ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Masters of Death

    ลำดับตอนที่ #6 : ยมทูต vs ยมทูต

    • อัปเดตล่าสุด 24 มี.ค. 55


     
    บทที่ 5 ยมทูต vs ยมทูต

    เฟลเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกจ้อง พอมองไปทางที่ที่พระราชายืนอยู่ ก็พบว่ามีบุคคลสามบุคคลกำลังจ้องมองเฟลอย่างจับผิด แต่เฟลก็ไม่ได้รู้สึกตกใจหรือหวาดกลัวอะไร มากมาย

    เจ้าหญิงแฟร์รี่เดินมาหาเจ้าชายทั้งสองคน หากแต่ว่าดวงตายังจับจ้องที่ดาบสีขาวนั่นจนเฟลรู้สึกถึงจิตสังหารของหญิงสาวตรงหน้า จึงรีบร่ายเวทย์เก็บดาบไปทันทีโดยที่ทุกคนไม่ทันสังเกต นอกเสียจากเจ้าชายและเจ้าหญิงจากดินแดนยมทูตนั่นเอง

    จะให้เขารู้ไม่ได้ ว่าเราคือ เนเฟล

    เจ้าหญิงแฟร์รี่ชะงักทันที่ที่เห็นว่าดาบเล่มนั้นหายไป แต่ก็ยังเดินลิ่วมาหาเฟลอย่างรวดเร็ว โดยเดินผ่านเจ้าชายชิออนและเจ้าชายชานอลอย่างกับธาตุอากาศ พร้อมกับเจ้าชายทั้งสองคนจากดินแดนยมทูตที่เดินตามมาติดๆ ท่ามกลางสายตางุนงงของใครหลายๆคน

    “เจ้าได้ดาบเล่มนั้นมากจากไหน” เจ้าหญิงแฟร์รี่ถามเฟลด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกพร้อมกับแผ่จิตสังหารออกมาอย่างรุนแรง โดยที่เจ้าชายเรย์ไฮท์และเจ้าชายคลาวว์ก็เริ่มแผ่ไอความมืดมาเรื่อยๆ ทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก จนทุกคนพูดไม่ออก เพราะความหนาวเหน็บเริ่มกัดกินใจ ของคนในห้องนี้เรื่อยๆ

     

    ส่วนเฟลก็มองเฟลด้วยแววตางุนงง สักพักก็เอียงคอถามเจ้าหญิงแฟร์รี่ว่า
    “เจ้าหมายถึงดาบนี่น่ะหรอ?” เฟลถามพร้อมกับร่ายเวทย์เรียกดาบสีขาวออกมา ทุกคนมองดาบนั่นด้วยความตะลึง มันเป็นดาบที่สวยงามมากจนทำให้หลายคนมองมันด้วยความหลงใหล

    “ใช่!เจ้าเอามันมากจากไหน?” เจ้าชายคลาวว์ถามด้วยแววตาที่เย็นชา

    “เรื่องอะไรจะบอกล่ะ” เฟลแลบลิ้นใส่ จนทั้งสามคนอ้างปากค้างไปพักหนึ่ง ก่อนที่เจ้าหญิงแฟร์รี่จะตะโกนออกมา

    “เจ้ากล้าดียังไงมาทำกิริยาต่ำช้าแบบนี้กับพวกข้า!!!” น้ำเสียงของเจ้าหญิงแฝงไปด้วยความเกรงขาม ทำให้ทุกคนในห้องสะดุ้งกันเป็นแถว เฟลฉีกยิ้ม

    “น่ากลัวตายแหละเจ้า ถ้าคิดจะมาป่วนละก็กลับไปเลยไป” เฟลทำท่าโบกมือไล่ จนทั้งสามคนหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ

    “หัตถ์วานร!!!” ทันทีที่เจ้าชายเรย์ไฮท์พูดจบก็มีโครงกระดูกมือโผล่มาจากที่ที่เฟลยืนอยู่ รูปร่างของมือคล้ายกับมือของลิงกำลังจับขาของเฟลอยู่จนทำให้เฟลขยับไปไหนไม่ได้จนต้องทรุดลงกับพื้น

    “เป็นยังไงล่ะ กล้าดียังไงมาพูดจาดูหมิ่นเจ้าชายแห่งดินแดนยมทูต!!!” เจ้าชายเรย์ไฮท์ว่าพลางเอาเล็บมือที่ยาวของตนกรีดใบหน้าของเฟลจนเลือดออก จากดวงตาสีฟ้าของเฟลบัดนี้กำลังจะกลายเป็นสีแดงเพราะความโกรธ จนทำให้เจ้าชายเรย์ไฮท์ต้องรีบกระโดดถอยออกมาเพราะตกใจ


    เฟลแสยะยิ้ม ก่อนจะพูดว่า

    “แหวกพสุธา!!!” ทันใดนั้นพื้นก็เกิดการปริแตก โครงกะดูกที่จับขาของเฟลก็ร่วงลงไปในรอยแยกทันที ทั้งสามคนตกใจมาก ไม่คิดว่าจะมีนคนสามารถทำลายหัตถ์วานรได้ หลังจากนั้นพื้นดินก็รวมกันเป็นแผ่นเหมือนเดิมหลังจากที่หัตถ์วานรร่วงลงไปหมดแล้ว

    “คิดว่าทำฉันเจ็บแล้วจะตายดีหรอ ฝันไปเถอะ ไอ้พวกเด็กแสบ!!...โซ่ตรวนยมทูต!!!” ทันทีที่เฟลพูดจบ ก็มีโซ่สีดำขึ้นมาจากพื้นดิน โซ่ทั้งสามเส้นเข้ามามัดร่างของทั้งสามคนเอาไว้ เนื่องจากโซ่ตรวนยมทูตมีความสามารถพิเศษคือ ดูดเอาพลังของคู่ต่อสู้ทันที ทำให้คู่ต่อสู้อ่อนแรง เฟลเดินไปหาเจ้าหญิงแฟร์รี่ที่กำลังหมดสติก่อนใคร

    “ตรวน...โซ่ตรวนยมทูต?...นี่มัน...ท่านพี่...ท่านพี่ใช่ไหม??” แฟร์รี่ถามด้วยเสียงที่แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน เฟลเอื้อมมือมาลูบหัวของเจ้าหญิงแฟร์รี่เบาๆแล้วพูดว่า

    “ความลับนะ...” ก่อนที่เข็มกลัดรูปกะโหลกที่กลัดอยู่ตรงหน้าอกจะกลายเป็นผ้าคลุมสีดำ แล้วร่างของเฟลก็หายไปช้าๆท่ามกลางการอ้าปากค้างของคนในบริเวณห้องโถงกับการต่อสู้ครั้งนี้ โดยที่เฟลไม่ลืมพูดว่า

    “คลายโซ่ตรวน..ลบความทรงจำทั้งหมด!

    แล้วร่างทั้งสามก็รวงลงสู่พื้นทันที...พร้อมๆกับทุกคนที่ลืมเรื่องก่อนหน้านี้ทั้งหมด....

    .
    .
    .
    .
    ปล.ที่นางเอกทำหน้างง เพราะแกล้งนะจ๊ะ

    เฮ้อ ในที่สุดก็เสร็จ นั่งถ่างตาจนเที่ยงคืนเรียบร้อย หุๆ
    ผิดพลาดประการใด ขออภัยนะเจ้าคะ =w=
    .
    .
    .


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×