ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #520 : (ระลึกชาติ) เพชฌฆาตไซบอร์ก (Ganmu) -

          เห็นว่าช่วงนี้มีภาพยนตร์เรื่อง Alita: Battle Angel กำลังหลายในโรง ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ดัดแปลงจากมังงะเรื่อง  Ganmu  หรือชื่อไทยที่เรารู้จักกันดีก็คือ  เพชฌฆาตไซบอร์ก  ซึ่งเป็นมังงะที่เจมส์ คาเมรอน หมายหมั้นปั้นมือว่าจะทำเป็นภาพยนตร์มานานแล้ว แต่เนื่องจากมีปัญหาหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะเทคโนโลยีการสร้างมันไม่ได้เนรมิตฉากเมืองซาเลมให้ยิ่งใหญ่เหมือนมังงะ ทำให้เจมส์ คาเมรอนต้องดองผลงานนี้เอาไว้นานพอสมควร จนกระทั่งเทคโนโลยี CG เริ่มทันสมัย สามารถเนรมิตฉากยิ่งใหญ่ได้ตามใจนึกเจมส์ คาเมรอนจึงเริ่มโปรเจคนี้อีกครั้ง โดยให้ โรเบิร์ต รอดริเกซ  เป็นผู้กำกับ จนสามารถคลอดออกมาได้

                ส่วนภาพยนตร์จะประสบความสำเร็จ ทำลายอาถรรพ์ภาพยนตร์จากมังงะที่สร้างโดยฝรั่งจะเจ๊งหรือไม่ ก็ต้องติดตามต่อไป

เนื่องจากตอนนี้ผมไม่ได้ดูภาพยนตร์ แต่เคยดูมังงะจนจบมาแล้ว เลยเอามาเล่าละกันว่ามังงะเรื่องนี้เป็นยังไง

 

                เพชฌฆาตไซบอร์ก   (Ganmu) เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องและภาพโดยยูกิโตะ คิชิโระ ตีพิมพ์ในนิตยสาร Business Jump ของสำนักพิมพ์ชูเอฉะ ลิขสิทธิ์ในประเทศไทยเป็นของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ ความยาว 9 เล่มจบ

               เพชฌฆาตไซบอร์ก เป็นหนึ่งในการ์คูนที่ค่อนข้างอ่านยากพอสมควร ในการปะติดปะต่อเรื่อง หากใครจะอ่านแบบครบร้อยเอร์เว็นต์มี งง เล็กน้อย  เพราะตัวการ์ตูนแบ่งเป็นสามภาค  ภาคแรกแบ่งเป็นสาม-สี่ช่วงใหญ่ซึ่งตำนานที่หลายคนรู้จักมาจากภาคนี้  ส่วนภาคสองมีชื่อว่า GUNNM : The Last Order เพชฌฆาตไซบอร์ก ภาค Last Order โดยอาศัยพื้นฐานเนื้อหาจากภาคที่ 1 แต่มีการแก้ไขจุดจบของเรื่องที่ไม่อิงตามเนื้อหาเดิมที่ปรากฏในเล่มที่ 9 ของภาคแรก ซึ่งเป็นภาคที่ออกอวกาศ และทำได้โครต งง โครต อ่านยากมาก (สัพท์แสง เรื่องราวยากๆ เพียบ)  และปัจจุบันภาคสาม GUNNM: Mars Chronicle ซึ่งเป็นภาคที่ย้อนอดีตตัวเอก สมัยยังเด็ก และเป็นภาคที่โหดร้ายมาก (เพราะมีฉากฆ่าเด็ก)

 

ถ้าถามว่าการ์ตูนเรื่องนี้สนุกจนเป็นตำนานหรือไม่  ผมตอบไม่รู้นะ คือมันขึ้นอยู่กับความรู้สึกของใครบางคนมากกว่า บางคนก็ขึ้นหิ้งเพราะส่วนหนึ่งมันเป็นการ์ตูนไซไฟที่มีเนื้อหาเข้มข้นดิบเถื่อนมาก และถือว่าสนุกพอสมควร ชนิดว่าหยิบเรื่องนี้มาอ่านสมัยนี้ มันก็สนุกแบบไม่ตกยุคแต่อย่างใด  แต่สำหรับอีกครึ่งคือมันมาเสียต้องช่วงท้ายๆ  และช่วงภาคต่อมันออกอวกาศ ดูยากมาก (แถมเนื้อหาไปเน้นการประลองกาแล็คซี ซึ่งเริ่มไม่คลาสสิกแล้ว) ยังดีภาคที่สามเอามาจุดเดิมใหม่ แต่กระแสก็เงียบไปหน่อย

