คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ ดินแดนแห่งสวรรค์ เฮฟเว่นเกจ ที่มีเหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายต่างๆ มากมาย มีวิหารใหญ่น้อยเรื่อยลงมา เต็มไปหมด แต่ดินแดนแห่งนี้กับสงบไม่มีแม้แต่การทำร้ายกันเพราะดินแดนนี้ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งสวรรค์
“ท่านโอซิริส ครับ!!” ชายแก่คนหนึ่งวิ่งมาที่ชายที่ชื่อโอซิริส “ทะ ท่านครับ ท่าน อะนาทอนเรียกไปเข้าเฝ้าด่วนครับ” คนแก่ผูนั้นหอบแฮ่กๆ แล้วเขาเดินหายไปในก้อนเมฆ
ชายหนุ่มที่ชื่อโอซิริส นั้น มีรูปร่างแข็งแรงผมสีทองสวยนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มรูปร่างหน้าเกรงขามเดินออกไปจากวิหารใจกลางเมืองซึ่งที่ที่เขาจะเดินไปนั้นเขาตั้งอยู่ที่ภูเขาก้อนเมฆที่สูงที่สุดใน เฮฟเว่นเกจ ก็ว่าได้ !!
“เฮ้ โอซิริส รอผมก่อนสิครับท่าน”
ชายหนุ่มนามโฮซิริสก็หยุดชะงักลงแล้วหันกลับไปที่ต้องเสียง
“เฮ้ โอบิรีวฟ์ ไม่ได้เจอกันซะนานเลย” โอซิริสพูดกับชายหนุ่มชื่อโอบิรีวฟ์ที่ หน้าตาบ๊องแบ้วมีผมสีน้ำเงินเข้ม นัยน์ตาของเขาสีเขียวมรกต
“ท่านก็จะไปเข้าเฝ้าด้วยเหรอครับท่านโอซิริส ??”
“อืม ครับ ไม่รูมีเรื่องอะไรถึงได้เรียกพวกเราไปเนี่ย” ชายหนุ่มพูดทำหน้าเซ็งสุดๆ
“ถ้าเรียกพวกเราไปอาจจะมีงานใหญ่ก็ได้นะครับ” โอบิรีวฟ์สีหน้าเอาจริงเอาจัง
“อืม ก็คงจะเป็นอย่างนั้นหละครับ”
“งั้นเรารีบไปกันเถาะสงสัยสองคนนั้นคงรอเรานานแล้ว”
“อืม” โอซิริสกล่าอย่างสั้นๆ แล้วรีบวิ่งขึ้นไปทันที
พอถุงหน้าวิหารนั้นมันช่างใหญ่โตกว่าวิหารหลังอื่นข้างล่างภูเขา วิหานนี้ภายนอกเป็นประกายสีขาวดูแล้วสวยงาม ภายใจมีภาพวาดที่ดูแล้วจะทำให้ผ่อนคลายอย่างมาก
“เฮ้ โอซิริส โอบีรีวฟ์ ทางนี้ครับ” ชายหนุ่มหน้าตาดีผู้หนึ่งเรียกพวกเขาทั้งสองคนให้ไปตงมุมที่มีที่นั่นอยู่
“ราออส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” โอบีรีวฟ์กล่าวทักทายชายที่ชื่อราออส ที่มีนัยน์ตาสีล้ายสีแดงสด ผมสีส้ม
“สวัสดี ครับ คุณราออสแล้วอีกคนหละครับ” โอซิริสกล่าวทักทายพร้อมยิ้มเล็กน้อยให้ราออส
“ไม่รู้เหมือนกันสิครับ สงสัยอาจยังมาไม่ถึงได้ครับเพราะเขานั้นไปปฏิบัติภารกิจที่มิดเดิ้ลเกจ”
ราออสตอบด้วยสีหน้าเซ็ง
“เดี๋ยวก็คงมาหละมั้ง” โอบีรีวฟ์พูดมาพร้อมกับทำสีหน้าอมทุกข์
