ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #185 : Cerberus การต่อสู้ที่แสนดุเดือด

                
             พูดตามตรงคือตอนนี้ผมนึกไม่ออกว่าจะเขียนประเด็นการ์ตูนอะไรมาลงในบทความตอนนี้ดี ที่จริงผมวางเรื่องไว้แล้ว เป็นการ์ตูนสายมืด หากแต่ผมอยากแปลและลงในกระทู้บอร์ดนักเขียน (ส่วน)กอย่าง่าผมเซ็นเซอร์ไว้แล้ว) แต่เนื่องจากอากาศร้อนทำให้การแปลล้าช้ามาก (เพราะขี้เกียจ) ที่มีแค่ 15 หน้า ดังนั้นในบทความนี้ผมก็ลองเอาการ์ตูนแนวผู้ชายต่อยตีสักเรื่องมาเขียน

                ผมค่อนข้างเป็นนักอ่านมังงะการ์ตูนญี่ปุ่น (แปลไทย) ตัวยง (แต่ไม่ถึงขั้นพันธุ์แท้หรอก แค่เลือกการ์ตูนที่น่าสนใจในช่วงสองสัปดาห์ ซื้อสัก 1000 บาท เท่านั้นเอง) ชื่นชอบติดตามมังงะ (โดยเฉพาะแนวผู้ชาย) เวลามีมังงะเรื่องใหม่มา ผมมักซื้อมาโดยไม่จำเป็นต้องดูตัวผู้เขียนหรือข้อมูล ขอเพียงชื่อเรื่องและปกผมก็ซื้อมาอย่างไม่ลังเล ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่ผมมักสมหวัง ไม่ผิดหวัง เซ็งเป็ด (โดนตัดจบ) ในการ์ตูนแต่ละเรื่อง

                เวลาคุณอ่านแนวการ์ตูนผู้ชาย หรือแนวโชเน็น แนวต่อยตี แนวปราบปีศาจ คุณจะสังเกตอะไรบางอย่างที่น่าประหลาดใจ กล่าวคือการ์ตูนแนวนี้เนื้อหาส่วนใหญ่พล็อตจะซ้ำๆ ซากๆ  ไม่ค่อยมีความแปลกใหม่อะไรนัก คือสู้เอามันเข้าว่า ต่อยตี มิตรภาพ แต่ที่น่าแปลกคือแม้มีเนื้อคล้าย ๆกัน แต่จำนวนตอน จำนวนเล่มกลับแตกต่างกันสิ้นเชิง บางเรื่องโด่งดัง (พร้อมกับความออกทะเลของมัน), บางเรื่องถึงขั้นหายนะดับชีวิตคนเขียนแบบกู่ไม่กลับ (พร้อมตัดจบได้เซ็งอารมณ์), บางเรื่องจบแบบลงตัว (ซึ่งหายากยิ่งนัก)

                ยกตัวอย่างการ์ตูนเรื่องหนึ่ง เป็นอีกเรื่องที่ผมซื้อมาอย่าง งง ว่าผมซื้อมาได้อย่างไง เห็นหน้าปก ชื่อเรื่องน่าสนใจเลยถึงได้ซื้อ ตอนแรกที่อ่านผมแทบอยากปาหนังสือทิ้ง เพราะลายเส้นดิบ (ไม่ถึงขั้นแย่) พล็อตเรื่องแสนธรรมดามาก แต่ในเวลาต่อมา ผมเก็บหนังสือที่ปามากลับมาดูอีกครั้ง อ่านดู พิจารณาดู อ่านไปพักใหญ่ ผมกลับชอบยังไงบอกไม่ถูก

                การ์ตูนที่ว่าคือเรื่อง “Cerberus” เรื่องที่ผมจะพูดถึงในบทความนี้แหละครับ

  

Cerberus

แอ็คชั่น, เหนือธรรมชาติ (ปราบปีศาจ), โชเน็น,

Cerberus หรือ “เซอร์เบอรัส” เป็นการ์ตูนแนวแอ็คชั่นผลงานของ Takumi Fukui ตีพิมพ์ต่อเนื่องใน  Shuukan Shounen Champion (Akita Shoten) และมีลิขสิทธิไทย โดยวิบูลย์กิจ ในชื่อ "คู่ต่างเผ่ารวมพลังฟัด"

