คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : GTbDm 07 | Keep an eye on
Stop holding yourself back.
If you're unhappy, make a change.
อย่ามัวแ่ลัเลอี่อไปเลย..
ถ้ามันทำใหุ้ไม่มีวามสุ ็เปลี่ยนแปลมันะสิ
Credit : twitter@itfeelquotes
Credit picture : Pinterest
.
.
วันนี้ันพาเรโมาพบับิแพทย์าิอาบินี่ เาื่อีแลน วิลสัน ลอารพูุยระหว่าเรโับหมอ เาูผ่อนลาย ไม่ไ้ัวลใๆ ีแลนบอว่าอาารอเรโือ โรึมเศร้าเรื้อรั (Dysthymia) เป็นึมเศร้านิอ่อนไม่ถึับนิรุนแร (Depression) แ่หาไม่ไ้รับารรัษา็สามารถลายเป็นนิรุนแรไ้ สาเหุที่เรียว่าเรื้อรัเพราะมาาารที่ผู้ป่วยมีวามิพวนี้รบวนิใมาว่าสอปีึ้นไป และอาาระึ้นๆ ลๆ หมายถึะมี่วที่มีวามสุแบบปิ แ่็วลับมาเศร้าไ้เรื่อยๆ เรียว่าอาารรบวนิใ นทำให้ีวิไม่มีวามสุ ึ่นที่เป็น Dysthymia ะใ้ีวิไ้ามปิ ็ือถ้าไม่บอนอื่นหรือไม่ยอมไปพบหมอนรอบ้า็ไม่รู้ว่าเราเป็น เพราะอย่าที่รู้ เรโยัสามารถทำานไ้ีามปิ วบุมอารม์ไ้ เพียแ่เาะรู้สึไม่มีวามสุในีวิเลย
" ลอปรับเปลี่ยนพฤิรรมารใ้ีวิูนะรับ ลอหาอะไรใหม่ๆ ทำ ไม่อบอะไร็ลอฝืนู เ่น ไปในที่นเยอะๆ ถึะไม่อบ็้อฝืนนะรับ เพื่อปรับวามิและพฤิรรมัวเอ อีอย่า ุสอนเอ่อ.... " หมอีแลนหันมามอันับเรโ
" เฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์ ่ะ "
" ุเรนเอร์นะรับ ุสอนอยู่้วยันใ่มั้ย.. " เราสอนพยัหน้าให้ับีแลน เาอมยิ้มเล็น้อย
" ้อระวัในารใ้ำพูนะรับุเรนเอร์ อะไรที่ไม่ี หรือเป็นารันเามาเินไป แบบนั้นไม่วรทำ แล้ว็หาเวลาออำลัาย ออำลัายสามารถ่วยไ้ พาเาทำในสิ่ีๆ มีประโยน์ ให้ำลัใเามาๆ แล้ว็.. ้อเ้าใเาเยอะๆ เี๋ยวผม่ายยาให้ อีหนึ่เือน่อยมาพบผมอีรั้นะ " ุหมอีแลนยื่นเอสารให้ัน เราสอนเอ่ยอบุเา่อนะออมาาห้อนั้น เรโเินไปรับยา ันมารอเาที่รถแทน
" เป็นไบ้า สบายใึ้นมั้ย " ันหันไปถามเรโ เาเอื้อมมือมาเปิเพลลอไปเบาๆ ่อนะสาร์ทรถับออไปทันที
" อืม สบายใึ้นมาเลยล่ะ ถึะรู้อยู่แล้วว่ายัไัวเอ็้อเป็น แ่มันสบายใรที่รู้ว่าเราวระ้อทำยัไ " เรโหันมายิ้มให้ัน ่อนะหันไปมอทารหน้าเหมือนเิม
" อบุเฮอร์ไมโอนี่.. " เรโเอ่ยบอเสียเบา เายัับรถอยู่ไม่ไ้หันมามอัน
" ไม่เป็นไร ันยินี " ันเผลอยิ้มให้ับน้าๆ เสียเพลเบาๆ ับบรรยาาศีๆ ำลัทำหน้าที่ให้วามอบอุ่นใับเราสอน...
