ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #477 : เรื่องของ "กองอวย" การ์ตูนฮาเร็ม (เราอวยเพื่ออะไรกันแน่!?)

ช่วงนี้ก็ยังไม่มีการ์ตูนที่จะเอามาเขียนบ่นกัน (ความจริงก็มีอนิเมะเรื่อง Kokkoku  ที่เนื้อหาสุดยอดมาก แต่อนิเมะยังฉายแค่ 7 ตอนอยู่ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ไว้ใกล้จบคงจะได้เขียนกัน) ดังนั้นบทความนี้ก็ขอเขียนไปเรื่อยๆ ]tกัน

สิ่งหนึ่งที่ผมไม่ค่อยเข้าใจเวลาดูพวกเพจ-บอร์ดการ์ตูนก็คือสิ่งที่เรียกว่า “สงครามกองอวย”

สงครามกองอวยเรามักเห็นในการ์ตูนแนวฮาเร็ม สงครามเริ่มจากกองอวยที่มีตัวละครหญิงที่พวกเขาชอบ (พวกเขาจะเรียกว่า “นางเอก”) เชียร์ให้ได้คู่กับพระเอก (ไม่ค่อยเห็นสงครามกองอวยแนวฮาเร็มหนุ่มสักเท่าไหร่ แต่ก็มีคนเชียร์ให้หนุ่มคนนั้นเข้าวินกับผู้หญิงในเรื่องอยู่บ้าง แต่ไม่มาก) 

 พูดง่ายๆคือ แนวฮาเร็มที่มีผู้หญิงหลายคนชอบพระเอก กองเชียร์จะเริ่มเลือกเอาว่าอยากให้ใครได้รักกับพระเอกในที่สุด

ที่นี้ สงครามกองอวย มันจะเกิดขึ้นได้ เมื่อมีกลุ่มขัดแย้งแยกตัวจากกลุ่ม เพราะพวกเขามีความคิดเห็นแตกต่างกัน เพราะพวกเขาชอบตัวละครหญิงกับฝังตรงกันข้าม (นางรอง แต่พวกเขาจะเรียกว่า “นางเอก เหมือนกัน) พร้อมเชียร์ให้เธอคนนั้นคู่กับพระเอก พร้อมกับยกเหตุผล ยกฉากโรแมนติกมาเกทับ

ไม่เพียงแค่สองกลุ่มที่ชอบผู้หญิงไม่เหมือนกัน ต่อมาก็เริ่มมีกลุ่มสามกลุ่มสี่ที่ชอบผู้หญิงต่างจากสองกลุ่มแรกอีก มาเชียร์ เกทับเหมือนกัน

และเมื่อความคิดเห็นขัดแย้งกัน ก็เกิดสงครามกองเชียร์ขึ้น ต่างฝ่ายต่างบอกว่าสาวที่ข้าเชียร์ต้องเข้าวินแน่ๆ อีกฝ่ายก็จะหาเหตุผลร้อยแปดมาเชียร์เหมือนกัน

 ตอนแรกๆ เริ่มจากข้อดี ยกฉากโรแมนติก บางคนโอเวอร์ถึงขั้นวิเคราะห์ความรู้สึกพระเอกที่มีต่อผู้หญิงคนนั้น  หรือเวอร์ยิ่งกว่าวิเคราะห์ถึงขั้นอนาคตเนื้อเรื่องตอนต่อไปเลยทีเดียว และเมื่อเนื้อเรื่องเข้มข้นมากๆ เข้าสงครามปานปลายจะเริ่มด่ากัน ยกข้อเสีย และเริ่มเกรียนด่าตัวละครฝ่ายตรงข้ามด้วยภาษาหยาบคาย (หากใครไม่เชื่อ ยกตัวอย่าง โซโกะ ถูกด่าว่า “ขอมดำดิน” มาแล้ว ตรูจำแม่นจนถึงบัดนี้)

นี่คือสงครามกองอวย

ส่วนมากสงครามกองอวยมักจะเกิดขึ้นเมื่อมีประโยคว่า “X คือนางเอก” แต่ชอบเฉยๆ มันก็น่าเบื่อไป  เมื่อการ์ตูนเรื่องนี้เกิดดังขึ้น แล้วมีคนอวยตัวละครที่ว่าเกิดถึงจุดที่เรียกว่า “หมันไส้” ประดุจว่าเธองดงามดั่งนางฟ้าจากสวรรค์ และนั้นเองก็เริ่มที่มีบางกลุ่มเกลียดตัวละคร X และหันมาอวยตัวละคร Y บ้าง

หลายคนคิดว่า สงครามกองอวย มักเกิดขึ้นกับแนวฮาเร็ม คำตอบก็คือไม่ แนวที่ไม่ใช่แนวฮาเร็ม แต่มีผู้หญิงจำนวนมาก ก็เกิดขึ้นได้เหมือนกัน อย่างเรื่อง Aldnoah.Zero ที่หลายคนอวยเจ้าหญิงจนเกิดเหตุ ทั้งๆ ที่ดูเนื้อเรื่องแล้วก็ไม่ได้มีสิ่งบ่บอกอะไรเลยว่าพระเอกชอบเจ้าหญิง หรือเจ้าหญิงชอบพระเอกเลยแม้แต่น้อย แต่คนดูเขาตีความกันเอง แถมเนื้อเรื่องก็ไม่ได้เป็นแนวฮาเร็มจ๋า แต่เป็นแนวสงครามขับหุ่นต่างหาก

