คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไม่ต้อนรับ
“นี่นอย เวลาเราเข้าเมืองต้องเอาผ้าคลุ่มออกป่ะ” เฟลหันไปถามจิ้งจอกเทพตัวน้อยของตน เนื่องจากจิ้งจอกน้อยตัวนี้เป็นสัตว์เทพ จึงสามารถพูดคุยได้ ทำให้เธอไม่เหงาเวลาไปไหนมาไหนเพราะมีเจ้าจิ้งจอกน้อยที่ชื่อ ‘นอย’ มาเป็นเพื่อนเดินทาง
“หึๆ ไม่ต้องหรอกขอรับ เดี๋ยวเขาก็รู้พอดีว่าท่านเป็นยมทูต” นอยตอบพลางยิ้มน้อยๆ
“อ่าว แต่เฒ่าไดซ์บอกว่า ถ้าเขาถามว่าข้ามีอาชีพเป็นอะไรให้บอกว่าเป็นนักเวทย์แห่งความมืดก็ได้ไม่ใช่หรือ เพราะยังไงพลังมันก็คล้ายๆกัน ถึงแม้ว่าพลังยมทูตจะบริสุทธิ์กว่าก็เถอะ” เฟลพูดด้วยความสงสัย ถึงยังไงพวกนักเวทย์แห่งความมืดก็ชอบเอาผ้ามาคลุ่มตัวเพื่อทำให้ตนเองดูดีอยู่แล้วถึงจะเป็นส่วนน้อยก็เถอะ เพราะจะมีแต่นักเวทย์แห่งความมืดชั้นสูงเท่านั้นที่จะใส่ผ้าคลุม แต่เนืองจากเธอไม่ใช่นักเวทย์แห่งความมืด เธอเป็นยมทูตแห่งการชำระล้าง
“อันนั้นก็จริงอย่างที่เฒ่าไดซ์ว่ามานะขอรับ แต่ยังไงข้าก็คิดว่ายังไม่อยากให้รู้ว่าท่านเป็นผู้หญิงนะขอรับ เพราะจะเกิดปัญหา เพื่อความปลอดภัยข้าว่าท่านใส่ผ้าคลุ่มจะดีที่สุดนะขอรับ” นอยพูดด้วยความเป็นห่วง
“นั่นสินะ อ๊ะ! ถึงประตูเมืองแล้ว เรารีบเข้าไปกันเถอะ” เฟลรีบอุ้มจิ้งจอกน้อยเข้าไปในเมืองทันที
“เหวอ! ท่านเฟลนั่นมันเมืองแห่งแสงสว่างนะขอรับ นักเวทย์แห่งความมืดเขาไม่เข้าไปกัน” นอยร้องขึ้นมาเบาๆเพื่อเตือนนายของตัวเอง หากแต่ช้าไปแล้ว เพราะทันทีที่ก้าวเข้ามาในเมืองก็ดูสายตานับร้อยจับจ้องมาทันที...
“ซวยแล้วไง...” นอยพูดพึมพำกับตนเองเบาๆ
“เจ้าชายชิออน มัวทำอะไรอยู่ขอรับ ใกล้จะถึงเวลาแล้วนะขอรับ”เสียงองครักษ์ผู้หนึ่งกล่าวออกมา
“เฮ้อ! ทำไมข้าต้องมาทำเรื่องแบบนี้อยู่ทุกๆเดือนด้วยเนี่ย ไปแต่ละทีๆก็เจอแต่เหตุการณ์เดิมๆ อย่างเช่นชาวบ้านเดินเรียงตัวที่ขอบถนนพอข้าขี่ม้าผ่านก็ก้มหัวอะไรแบบนั้น” เจ้าชายชิออนกว่าออกมาด้วยน้ำเสียเบื่อหน่าย
“โถ่ ท่านชิออนขอรับ หน้าที่ตรวจดูความสงบของบ้านเมืองเป็นหน้าที่ของเจ้าชายนะขอรับ” องครักษ์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงกังวนเพราะใกล้จะถึงเวลาที่พระราชาได้กำหนดเอาไว้ ว่าทุกๆกลางเดือนว่าจะต้องให้เจ้าชายชิออน ซึ่งเป็นบุตรของตนได้ตรวจเมืองทุกๆครั้ง เพื่อสร้างขวัญกำลังใจแก่ชาวบ้านของเมือง ‘ไลท์เวย์เออร์’
“เอาเถอะ แต่ทำไมข้าคิดว่าการตรวจดูครั้งนี้คงมีอะไรสนุกๆให้ข้าได้รู้นะ” เจ้าชายพูดพร้อมกับยิ้มออกมา หากแต่รอยยิ้มนั้นไม่เคยทำให้ใครสบายใจได้เลย ไม่เว้นแต่องครักษ์เบื้องหน้าที่กำลังเริ่มกังวนกับเหตุการณ์ในอนาคตอันใกล้นี้...