--------------------------------------------------------------------------------
หลัาที่เราสอนลับมาถึบ้านแล้ว ผม็ออมานั่ผ่อนลายอยู่ที่สวนหลับ้านเหมือนเิม เฮอร์ไมโอนี่อไปเรียมนมับาแฟ เธอเินมานั่ลบนเ้าอี้ร้ามับผม ่อนะยื่นแ้วาแฟให้ ลิ่นหอมอบอวลอมันทำให้ผมรู้สึี..
" ทำไมสวนหลับ้านอนายถึมีแ่อุหลาบสีำล่ะ เรโ นายเอามาาไหนัน นี่มันอุหลาบหายาเลยนะ " ผมมอไปที่อุหลาบำที่เรนเอร์ำลัพูถึ
" มาาที่บ้านัน ฤหาสน์มัลฟอย พ่อันเป็นนปลู เาปลูมันให้แม่ เธอรู้มั้ยว่าอุหลาบสีำ มันหมายวามว่ายัไ.. " เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้าเล็น้อย เธอัเ้เ้าปา พลานั่เท้า้ามอผม
" อุหลาบสีำ หมายถึ.. รันิรันร์ พ่อันปลูมันเ็มไปหมที่ฤหาสน์มัลฟอย เพราะอยาบอให้แม่รู้ว่าพ่อะรัแม่ไปั่วนิรันร์ เหมือนับอุหลาบสีำที่ไม่เยแปรเปลี่ยน เพราะสีำไม่สามารถเปลี่ยนเป็นสีอื่นไ้ " ผมหันไปมอเธอ เฮอร์ไมโอนี่ลี่ยิ้มว้า่อนะยาแฟึ้นื่ม
" ไม่น่าเื่อว่าพ่อนายะโรแมนินานี้เรโ ปิแล้ว.. ันเห็นแ่้านเย็นาอเา "
" ไม่แปลหรอที่เธอะิแบบนั้น เพราะมัลฟอยถูสอนให้เ็บวามรู้สึเสมอ " เราสอนนั่ื่ม่ำับบรรยาาศยามเย็นันอยู่นาน เ้าแมวอ้วนัวส้มนปุปุยระโึ้นมานอนบนัผม มันยับัวไปมา่อนะนอนหลับไป
" รุแ์น่ะ แมวันเอ " ผมลูบหัวมัน นสีส้มนุ่มนิ่มสัมผัสับฝ่ามือผมเบาๆ
" ูท่าทารุแ์ะอบนาย ปิแล้วมันไม่เ้าใล้ใรเลย " ผมเยหน้ามอเฮอร์ไมโอนี่ เธอยััเ้เ้าปาไม่หยุ
" ริหรอ ับวิสลี่ย์มัน็ไม่อบหรอเฮอร์ไมโอนี่.. " เธอะั้อนที่ถืออยู่ วาสีเฮเลเลื่อนหนีาสายาผม เธอวา้อนล่อนะยาแฟึ้นิบ
" อย่าพูถึเาเลย "
" เธอวระลืมมันไ้แล้วเรนเอร์ " เฮอร์ไมโอนี่เยหน้ามอผม
" ัน็พยายามอยู่... "
" เธอไม่ำเป็น้อำมันเลยับอะไรที่ทำให้เธอรู้สึแย่ ปล่อยมันไป เหมือนที่เธออยาให้ันมีวามสุเวลาอยู่ับเธอ เื่อันสิ วามทรำเ่าๆ ถ้ามันไม่ี ็ไม่ำเป็น้อำ " ผมเอื้อมมือไปเ็รีมที่มุมปาให้เฮอร์ไมโอนี่ เธอผะถอยห่าเล็น้อย
