เรื่องจริงทะลุโลก (Extension)

4. Herod the Great (73 - 4 ปีก่อนคริสต์ศักราช)

 
           พระเจ้าเฮโรดมหาราช  ทรงเป็นพระเจ้าแผ่นดินแห่งมณฑลยูเดีย[ ของจักรวรรดิโรมัน มีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดระแวงและความเจ็บป่วยทั้งกายและใจตลอดชีวิต ในคัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า พระเจ้าเฮโรดมีพระราชโองการให้ประหารเด็กทุกคนในหมู่บ้านเบธเลเฮมเพราะทรงหวาดกลัวว่าเด็กที่เกิดใหม่จะเติบโตขึ้นมาเป็น “พระมหากษัตริย์แห่งชาวยิว”(King of the Jews)และยึดราชบัลลังก์ของพระองค์ และต่อมาพระเจ้าแฮรอดก็ต้องระทมทุกข์ทรมานจากโรคประหลาดอย่างหนึ่งที่ทางการแพทย์ไม่สามารถอธิบายได้คือ  "เนื้อเน่าภายใน" อาการก็คือเจ็บปวดในลำไส้ ไตเรื้อรัง เจ็บปวดภายใน อาการหายใจขาดเป็นห้วงๆ  มีอาการชัก  ในไตยังมีเนื้อร้ายโฟเนียร์ และเนื้อเกิดอาการเน่าภายใน อวัยวะเพศเร่ พระองค์ทรมานโรคนี้หลายปีก่อนที่จะเสียชีวิตลงในที่สุด

3. Galerius (260 –311)

 
            จักรพรรดิกาเลริอุส หรือ กาเลริอุส กาเลริอัส วาเลริอัส แม็กซิมิอานัส  ผู้ยินยอมให้ผู้นับถือศาสนาคริสต์ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาได้โดยสันติ ซึ่งก่อนหน้านั้นคริสตชนถูกบรรดาผู้ปกครองของโรมันกดขี่และพยายามกำจัดด้วยวิธีการทารุณต่าง ๆ อยู่เป็นเวลานาน ซึ่งจักรพรรดิกาเลริอุสเสียชีวิตด้วยโรคที่น่ากลัวคือเกิดโรคมะเร็งลำไส้ เนื้อเน่าภายในและอวัยวะเพศเน่า เสียชีวิตในพระราชวังกัมซิกราด-โรมูเลียนาในประเทศเซอร์เบียซึ่งต่อมาก็ได้กลายเป็นมรดกโลกในเดือนมิถุนายน 20047

2.Caliph Al-Musta'sim (1213-1258)

 
               กาหลิบ อัล-มัสตา เป็นผุ้ปกครองกรุงแบกแดกมาตั้งแต่ปี 1242 จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในอีก 16 ปีต่อมา  ในช่วงมองโกลรุกราย ที่นำโดยฮูลากูข่าน และจับเขาประหารชีวิต ปกติมองโกลนั้นจะประหารด้วยการตัดหัว แต่พวกมองโกลก็มีความเชื่อว่าหากประหารกาหลิบแบบปกติมาซึ่งความโชคร้าย ดังนั้นพวกเขาเลยกิล้งกาหลิบมัดเข้ากับพรมและใช้ม้าเหยียบย่ำเขาซ้ำไปซ้ำจนกว่าเสียชีวิต การประหารใช้เวลานานกว่าสิบห้านาทีกว่าที่กาหลิบจะขาดใจตาย และนอกจากนี้ลูกชายส่วนใหญ่ของกาหลิบก็ถูกประหารตามพ่อเช่นเดียวกัน

1.Thomas Beckett (1118 –1170)

 
              โทมัส เบ็กเก็ตเป็นนักบุญและมรณสักขีในศาสนาคริสต์ ดำรงตำแหน่งอาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์เบอรีระหว่าง ค.ศ. 1162 จนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1170 เบคเคตเกิดความขัดแย้งกับพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษเกี่ยวกับสิทธิและอภิสิทธิ์ของคริสตจักร และในที่สุดก็ถูกลอบสังหารโดยข้าราชบริพารอัศวินทั้ง 4 ของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 ภายในมหาวิหารแคนเทอร์เบอรี  ซึ่งผู้เห็นเหตุการณ์ได้ระบุว่าโทมัส เบ็กเก็ตถูกฟันที่หัวสองครั้งเกือบขาดแต่เขายังไม่ตาย

“...อัศวินผู้ชั่วร้ายกระโดดเข้ามายังเบ็กเก็ต ตัดยอดหมวกสูงซึ่งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาที่อุทิศให้แก่พระเจ้า จากนั้นเบ็กเก็ตก็ถูกฟันเป็นครั้งที่สองที่ศีรษะ แต่ก็ยังคงยืนอยู่ได้โดยไม่เคลื่อนไหว เมื่อถูกฟันเป็นครั้งที่สาม เบ็คเก็ทก็ทรุดลงบนเข่าและข้อศอก ประทานตนเป็นเครื่องสังเวย และกล่าวด้วยเสียงเบา ๆ ว่า 'ในนามของพระเยซูและการพิทักษ์คริสตจักร ข้าพร้อมที่จะยอมรับความตาย' แต่อัศวินคนที่สามฟันทำให้เกิดแผลฉกรรจ์ขณะที่เบ็กเก็ตนอนแผ่ การฟันครั้งนี้ทำให้หมวกหลุดออกจากศีรษะของเบ็กเก็ต จนเลือดที่ขาวไปด้วยสมอง และสมองที่แดงไปด้วยเลือด สาดกระจายไปบนพื้นของมหาวิหาร คนที่มาด้วยกันกับอัศวินก็เอาเท้าเหยียบคอของนักบวชผู้ศักดิ์สิทธิ์ และมรณสักขีอันมีค่า....กล่าวต่อผู้อื่นในกลุ่มว่า 'เราไปกันเถิด เจ้าคนนี้คงไม่มีวันที่จะลุกขึ้นมาอีก”

อ้างอิง

http://toptenbestandworst.com/?p=6689

http://listverse.com/2012/06/25/top-10-bizarre-deaths-of-the-middle-ages/