“มาแล้วครับๆ น่นไงฮาเดธมาแล้ว!!” โอบีรีวฟ์ตะโกนบอกอีกสองนที่นั่นอยู่ที่ม้านั่งมุมวิหาร
“โทษทีนะที่มาสาย พอดีภารกิจมันยังไม่เสร็จ หนะ” ชายหน้าตาดี มีผมสีดำ นัยน์ตาสีเทา นามฮาเดธพูดขอโทษทั้งสามคน
“ไม่เป็นหรอกครับมันเป็นเรื่องธรรมดาของท่านไปแล้วซิ อิอิ” ราออสพูดพรางหัวเราะเล็กน้อย
“คนมาครบแล้วเรารีบไปกันเถาะ” โอซิริสพูดแล้วก็ผลักประตูกเข้าไปในห้องโถงใหญ่
“มากันแล้วหรอครับทุกท่าน เชิญนั่นเลยครับ” ชายแก่ผู้หนึ่งมีเครารุงรังผมสีขาวยาวหยิกรุงรังแต่ตัวของชายแก่นั้นใหญ่กว่าพวกเขาทั้งสี่ และรูปร่างหน้าเกรงขามและอาจจะแข็งแรงกว่าพวกเขาทั้งสี่ด้วยซ้ำ
“ท่านมีเรื่องอะไรให้พวกเรารับใช้ครับท่าน อะนาทอน??” โอซิริสพูดด้วยความสงสัย
“เป็นคำถามที่ดีมานะโอซิริส มีภารกิจให้พวกเจ้าทำที่นอมอลเกจหรือโลกมนุษย์” อะนาทอนตอบพลางยิ้ม
“ทะ ท่านจะให้เราไปเกิดใหม่หรือครับท่าน!!” ฮาเดธตอบด้วยความตกใจ
“ใช่แล้ว” อะนาทอนหยุดพูดแล้วถอนหายใจยาวหนึ่งครั้งแล้วก็ต่อว่า “น้องชายของข้าคือ
มูเนรอส มันลักลอบออกมาจากเฮวเกจที่มันดูแลอยู่แล้วมันจะไปยึดครองโลกโชคดีที่ข้าได้ทำให้มันไปเกิดเป็นลูมนุษย์ผู้หนึ่ง ภารกิจของพวกเจ้าคือตามหาและพามันมาหาข้า ก่อนทีมันจะอายุถึง28ปี”
“งั้นความทรงจำของพวกเราก็หายสิครับแล้วเราจะทำภารกิจได้หรอครับ” โอซิริสถาม
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงข้าจะทำให้พวกเจ้าจำได้แต่เรื่องภารากิจแต่ความทรงจำตตอนที่อยู่บนนี้ก็จะจำไม่ได้” อะนาทอนกล่าว
“ฮะ เฮวเกจหรือนรกนั่นหรอครับท่าน??” โอบิรีวฟ์พูดขึ้นมา
“ใช่แล้วหละ” อานะทอนอบแล้วก็ทำหน้าอมทุกข์
“มะ มันเป็นคนที่เก่งมากเลยนะครับสามารถลักลอบอกมาจากเฮวเกจได้ มันต้องผ่านชั้นมีเดี่ยมเกจหรือที่เก็บวิญาณเร่ร่อนด้วย!!” ราออสกล่าวอย่างตกใจ
“ใช่แล้วแม้แต่ข้าอาจจะสู้มันไม่ได้ก็ได้นะ” อะนาทอนยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“เก่งถึงขนาดเทพผู้สร้างโลกและสวรรค์ไม่สู้เลยหรือเนี่ยสุดยอดจริงๆ” โอบิรีวฟ์กล่าวอย่างตื่นเต้น
“ข้าก็อยากจะสู้กับคนเก่งแบบนี้จังเลย” ราออสพูดขึ้น
“งั้นข้าจะส่งพวกเจ้าไปมิดเดิ้ลเกจหรือประตูทางเข้าสวรรค์ก็แล้วกันนะ” จากนั้นอะนาทอนก็ร่ายคทาแล้วพอร่ายเสร็จก็มีประตูบานใหญ่อยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วพอพวกเขากำลังจะเดินเข้าไปนั้น
