คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ท่ามกลางราตรีที่เต็มไปด้วยผู้คน แสงไฟสาดส่องสว่างจ้าจนแทบจะไม่ใช่กลางคืน หน้าร้านขายของที่ชื่อว่า ‘ร้านหนังสือ’ ได้มีบุคคลผู้หนึ่งกำลังยืนมองกระจกหน้าร้านด้วยแววตาครุ่นคิด ภายในกระจกบานนั้นได้มีหนังสือออกใหม่ที่เรียนกันเป็นตับอย่างสวยงาม แล้วสายตาของเธอก็สะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่ง มันมีหน้าปกรูปดวงตาสีแดงและพื้นหลังสีดำ ซึ่งหน้าปกมันเขียนว่า ‘โลกหลังความตาย’
“หือ?...เอาเล่มนี้แล้วกัน ไม่รู้ว่ายัยบ้านั่นจะชอบหรือเปล่า...แต่เอาเถอะ...เราก็เคยเห็นยัยนั่นอ่านหนังสือแนวสยองขวัญก็บ่อยๆนี่หน่า แค่นี้คงไม่เป็นไรมั้ง” สิ้นเสียง ร่างนั้นก็เดินตรงดิ่งเข้าไปในร้านทันที ‘เธอ’ หยิบหนังสือเล่มที่ตนหมายตาเมื่อครู่ ก่อนที่เธอจะเหลือบไปเห็นหนั่งสืออีกเล่มที่สะดุดตา หนังสือเล่มนั้นมีหน้าปกสีดำสนิท ไม่มีชื่อเรื่อง หรือแม้กระทั่งชื่อคนแต่ง เธอมองมันอย่างสงสัยก่อนจะตัดสินใจหยิบหนังสือเล่มนั้นมาไว้ที่มือแล้วเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์หน้าร้าน
พนักงานคนนั้นมองเธอตาค้าง ก่อนที่หน้าจะเริ่มขึ้นสีเล็กน้อยเพราะความอาย ก่อนจะเหลือบมองบุคคลที่อยู่ตรงหน้าอย่างอายๆ แล้วรีบคิดเงินอย่างทุลักทุเลทามกลางสายตาขบขันของบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ทั้งหมด 1,200 บาทค่ะ” พนักงานสาวบอกก่อนจะยืนถุงที่ใส่หนังสือให้ เธอให้เงินไปตามราคาอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจแม้แต่น้อยกับราคาของมัน ก่อนจะหยิบถุงที่ใส่หนังสือแล้วเดินจ้ำอ้าวออกจากร้านอย่างรีบเร่ง
“อ๊ายยยย! คนอะไรก็ไม่รู้...หล่อจังเลย” พนักงานสาวพึมพำ
“สุขสันต์วันเกิดนะซีเคร็ต”
“สุขสัตน์วันเกิดนะ ขอให้มีความสุขมากๆล่ะ”
“สุขสันต์วันเกิด...
และอีกมากมายคำอวยพร ทำให้ ‘ซีเคร็ต อาร์เออรัส’หญิงสาวเจ้าของงานเลี้ยงยิ้มหน้าบานมองงานเลี้ยงวันเกิดของตนอย่างภูมิใจ เนื่องจากสองวันที่แล้วเธอพึ่งไปง้อและขอคุณพ่อกับคุณแม่จัดงานเลี้ยงวันเกิดที่บ้านของตนเอง และเพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียว ทำให้ท่านทั้งสองไม่อาจปฎิเสธได้ งานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ เธอได้เชิญเพื่อนของเธอมาทั้งห้องและเพื่อนต่างห้องอีกไม่กี่คนหากแต่บุคคลที่เธอกำลังรออย่างใจจดใจจ่อยังไม่มาสักที
‘คารารัน’ คือเพื่อนสนิทต่างโรงเรียนซึ่งเธอมันจะเรียกว่า ‘คารัน’ เพราะบ้านเธอเคยอยู่ข้างๆกัน ทำให้สนิทกันตั้งแต่เด็ก จนบัดนี้เธอย้ายบ้านและย้ายโรงเรียน ทำให้เจอหน้ากันน้อยลงหากแต่ยังติดต่อกันผ่านมือถือและอีเมลบ่อยๆ ซึ่งทำให้เธอได้รู้ว่า จากเด็กสาวที่น่ารักและอ่อนโยนสมัยยังเด็ก ตอนนี้เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว และสาเหตุที่ขอร้องให้คารารันมาที่งานวันเกิดของเธอเพราะเธออยากเห็นเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาตั้ง 8 ปี ในตอนนี้มีหน้าตาอย่างไร ซึ่งเธอเคยลองขอรูปของคารารันมาแล้ว แต่คารารันปฎิเสธแล้วบอกว่า อยากให้เธอเห็นหน้าหล่อนตอนเจอหน้ากันจริงๆดีกว่า ทำให้ซีเคร็ตหน้าบูดไปหลายวันเลยทีเดียว
ทันใดนั้น เสียงคุยจ้อไม่หยุดของคนในงานก็หยุดลง ทั้งชายและหญิงรวมทั้งเจ้าของงานกำลังมองผู้มาใหม่เป็นตาเดียวพลางอ้าปากค้าง บุคคลนั้นมีผมสีเงินที่ซอยสั้นประบ่า ดวงตาสีแดงเลือดที่เย็นชา ผิวขาวราวหิมะ สวมเสื้อแจ๊คเก็ตสีดำ กางเกงยีนสีน้ำเงินเข้มและรองเท้าผ้าใบสีเทา
“ซี เธออยู่ไหนอ่ะ?”ผู้มาใหม่กล่าว คนที่อยู่ในงานหันมามองซีเคร็ตเป็นตาเดียว ส่วนซีเคร็ตที่กำลังมองผู้มาใหม่ก็ได้สติ เพราะการที่ผู้มาใหม่เรียกชื่อเธอว่า ซี แสดงว่า....
“คารัน!! เธอคือคารันไหม??” ซีเคร็ตอุทานขึ้นมาเสียงดัง ทำให้ผู้มาใหม่ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินไปหาเธอแล้วยืนหนังสือเล่มหนึ่งให้ซีเคร็ต
“สุขสันต์วันเกิดนะ นี่ของขวัญวันเกิด ขอโทษที่มาช้านะ พอดีเลือกของขวัญนานไปหน่อย”แล้วคารารันก็เหลือบตามองหนังสือในมือ “...ไม่รู้ว่าเธอชอบมันรึเปล่า พอดีตอนเธอเด็กๆฉันเห็นเธออ่านหนังสือเกี่ยวกับความตายบ่อยๆเลยซื้อมาให้...อั๊ก!”ไม่ทันที่คารารันจะพูดจบ ร่างบางของซีเคร็ตก็พุงเขาไปกอดเธออย่างสุดรัก จนเธอถึงกับล้มจุกปุ๊กบนพื้นด้วยความจุกไม่ได้
“แง้!! คารันจัง ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะอีก ฉันรอลุ้นอยู่ตั้งนาน นึกว่าเธอจะเบี้ยวงานวันเกิดของฉันซะแล้ว” ซีเคร็ตร้องไห้โวยวายออกมาเสียงดังทั้งให้ทุกคนสะดุ้งกับเสียงสิบแปดหลอดของเธอ
“เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะนะครับ คุณคือ คารารัน ที่ซีเคร็ตพูดถึงบ่อยๆรึเปล่า?”
*****แก้ไขคำผิดแล้วจ้า******
ความคิดเห็น