สรุปมันก็แล้วแต่คนจะมองการ์ตูนเรื่องนี้ยังไง แต่ถ้าจะเอาความคิดเห็นของผม  ผมตอบว่า เรื่องนี้มันสนุกช่วงแรก (ตอนอยู่เมืองขยะ) และเมื่อถึงช่วงที่ตัวเอกออกจากเมือง ก็เริ่มไม่สนุกแล้วละ มันอืด  บทสรุปก็ไปเร็วเกินไป (ประกอบไม่ชอบคนรักของตัวเอกด้วย) พอมาภาคสองช่วงแรกสนุก  แต่พอถึงตอนประลองอวกาศนี้น่าเบื่อมาก แถมตอนหลังคนแต่งมีดราม่าสำนักพิมพ์อีกมั้ง (เดี่ยวผมค้นแล้วมาบอกตอนท้ายละกัน)

ดังนั้นผมก็คงเล่าช่วงแรกละกัน เพราะเป็นช่วงที่สนุกที่สุดของมังงะเรื่องนี้ สนุกจนเจมส์ คาเมรอนต้องเอามาสร้างเป็นภาพยนตร์เลยทีเดียว (อาสรุปช่วงหลังและภาคสองนิดหน่อย)

โลกของมังงะเรื่องนี้ เป็นโลกแบบไซบอร์ก พังค์  คือมันเป็นโลกอนาคตที่เสื่อมโทรม โลกมนุษย์ส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย และมีเมืองใหญ่อยู่สองเมือง และสองเมืองนั้นผู้คนโดนแบ่งชนชั้น โดยเมืองแรก ชนชั้นแรกอยู่ในเมืองซาเลมซึ่งเป็นเมืองมหานครลอยฟ้าที่ผู้คนที่นั้นอยู่ดีกันดี ปกครองโดยกฎหมาย และมีวัฒนธรรม  แต่พวกเขามีกฎโหดร้ายอยู่อย่างนั้นคือพวกเขามีการคัดคนไม่เหมาะออกไปจากเมืองซาเลม ไปยังโลกเบื้องล่าง

ส่วนอีกเมืองเบื้องล่างคือเมืองขยะ อยู่ใต้เมืองซาเลมอีกที เมืองนี้เป็นที่รองรับขยะจากนครซาเล็มที่เอามาทิ้ง  ซึ่งขยะบางอย่างมันมีค่ามาก ชาวเมืองขยะแม้จะป่าเถื่อน  ปลาใหญ่กินปลาเล็ก แต่พวกเขาก็ฉลาดพอที่จะดัดแปลงตนเองเป็นกึ่งไซบอร์ก ให้ตนเองเก่งได้

เนื้อเรื่องมันเรื่องต้นเมื่อ หมอ "อิโดะ (Ido) " ซึ่งเป็นชาวซาเลมที่ถูกคัดออกจากการเป็นพลเมืองซาเลมได้เจอไซบอร์กร่างหนึ่งจากกองขยะที่ถูกทิ้งโดยเมืองซาเล็ม หมออิโดะได้ซ่อมร่าง และเรียกเธอว่า กัลลี่ (Gally)  เธอฟื้นขึ้นมาแต่ว่าความทรงจำในอดีตได้หายไป สิ่งที่พอเหลืออยู่บ้าง คือ ทักษะการต่อสู้แบบ "พันเซอร์ คุนซ์" อันเป็นวิชาการต่อสู้รูปแบบเฉพาะของดาวอังคารที่หายสาบสูญไป

ก่อนจะเล่าเรื่องถึงความรู้สึกของผมเกี่ยวกับกัลป์ลี่ ก็คือกัลป์ลี่นั้นค่อนข้างถอดแบบมาจากแคมมี่ จากสตรีทไฟเตอร์มาก ถึงมาก ระยะทางสตรีไฟเตอร์และเพชฌฆาตไซบอร์ก สตรีทไฟเตอร์ 2 กับแคมมี่ปรากฏตัวเผยโฉมในฤดูใบไมร่วงปี 1993 ส่วนกัลลี่ปรากฏ1995 ถ้าเจาะประเด็นนี้เราจะพบว่าแคมมี่กับกัลลี่นั้นเหมือนกันหลายขุด

