ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #307 : โลซก, ซาโตชิ, สเตฟ และเสลน คนซื่อและเซ่อ

                ครั้งหนึ่ง วัยรุ่นไทยเคยมีคำด่าแนวๆ ว่า “ไอ้โลซก”

                คำด่านี้มีมาเมื่อ 50 ปีก่อน หรือเมื่อ ปี พ.ศ. 2500 สมัยนั้นวัยรุ่นไทยชอบอ่านหนังสือสามก๊ก และสามเกลอ พล นิกร กิมหงวน สิ่งเหล่านี้มีอิทธิพลไม่น้อยในการใช้ภาษา รวมไปถึงการใช้คำด่า แน่นอนว่า “ไอ้โลซก” ก็เป็นหนึ่งในนั้น

                “ไอ้โลซก” นั้นเป็นคำด่าเมื่อ 50 ปีก่อน สมัยนี้ไม่มีใครใช้คำด่านี้แล้ว เพราะวัยรุ่นไทยสมัยนี้มีคำด่าและคำแปลกๆ ไม่ว่าจะเป็น เกรียน, เงิบ, กาก ที่แนวกว่า (แต่คนทั่วไปมาเห็นคำเหล่านี้แล้วมึน)

 

โลซก

คำด่า “ไอ้โลซก” นั้น มีที่มาจากตัวละครที่ชื่อ “โลซก” จากวรรณกรรมสามก๊ก ตามประวัติ (ในวิกิพีเดีย) โลซกเป็นเสนาธิการของง่อก๊ก ปรากฏตัวครั้งแรกเมื่อซุนกวนส่งตัวไปเกงจิ๋วเพื่อคาราวะศพเล่าเปียวที่เพิ่งเสียชีวิตไม่นาน ขณะนั้นเล่าปี่กำลังลำบากเนื่องจากหาเมืองอาศัยไม่ได้ เพราะถูกรุกรานอย่างหนักจากโจโฉ ขงเบ้งจึงว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะได้ความช่วยเหลือจากซุนกวน โดยจะชักชวนซุนกวนให้ร่วมรบกับโจโฉ อันเป็นที่มาของศึกเซ็กเพ็กอันลือลั่น

                นิสัยของโลซกนั้นเป็นคนดี และคนซื่อ ไม่ค่อยมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรมากนัก และด้วยความเป็นคนดีและคนซื่อนั้นเอง ทำให้โลซกกลายเป็นลูกไล่ขงเบ้งที่ฉลาดแกมโกงอยู่ตลอด ทำให้โลซกถูกมองว่า"เซ่อ" จนเป็นที่มาของคำว่า"ไอ้โลซก" เป็นคำด่าที่นิยมในหมู่วัยรุ่นและนักเลงเมืองไทยสมัยก่อน โดยมีความหมายถึง"คนที่ซื่อจนเซ่อ"

                โลซกอาจไม่ใช่คนเดียวที่ถูกประชดว่าเป็นคนซื่อจนเซ่อ ในโลกของการ์ตูนญี่ปุ่นก็มีตัวละครหลายคนที่เป็นคนดี แต่มักถูกคนที่ฉลากเอาเปรียบหลายครั้ง (ทั้งโดนหลอก, ทั้งแกล้ง) การกระทำ การแสดงออกดูแล้วเซ่อได้อย่างน่ารักน่าชัง รวมไปถึงการบทของตัวละครที่แสนน่าสงสารเพราะโดนแกล้ง

 

ซาโตชินี่มันซาโตชิจริงๆ
จากเพจ https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=248664655323898&id=131243347066030

                เท่าที่ผมเห็น คนดีคนซื่อที่หลายคนรู้จัก ก็มีซาโตชิ (จากโปเกมอน อนิเมะ), สเตฟ (จาก No Game No Life) และสเลน (จาก Aldnoah.Zero )  เพียงแต่คำประชดนั้นพวกเขาไม่ได้ด่าว่า “ไอ้ อี แต่อย่างใด” แต่จะเรียกชื่อสองครั้งที่ออกไปทางน่ารัก (?) มากกว่า  เช่น “ซาโตชิ นี่มันซาโตชิจริงๆ”, สเตฟ นี่มันสเตฟจริง” หรือ “สเลน เอ้ย สเลน” ซึ่งแสดงให้เห็นว่าตัวละครนี้มันช่างมีบุคลิกบาทบาทที่โดดเด่นน่าจดจำ (ในลักษณะซื่อจนเซ่อจริงๆ)

                เชื่อว่าที่มาของคำประชด ที่ดูน่ารักน่าชัง มาจาก “คนไทย นี่มันไทยจริงๆ”  แม้ความหมายจะแตกต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือความเสมอต้นเสมอปลาย ไม่ว่าจะเวลาผ่านไป ก็ยังคงเหมือนเดิม