 มีช่องวิจารณ์การ์ตูนเรื่องหนึ่ง (ในยูทูป) บอกว่าสงครามกองอวยมักเกิดขึ้นกับการ์ตูนที่เกรดกลางๆ แต่ดัง (เขากำลังพูดถึง  Re Zero กับ นิโค่ย) ขอตอบเลยว่ามันผิดเป็นอย่างมาก ถึงมากด้วย เพราะหากคุฯติดตามข่าวการ์ตูนสารการ์ตูนพบว่าอดีตมีการ์ตูนดังหลายเรื่องที่มีสงครามกองอวยแล้ว

            (ส่วนตัวใครที่บอกว่าสงครามกองอวยมักเกิดขึ้นการ์ตูนอนิเมะเกรดกลางๆ ผมว่าคนพูดไม่เก่งเรื่องการดูอนิเมะสักเท่าไหร่  ตัวอนิเมะเราไม่สามารถให้เกรดได้หรือไม่ดี มันอยู่ที่ความชอบของแต่ละคน  กับยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลง การ์ตูนดังสมัยก่อนมาสมัยนี้อาจดูไม่สนุกก็ได้เพราะภาพเก่า เนื้อหาเชย เป็นต้น ผมยกตัวอย่างก็ได้ อย่างอนิเมะรันม่า ½ ก็มีสงครามอวย (ในยุคที่ไม่มีอินเทอร์เน็ต) คำถาม อนิเมะรันม่าสมควรเป็นเกรดกลางหรือเปล่า?)

              ผมไม่สามารถตอบได้ว่าสงครามอวย เริ่มครั้งแรกเมื่อไหร่ แต่คงเริ่มการ์ตูนอนิเมะรักสามเศร้ายุคแรกๆ แล้ว ส่วนในไทยนั้นสงครามกองอวยเริ่มต้นตั้งแต่เว็บพันทิปถือกำเนิด (ในห้องการ์ตูน) และสงครามอวยที่มีชื่อเสียงมากที่สุด รู้จักกันมากที่สุดคือ IS  (ของญี่ปุ่นก็คง ถนนสายนี้เปรี้ยว)

           ในพันทิป สงครามอวยจะเริ่มขึ้นจาก กระทู้ประเภทว่า โหวตว่าใครเป็นนางเอกเรื่องนี้ เรื่องนั้น จากนั้นก็เริ่มมีคนโหวต พร้อมความคิดเห็นเสนอว่าคนนี้ดีหนักหนา และจากนั้นก็เริ่มตั้งกระทู้สปอยตอน 1. ตอน 2. ตอน 3 แต่เชื่อเถอะประเด็นและเม้นที่ชี้นำกระทู้ส่วนใหญ่ไม่ได้วิเคราะห์เนื้อเรื่องภาพรวม แต่เน้นไปทางการคาดเดาจิตใจพระเอก กับจิตใจผู้หญิงที่ชอบพระเอกมากกว่า

เอาเป็นว่า ผมจึงพยายามรวบรวมอนิเมะที่มีสงครามกองอวยที่มักมีพูดถึงในบอร์ด มีเรื่องอะไรบ้าง และทำให้รู้ว่าที่ผ่านมาสงครามอวยไม่สวยงามเลยแม้แต่น้อย มันไม่ช่วยให้เรารุ้สึกดีขึ้นเลย ไม่ว่าจะเป็นผู้แพ้ หรือผู้ชนะ  

School Rumble  - ผมไม่ได้อวยการ์ตูนเรื่องนี้ แถมเรื่องนี้โครตแปลกคือ พระเอกเรื่องนี้ก็ไม่ได้เด่นชัดอะไรเลย แต่หลายคนยกให้พระเอกที่ชื่อฮาริมะ เคนจิ เจ้าพระเอกที่ดูยังไงไม่น่าอวยสักนิด ไว้หนวด มาดนักเลง และหลงรักซึคาโมโต้ เท็นมะ (ที่แปลกคือเท็นมะที่ว่าตอนแรกเธอเหมือนเป็นตัวเอก แต่ตอนหลังๆ บทหายจนกลายเป็นตัวประกอบมากกว่า) และเจ้าเคนจินั้นมีสองสาวแอบชอบ คือซาวาจิกะ เอริคุณหนูลูกครึ่ง และซึคาโมโต้ ยาคุโมะ น้องสาวของเท็นมะ ที่ทั้งสองแอบชอบ และเริ่มพัฒนาโรแมนติกตอนหลัง ความจริงเรื่องนี้ก็ไม่ใช่แนวฮาเร็มจ๋าอะไรเลย มันเป็นแนวชีวิตมัธยมปลาย มีหลายคู่ แต่คู่ของเคนจิคนอวยเยอะสุด เพราะมีการแข่งขัน ผลสุดท้ายผมก็รู้สึกเฉยๆ นะ ก็บอกแล้วไง ว่ามันไม่ใช่แนวฮาเร็ม.....จะมีสงครามอวยเพื่อ.....