                โชเน็นเป็น (หรือโชเน็ง) เป็นการ์ตูนแนวที่เจาะกลุ่มผู้อ่านที่เป็นเด็กประถมเป็นหลัก (อายุไม่เกิน 18) ตัวอย่าการ์ตูนโชเน็นที่มีชื่อเสียงก็เช่นวันพีช และนารูโตะ ส่วนใหญ่เป็นแนวต่อสู้ (ไม่ว่าจะเป็นการรบราฆ่าฟันกันและการต่อสู้ในสนามกีฬา) และมีการแทรกมุขตลกเข้าไปเพื่อไม่ให้เรื่องหนักเกินไป (แต่ก็มีบางเรื่องก็เพิ่มเรื่องหนักๆ เข้าไปด้วย ) ส่วนมากเป็นแนวมิตรภาพลูกผู้ชายเป็นจุดสำคัญของเรื่อง หรือจะเน้นพระเอกปกป้องนางเอก ที่เป็นตัวละครหญิงที่อ่อนแอไม่มีพลังต่อสู้  และจุดเด่นคือสไตล์ในการวาดภาพไม่หวานแหววหรือมีความละเอียดอ่อนเหมือนกับแนวโชโจ

                Cerberus เป็นเรื่องของ “โทมิสึกะ เคย์” เด็กมัธยมปลายตัวเล็กๆ (สูง 146 เซนติเมตร) ที่เห็นอะไรที่อยุติธรรมไม่ได้ เป็นอันต้องกระโจมเข้าไปต่อสู้ทุกครั้ง หากแต่ทุกครั้งที่เข้าไปช่วย เขามักเจ็บตัวเต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาทุกครั้งไป จนกระทั้งวันหนึ่งเขากับ “สึรุฮาระ โทโมเอะ” เพื่อนสมัยเด็กของเขา ได้ไปปลดผลึก “คุสุเระ” ปีศาจกินมนุษย์ที่ชั่วร้ายในอดีตกาลทั้ง 8 ตัว ออกสู่โลกภายนอกเข้า ซ้ำยังไม่พอ หนึ่งในคุสุเระได้หันมาทำร้ายเคย์กับเพื่อนสมัยเด็กของเขา ซึ่งหนทางที่เคย์จะต้องเพื่อนสมัยเด็กมีเพียงหนทางเดียว คือการทำพันธะสัญญาปีศาจกับ “คุไก” แล้วเปลี่ยนตนเองเป็น “คนเผ้าสุสาน” เพื่อส่งคุเสะเระไปยังที่ของมัน และแล้วการต่อสู้อันดุเดือดของเคย์ก็ได้เริ่มต้นขึ้น

                         

                Cerberus เป็นการ์ตูนโชเน็นแอ็คชั่นปราบปีศาจที่น้ำเน่าสูตรสำเร็จจริงๆ น่ะครับ ประมาณว่าอยู่ดีๆ พระเอกกับนางเอกเกิดไปปล่อยปีศาจร้ายหลุดอาละวาด และปีศาจก็เข้ามาทำร้ายนางเอก พระเอกเลยจำเป็นต้องทำพันธะกับปีศาจฝ่ายดี กลายเป็นครึ่งคนครึ่งปีศาจปกป้องนางเอก จากนั้นก็มีการสู้เก็บค่าประสบการณ์เลเวล เจอคู่ปรับพระเอกสู้กับพระเอก (ต่อมาก็เป็นเพื่อนรักเพื่อนตายกัน) ตอนแรกพระเอกแพ้ (พร้อมกับโดนดูถูกว่ากระจอก) เลยไปฝึกวิชา (บนเขาไม่ก็ศาลเจ้า ทำไมไม่เป็นเวทีมวยราชดำเนินว่ะ) กลับมาอีกทีเก่งเทพ จากนั้นก็สู้ไปเรื่อย ระหว่างนั้นก็มีเรื่ององค์กร สี่จตุเทพ เข้ามาสู้กันกระจายนี้แหละคือสูตรที่การ์ตูนโชเน็นเอามาเล่นมานักต่อนักไม่รู้เบื่อสักที บางเรื่องเนื้อเรื่องตันไม่รู้จะต่อยังไง ออกทะเลไปเรื่อยเพราะความนิยมของผู้อ่านที่ชอบอ่านแนวสู้กันเอามันไว้ก่อน เนื้อเรื่อง เหตุผล เป็นรอง