                คำประชดที่น่ารักน่าชัง นี้ ถือว่าเป็นความรู้สึกพิเศษในตัวละครนั้นๆ ส่วนมากเป็นด้านบวก (ยกเว้นสเลนที่มีทั้งคนชอบและไม่ชอบ)  แม้ขนาดตัวละครแนวฮาเร็ม ที่พระเอกคนดีแต่บื้อยังไม่ได้รับคำประชดแบบนี้ เพราะหลายคนไม่ชอบพระเอกนิสัยแบบนี้

                คนแรกซาโตชิจากเรื่องโปเกมอน เทนเนอร์โปเกมอนฝึกหัด (จนบัดนี้ก็ยังฝึกหัดอยู่) ซึ่งความจริงแล้วเกมโปเกมอนนั้นตัวเอกจะไม่มีชื่อ โดยให้ผู้เล่นตั้งชื่อเอง ส่วนชื่อซาโตชิอนิเมะนั้นเป็นชื่อเดียวกับผู้สร้างแฟรนไชส์โปเกมอนที่ชื่อ ซาโตชิ ทาจิริ โดยชื่อซาโตชินั้นอาจแปลได้ว่า "ปัญญา" หรือ "เหตุผล"

                ซาโตชิอาจเป็นพระเอกประเภทคนซื่อ คนดี มุ่งมั่น (เป้าหมายในชีวิตของซาโตชิคือการได้เป็นโปเกมอนมาสเตอร์อันดับ 1 ของโลก) แต่อนิจจามีหลายครั้งซาโตชิแสดงความเซ่อออกมาอย่างน่าชัง ไม่ว่าจะเป็น อ่อนต่อโลก หลายคนก็โดนหลอกใช้  หลายครั้งหลายหนก็แสดงความอ่อนหัดออกมา

บางคนก็ออกมาด่าซาโตชิว่า “โง่” ไม่ว่าผ่านไปกี่ภาคก็ “โง่” เหมือนเดิม โดยอธิบายเป็นฉากๆ ว่า ไม่ว่าผ่านไปกี่ภาค ฝีมือการฝึกโปเกมอนไม่พัฒนา โปเกมอนที่เป็นเพื่อนไม่ค่อยเชื่อฟัง  เวลาต่อสู้ก็ใช้ท่าอ่อนๆ โปเกมอนก็ไม่ได้เรื่อง ไม่รู้จักการเรียนรู้การต่อสู้ ระดับสมองรีเซ็ตทุกครั้งที่จบตอน และเป็นตัวเอกที่ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย (ด้านฝีมือ) ไปตลอดศก

 

สเตฟนี่มันสเตฟจริงๆ

แม้ว่าตัวละครประเภทคนซื่อแต่เซ่อ จะเป็นตัวละครที่หลายคนมักรำคาญ หากแต่เมื่อตัวละครเหล่านี้เป็นผู้หญิงที่น่าแกล้ง ก็จะลดความรู้สึกอคติลงไม่มากไม่น้อย (จะว่าไปแนวการ์ตูนผู้หญิงก็มีคาแร็คเตอร์ประเภทนี้เยอะเหมือนกัน) ซึ่งจะมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับบทของตัวละครว่าทำได้น่ารักน่าชังขนาดไหน มีความสำคัญต่อเนื่องเรื่องยังไง และมีพัฒนาการอย่างไร

สเตฟ หรือ สเตฟานี่ ดอร่า จาก No Game No Life หลายคนอาจลืมไปแล้วว่าเธอคนนี้เป็นเจ้าหญิง (แต่อนิจจาบทบาทของเธอช่างไม่เหมือนเจ้าหญิงเสียเลย) ผู้เป็นถึงหลานสาวของกษัตริย์เผ่ามนุษย์ (อิมานิตี้) องค์ก่อน ในโลกแฟนตาซีที่เผ่าพันธุ์มนุษย์กำลังตกต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์ แม้เด็กสาวที่ฉลาด หัวไว แต่ปัญหาคือเธอไม่ทันคน แถมยังบทบาทของเธอมักเป็นตัวละครที่โดนแกล้งบ่อยครั้ง ทั้งโดนเซอร์วิสแบบหื่นๆ จนหมดมาดความเป็นเจ้าหญิง แกล้งธรรมดาไม่ได้ ต้องแกล้งแรงๆ แบบอายต่อหน้าประชาชน แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งโดนแกล้งมากเท่าไหร่ สเตฟก็ดันได้คะแนนนิยมจากเหล่าแฟนๆ ซะงั้น เพราะยิ่งแกล้งสเตฟยิ่งน่ารัก (ฮ่า)