Infinite stratos – เป็นอนิเมะที่มีสงครามกองอวยที่รุนแรงที่สุด คือเป็นเรื่องของพระเอกชื่ออิจิกะ เด็กหนุ่มอายุ 15 ปี ที่เข้ามาอยู่ในโรงเรียนที่เต็มไปด้วยผู้หญิง และมีสาวๆ รายรอบ และสาวๆ เหล่านั้นก็มาจากต่างประเทศ (ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส, อังกฤษ , จีน เด่นสุด) เนื่องด้วยคาแร็คเตอร์สาวๆ ออกแบบโดดเด่นมาก และมีฉากเซอร์วิสค่อนข้างโหดพอสมควร ทำให้มีสงครามอวยเยอะ และเป็นเรื่องที่เผยด้านมืดของคนด๔มากที่สุด เพราะหลายคนเชียร์ให้พระเอกจับกด (มีเพศสัมพันธ์) พอพระเอกไม่ได้ทำ ก็ว่าพระเอกบื้อ พร้อมด่าว่า  “อิจิกาก” จนถึงปัจจุบัน

 

Ore no Imouto ga Konna ni Kawaii Wake ga Nai –น้องสาวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก – เป็นอีกหนึ่งในอนิเมะจากนิยายที่มีสงครามกองอวยโหดที่สุด ซึ่งเรื่องนี้มีคนอวย น้องแมว, อายาเสะ แต่ไม่ค่อยมีใครอวยคิริโนะเลย  เวลาที่คิริโนะมีฉากโรแมนติกกับพี่ชายเมื่อไหร่ คิริโนะจะโดนด่าว่าที่สุด ราวกับคิริโนะเป็นฆ่าใครอย่างงั้นแหละ และเมื่อนิยายเล่มจบมา มีกระแสดราม่า  ไม่ว่าไทยหรือญี่ปุ่น (ญี่ปุ่นโหดถึงขั้นมีการโทรนทำลายนิยายเล่มจบโชว์ และวาดโดจินข่มขืนโหดคิริโนะด้วย)

              The World God Only Knows เป็นการ์ตูนที่ผมไม่ได้อวยอะไรสักนิด และมองว่าไม่ใช่แนวฮาเร็มด้วย โดยเนื้อเรื่องเป็นเรื่องพระเอกเคย์มะที่ได้รับฉายา “เทพตกหญิง” คนดูก็เรียกว่า “พี่เทพ” และต่อมาก็ถูกทูตจากนรกมาช่วยจีบสาว ที่มีด้านมืดในจิตใจ ให้กลับมาสดใส ซึ่งเนื้อหาจะเน้นไปทางจบเป็นรูทๆ แถมสาวที่มีรูทกับพระเอกก็จะถูกลบความทรงจำตอนท้าย (แม้ว่าจะมีความรู้สึกแอบชอบพระเอกนิดๆ ก็ตาม แต่พระเอกไม่ได้สนใจพระเอก) ทำให้เป็นการ์ตูนอีกเรื่องที่มีการสงครามอวยสูงมาก เพราะสาวๆ น่ารักทุกคน บางคนอวยสาวที่มีบทเด่นๆ

หากแต่เรื่องนี้มาโหดโดนท้าย คือตอนท้ายตัวละครที่เข้าวินกับพระเอกคือ โคซากะ จิฮิโระ  (ความจริง ผมมองแล้วก็ไม่เชิงวินสักเท่าไหร่.... เอาเป็นวินก็ได้)  เท่านี้แหละคือดราม่า หลายคนแทบรับไม่ได้ทันที

กล่าวคือ สาวๆ ในเรื่องโครตโดดเด่นเลย ทั้ง ไอดอล คุณหนู นักกีฬา เพื่อนสมัยเด็ก บางคนก็มีความผูกพันกับพระเอก แต่ไม่ใช่กับจิฮิโระ กล่าวคือ (เท่าที่ค้นวิกิ) เพื่อนร่วมชั้นของเคย์มะที่ไม่มีจุดเด่นๆใด แบบสาวในอุดมคติของเคย์มะเลย เธอเป็นคนธรรมดาๆ เอามากๆ ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไป ปัญหาในใจของเธอก็คือ การที่เธอไม่มีจุดเด่นใดๆเลย ถึงแม้จะโดนลบความทรงจำไปแล้ว แต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเคย์มะยังไม่เปลี่ยนไป เนื่องจากเธอแอบชอบเคย์มะตั้งแต่ก่อนที่จะเริ่มการจีบนั่นเอง)

ประเด็นคือ เธอคนนี้แทบไม่มีคนอวยแม้แต่น้อย ขนาดมีกระทู้โหวตคนจะเข้าวินพระเอก แทบไม่มีชื่อเธอปรากฏเลย หน้าตาเธอก็บ้านๆ ทอมบอยหน่อยๆ เอาง่ายๆ ม้ามืดเข้าวิน ชนกลุ่มน้อยก็เย้ยว่าตรูชนะ ผลคือคนดูส่วนใหญ่รับไม่ได้ ผลที่ตามมาหลายคนไม่ติดตามผลงานคนวาดคนนี้อีกต่อไป และมักแขวะทุกครั้งที่มีผลงานใหม่ออกมา ส่วนคนวาดเองก็ไม่ได้วาดแนวฮาเร็มแบบนี้อีกแล้วด้วย แถมมักตัดจบอีกต่างหาก (ไม่รู้จะโทษคนวาดดีหรือเปล่า หรือเนื้อเรื่องต้องมาด้านนี้แล้ว)

Shuffle สมัยสงครามกองอวยใหม่ๆ อนิเมะจากเกมจีบสาวมักก่อกองอวยเยอะ และมักจบตายยกรังเกือบทุกเรื่อง หนึ่งในนั้นคือเรื่องนี้ ซึ่งเป็นเรื่องริน ซึจิมิ เป็นเด็กมัธยมโรงเรียนเบอเบน่า และเป็นที่น่าสนใจของ อาสะกับคาเรฮะ รุ่นพี่ร.ร.เดียวกัน, คาเอเดะ เพื่อนที่อยู่บ้านเดียวกัน, เนริเนะ ลูกสาวของจอมมาร , พริมูล่า เด็กสาวลึกลับ , เชีย ลูกสาวของจอมเทพ ,มายูมิ เพื่อนร่วมชั้น วันหนึ่ง ริน ต้องเลือกหญิงที่เขาชอบที่สุด อาสะ (ความจริงแม้พระเอกเลือก แต่มันก็ไม่ได้เข้าวินร้อยเปอร์เซ็นต์แต่อย่างใด เท่าที่ทราบ)

