คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 9 : การต่อสู้ครั้งแรก [ Update 100% ]
บทที่ 9 : การต่อสู้ครั้งแรก
“เอ่อ...คารันครับ คุณรู้จักคนๆนี้ด้วยหรอครับ?” เสียงของเฮย์ทำให้คารารันหลุดจากการจ้องมองคนตรงหน้าแล้วหันมาตอบคำถาม
“อันที่จริงก็ไม่นับว่ารู้จักหรอกนะ”
“งั้นหรอครับ...” เฮย์พูดพลางถ่อนหายใจ
“ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่ ไหนบอกว่าเกลียดผู้ทำพันธสัญญานักหนาไง” คารารันหันไปถามอาเดสที่ยืนอยู่ตรงหน้าโดยไม่วายทำน้ำเสียงฟึดฟัด
หากแต่คนที่ตอบกลับไม่ใช่อาเดส “เรามีเหตุนิดหน่อยที่ต้องร่วมมือกับผู้ทำพันธสัญญา...อ้อ...ข้าชื่อเซซัส” เซซัสแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มที่ใช้เวลาจีบสาวบ่อยๆ หากแต่คารารันไม่สะทกสะทานเลย เธอมองเซซัสด้วยแววตาราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา
“ข้าชื่อ เฟริ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ”เฟริแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
“ข้าชื่อ ฟรานเลอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วคนที่ยืนอยู่นี่คือ อาเดส และนี่คือน้องสาวของอาเดส นางชื่อว่าเอเดียส” ฟรานเลอร์พูดพร้อมกับรอยยยิ้มน้อยๆ
“ฉันชื่อ คารารัน หรือพวกนายจะเรียกว่า คารันก็ได้ ส่วนนี่ (ชี้ไปทางเฮย์) ชื่อ เฮย์ เป็นเพื่อนของฉันเอง” คารารันแนะนำตัวด้วยนำเสียงราบเรียบ “แล้วคิดจะทำยังไงกับพวกนี้ล่ะ?” คารารันพูดพลางชื่อไปทิศที่ผู้ทำพันธสัญญาและนักเวทย์กำลังสู้กับปีศาจอยู่
“เราคิดว่าจะไปหาพื้นที่ที่มีคนน้อยที่สุดแล้วสู้น่ะ พลังเวทย์ของพวกเรารุนแรงมากกลัวว่าจะมีคนโดนลูกหลง แล้วเจ้าจะไปด้วยหรือไม่?” เฟริถามด้วยรอยยิ้ม
“ว่าแต่จะไปยังไงกันล่ะ? คงไม่คิดจะฝ่าพวกปีศาจไปหรอกใช่ไหม?”
“เอเดียสมีเวทย์เคลื่อนย้ายมิติ ตกลงเจ้าจะไปกับเราหรือไม่?” เฟริถามย้ำอีกครั้ง ตอนนี้รอยยิ้มของเธอได้หายไปเรียบร้อย
“อืมก็ได้ ไหนๆก็จะลองพลังซะหน่อย ใช้พลังให้คนตรงหน้ามันพูดไม่ออกเลย!!” คารารันพูดพลางมองค้อนใส่อาเดส
“เหอะ! เป็นแค่นักบวชแล้วมาทำเป็นพูดดี!” อาเดสพูดอย่างดูถูก
“ฉันไม่ใช่นักบวช!!!”