กัลลี่กับแคมมี่ทั้งคู่มีประวัติความจำเสื่อมเหมือนกัน เด็กสาวทั้งสองเก่งการต่อสู้มาก แต่เธอกลับสูญเสียความทรงจำเกือบทั้งหมด และพวกเธอต้องต่อสู้เพื่อตามหาความทรงจำที่สำคัญ และการที่จะฟื้นความทรงตำ ก็จะอยู่ช่วงกลางของการต่อสู้ ที่พวกเธอเริ่มความทรงจำกลับมาทีละเล็กทีละน้อย

แม้ประวัติกัลลี่จะดูซับซ้อนละเอียดกว่าแคมมี่ แต่สิ่งที่เหมือนๆ นคืออดีตพวกเธอเป็นนักฆ่า เก่งกาจในการทำภารกิจยากๆ รวมถึงการลอบสังหาร พวกเธอเป็นทหารชั้นยอด นักสู้สมบูรณ์แบบ

หลังจากทั้งคู่สูญเสียความทรงจำไป พวกเธอก็ถูกเลี้ยงดูโดยคนสำคัญ และใช้ความสามารถที่ครั้งหนึ่งถูกใช้เป็นอาวุธฆ่าคน เปลี่ยนมาเป็นปกป้องคน หรือเพื่อคนที่เธอรักบ้าง

นอกจากนี้ทวงท่าการต่อสู้ก็ยังเหมือนกัน พวกเธอใช้ท่าแตะเป็นอาวุธหลักเหมือนกัน

ต่อมาก็เรื่องบุคลิกภาพของคนทั้งคู่ ทั้งสองเหมือนกัน แม้ว่าในช่วงสูญเสียความทรงจำทั้งสองจะอายุแตกต่างกัน กัลลี่อายุ 13 ส่วนแคมมี่อายุ 16 ปี แต่พวกเขามีบุคลิกภาพที่พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่แต่ลึกๆ จิตใจก็เหมือนเด็ก ทั้งสองอยู่ในช่วงเวลายากลำบากนองชีวิต มีความโกรธ ความเศร้า ความสับสน ความเหงา และผ่านสิ่งเลวร้ายมากมาย ทำให้เธอมีความเสี่ยงด้านอารมณ์อยู่บ้าง แต่สิ่งเหมือนกันคือทั้งคู่มั่นใจความสามารถตนเอง ดื้อรั้น ยืนยันแม้ศัตรูจะแกร่งก็ตาม

สุดท้าย พวกทั้งทั้งคู่ก็มีด้านน่ารัก ด้านอ่อนโยนอยู่บ้าง เช่น แลบลิ้น ชอบเล่นกับศัตรู

ดังนั้นเป้าหมายหลักๆ ของมังงะเรื่องนี้ก็คือการต่อสู้เพื่อตามหาความทรงจำของเด็กสาวที่ชื่อกัลลี่ และในขณะเดียวกันเธอก็ต้องเจออีเวนส์ต่างๆ ที่ค่อนข้างหนักหนาสาหัสชนิดว่าเด็กสาวรุ่นเดียวกันไม่สามารถรับได้ แต่ในขณะเดียวกันเธอเป็นไซบอร์กที่ไม่มีชีวิตจิตใจ แต่ในเรื่องพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอมีจิตใจที่สูงส่งยิ่งกว่ามนุษย์ทั่วไปเสียอีก

 

อิโดะจัดการซ่อมแซมกัลลี่  ด้วยการสร้างร่างกายใหม่ จนกัลลี่สามารถเดินได้ และมีจิตใจเหมือนเด็กสาว ที่จิตใจบริสุทธิ์ แต่อย่างไรก็ตามกัลลี่สงสัยหมออิโดะที่ชอบทำลับๆ ล่อๆ ตอนกลางคืน เมื่อตามไปพบว่าหมออิโดะพยายามใช้ค้อนจัดการไซบอร์ก (ผู้หญิง) คนหนึ่ง กัลป์ลี่จึงพยายามห้าม ก่อนที่จะทราบว่าหมออิโดะเป็นฮันเตอร์วอริเออร์นักล่าค่าหัวอาชญากรรมที่พยายามจัดการไซบอร์หญิงคนนั้นที่เป็นฆาตกรต่อเนื่อง และระหว่างนั้นเองกัลลี่ก็ได้สัญชาติการต่อสู้แล้วใช้ลูกถีบฆ่าไซบอร์กหญิงคนนั้นตาย