อย่างไรก็ตาม แม้จะโดนแกล้งอยู่บ่อยครั้ง แถมมักทำตัวเซ่อๆ ตามเรื่องไม่ทัน (เวลาตัวละครอื่นเขาคุยกันสเตฟมักเป็นตัวละครคนเดียวในกลุ่มที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวทุกทีว่าพวกเขาคุยอะไรกัน) จนดูน่ารัก แต่สเตฟกลับเป็นตัวละครที่มีการพัฒนาการที่ดูแล้วสนุก แม้ภายนอกสเตฟจะเป็นลูกไล่ของโซระและชิโระ แต่สำหรับงานบริหารแล้วสเตฟก็ยินดีจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังสนับสนุนโซระและชิโระเป็นอย่างดี เพราะโซระและชิโระไม่ได้เก่งเรื่องการปกครอง และการเมือง ในขณะที่สเตฟเก่งเรื่องบริหาร

สเตฟนั้นคล้ายๆ กับโลซก ไม่ว่าจะเป็นนิสัย ชาติตะกูล  แม้ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวละครไม่ทันคน แต่เรื่องการบริหารงานนั้นกลับทำได้ยอดเยี่ยม และสานสัมพันธ์กับคนอื่นได้ดี (ทั้งประชาชน, ก๊กอื่นๆ, ขุนนางคนอื่นๆ ) อีกทั้งยังมีความซื่อสัตย์ อ่อนน้อมถ่อมตน เชื่อใจคนอื่น ไม่หักหลังคนอื่น และพวกเขามีจุดร่วมมือกันคือ พวกเขารู้ แต่จำเป็นต้อง"แกล้งโง่"เพื่อผลประโยชน์ของส่วนรวม คือบ้านเมืองเป็นสำคัญ

คนซื่อไม่ใช่สิ่งที่เสียหาย และเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ ที่เราจะคบกับคนแบบนี้ อย่างที่คำพูดที่ว่า “มีเพื่อนเป็นซื่อแต่โง่ ยังดีกว่าฉลาดแกมโกง”

 

สเลน เอ้ย...เสลด

แม้ซื่อแล้วผิดพลาดบ้างก็ยังพอรับได้ แต่ถ้าซื่อจนเซ่อจนสร้างหายนะเวลานี้ต้อยกให้สเลน โทรยาร์ด ที่เป็นตัวละครที่มีคนทั้งรักและเกลียดชัง (โครตๆ) ในเวลาเดียวกัน

สเลนเป็นพระรองจากเรื่อง Aldnoah.Zero ผู้รับใช้นางเอกเจ้าหญิงอัลลูเซีย ที่ทั้งนักและเคารพเจ้าหญิงมากๆ และทำทุกอย่างเพื่อเจ้าหญิง แม้ว่าเสลนจะมีคนซื่อ, จงรักภักดี, และเป็นคนดี แต่อนิจจาสิ่งที่เขาทำไปตลอดทั้งเรื่อง (ครึ่งซีซั่น) แทนที่จะทำให้เรื่องมันดีขึ้น กลับทำให้ย่ำแย่ เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม

 การเป็นคนซื่อ ตรงไปตรงมา ไร้เล่ห์เหลี่ยมไม่ผิดอะไร แม้ผิดพลาดไปบ้าง แต่ส่งผลกระทบน้อย เพื่อผลประโยชน์ส่วนรวมไม่เป็นไร แต่ของเสลนนั้นทำผิดพลาดบ่อยครั้ง จากเล็กๆ ไปจนเรื่องใหญ่ แม้เสลนจะเป็นคนดี คนซื่อ แต่หลายคนกลับเกลียดเสลน อาจเป็นเพราะเสลนเป็นคนทำเพื่อตัวเขาเอง มากกว่าส่วนรวม จิตโลเล โดนคนอื่นชักจูงง่าย และเมื่อตัดสินใจจะทำอะไร จะไม่ค่อยไตร่ครอง และยิ่งทำให้เรื่องเลวร้ายยิ่งขึ้นไปอีก ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเป็นที่มาของฉากจบ (ซีซั่น 1) ที่หลายคนอึ้งเป็นแถบๆ

                บางครั้งความ “โง่” กับความ “เปิ่น” ของตัวละคร ทำให้เรามักลืมความเก่งกาจความสามารถ และความดีของคนอยู่บ่อยครั้ง โลซกนั้นเป็นตัวละครที่แต่งเติมเสริมแต่งให้เป็นลูกไล่ของของเบ้งจนหลายคนลืมความเก่งกาจสามารถด้านบริหารบ้านเมือง, ซาโตชิถูกมองว่าเป็นเป็นคนโง่ที่ไม่พัฒนาความสามารถทั้งๆ ที่ซาโตชินั้นเป็นคนดี เห็นใครเดือดร้อนไม่ต้องช่วยเหลือตลอด,  สเตฟมองว่าไม่ทันคน ยัยเปิ่นทั้งๆ ที่เป็นคนที่มีความสามารถ  ดังนั้นเวลาเราจะมองใคร หรือคบใคร  เราก็ควรมองหลายๆ ด้าน ทั้งด้านดีและไม่ดี และหากมีด้านดีมากกว่า เราก็ควรคบ และให้การสนับสนุน

ส่วนเสลนนั้น..........แล้วแต่จะคิดละกัน