                ส่วนลายเส้นการ์ตูน Cerberus ก็เป็นลายเส้นดิบๆ มีผิดเพี้ยนเล็กน้อย อ่านแล้วนึกถึงคนวาดการ์ตูนเรื่อง “Alien 9 The Emulators” ไงชอบกล  การออกแบบตัวละครก็ใช่ว่าจะมีสเน่ห์โดดเด่นอะไร เอาใจคนชอบโมเอะไม่ได้ แต่ถ้าเรื่องจุดเด่นก็มี ไม่ว่าจะเคย์เตี้ยยุติธรรมตามประสาวพระเอกในโชเน็น โทโมเอะเพื่อนสมัยเด็กของเคย์มาแบบนางเอกโชเน็นแท้ๆ คือมาแบบนางเอกรักความยุติธรรม รักพระเอก จิตใจเข้มแข็ง แต่มักถูกผู้ร้ายมาทำร้ายประจำ ทำให้พระเอกต้องเข้ามาปกป้องทุกครั้ง (แตกต่างอย่างเดียวคือนางเอกเรื่องนี้มีความสูงกว่าพระเอกอย่างกับแม่กับลูก)  และยูวะเพื่อนของพระเอก (กิ๊กของพระเอก) เรียบร้อยคอยเป็นกำลังใจให้แก่พระเอกและนางเอกเสมอ

                เมื่อผมอ่านการ์ตูนเรื่องนี้จนจบเล่มหนึ่งความเห็นของผมคือการ์ตูนเรื่องนี้น่าจะจบใน 4 เล่มเป็นแน่แท้ เพราะอาจโดนตัดจบ หรือหมดมุกเสียก่อน หากแต่ผมก็ตะลึงเมื่อไปดูข้อมูลการ์ตูนเรื่องนี้ (ในเว็บไซต์ก็พบว่าตอนนี้ที่ญี่ปุ่นตีพิมพ์ไปแล้ว 10 เล่ม!! (ในช่วงที่ผมเขียนบทความ ส่วนลิขสิทธิ์ตีพิมพ์ไปแล้ว 4 เล่ม)

                เหลือเชื่อ!! เป็นไปได้อย่างไร ผมตกตะลึง!!

                หักปากกาผมโดยสิ้นเชิง วงการ์ตูนโชเน็นนี้น่ากลัวจริงๆ เมื่อความคิดผมผิดพลาด ผมกลับมาอ่าน Cerberus อีกครั้ง เพื่อค้นหาว่าการ์ตูนเรื่องนี้สนุกตรงไหน และเมื่ออ่านไปอ่านมาชอบซะงั้น

                อืม....จะพูดว่าเรื่องอะไรดีละ แนวคิดหลักๆ ของการ์ตูนเรื่องนี้คือ “การปกป้อง” ซึ่งเป็นแนวหลักการของพระเอกเคย์ยึดมั่นว่าหากเห็นคนอื่นที่เดือดร้อน เขาก็จะเข้าไปช่วยโดยไม่คิดชีวิต ยอมเสียสละตนเองเพื่อความสุขของผู้อื่น โดยสิ่งที่เคย์ปกป้องนั้นนอกจากจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กแล้ว เขายังปกป้องคนรอบข้าง เพื่อนนางเอก, เพื่อนพระเอก, เพื่อนร่วมห้อง ไปจนถึงครอบครัวที่ตนรัก เพราะสำหรับเคย์ตะแล้วสิ่งนี้สำคัญยิ่งกว่าชีวิตของตนเสียอีก ซึ่งยิ่งอ่านยิ่งอิน อบอุ่นครับ มันทำให้พระเอกตัวเล็กๆ ที่ดูแล้วไร้สมอง บ้าระห่ำ ดูหล่อขึ้นเลยทีเดียว

               แน่นอนเขาหลักการพระเอกแบบนี้ในโชเน็นเรื่องอื่นๆ มีอยู่แล้วครับ แต่เรื่องนี้เพิ่มความอินคือ ทุกคนที่เคย์กำลังไปช่วยนี้เกือบถูกฆ่าน่ะสิครับ คือเจ้าปีศาจตัวโกงในเรื่องนี้นิสัยซาดิสต์ทุกตัว เวลามันจะทำร้ายคนใกล้ชิดพระเอกนี้มันโครตโรคจิต เหมือนแมวหยอกหนู ชอบทำอะไรที่โหดร้ายให้คนอ่านเหม็นขี้หน้า ไม่เชื่อลองดูตอนเจ้าปีศาจแมงมุม (เล่ม 4)นี้สินิสัยโครตน่าเกลียด เลวทรามต่ำช้าๆ มากๆ จนทำให้คนอ่านลุ้นว่าเมื่อไหร่พระเอกจะปรากฏตัวไปช่วย และอัดไอ้ปีศาจนี้ให้จมดิน และเมื่อพระเอกปรากฏตัว คนอ่านก็โล่งใจเลย เท่านี้คนใกล้ชิดพระเอกก็ไม่ได้แล้ว.....