กัลลี่ได้สมัครเป็นฮันเตอร์วอริเออร์  โดยอิโดะไม่เห็นด้วย เพราะอยากให้กัลลี่เป็นเด็กสาวธรรมดามากกว่า จึงเกิดการทะเลาะกัน ระหว่างนี้มีอาชญากรไซบอร์กชื่อ “มาคาคุ” ที่บ้าคลั่งฆ่าคนอาละวาด    กัลป์ลี่สู้กับมาคาคุจนร่างพัง หมออิโดะมาช่วยจนสามารถทำให้มาคาคุหนีไปได้   แต่ร่างกัลลี่เสียหายหนัก   อิโดะจึงพากัลลี่ไปซ่อมแซมพร้อมให้ร่าง Berserker  ระหว่างตามล่ามาคาคุก็ตบฮันเตอร์ที่ชื่อซาปันสั่งสอน  ส่วนมาคาคุได้ร่างใหม่ด้วยการแย่งร่างของฮันเตอร์ที่เก่งกาจคนหนึ่ง แล้วกลับมาล้างแค้น  ผลต่อสู้คือกัลป์ลี่ชนะมาคาคุลงได

ช่วงต่อมา กัลลี่ได้พบกับยูโก เด็กหนุ่มผู้ใฝ่ฝันที่จะขึ้นไปบนซาเลม  เขาเป็นรักแรกของกัลลี่ ยูโกทำงานผิดกฎหมาย ด้วยลักขโมยสันหลังไปขายแลกเงิน  ซาปันล่วงรู้ และวางแผนฆ่ายูโกเผื่อแก้แค้นกัลลี่ กัลลี่ฟันซาปันตกตึกสูง และหายสาบสูญ  หากแต่ทางด้านยูโกเองเขาก็ถูกคนขององค์กรที่เขาขายสันหลังทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ไส้ทะลักอย่างน่าสยดสยอง วิธีเดียวที่ทำได้คือหมออิโดะดัดแปลงยูโดให้เป็นไซบอร์ก (เกือบหมด มีเพียงหัวและบางส่วนที่เป็นมนุษย์เท่านั้น) จนยูโกมีสภาพจิตใจย่ำแย่  จนคิดสั้นด้วยการพยายามปีนไปซาเลม ซึ่งมันเป็นไปได้ ผลคือร่างของยูโกเสียหายอย่างหนักจากระบบป้องกันของซาเลม   และร่างยูโกก็กระจัดกระจายต่อหน้ากัลลี่ที่พยายามมาห้าม

           ต่อมากัลลี่รับการตายของยูโกไม่ได้ เลยหนีจากอิโดมาเป็นนักกีฬาแชมเปี้ยนมอเตอร์บอล    ทางด้านซาปันนั้นเขายังไม่ตาย ซาปันเห็นกัลลี่ออกทีวีในการแข่งมอเตอร์บอล จึงเกิดอาการบ้าและได้ฆ่าคนรัก   โดยไม่ได้ตั้งใจ ซาปันโทษกัลลี่ที่ทำให้ซาร่าตาย และออกตามล่ากัลลี่เพื่อล้างแค้น แต่ก็ถูกกัลลี่ฆ่าอีกครั้ง

ต่อมามีตัวละครสำคัญในเรื่องปรากฏตัว ก็คือชายที่ชื่อ ดิสตี้ โนวา  เป็นชาวซาเลมที่ถูกขับไล่มายังพื้นดิน แต่เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ระดับอัจฉริยะ เขาได้เห็นซาปันที่โคม่า เขาจึงนำสมองของซาปันมาใส่ร่างใหม่ที่เก่งกว่าเดิม และมันก็ได้ฆ่าหมออิโด จนกัลลี่โกรธมาก จึงต่อสู้ และก็สามารถฆ่าซาปันได้