ประเด็นของเรื่องคือคนเข้าวินคือตัวละครรองของรอง อาสะเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมน้อยกว่าคนอื่นๆ ส่วนมากเขาอวนตัวละครอย่างเนริเนะ หรือเซียมากกว่า  เรียกได้ว่าช็อกกันทั้งปาน คือคนอื่นเขาชอบ แต่นี้เข้าวิน  ที่บทแทบไม่มีอะไรมากมาย (รูทก็ดราม่าอยู่ แต่ไม่ถึงขั้นว่าเธอเป็นนางเอกมากนัก)

Mashiro-Iro Symphony ที่ตอนแรกหลายคนคิดว่านางเอกหลักจะเข้าวิน แต่ตอนจบกลับกลายเป็นว่านางรองที่บทเหมือนตัวประกอบเข้าวิน จนเป็นที่เซ็งกันทั้งบาน หลายคนแทบเข็ดอนิเมะแนวจีบสาวเลยทีเดียว และเป็นอนิเมะแนวจีบสาวเรื่องท้ายๆ ที่เป็นแนวท้ามืดวิน เพราะหลังจากนั้นอนิเมะจากเกมจีบสาวๆ นานๆ จะมาสักเรื่อง และหลายเรื่องขอแบบจบไม่เข้าวินจะดีกว่า

True Tears เป็นอนิเมะที่หลายคนชอบปัจจุบัน แถมเป็นเรื่องแรกๆ ที่มีสงครามอวยในพันทิป (แต่ผมไม่รู้เรื่อง จนกระทั่งมาเขียนบทความนี้) โดยเป็นเรื่องราวความรักและการค้นหาตัวเองของนากางามิ ชินอิจิโร่ เด็กหนุ่มม.ปลายกับ 3 สาวสามมุม คนหนึ่งนั้นเป็นความรักที่เขามีมาให้เนิ่นนาน เธอคือ ยูอาสะ ฮิโรมิ ส่วนคนหนึ่งนั้นเป็นเพื่อนสนิทของเขามา ตั้งแต่สมัยยังเด็ก อันโดะ ไอโกะ ที่สถานะปัจจุบันเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทของชินอิจิโร่ที่ชื่อว่า โนบุเสะ มิโยคิจิ โดยเธอยังคงเก็บความรู้สึกที่มีต่อชินอิจิโร่เอาไว้เรื่อยมาโดยไม่ให้เขารู้ (ถึงจะพยายามใบ้ออกมาเรื่อยๆก็เถอะ) และคนสุดท้ายอิซุรุงิ โนเอะ เด็กสาวประหลาด

สำหรับเรื่องนี้ ไม่ได้อวยตายเกลื่อน แถมมันต่อยอดเป็นสงครามอวยปัจจุบันด้วย เพราะประเด็นคือคนที่คนดูอวยส่วนใหญ่เข้าวิน (ก็เนื้อเรื่องไปทางนั้นนี่น่า) แค่ตัวอนิเมะพยายามสร้างความหวังให้คนดูอวยตัวละครหญิงคนอื่นๆ เท่านั้นเอง 

Ichigo 100%  ตำนานที่ทำให้หลายคนอ่านแล้วเหมือนรู้สึกโดนตบมากที่สุด การ์ตูนของจัมป์ที่บางครั้งนางเอกขึ้นปกเล่มแรก ใช่ว่าจะเข้าวิน และโหดสุดของแต่งยังกลับมาวาดต่ออีก หลังจากห่างหายจากเรื่องนี้ไปหลายปี (ไม่รู้จะเขียนอะไร เพราะได้สัมผัสกองอวย)

Saenai Heroine no Sodatekata อันนี้สงครามกองอวยเยอะมาก แต่ส่วนตัวผมไม่ว่าคนเหล่านั้นหรอก แต่ผมเกลียดพระเอกเรื่องนี้มาก เป็นพระเอกที่แย่ที่สุดที่ผมดูมาเลย

Boku wa Tomodachi ga Sukunai  เป็นเรื่องที่สงครามอวยไม่ค่อยเท่าไหร่นะ คือได้รับความิยม คนนิยทชมรมตัวละครเซนะ (เนื้อ) มากๆ แต่ที่โหดร้ายคือหลายคนด่าโยโซระ โดยเฉพาะเล่มที่โยโซระไปบ้านพระเอก โยโซระโดนด่าเยอะมาก  จนผมรู้สึกไม่พอใจเลยช่วงนั้น ก่อนที่ช่วงหลังๆ เรื่องนี้ก็เสื่อมความนิยม เพราะตอนท้ายไม่ถูกใจหลายคน (เมื่อทราบสปอยก่อน) แล้วหันมาโทรนคนอื่นที่ไม่รู้ให้รู้สึกไม่ชอบเรื่องนี้ด้วย อย่างไรก็ตามปัจจุบันเรื่องนี้ก็ยังคงมีโดจินออกมาเรื่อนยๆ และคนที่เป็นนางเอกมากที่สุดคือ “โคบาตะ”

 

