นแหะแต่บรรยากาศน่าขนลุกชะมัดทันใดนั้นบอนนี่เข้ามาข้างในห้องน้ำและกำลังก้าวเข้ามาหาผมเรื่อยๆแต่ว่า...บอนนี่เขาก็เป็นได้แค่หุ่นยนต์นี่นะหลังจากนั้นผมก็อาศัยที่ในห้องน้ำไม่ได้เปิดไปค่อยๆก้าวออกไปจากห้องน้ำด้วยความปลอดภัยเพราะดูเหมือนบอนนี่จะไม่เห็นผมๆวิ่งกลับไปที่ห้องทำงานโดยทันทีเพราะกลัวว่าไมค์จะเป็นอะไรไป"มีอะไรหรอวิ่งมาเลยเชียวนะ"ไมค์ถามผมกับชี้ไปยังประตู"ชะ...ชิก้าา!!"ผมรีบวิ่งไปกอดไมค์อย่างแน่นเจ้าชิก้ามันยังอยู่อีกหรอเนี่ยทันใดนั้นเสียงสวรรค์ก็มา"6โมงเเล้ว!"ผมตะโกนพร้อมท่าทางดีใจชิก้าหายไปแล้วทุกตัวก็กลับไปประจำที่เดิมทุกอย่างเคลียหมดแล้ว..แต่ดูเหมือนมไค์จะสลบไปแล้วนะเนี่ยคงช็อคมากล่ะผมอุ้มพาไมค์ขึ้นรถแล้วขับไปที่บ้านของผมพอถึงห้องนอนแล้วผมก็วางไมค์ลงพร้อมห่มผ้าห่มให้ผมจ้องและจ้องหน้าไมค์นานและนานขึ้นหมอนี่เนี่ย...น่ารักชะมัดหน้าตาแบบนั้นน่าหลงไกลเถมยังริมฝีปากที่เย้ายวนผมนันด้วย...น่าขโมยชะมัดเลยแฮะตอนนี้ผมแถบจะสติหลุดแล้วไมค์ก็ตื่นขึ้นมา"ฮาวววอืม..ที่นี่ที่ไหนหรอ.."ไมค์ถามแต่ว่าท่าทางตอนที่นายพูดเนี่ยมัน....น่ารักชิบ!อยากจะกระชากหมอนี่มันกอดแน่นๆสักทีนึงจริงๆ"เจเรย์มี่นี่บ้านนายหรอ"ไมค์ถามผมแล้วสติผมก็กลับไปอีกครั้งผมพยักหน้าตอบแล้วดูเหมือนไมค์จะยิ้มตอบผมด้วยแล้วไมค์ก็หลับไป...หึคู่หูแบบนี้เนี่ย..ก็ดีเหมือนกันนะผมพูดจบแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามไมค์

--------------------------------------------------------

จบแล้วคร๊าฟฟิคนี้เป็นอะไรที่แต่งยากมาก

ดัดแปลงจากอันเก่าที่ผมเอาลงเพจฮ่าๆเพจยามกูลตาแดงน่ะครับ

ฟิคเก่ายังไม่เสร็จเลยอู้แล้วนะเอ็ง//ตีหัวตัวเอง

เอาเป็นว่าจบแล้วขอให้ผู้อ่านมีความสุขแฮปปี้นะครับ