                 

อีกสิ่งที่ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้น่าสนใจ แม้ว่ามันจะมีอยู่ในโชเน็นสู้กันทั่วๆ ไปก็เถอะ แต่สำหรับการ์ตูนเรื่องนี้แล้วทำได้ลุ้นน่าตื่นเต้นดี นั่นคือการต่อสู้ของพระเอกเคย์ ที่ไม่ได้เก่งเทพแต่อย่างใด เพราะเคย์ไม่ใช่ผู้รับเลือก ตัวก็เตี้ย สู้กับใครก็ไม่เคยชนะ แถมโดนบีบให้ทำพันธะสัญญา (แถมทำภารกิจไม่ได้ก็ตายแบบไร้ที่ฝังอีก) สู้ก็ยังเก้งก้างๆ แต่เคย์ตะมีพลังความตั้งใจและความพยายามที่เต็มเปี่ยมที่สู้แบบไม่ถดถอยตสู้กับสิ่งที่ตนเองไม่คิดว่าจะชนะได้เลยอย่าดุเดือด ต่อยกันแหลกไปข้าง แต่เพราะต่อยแหลก ไม่ไม่มีลูกเล่นนั้นเอง ทำให้เคย์โดนปีศาจยำบ่อยมาก เพราะปีศาจมันไม่ได้แลกหมัดกับพระเอกตาม ใช้วิธีขี้โกงได้ใจ ทำให้พระเอกชนะแต่ล่ะที่แทบลากเลือด สะบัดสะบอมทุกครั้ง

นิสัยพระเอกเคย์, ฉากต่อสู้ และปีศาจ สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในโชเน็นอยู่แล้ว หากแต่เมื่อมีการจัดองค์ประกอบ การวางเรื่อง วางบทเข้าไป ผสมกับลายเส้นเข้าไป จากการ์ตูนโชเน็นธรรมดาก็กลายเป็นการ์ตูนน่าสนใจได้อย่างไม่ยากเย็น การสร้างอารมณ์ให้อินก็เนื้อเรื่อง สร้างฉากตื่นเต้น ลุ้นระทึก ให้ตัวเอกหรือเพื่อนพระเอกอยู่ในช่วงวิกฤต การวางบท เมื่อผ่านเหตุการณ์สถานการณ์ล่อแหลมก็ก็ผ่อนคลาย กลายเป็นความประทับใจ และความอบอุ่น ที่เคย์ได้รับจากคนรอบข้าง คุ้มค่ากับความเสียสละของเขา สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์ร่วมในการอ่านการ์ตูนเรื่องนี้

การวางบทศัตรูตัวร้ายหรือปีศาจของการ์ตูนเรื่องนี้ ถือว่าเป็นจุดเด่นอย่างหนึ่งที่การ์ตูนสามารถตีพิมพ์ต่อเนื่องได้หลายเล่ม เพราะวางบทปีศาจในเรื่องได้โฉดชั่วได้ใจเหลือจะกล่าว ชนิดที่เรียกว่าจะต้องมีการพิพากษาให้ตายเท่านั้นถึงจะสาสม ซึ่งผมได้แยกสาเหตุทำให้บทปีศาจในการ์ตูนเรื่องนี้โฉดชั่วได้ใจเอาไว้ดังต่อไปนี้

                1.ปีศาจในเรื่องรูปร่างไม่เป็นมนุษย์ ศัตรูตัวหลักของเรื่องนี้มีชื่อว่า “คุรุเสะ” เกิดจากเดรัจฉานที่ตายหลายร้อยปี จนกลายเป็นวิญญาณร้ายที่สร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ มีนิสัยเกลียดมนุษย์ ชอบกินมนุษย์ (บางตัวโรคจิตชอบแกล้งมนุษย์อย่างซาดิสต์ก่อนที่มันจะกิน) ซึ่งมันมีรูปร่างเป็นสัตว์ เช่น อีกา, แมว, จิ้งจก, ทานุกิ ซึ่งไม่มีคุรุเสะที่เป็นรูปร่างมนุษย์ ทำให้ไม่มีจุดที่น่าสงสาร ซ้ำนิสัยยังรวบรวมความชั่วร้ายของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น เย่อหยิ่ง จองหอง โอหัง ละโมบ โลภ เห็นแก่ตัว อิจฉา ริษยาหื่น กระหาย ตะกละ ไร้สติ รสกปรก เลยแม้แต่น้อย