Nisekoi  เป็นสงครามกองอวยที่โครตรุนแรง  เริ่มมีด่าตัวละครกันเยอะมากขึ้น เพราะช่วงหลังๆ พวกเทพซึน 4 คนล้วนจบวิน ไม่ถูกใจคนดู (คนอ่าน) ทำให้หลายคนเกลียดสายพวกซึนเดเระ ตัวละครชอบใช้ความรุนแรงนี้ จะโดนด่าเป็นพิเศษ

ขอบอกว่าผมไม่ได้ติดตามนิโค่ยเลยแม้แต่น้อย เนื้อเรื่องก็เอาตรงๆ นะ คือมันโครตสูตรสำเร็จเลย จากตอนแรกมาแนวสามเศร้า มุกเชยๆ  พอได้รับความนิยมก็มาเพิ่มตัวละครใหม่ สร้างความหวังให้พระเอก (หากใครติดตามจัมป์จะรู้ว่า มันชอบทำแบบนี้แหละ)

เป็นเรื่องที่ผมก็ งง นะว่ามีสงครามอวยไปเพื่ออะไร  เพราะใครที่เป็นคอแนวฮาเร็มแล้ว เรื่องนี้ถือว่าสูตรสำเร็จมากๆ มีการ์ตูนแนวรักๆ ประเภทนี้เยอะ  (แม้ไม่ยาวเหมือนนิโค่ยก็เถอะ) บางคนอวยผมทอง ผมดำ และประโยคที่โครตเอียนที่สุดก็คือ “ผมทองนางเอกง” , “ผมดำนางเอก” หากมีกระทู้สปอยอะไรก็จะมีเม้น “นางเอกๆ” ทุกครั้ง

 พอเนื้อเรื่องเริ่มเนิ่บๆ น่าเบื่อ คนวาดก็เริ่มทำบทสรุป พระเอกเริ่มทำการหักธงทีละคน (เล่นเอา รูทปักธงสาวที่พระเอกหักธงที่ผ่านมา กลายเป็นอากาศธาตุไปเลย) ผลสุดท้ายเพราะก็เลือกวินผมทอง สร้างความสะใจคนอวยผมทองมาก แต่เชื่อเถอะคนไม่พอพอใจเยอะกว่า จนบัดนี้แทบไม่เผาผี ด่าว่า ยัยผมทอง พระเอกโง่

และเป็นการ์ตูนมังงะที่โครตโหดมาก คือตบคนอ่านเรื่องวินไม่พอ ยังมีตอนพิเศษ  ตอนโต มีลูกอีก จะไม่ให้จิ้นว่างั้นเถอะ ไม่เหลือความหวังเลยสักนิด สำหรับผมมันโคตรเสียความรู้สึกเลยตัวละครหญิงไปมีชายอื่น นอกเหนือพระเอก แม้จะโดนหักอกก็เถอะ)

สาเหตุหนึ่งที่นิโค่ยโดนด่าเยอะ เพราะหลายคนที่ติดตามเรื่องนี้ไม่ได้อ่านแนวฮาเร็ม (ไม่ชอบแนวฮาเร็ม ไม่เคยเฉียดแนวนี้เลย) พอดีจัมป์มีการ์ตูนประเภทนี้น้อย (ความจริงมี คือแนวรักสามเศร้า โดนตัดจบบ่อยมาก เพราะไม่ได้รับความนิยม มีแต่นิโค่ยมันสามล้อถูกหวยอารมณ์แบบนี้เลย) นิโยจึงเป็นแนวรักสามเศร้า (ก่อนที่จะมาเป็นฮาเร็ม) ที่คนได้อ่าน แล้วเกิดไม่คุ้นเคย แต่พอเจอพระเอกโลเล เงอะงะ ของพระเอกคนที่ไม่ได้อ่านแนวฮาเร็มเกิดความรำคาญ ไม่ชิน เริ่มด่าพระเอก เหตุผลที่วินก็รับไม่ได้

เชื่อเถอะครับ ตอนแรกสงครามรุนแรงก็จริง หลังจบมา ต่างฝ่ายต่างสามัคคีกัน (โดยเฉพาะด่าพระเอกนี้แหละ) ขนาดคนอวยผมทองนางเอกก็ผสมโรงด่าพระเอกด้วย ถือว่าเป็นสงครามที่ขัดแย้งตอนต้น แต่จบด้วยความสามัคคีก็ไม่ผิดนัก

หลังจบสงคามนิโค่ย ก็ยังมีสงครามอวยที่โหดรุนแรงอีกสงคราม (แถมตอนนี้ยังไม่ได้สรุป แต่มันก็สร้างความกดดันให้กับคนแต่งเรื่องแล้ว ว่าจะจบยังไงให้ถูกใจ) ก็คือ Re Zero  (ถ้าจบพระเอกไม่ได้ใครสักคน แล้วทั้งหมดเป็นแค่ฝัน ผมคงจะฮ่ามาก)

Re Zero นี้ผมก็คงไม่สรรยายอะไรมาก (แถมไม่ได้ติดตามอีก) Re:Zero เป็นหนึ่งในอนิเมะประสบความสำเร็จของปี 2016 แสดงให้เห็นว่าแนวต่างโลก และการทำให้ตรงกับเนื้อเรื่องต้นฉบับ ก็จะขายได้ และ หนึ่งในสิ่งที่หลายคนชอบเรื่องนี้อยู่ตรงที่นางรองเรม ซึ่งเธอฮิตกว่านางเอกเอมิเรียด้วยซ้ำ  