                นี่คือเรื่องราวช่วงแรกของมังงะแบบคร่าวๆ  จะเห็นว่าเนื้อหาอาจจะเน้นการต่อสู้เป็นหลัก ซึ่งยอมรับว่าฉากต่อสู้ทำออกมาสนุกมาก มันดูดิบเถื่อน เลือดสาด น่ากลัว หวาดเสียว แขนขาฉีกขาด สมอง เครื่องใน ทำให้ดูเรตไปบ้าง

                แม้การดำเนินเรื่องช่วงแรกๆ จะไม่ซับซ้อน แต่ต้องยอมรับว่าการ์ตูนเล่าเรื่องที่ดี สนุกมาก มันเป็นจังหวะ มันมีประเด็นต่างๆ ให้สนใจ โดยเฉพาะเสน่ห์ของตัวละคร แม้แต่ตัวร้ายเองก็มีเรื่องราวของมัน  อย่าง “มาคาคุ” ที่บ้าคลั่งฆ่าคนอาละวาด กินสมองคนไปทั่ว วีรกรรมโหดสาดก็มีฉากเล่าอดีตของมันว่ามันเกิดมาชีวิตมีแต่บัดซบ เลวร้ายมาตลอด  หรืออย่างเต้าซาปันเองก็มีเรื่องราวแบบมนุษย์คนธรรมดาคนหนึ่งที่รู้จักแต่ความแค้น ไม่ปล่อยวาง

นอกเหนือการต่อสู้แล้ว  มันยังเน้นเรื่องการเปลี่ยนแปลงจิตใจของกัลลี่  เกี่ยวกับชีวิตของวัยรุ่น จากตอนแรกกัลป์ลี่เป็นเด็กสาวที่สดใส มองโลกในแง่ดี แต่เหมือนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรม กัลลี่ก็พยายามจะเข้มแข็งมากขึ้น ในขณะเดียวกันก็เริ่มต่อต้านผู้ปกครอง เริ่มมีความรัก เมื่อความรักไม่สมหวังก็ทำกิจกรรมที่ออกไปทางรุนแรงเพื่อลืมเรื่องเศร้า

และอย่าลืมว่ากัลลี่นั้นเป็นเพียงแค่ไซบอร์ก แต่การแสดงออก พฤติกรรมทำให้คนดูไม่คิดเลยวฝ่าเธอเป็นหุ่นยนตร์ (ส่วนอดีตของเธอนั้นไม่ขอพูดถึง)

คนแต่งพยายามเล่าเรื่องตั้งคำถามถึงความเป็นมนุษย์ มนุษย์คืออะไร ทำไมไซบอร์กถึงมีชีวิตจิตใจของคน มนุษย์กับไซบอร์กแตกต่างกันตรงไหน ในเมื่อแต่ละมนุษย์เองมีความเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์

อย่างไรก็ตาม แม้การดำเนินเรื่องช่วงแรกจะสนุก แต่มีสิ่งหนึ่งที่รบกวนจิตใจตอนอ่านมากพอดู คือมันมีจุดขาดหายในแต่ละช่วงเหมือนกัน โดยเฉพาะช่วงยูโกเสียชีวิต เนื้อเรื่องก็ขาดหายไป ตัดไปก็กัลลี่มาเล่นกีฬาแล้ว แล้วช่วงขาดหายไปมันเกิดอะไรขึ้น

                แม้ว่าช่วงแรกของเพชฌฆาตไซบอร์กจะทำให้ผมชอบ แต่ความรู้สึกของผมก็รู้สึกไม่สนึกแล้ว (ย้ำว่าตามคิดของผม) เพราะเป็นช่วงที่กัลป์ลี่เป็นผู้ใหญ่แล้ว (แม้จะมีบางส่วนเหมือนเด็กสาว เช่น รูปร่าง และจิตใจงบางส่วน) โดยเนื่องเรื่องก็ออกจากเมืองขยะ  แล้วได้กลายเป็น ทูนด (TUNED) ซึ่งทำหน้าที่เป็นสายลับของซาเลม เพื่อดำเนินการจับกุม ศจ.ดีสตีส โนวา ผจญภัยในทะเลทรายอันกว้างใหญ่ และได้พบกับโฟเกียที่เป็นทหารรับจ้าง และเนื่องเรื่องก็เน้นไปทางผจญภัยอะไรมากกว่า แต่ในขณะเดียวกันก็ดำเนินเรื่องที่รวดเร็ว และมีหลายอย่างที่ผมไม่ชอบสักเท่าไหร่