“งั้นตกลงตามนี้นะ” เอเดียสพูดขัดขึ้นมา ก่อนจะเริ่มร่ายเวทย์เคลื่อนย้านทันที... “อือฮือ ปีศาจเพียบเลย ยิ่งกว่าใส้เดือนล้นกาละมัง” คารารันพูดด้วยน้ำเสียงขยะแขยง หากแต่ทันทีที่เธอพูดจบ ร่างทั้งห้าของบุคคลแปลกหน้าก็พุ่งตัวออกไปทันที ฟรานเลอร์และเซซัสใช้เวทย์เรียกอาวุธของตนออกมา โดยที่อาวุธของฟรานเลอร์คือดาบและของเซซัสคือแส้ เฟริและเอเดียสใช้เวทย์โจมตีที่รุนแรงและกินพื้นที่กว้างพริบตาเดียว พวกปีศาจที่อยู่ตรงหน้าก็หายไปในพริบตา ส่วนอาเดสก็กำลังใช้เพลงดาบด้วยทวงท่าที่สวยงามไปพร้อมๆกับร่ายเวทย์มนต์ คารารันมองบกลุ่มบุคคลตรงหน้าตาค้างพลางคิดในใจว่าถ้าหากเธอต่อสู้คิดมาจะสู้ได้อย่างพวกเขาหรือไม่.... “เอเลซัส นายพร้อมรึเปล่า?” เธอพูดขึ้นมา ในใจเริ่มกังวลขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว... ‘นายท่านไม่ต้องกังวล...ท่านสามารถใช้พลังของข้าได้เต็มที ท่านลืมไปแล้วหรือว่าพลังข้าคือพลังของท่าน...’ เอเลซัสตอบด้วยน้ำเสียงสดใสไม่เจือความกังวลอย่างที่ควรเป็นเลย ราวกับว่ามันมั่นใจในฝีมือของคารารันอย่างมาก “อืม...ถ้าพลาดเกิดอะไรขึ้นมา นายออกมาได้ตลอดเวลานะ” คารารันพูดพร้อมกับดึงมาออกมาจากฝัก ใบดาบของมันสะท้องแสง แสดงให้เห็นว่าดาบนี้คมเพียงไร เธอไม่กล้าเข้าไปปะทะตรงๆ(เพราะใจยังไม่ด้านพอ)จึงได้แต่เพียงปล่อยพลังเวทย์เข้าไปในดาบก่อนจะสะบัดมันไปทางปีศาจ หากแต่ผลที่ออกมาทำให้เธอตะลึง “ท...ทำไมถึงไม่เกิดอะไรขึ้นเลยล่ะ?” คารารันพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะทิศที่เธอสะบัดดาบไม่มีเกิดอะไรขึ้นเลย “คารารัน!!! ระวังข้างหลัง!!!” เสีนงตะโกนของเฟริทำห้คารารันชะงัก ก่อนจะหันไปมอง เธอพบปีศาจร่างยักษ์ตนหนึ่งกำลังเงื้อดาบเตรียมฟังลงที่คอเธอ เคร้ง!!!! “ชิ...เป็นแค่นักบวช ไม่รู้ว่าเจ้าจะมาทำไม เป็นตัวถ่วงเขาชัดๆเลย” อาเดสพูดอย่างเสียอารมณ์ ตอนที่ปีศาจตนนั้นเข้ามาใกล้คารารันเขาสังเกตเห็นมานานแล้ว และโชคดีที่เขารับดาบนั่นทัน ไม่อย่างนั้นคารารันได้กลายเป็นสองซีกไปเรียบร้อย ตอนนี้คารารันทรุดลงไปกับพื้น ที่มือของเธอกำลังกุมหน้าอกด้วยความเจ็บปวด ซึ่งคารารันเองก็ไม่รู้ว่าเกิอะไรขึ้นกับตัวเธอ ทำให้เอเดียสต้องรีบวิ่งเข้ามาดูทันที “คารัน เจ้าเป็นอะไร?” เธอถามคารารันด้วยความเป็นห่วง “พ...พา...พาฉันออกไปจากทีนี่ที เจ็บ...เจ็บ” คารารันกัดฟันพูด พร้อมกับหางตาเริ่มมีน้ำปริ่มๆออกมาแล้ว “เอ่อ...อื้ม” เอเดียสพูดก่อนจะหันไปบอกเฟริว่าขอพาคารารันออกไปจากทีนี่ก่อนเพราะเจ้าตัวขอร้อง ซึ่งเฟริก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจ ก่อนที่เอเดียสจะร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายมิติทันที... “คารันเป็นอะไรไปครับ?” เฮย์วิ่งเข้ามาถามเฟริพร้อมกับต่อสู้ไปด้วย “ไม่รู้สิ แต่เอเดียสบอกว่าอาการหนักเอาการเลยล่ะ” “งั้นหรอครับ” เฮย์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วๆด้วยความกังวล
ความคิดเห็น