เรมเป็นนางรองของเรื่อง จะว่าไปสถานะของเธอก็ไม่ได้ส่งบทเธอเป็นนางรองแบบภาคภูมิสักเท่าไหร่ (นางรองที่ดีจะต้องมีอำนาจเทียบเท่านางเอก และต้องมีพลังให้พระเอกลังเลได้) คือเป็นเมดสาวใช้ เป็นฝาแฝด (แถมผิดสถาบันฝาแฝดในอนิเมะอีก ฝาแฝดที่ดี ทั้งคู่จะต้องรักพระเอกคนเดียวกัน ต่างคนต่างรักชายคนละคนกันนี้ ถือว่าผิดสถาบันฝาแฝด) แม้ว่าเรมจะมีสถานะที่ไม่ค่อยเป็นนางรองมากนัก แต่วีรกรรมที่แสดงออก   ทั้งการช่วยเหลือพระเอก ทุ่มเทเพื่อพระเอก เสียสละเพื่อพระเอก ชอบพระเอกมากๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้มีหลายคนชอบเรมมาก จนเพิ่มขึ้น และติดตามเรื่องนี้มากขึ้น

อย่างไรก็ตาม พระเอกเรื่องนี้ไม่ได้ชอบเรมเลย แถมตอนจบยังหนุนตักเอมิเรียอย่างสบายใจ ทำให้หลายคนสร้างเกลียดชังพระเอกเป็นจำนวนมาก (แต่ในนิยายไม่จบ ส่วนอนิเมะภาคสองจะมาหรือไม่นั้น ก็ไม่ทราบ แต่คงยาก) จนมทีเหตุการณ์พิเศษด้วยการแต่งนิยายพิเศษขึ้นมา “ถ้าหากซูบารุเลือกเรมล่ะ” ขึ้นมา โดยเล่าเรื่องราวความรักที่พระเอกสมหวังกับเรม จนถึงขั้นแต่งงานมีลูกทีเดียว

และแน่นอนที่ขาดไม่ได้ เหมือนกรณีนิโค่ย พระเอกโดนด่าอีกแล้ว แถมดูเหมือนค่อนข้างแรงเสียด้วยสิ ไม่รู้ว่าคนแต่งนิยายเรื่องนี้จะโดนกดดันมากขนาดไหนก็ไม่ทราบได้

 สำหรับคนไม่ได้ติดตาม (ทั้งนิยายและอนิเมะ) และไม่คิดจะดู สำหรับผมแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดที่สุดในชีวิต เอาละมาคิดดู เมื่อเรื่องที่ผมไม่อยากจะดู แต่คนก็ยังคงคะยั้นคะยอให้ดูเกือบทุกนาที นี้แหละ มันเป็นช่วงเวลาที่น่ารำคาญดีๆ นี้เอง ในเฟซบูคเกือบทุกนาที ก็มีข่าวอวยเรม คอสเรม อะไรก็เรมๆ (อเมเลียผมไม่เห็นนะ) ไปดูโด ก็เจอเรม สรุปไหนก็เจอ เรม เรม เรม

สงครามอวย Re Zero ได้รุกมากเกินไป ขยายสงครามมากเกินไป ด่าพระเอก (ด่าหัวขาวมากเกินไป)  แสดงสงครามอวยในเพจมากเกินไป (แถมเพจหลายเพจไม่ใช่เพจการ์ตูน แต่ก็อยากเลือกข้าง เลือกทีมด้วย)  ทำให้คนที่ไม่ได้ดูอนิเมะเรื่องนี้ เกิดความรู้สึกอคติอนิเมะไม่มากไม่น้อย อารมณ์แบบว่า อนิเมะเรื่องนี้มันอะไรนักหนา  อวยได้อวยดี (แต่ไม่ไปดูหรอก) บางคนยิ่งอคติฮาเร็มยิ่งขึ้นไปอีก

สงครามอวย อาจเป็นสิ่งที่สนุก สร้างปฏิสัมพันธ์สำหรับหลายคน แต่เราต้องพอดีด้วย....

นอกจากนี้สงครามอวยยังเกิดขึ้นกับการ์ตูน-นิยาย ที่ไม่ใช่แนวฮาเร็ม แต่หลายคนลากให้มันฮาเร็มจนได้   แต่ส่วนมากจะเป็นการ์ตูนจัมป์ทั้งหลายแหล เพราะเรามันสงครามจัมป์อยู่แล้ว ดังๆ ก็ Bleach ที่หลายคนเชียร์เจ้าพระเอกกับลูเซียเหลือเกิน แต่เรื่องนี้คนแต่งเรื่องทำเรื่องพังในตอนท้าย (คือพระเอกแยกจากลูเซีย ไปรักกับนางรองมีลูกด้วยกัน ส่วนลูเซียไปรักกับชายที่หลายคนไม่อวยด้วย) ผลคือเราได้เห็นดราม่ามันๆ เพียบ ถึงขั้นตั้งกระทู้ด่ากันอย่างเมามัน ที่โหดสุดคือเผาหนังสือการ์ตูนรวมเล่มโชว์เลยทีเดียว

อีกเรื่อง อันนี้เป็นสงครามอวยที่พอรับกันได้ คือ นารุโตะ ที่ตอนแรกๆ หลายคนก็อวยให้ซากุระรักกับนารุโตะเหมือนกัน แต่ตอนท้ายก็เนื้อเรื่องก็ให้นารุโตะรักกับสาวที่ชอบนารุโตะมาโดยตลอดอย่างฮานาตะ ส่วนซากุระไปรักกับซาซูเกะไป ซึ่งกองอวยรับได้ดีกับบทสรุปนี้ แตกต่างจาก Bleach หลายขุม เพราะว่านารุโตะวางสองคู่นี้ไว้ก่อนแล้ว เหตุผลที่รักก็มี แต่ Bleach ขาดเรื่องพวกนี้นั่นเอง