                จากนั้นอารมณ์ของการ์ตูนเหมือนตัดจบ แต่ก็เป็นบทสรุปที่เข้าท่าพอดู คือ ตอนหลังกัลป์ลี่ก็พบโนวา และได้ไปที่เมืองซาเลม ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในฉากที่แฟนการ์ตูนอยากดูมากที่สุด ว่ามันเป็นเมืองที่ดีอะไรหนักหนา ถึงมีหลายคนอยากเข้าไปกัน ซึ่งซาเลมภายนอกเหมือนเมืองที่สะอาดเป็นระเบียบ อาจแต่ความจริงแล้วซาเลมเป็นเมืองที่แฝงไปด้วยความโหดร้าย ที่มีพิธิอินิชั่น (Ignition) พิธีกรรมสู่ความเป็นผู้ใหญ่ ที่เหล่าเด็กจะถูกคอมพิวเตอร์ผ่าตัดเอาสมองของตัวเองออกไป  และ เปลี่ยนเป็นชิปคอมพิวเตอร์แทน  เพื่อควบคุม แต่แม้ว่าพวกคนซาเลมจะถูกขโมยสมอง แต่พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย ยกเว้น โนวาที่รู้เรื่องนี้จึงหนีออกจากซาเลม ซึ่งเมื่อกัลลี่จับโนวามาได้ โนวาก็เปิดเผยความลับนี้จนหมด จนทำให้ผู้มีอำนาจซาเลมคลั่ง ส่วนกัลลี่ภายหลังก็ทำลายซาเลมจนตกเบื้องล่าง และภายหลังโนวาได้ให้กัลลี่กลายเป็นมนุษย์เต็มที่ กัลลี่ได้พบกับโฟเกียและได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างมนุษย์และมีความสุขตลอดไป

                แม้ว่าฉากจบจะสมบูรณ์แบบแล้ว แต่คนแต่งเหมือนจะไม่พอใจฉากจบสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะหลายอย่างยังไม่คลี่คลาย อย่างเรื่องราวความทรงจำของกัลลี่ เลยมาต่อในภาค  ภาค Last Order  โดยเริ่มต่อจากตอนต้นของเล่มจบ หลังจากโนวาเปิดเผยความลับของซาเลม ก็เกิดสงครามกลางเมืองระหว่าง ผู้ใหญ่ที่ผ่านพิธิอินิชั่น (Ignition)แล้ว กับเด็กที่ยังไม่ผ่านพิธีดังกล่าว ซึ่งกัลป์ลี่อยู่ข้างฝ่ายตรง ซึ่งหลายหลังก็ยุติสงครามกลางเมืองมาได้

                อย่างไรก็ตาม เรื่องราวก็ไม่จบง่ายๆ โนวาได้ออกเดินทางสู่อวกาศ กัลลี่ก็ตามไป แล้วมาถึงจุดสู้กับมนุษย์ต่างดาว เอเลี่ยน แวมไพร์ หุ่นยนต์นักสู่จากอวกาศ กลายเป็นไซไฟออกอวกาศ ที่เนื้อหาเต็มไปด้วยศัพท์แสงเพียบ ทำให้เนื้อหาอ่านยาก ทำให้ภาคนี้คนพูดถึงกันน้อยมาก ตอนจบเหมือนเร่งมาก เหมือนมีข่าวดราม่าคนแต่งด้วย จนคนแต่งย้ายค่ายกลางทาง ออกจากชูเอย์ฉะไปโคดันฉะ แล้วก็เขียนต่อจนจบ จึงไม่แปลกที่เนื้อเรื่องจะเร่งด้วย

                  หลังจากนั้น คนแต่งก็เข็นภาค GUNNM Last Order: GUNNM Mars Chronicle ซึ่งเป็นภาคย้อนกลับไปจุดกำเนิดกัลลี่สมัยยังเด็กเลยทีเดียว ซึ่งเป็นภาคที่ผมไม่ได้ติดตามมากนัก และแทบไม่มีใครพูดถึงเลย สำหรับหลายคนคงยกให้ภาคแรก 1-9มันจบโดยสมบูรณ์อยู่แล้วนั่นเอง