                2. ปีศาจในเรื่องฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยม โดยการ์ตูนนำเสนอความโหดร้ายของปีศาจด้วยการน้อนอดีตสมัยสมัยที่มันออกอาละวาดฆ่าคนโบราณ บางตัวเที่ยวออกอาละวาดฆ่าอย่างผักปลา บางตัวถูกมนุษย์ยกย่องเป็นเทพเจ้า บางตัวก่อนจะฆ่าคน ก็มีการเล่นเหยื่ออย่างโหดร้าย ทารุณ ก่อนที่จะถูกเหยื่อฆ่าอย่างโหดเหี้ยม และปัจจุบันนิสัยของพวกมันก็ยังเหมือนเดิม ไม่กลับตัวเลยแม้แต่น้อย สิ่งเหล่ามีแต่จะให้ผู้อ่านรังเกียจตัวปีศาจของเรื่องมากเท่านั้น

 3. สูตรสำเร็จรูป  บางครั้งสูตรสำเร็จไม่ใช่เรื่องน่าเบื่ออย่างที่คิด เพราะมันเป็นสากล ผู้อ่านไม่ต้องคิดอะไรมาก ขอให้อินกับเนื้อเรื่องเป็นพอ โดยปีศาจในมังงะเรื่องนี้ไม่เหยาะแหยะคุกคามพระเอก ชอบดูถูกพระเอก (ใช้จิตวิทยายั่วโมโหพระเอกทำให้พระเอกพลาดท่า)มีเล่ห์เหลี่ยมขี้โกงสู้แบบไม่ยุติโรรม เช่นเอาคนใกล้ตัวพระเอกเป็นโล่ หรือรอให้พระเอกอ่อนแอค่อยยำ ส่งเหล่านี้ยิ่งทำให้ตัวร้ายมีนิสัยเลวทรามต่ำช้าเลวทุกด้านยิ่งขึ้นจนยากให้อภัย แม้ว่าเหตุผลจูงใจในการกระทำร้ายๆ จะไม่มีเหตุผลก็ตาม

สิ่งเหล่านี้ช่วยส่งเสริมให้ปีศาจในมังงะเรื่องนี้มีความโดดเด่นมากขึ้น ให้ผู้อ่านมีอารมณ์สะใจมากขึ้นเมื่อพระเอกสามารถปราบปีศาจแต่ละตัวได้ ซึ่งถือว่าเป็นไฮไลท์สำคัญของเรื่องเลยทีเดียว

  

มังงะเรื่อง Cerberus เป็นการ์ตูนโชเน็นมุกสูตรสำเร็จทั่วๆ ไป ไม่ว่าจะเป็นพระเอก, ฉากต่อสู้, มิตรภาพ ฯลฯ อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้โชเน็นดังกล่าวมีความโดดเด่นคือลายเส้นแม้ว่าลายเส้นจะไม่สวยงามหรือผิดเพี้ยนแต่อารมณ์กับแฝงด้วยความหลากหลายอารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นความมืด, ความโหดร้าย และความอบอุ่น ที่เคย์แม้จะเป็นตัวละครที่รับบทเจ็บตัวมากที่สุดในเรื่อง (ไม่เชื่อลองดูพระเอกรับบทเจ็บตัวชนิดเสียวซีดเลยทีเดียว) แต่ผมว่าพระเอกในเรื่องนี้มีคนที่น่าอิจฉาคนหนึ่งคือคนรอบข้างต่างรัก มีความอบอุ่น  อย่างเช่น นางเอกเพื่อนสมัยเด็กปฏิบัติกับพระเอกอย่างกับแม่กับลูกดูแล้วอมยิ้มดี ชอบฉากในเล่มที่ 4 ที่นางเอกอุตส่าห์ทำเสื้อกันเปื้อนให้พระเอก แต่พระเอกอายเลยงอแงหนีนางเอกซะงั้น เหมือนแม่กับลูก มากกว่าแฟนอีก แม้พระเอกจะมีนิสัยบ้าบิ่น ทำอะไรไม่คิดหน้าไม่คิดหลัง ต่อสู้แบบไม่ใช่สมอง แต่กลับกลายเป็นว่าทสิ่งเหล่านี้ช่วยส่งเสริมให้เอาใจช่วยพระเอกยิ่งขึ้น เพราะสิ่งที่พระเอกบ้าบิ่นก็คือต้องการปกป้องคนรอบข้าง พระเอกมีจิตใจดีงาม แม้จะอ่อนแอ แต่มีความพยายาม เสียสละตนเองเพื่อปกป้องคนอื่น ผลการกระทำดังกล่าวทำให้ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าในที่สุด

สรุป แม้ว่ามังงะเรื่อง Cerberus จะเป็นมังงะที่เป็นแนวสูตรสำเร็จโชเน็นปราบปีศาจ แต่กระนั้นการ์ตูนได้ใส่ความรู้สึก อารมณ์ของตัวละครในเรื่องได้อย่างดีระดับหนึ่ง