“เจ้าเป็นใครกัน เจ้าไม่ใช่คนของเมืองนี้!” เสียงของชาวบ้านคนหนึ่งพูดออกมา
“ใช่ๆ ใส่ผ้าคลุ่มสีดำแบบนี้ต้องเป็นพวกเมือง ‘ดาร์กไนท์’ เมืองแห่งความมืดแน่ๆ”
“แถมยังปิดหน้าปิดตาด้วย”
“เจ้ามาทำไมที่เมืองแสงสว่าง”
จากเสียงพูดคุยก็เริ่มมีคนขว้างสิ่งของเข้ามาใส่เฟลและกลายเป็นว่ามีการนำของใกล้ตัวมาขว้างใส่เฟลเรื่อยๆ ทั้งเปลือกกล้วย แก้วน้ำ ไม่เว้นแม้แต่ก้อนหิน...
และแล้วความอดกลั้นไม่พูดมากของเฟลก็สิ้นสุดลง เมื่อมีก้อนหินก้อนหนึ่งลอยมาโดนหัวของเฟลอย่างแรงจนเลือดซึมออกมา
‘ไอ้พวกนี้วอนหาที่ตายใช่มั้ย’
“เฒ่าไดซ์บอกว่าถ้าข้าโดนด่าให้เงียบๆเอาไว้...แต่ขอโทษทีนะเฒ่าไดซ์...นี่ไม่ใช่การด่าแล้ว แต่หาที่ตายชัดๆ กล้าดียังไงมาทำให้ท่านเฟลคนนี้บาดเจ็บ!! พวกแกได้ตายไม่ดีแน่!!!” เฟลกัดฟันพูดกับตัวเองเบาๆด้วยความโกรธ พร้อมกับออร่าแห่งความตายแผ่ออกมาปกคลุมบริเวณนั้นอย่างรวดเร็วจนทำให้เสียงพูดคุยนั้นเงียบลงทันที สีหน้าของทุกคนในตอนนี้เต็มไปด้วยความตะลึงและหน้าซีดกันเป็นแถว เพราะคิดว่าไปยั่วโมโหของอันตรายเข้าเสียแล้ว และแล้วก็มีชายหนุ่มผู้กล้าคนหนึ่งเดินออกมาด้วยสีหน้ามั่นใจ พร้อมกับพูดว่า
“เหอะ คิดว่าอย่างเจ้าน่ะหรือจะทำอะไรพวกข้าได้ อย่าลืมสิ ความมืดมันแพ้แสงสว่างนะ” เขาพูดออกมาด้วยมั่นใจ
“หรอ มั่นใจเหลือเกินนะ” เฟลแสยะยิ้มภายใต้ผ้าคลุ่ม จนทำให้นอยที่อยู่ภายในผ้าคลุ่มทนไม่ไหวกระโดดออกมาจากผ้าคลุ่มท่ามกลางสายตาตะลึงของผู้คน
“จิ้ง...จิ้งจอก...จิ้งจอกเทพนี่หว่า” ชาวบ้านคนหนึ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะคนที่มีจิ้งจอกเทพเป็นสัตว์เลี้ยงต้องแข็งแกร่งแน่ๆ ชาวบ้านพร้อมใจกันส่งสายตาเป็นห่วงให้ชายหนุ่มผู้กล้าทันที
“ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าเป็นทหารของปราสาทเทพแห่งแสงนะเทพแสงไม่แพ้ให้ใครหรอก ” ชายหนุ่มผู้กล้าพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่แสนหยิ่ง เขาคิดมาตลอดว่าความมืดย่อมแพ้แสง และเขาก็เป็นทหารนักเวทย์แห่งแสงด้วยเช่นกัน
‘อยากแพ้ข้าเป็นแรกไหมล่ะหือ’ เฟลคิดในใจด้วยความหงุดหงิด
เฟลคิดในใจส่วนมือของเธอก็กระชับดาบสีขาวที่อยู่ข้างๆเพื่อเตรียมพร้อม
“ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกจอมเวทย์แห่งความมืด เจ้าออกไปซะ!!” เสียงอันคุ้นเคยทำให้ความวุ่นวายสงบลงทันทีเมื่อทุกคนมองไปทางต้นเสียงก็ตะลึงกันเป็นแถว ก่อนที่จะรีบคุกเข่าทันที(ยกเว้นเฟล)
“เจ้าชายชิออน!!! มาแล้วหรือขอรับ!”
ความคิดเห็น