คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : โจรขโมยปล้นงานเลี้ยง (?) [ Update 100% ]
บทที่ 1 : โจรขโมยปล้นงานเลี้ยง (?)
“เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะนะครับ คุณคือ คารารัน ที่ซีเคร็ตพูดถึงบ่อยๆรึเปล่า?”
“หืม?”
คารารันเลิกคิ้วและหันไปทางที่มาของเสียงก็พบผู้ชายผมสีน้ำตาลที่กำลังมองเธอด้วยความสงสัย ซึ่งเธอก็กำลังคิดแบบเดียวกับชายตรงหน้า ...คนๆนี้ / ไอ้หมอนี่...มันใครว่ะนั่น?
“อ้อ...ขอโทษที่ทำให้ทุกคนตกใจนะ นี่คือ คารารัน เพื่อนสนิทของฉันเอง ที่เล่าให้พวกเธอฟังตอนเปิดงานไง” ซีเคร็ตลุกขึ้นมาพูดพลางผ่ายมือไปที่คารารันคล้ายแนะนำตัว ซึ่งคารารันหน้าเหวอไปพักหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นมาแนะนำตัวเพราะถูกซีเคร็ตเอาเท้าเขี่ยๆที่มือคล้ายบอกว่า ‘รีบๆลุก แล้วแนะนำตัวซะ’
“เอ่อ...สวัสดี ฉันชื่อ คารารัน หรือเธอจะเรียกว่า คารันก็ได้ตาสะดวก ยินดีที่ไหนรู้จักนะ” คารารันแนะนำตัวพลางยิ้มตายี ทำเอาสาวๆในงานเลี้ยงคันไม้คันมืออยากจะเข้าไปหยิกแก้มสีชมพูอ่อนๆนั่นจนใจจะขาด
“คารารันชื่อเหมือนผู้หญิงจังเลยว่ะ สงสัยพ่อแม่ขี้เกียจตั้งใช่มั้ยเนี่ย ฮ่าๆ” ผู้ชายกลุ่มหนึ่งโพลงขึ้นมาด้วยความอิจฉาอย่างอดไม่ได้ ก็ใครใช้ให้หน้าตาดีเกินกว่าพวกเขาล่ะ บางคนถึงกับโห่อย่างกวนๆ ส่วนคารารันก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอหรี่ตามองพวกผู้ชายเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะเธอเองก็เจอมาเยอะเหมือนกันพวกที่อิจฉาคนอื่น ตราบใดที่พวกมันไม่เข้าหาเรื่องอย่างเช่น ชก ต่อย เตะอะไรพวกนี้ เธอก็จะไม่สนใจ เพราะถึงเธอจะตัวเล็ก แต่เธอก็เคยล้มหัวหน้าแก็งอันธพาลจนเข้าโรงพยาบาลเลยยังมี
“อิจฉาก็บอกมาเถอะน่า ไอ้ผู้ชายพวกนี้มันขี้อิจฉาเป็นบ้าเลย!” ผู้หญิงคนหนึ่งโพลงออกมา
“ว่าไงนะ เธอก็อย่าหน้ามืดไปหลงมันสิ! เดี๋ยวมันก็หลอกเธอไปปู้ยี้ปู้ยำหรอก”ผู้ชายอีกคนก็พูดมาอย่างไม่ยอมแพ้
“เพ้อเจ้อ! คารันไม่มีทางทำแบบนั้นได้หรอก ในหัวพวกนายมีแต่เรื่องลามกพวกนี้รึไง”ผู้หญิงอีกคนพูดสนับสนุนเพื่อนอีกคนทันที
“ว่าไงนะ...” ยังไม่ทันที่ผู้ชายคนนั้นพูดจบ ไฟทั้งห้องก็ดับลง พร้อมกับโต๊ะที่ล้มระเนระนาดราวกับว่ามีคนบุกเข้าในห้องนี้ หรือว่า โจรปล้น? บ้าน่า...นี่มันงานเลี้ยงนะเฟ้ย โจรบ้าที่ไหนมันจะมาปล้นงานเลี้ยง
“อั๊ก! ย...แย่แล้ว ผีอำ ห...หายใจไม่ออก..”เสียงควรญครางอย่างอึกอักคล้ายกับว่ามีอะไรมาทับบนออกทำให้ผู้ชายคนหนึ่งอุทานขึ้นมาอย่างตกใจและลนลาน
“ผีอำบ้านแกน่ะสิ! ฉันล้มลงทับนายต่างหาก อย่ามาหาว่าฉันเป็นผีสิเฟ้ย!” ผู้ชายอีกคนตะโกนด้วยความโกรธ
“ช...ช่วยด้วย โต๊ะมันล้มมาทับขาช้านนน”
“กรี้ดดดด ไอ้หน้าหม้อที่ไหนมาจับก้นชั้นห๊ะ!”
และอีกสารพัดคำกรี้ดร้องและโวยวาย....
“คา...คารัน ไม่เป็นไรใช่ไหม?” ซีเคร็ตสะกิดขาคารันที่กำลังยืนและตั้งสติได้เพียงคนเดียว เนื่องจากความมืด ทำให้ซีเคร็ตไม่รู้ว่าตอนนี้คารารันมีสีหน้าอย่างไร
พรึบ!