" อยู่เยๆ เถอะน่า เลอะหมแล้ว " ผมุเธอเล็น้อย เฮอร์ไมโอนี่ยอมให้ผมเ็รีมออแ่โยี เธอปรายสายามอผมนิหน่อย่อนะหันไปทาอื่น
" อบุ... " เธอเอ่ยออมาเสียเบา ผมอมยิ้มเล็ๆ ับท่าทีอนรหน้า
" เพื่อเธอแล้ว ันยินีเสมอ " เราสอนหันมามอัน ริมฝีปาบาลี่ยิ้มว้า เรายันัุ่ยันท่ามลาบรรยาาศีๆ รอบัว เธอหยิบหนัสือเล่มหนาึ้นมาอ่าน ผมมอเฮอร์ไมโอนี่อยู่อย่านั้น ผมสีน้ำาลลอนยาวสลวยพลิ้วไหวไปามลม ใบหน้าาวนวลน่ามอ ริมฝีปาบาสีพีำลัลี่ยิ้มให้ับเนื้อหาอหนัสือ ผมลอบมอเธออยู่เป็นระยะ ริๆ แล้ว ผม็มอเธอมาั้แ่แร.. ั้แ่ที่ยัเรียนอยู่ฮอวอส์ อนที่เอเธอรั้แร เธอ็เป็นแ่ยัยหนอนหนัสือหัวฟู แถมยัเป็นเพื่อนับพอเอร์อี ผมหาเรื่อแล้เธอสารพั ที่เยเรียเธอว่าเลือสีโลน ริๆ แล้วผมไม่ไ้เลียอะไรผู้หิรหน้าเลย ็แ่.. ปปิวามรู้สึอัวเอแ่นั้น ผมามเธอไปทุๆ ที่ แม้แ่ห้อสมุผม็ไป ผมทำไ้แ่รู้สึับัวเอลึๆ เพราะพ่อผมปลูฝัมาลอว่าอย่ายุ่ับมัเิ้ล เหุาร์่วปีหเป็นุที่ทำให้ผมหันหลัให้ับทุอย่า รวมถึวามรู้สึัวผมเอ้วย ผมไม่ิว่าเราะไ้มาเอันอี อนที่เอเธอที่เน์มัโ ไม่ิเลยว่าเธอะวนผมมาื่มาแฟ เพราะเราไม่เยาิีัน เฮอร์ไมโอนี่ีมาว่าที่ิ ผมยัับ้อเธออยู่อย่านั้น วาสีเฮเลเยึ้นมามอผม
" มออะไรเรโ " เธอปิหนัสือ
" เปล่า... " ผมอบเฮอร์ไมโอนี่ ่อนะหันมามอเ้าอ้วนนส้มที่นอนอยู่บนั มันลุึ้นระโึ้นมาบนโ๊ะวานม เฮอร์ไมโอนี่หันไปสนใเ้าแมวอ้วนรหน้าแทน เธอลูบนมันไปมา ผมเอื้อมมือลูบนมันบ้า สัมผัสอุ่นๆ ที่ฝ่ามือเล็เผลอเอื้อมมาแะโนผม ทำเราทัู้่ะั เธอเยหน้ามอผมเล็น้อย ่อนะอุ้มรุแ์เ้าบ้านไป ผมมอามร่าบานลับสายา เธอลืมหยิบหนัสือไป้วย ภาพรหน้าทำให้ผมอมยิ้มออมาับวามี้ลืมอเธอ สสัยวามรู้สึที่ผมฝัไว้มาลอหลายปี ะเริ่มถูเปิออแล้วล่ะ....
• Cassiopeia
Tag #GTbDm
Or #มีเาเราะเศร้าไ้ยัไ
@Shxxen606
Talk :
มันอาะไม่ไ้มีอะไรมานะะ ไรท์ะเน้นแ่เรับเฮอร์มเท่านั้น ปมไม่เยอะ ัวละรไม่มา อาะน่าเบื่อไปหน่อย แ่ไรท์อยาเน้นวามรู้สึอทัู้่มาว่า อบุทุนที่ิาม I love you babe~
ความคิดเห็น