“ตื่นแล้วลูกวันนี้ต้องรายงานตัวไม่ใช่เหรอ” เสียงของผู้หญิงที่อ่อนโยนบอกให้เด็กหนุ่มผมยาวสีทองปะบ่า นัยน์ตาสีฟ้าตื่นขึ้น
“คะ ค๊าบ~~ คุณแม่” จากนั้นเด็กหนุ่มก็ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำแปลงฟัง
“เดี๋ยวนี้เราฝันอะไรก็ไม่รู้บ่อยจังแหะ” เด็กหนุ่มบ่นพึมพำคนเดียว
จากนั้นเด็กหนุ่มก็แต่งตัวพร้อมกับหยิบเอากระเป๋ากับเป้ใบใหญ่ลงไปด้วย เขาใส่ชุดสีขาวแจ็คเก็ตสีดำกางเกงยีนสีฟ้าเข้มเดินลงมาจากบันได
“เร็วเข้าลูกเดี๋ยวไปรายงานตัวที่ท่าเรือไม่ทัน” แม่บอกเขา
“เร็วสิ บากิ ลูกรักเดี๋ยวก็สายหลอก” พ่อของเขาพูดพรางหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน
“ค๊าบ~~ พ่อ” เด็กหนุ่มตอบรับกับพ่อพร้อมมองไปที่นาฬิกาข้อมือของเขาปรากฏว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสอง
“วันนี้วันที่เท่าไหร่ครับพ่อ??” บากิถามพ่อของเขา
“วันนี้วันที่ 24 แล้วหละลูกต้องไปรายงานตัวที่ท่าเรื่อเมืองอาบาน่าตอน 8 โมงเช้านะ” พ่อเขาตอบพลางโบกมือไปที่บุหรี่จานั้นบุหรี่ก็ลอยขึ้นพร้อมกับติดไฟด้วย แล้วบุหรี่นั้นก็ลอยมาที่ปากของพ่อของเขา
“นี่คุณทำไมใช้พลังกะเรืองแค่นี้หละ” แม่เตือนพ่อ
“จ้าแม่คราวนี้พ่อจะไม่ทำอีกแล้วจ่า” พ่อบอกกับแม่
“ตายล่ะ!! พ่อแม่บายหละครับ ผมเอาบัตรเครดิตของผมไปด้วยหละครับ” จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปจากบ้านแล้วก็ที่มอเตอร์ไซด์รุ่นใหม่สีเงินทะเบียน AF0598ที่จอดไว้ที่โรงรถจากนั้นเขาก็เอาของเก็บไว้ที่ใต้เบาะรถแล้วเขาก็ขี่มันออกไปจากบ้านของเขา
“บายหละลูก เรียนให้สนุกนะ” แม่ของบากิตะโกนบอกลาก่อนที่มอเตอร์ไซด์คันสีเงินจะออกนอกลั้วของบาน
จากนั้นเขาก็ขี่รถไปประมาณ
“เฮ้ โซเฟียเร็วๆ ซิฟ่ะเดี๋ยวได้ไปสายกันพอดี!!” บากิ ตะโกนเรียกเด็กสาวที่ชื่อโซเฟียจากนั้นเธอก็วิ่งไปที่ที่โรงเก็บรถเอากระเป๋าเก็บไว้ใต้เบาะรถมอเตอร์ไซด์สีแดงรุนเดียวกับของบากิทะเบียนTX8435
“มาแล้วๆ” เด็กสาวตะโกนบอกบากิ
โซเฟียเป็นเด็กสาวน่ารักผมยาวสีทองนัยน์ตาสีทอง เธออยู่ในชุดเสื้อสีฟ้าแจ็คเก็ตสีแดงกางเกงยีนสีดำขี่รถออกมาจาบ้าน
“ไปกันเลยดีไหมโซเฟีย กว่าจะไปถึงก็คงจะ6โมงเช้าพอดี”
“งั้นไปกันเลยละกัน”
จากนั้นทั้งคู่ก็ขี่รถมอเตอร์ไซด์ออกไปเส้นทางที่จะไปอาบาน่านั้นต้องผ่านเมือง 2 เมือง นั่นก็คือเมืองเอเทนเซีย และเมืองโคโมราเซีย ซึ่งแต่ละเมืองห่างกันประมาณ 93 ไมล์
ความคิดเห็น