เสียงไฟเปิด ทำให้ทุกคนมองเห็นสภาพห้องอย่างชัดเจน จากห้องที่สวยงามกลายเป็นก้องเก็บขยะไปทันที สภาพโต๊ะล้มระเนระนาด ของกินต่างๆหกและถูกเหยียบไปไม่น้อย คารารันเริ่งเหงื่อตกเพราะกลัวว่านี่อาจจะเป็นการปล้นก็ได้ ซึ่งตอนนี้ สิ่งที่เธอห่วงอย่างเดียวคือชีวิตน้อยๆของเธออย่างอดไม่ได้
“กรี้ดดดด เกิดอะไรขึ้น! ทำไมประตูหน้าต่างทุกบาน ประตูทุกทีถึงถูกล๊อคล่ะ ซีเคร็ต!นี่คงไม่ใช่เซอร์ไพรส์หรอกใช่มั้ย” หญิงสาวท่าทางคุณหนูคนหนึ่งเดินเข้ามาหาซีเคร็ตอย่างหาเรื่อง ซึ่งซีเคร็ตเองก็เริ่มเหงือตกบ้างแล้ว
“ฉ...ฉัน...ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่ามีเซอร์ไพรส์แบบนี้ในรายการนะ..” ซีเคร็ตตอบด้วยน้ำเสียงที่ตกใจอย่างปิดไม่มิด แล้วตอนนี้ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ คารารันอึ้ง มองซ้ายมองขวาก็พบว่าประตูทุกบานถูกปิดอยู่จริงรวมทั้งหน้าต่างด้วย
“ม...ไม่ใช่ว่าโจรปล้นหรอกนะ...” คารารันพูดตะกุกตะกักด้วยความลนลาน
“บัดซบ! โจรบ้าที่ไหนมันจะมาปล้นในงานเลี้ยงกันล่ะห๊ะ เป็นผู้ชายซะเปล่า!” ผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อของคารารันอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่สายตาของเขาจะเหล่มองลงไป และก็พบความจริงที่หน้าตกใจอย่างแรง จนเขาถึงกับพงะก่อนจะปล่อยคอเสื้อของคารารันแล้วทรุดลงไปอย่างอ่อนแรง
“เฮ้ย! ไอ้พาร์ เป็นอะไรรึเปล่า” เพื่อนของพาร์หรือผู้ชายที่เข่าอ่อนทรุดลงไปวิ่งเขามาพยุงอย่างตกใจ ก่อนจะมองคารารันอย่างแปลก
“ม...ไม่....ไม่จริง” พาร์พึมพำเหมือนช๊อคที่รู้ความจริงว่าคารารันคือผู้หญิง
“ ไม่จริงบ้าอะไรของแก! บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าแกเป็นอะไร” เพื่อนของพาร์ตะคอกใส่ จนพาร์สะดุ้งจนสติกลับคืนมา
“คารารันน่ะ....เป็นผู้หญิง!”
“ห๊ะ!” ทุกคนอุทานออกมาด้วยความตะลึงยกเว้นซีเคร็ตที่ยืนอมยิ้มและคารารันที่ยืนเซ็งอยู่ข้างๆซีเคร็ต
ปัง!!!
“เซอร์ไพรส์! น้องสาวของพี่ ตอนนี้อายุ 15 แล้วสินะ” ชายหนุ่มร่างสูงโปรง มีผมสีน้ำเงิน ผิวขาว หน้าตาจัดได้ว่าดูดีสุดๆ ถีบประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทุกคนอ้าปากค้างมองผู้มาใหม่ด้วยความสนเท่ห์
“พี่! ไอ้เซอร์ไพรส์ที่ว่าหมายถึงปิดไฟแล้วเตะโต๊ะจนระเนระนาดอย่างนั้นหรอ”ซีเคร็ตถามพลางระงับอารมณ์ที่เดือดปุดๆ เพราะเธอรู้ว่าไอ้พี่ชายของเธอเคยปกติที่ไหน เวลาเซอร์ไพรส์ใคร คนเขาจะมองว่าพี่แกกำลังก่อการร้ายมากมาย และที่สำคัญ พี่-มา-ทำ-ลาย-งาน-วัน-เกิด-ของ-ฉัน!!!
“อ้อ...อื้ม เป็นยังไงบ้าง สนุกไหมเอย?”
“สนุกบ้านพี่น่ะสิ ไอ้เราก็นึกว่าเป็นโจรปล้น ที่แท้ก็เซอร์ไพรส์ของพี่นี่เอง ตายซะเหอะ” ซีเคร็ตพูดอย่างเดือดดาล ก่อนจะไล่เอามือไปฟาดหลังของพี่ชายอย่างสุดรัก
“อ๊ากกก ยกโทษให้พี่ด้วย พี่ผิดไปแล้วววว”
ณ สวนหลังบ้านของตระกูลอาร์เออลัส
“นี่เราคิดผิดมากใช่ไหมที่ไปปล้นงานเลี้ยงของตระกลูอาร์เออลัสเนี่ย”โจรหนึ่งกล่าวอย่างสิ้นหวังและท้อแท้
“ถ้าไอ้ผู้ชายผมน้ำเงินไม่มาเจอเราที่ห้องไฟฟ้าก็คงไม่โดนจับหรอก”โจรสองพูดอย่างปลงๆ
“ไอ้ผู้ชายผมน้ำเงินคนนั้นซาดิสม์โคตรๆ อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณที่เขาเอาเรามาห้อยต้นไม้ ฉันได้ยินไอ้หมอนั่นพูดแววๆเลยว่ะจะจับเราไปให้เสื้อในคุกใต้ดินกินด้วยซ้ำ”โจรหนึ่งพูดอย่างพวา
“ชาตินี้จะไม่กล้าหือตระกูลอาร์เออลัสอีกเลย โรคจิตทั้งจะกูล”
“...ฉันก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน”
****แก้ไขคำผิดแล้วจ้า****
ความคิดเห็น