ทั้งหมดนี้เป็นสงครามอวยดังๆ ที่หลายคนรู้จักกันดี หลายคนคงคิดว่าสงครามเอวยเกิดในยุคบอร์ดพันทิป เริ่มมีอินเทอร์เน็ต แต่ความจริงแล้วสงครามอวยมันมีมามานแล้ว ตั้งแต่การ์ตูนอนิเมะรักสามเศร้าถือกำเนิด  ซึ่งที่ดังๆ ก็คือถนนสายนี้เปรี้ยว (Orange Road)

 

เรื่องถนนสายนี้ เปรี้ยวที่ว่าผมก็ไม่ได้ตามนี้สิ แต่คนแถวๆ นี้รู้จักดี และเคยอ่านบทความว่า เป็นการ์ตูนรักสามเศร้ายุคแรกๆ ของจัมป์ และเป็นสงครามอวยโครตคลาสสิก เขียนโดย อิสุมิ มัตซึโมโต้ ตีพิมพ์ลงในนิตยสารการ์ตูนโชเน็นจัมป์ของญี่ปุ่น โดยเป็นเรื่องราวรักสามเศร้าของพระเอกที่ชื่อเคียวสุเกะ ที่มีพลังจิต จึงต้องย้ายที่อยู่บ่อยๆ จนโชคชะตาให้พระเอกย้ายมาเมืองแห่งใหม่ และได้พบอายูคาว่า มาโดกะ นางเอกของเรื่องได้มาพบกันครั้งแรก เคียวสุเกะนั้นมาโดกะเป็นผู้หญิงสวย นิสัยเงียบๆ ไม่ค่อยพูด โดยคนทั่วไปจะมองมาโดกะเป็นผู้หญิงเกเร ชอบชกต่อย แต่จริงๆแล้ว มาโดกะเป็นคนชอบดนตรี เรียบร้อย ไม่ค่อยพูดมาก อีกทั้งยังมีความสามารถดีทั้งการเรียน และการกีฬา (เอาง่ายๆ คาเร็คเตอร์นางเอกหลักๆ )

ต่อมาพระเอกก็พบกับนางรองฮิยาม่า ฮิคารุ  ซึ่งมีคาแร็คเตอร์นางรองจริงๆ คือมีนิสัยร่าเริง คุยเก่ง แอบชอบเคียวสุเกะมาตลอด โดยฮิคารุจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบเคียวสุเกะ มักเรียกเคียวสุเกะว่า "ที่รัก" (Darling)

                เนื้อหาของเรื่อง จะว่าไป มันก็แทบไม่แตกต่างจากรักสามเศร้าของจัมป์เวลานี้แหละ (หรือว่าเรื่องนี้เป็นต้นแบบรักสามเศร้าก็ไม่ทราบ) คือ นางรองฮิคารุพยายามแทบทุกอย่างให้พระเอกหันมามอง แต่สุดท้ายมาโดกะเข้าวิน ฮิคารุเสียใจมากและได้ตัดสินใจไปเรียนการละครที่อเมริกา (เห็นว่าความจริงตอนจบของเรื่องในหนังสือการ์ตูนและอนิเมะปกติจะไม่สรุปความรักทั้งสามจบยังไง แต่บทสรุปจะไปอยู่ในตอนพิเศษ)

แม้ว่าฮิคารุจะนก แต่ก็ได้ใจใครหลายคน จนทำให้สาวช้ำรัก (รักคุด) ก็เป็นอีกหนึ่งในคาแร็คเตอร์ที่น่าจดจำ

ส่วนการ์ตูนเก่าอีกเรื่องผมไม่ได้ดูนะ แต่หลายคนบอกว่ามีสงครามกองอวย นั้นคือ Ah! My Goddessแฟนๆ ต่างคนต่างเชียร์ เบล, อูร์ล กับสกรู้ด คนที่ไม่ชอบเบลจะยัดเยียดข้อหา "เธอดีเกินไป" ให้อย่างเสียมิได้  โดยเนื้อหาแล้วมันก็ไม่ได้เป็นแนวฮาเร็มจ๋าขนาดนั้น แถมมันล็อกผล และเนื้อเรื่องยาวมาก ยาวจนหลายคนเบื่อที่จะอวยเลยทีเดียว

                สุดท้ายก็เป็นสงครามกองอวยที่โครตคลาสสิก คือลามูกับรันม่า ½ ทั้งสองเป็นผลงานของ ทากาฮาชิ รูมิโกะ  โดยเรื่องลามู ทรามวัย เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระเอกที่ชื่ออาตารุ  ซึ่งหน้าตาหาดีไม่ได้เลย แถมมีนิสัยจีบสาวไปทั่ว (แต่ในเรื่อง นอกจากลามูแล้ว ไม่มีสาวคนไหนรักมันสักคน) จนวันหนึ่งก็มีสาวน้อยต่างดาวชื่อลามู  ลงรักอาตารุ เพราะเจ้าพระเอกสามารถเขาชนะวิ่งไล่จับเดิมพันชะตากรรมโลกได้ ทำให้ลามูพยายามเข้าหาอาตารุมาโดยตลอด แม้ว่าอาตารุจะไม่รักลามู แถมจีบสาวคนอื่นอีกต่างหาก มีข่าวลือว่าตอนแรกเรื่องนี้ไม่ได้วางลามูเป็นนางเอกด้วยซ้ำ (เป็นเพียงตัวประกอบใช้แล้วทิ้ง) นางเอกที่แท้จริงก็คือมิยาเกะ ชิโนบุ เพื่อหญิงของอาตารุ (ไม่ระบุว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็ก) ที่ปฏิเสธรักกับอาตารุในตอนแรก ตอนแรกๆ เธอก็มีบทเด่นอยู่สองสามตอน แต่ปรากฏว่าคนดูไม่ชอบชิโนบุ (ซึ่งก็จริงแหละ คือคาแร็คเตอร์โรรมดามากๆ) หลายคนชอบลามูมากกว่า ทำให้คนแต่งจึงให้ลามูกลับมาหาอาตารุ และอยู่กินกับอาตารุในตอนนั้น ภายหลังเรื่องนี้ได้ต่อยอดเป็นแรงบันรดาลใจการ์ตูนฮาเร็มหลายเรื่อง เด่นๆ  ก็ To Love Ru นั่นเอง

                ส่วนรันม่า ½ นี้น่าจะเป็นสงครามอวยโครตคลาสสิกเลย คือในเรื่องมีการวางตัวคู่หมั่นของรันม่าคือ อากาเนะ (คาแร็คเตอร์คล้ายชิโนบุมาก สงสัยคนแต่งพยายามดันคาแร็คเตอร์แบบเธอให้เป็นนางเอกให้ได้) ปรากฏว่ายิ่งตัวละครหญิงคนใหม่โผล่เข้ามาในชีวิตของรันม่ามากเท่าไหร่ อากาเนะนยิ่งจืดจางเท่านั้น สาเหตุหนึ่งเพราะอากาเนะจืดจางมาก คาแร็คเตอร์น่าเบื่อ ใช้กำลัง แถมบทโรแมนติกรันม่าแทบไม่มี ในขณะที่ตัวละครอื่นๆ ชอบพระเอกชัดเจนมาก   (แถม บทเธอตอนหลังๆ ออกไปทางนางเอกโดนจับตัว รอให้พระเอกไปช่วยเหลือ) หลายคนชอบจัมปู (หรือ แชมพู) มากกว่า  รองลงมาก็ อุเคียว

ทั้งหมดนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของสงครามอวยที่เด่นๆ เท่านั้น แน่นอนว่าก็มีการ์ตูนที่มีสงครามอวยไม่ได้พูดถึง และไม่ได้ยกมา แต่พึ่งรู้ว่าการ์ตูนเป็นแนวฮาเร็ม, รักสามเศร้า และการ์ตูนจัมป์ ถ้ามีตัวละครหญิงเด่นสองคนเมื่อไหร่ เมื่อนั้นสงครามอวยก็ถือกำเนิด ซึ่งจะมากน้อย ก็แล้วแต่ความดังของการ์ตูนเรื่องนั้น กับบทของตัวละคร

             คนไทย (และมนุษย์ทุกคน) ชอบเลือกข้าง แจะแข่ง จะดูอะไรก็ดูอะไร ก็มีการเลือกฝ่าย เป็นสิ่งปกติของมนุษย์ สงครามอวยเหมือนกันที่เราจะชอบตัวละครใดตัวหนึ่งในสื่อบันเทิงที่ชอบ เอามาพูดถึง ยกให้เธอเป็นตัวเด่นกว่าใครในเรื่อง พร้อมกับการแลกเปลี่ยนพูดคุยกันกับคอเดียวกัน

           อย่างไรก็ตาม หากมันมากเกินไป มันก็ไม่ดี  กองอวยที่ก่อสงครามเกินขอบเขต ด่าตัวละคร ด่าพระเอก ทำเรื่องนี้เป็นศูนย์กลางจักรวาล ผลคือทำให้คนภายนอกมาเห็นรู้สึกเกลียดการ์ตูนเรื่องนี้ไปด้วย อารมณ์แบบว่ามันอะไรกันนักกันหนา

           ที่สำคัญขึ้นชื่อว่าสงคราม มันไม่มีใครแพ้หรือชนะ ในการ์ตูนแม้จะเข้าวิน เธอก็ใช่ว่าจะชนะร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะสาวที่ช้ำรักทั้งหลาย ภายหลัง ที่มีความโดดเด่นกว่าสาวที่เข้าวินด้วยซ้ำ ซ้ำร้ายกว่านั้นบางเรื่องถึงขั้นทำให้หลายคนเกลียด ตัวอย่างเด่นชัดคือพวก 4 เทพซึนทั้งหลาย ที่ทำให้หลายคนไม่ชอบสาวซึนไปเลย ทำให้ช่วงหลังๆ สาวซึนแทบไม่มีให้เห็นแล้ว

           โดยส่วนตัวแล้ว ก็มีบ้างในการอวยตัวละคร เกลียดตัวละครใดตัวละครหนึ่งอยู่บ้าง เพราะมันก็เป็นสีสันของเรื่อง แสดงให้เห็นว่าการ์ตูนเรื่องนี้จับใจคนดู รู้สึกอินตาม  แต่ผมก็ไม่เคยออกมาบอกว่า “๕นนี้คือนางเอก” และไม่เคยเชียร์วิน

ที่สำคัญการ์ตูน สื่อบันเทิงไม่ผิด บทมันออกมาแบบนี้ คนแต่งเขาตัดสินใจแบบนี้ มีเพียงคนดูเท่านั้นแหละที่ตีความไปเอง ก่อสงครามไปเอง