My Prince เจ้าชายของฉัน

My Prince เจ้าชายของฉัน

~1~

25.10.2014

National Day in Island.

                วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดเลย (ก็ใครจะไม่มีความสุขล่ะ วันเกิดครบรอบ 18 ปีทั้งที) แต่ก็แค่ความคิดฉันไม่เคยได้ฉลองวันเกิดฉันซักที ก็มันตรงกับวันชาติหนิ แถมยังเป็นวันเกิดองค์ชายอะไรนั้นอีก...เฮ้อ... (เอ...องค์ชายงั้นเหรอตรงกับวันเกิดฉันเลยนี่น่า >_< บังเอิญจัง) แต่ก็มีความสุขได้แค่สองนาที ก็พ่อฉันน่ะสิ ดันมาป่วยเอาวันที่ต้องส่งขนมเข้าพระราชวังซะเยอะขนาดนี้ฉันจะเอาแรงที่ไหนไปทำคนเดียวเล่า (ครอบครัวของฉันทำขนมส่งเข้าพระราชวังมาตั้งแต่ฉันยังไม่ถูกเก็บมาเลี้ยงเลยน่ะนะ) เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ ฉันมียัยฟาร์อยู่นี่ โทรไปบอกให้ยัยนั้นมาทำช่วยดีกว่า

                ตู๊ด...

                ตู๊ด...

                (ฮัลโหล แคแกมีอะไร ทำไมโทรมาแต่เช้า แกรู้ไหมเมื่อคืนกว่าฉันจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบตีสามแล้วนะนี่แกยังจะโทรมาปลุกฉันแต่เช้าอีกอะไรนักหนาเนี่ย)

                ยัยนี่มาเป็นชุดเลยแหะแต่มันก็ไม่ได้เช้าอะไรเลยหนิ...(หันไม่ดูนาฬิกา)...ก็แค่ หกโมงเช้า

                “ก็ไม่เช้านะแก แค่หกโมงเช้าเอง ว่าแต่วันนี้แกมาช่วยฉันทำขนมหน่อยดิ”

                (ไม่ได้หรอกวันนี้ฉันต้องช่วยแม่ทำอาหาร)

                เอ๊ะเดี๋ยวนะ ‘ช่วยแม่ทำอาหาร’ งั้นเหรอยัยนี้มีแม่ซะที่ไหน

                “นี่อย่ามาโกหกกันให้ยากเลยนะ แกมีแม่ที่ไหนหะ ฟาร์”

                (เออ... แหะๆ ฉะ...ฉันทำอาหารช่วยพ่อก็ได้ไง)

                มีพ่ออีกที่ไหนเล่ายัยนี้

                “อืม...ก็ได้นะเดี๋ยวฉันทำคนเดียวแล้วก็เอาขนมเข้าไปส่งในวังคนเดียวก็ได้ งั้นฉันไม่กวนแกแล้ว บายนะ”

                (เฮ้ๆ เดี๋ยวแกว่าไงนะเอาเข้าไปส่งในวังเหรอ โห...ฉันนึกขึ้นได้แล้วว่ะ วันนี้ฉันว่างยกกำลังสองเลย เดี๋ยวอีกสิบห้านาทีฉันไปหาแกที่บ้านนะจ๊ะ สาวน้อย ^^”

                ตู๊ดๆ...

                เฮ้อ... พอพูดถึงเรื่องวังดี้ด๊าใหญ่เลยนะยัยเพื่อนคนนี้ (ทุกคนคงจะสงสัยล่ะสิว่าทำไมฉันถึงบอกว่ายัยนี้ไม่มีพ่อแม่ ก็พ่อแม่ของยัยนี้สิเสียไปเมื่อสามปีที่แล้ว ยัยนั้นก็เลยต้องอยู่คนเดียว ส่วนฉันน่ะหรอถึงจะมีพ่อแต่ก็เป็นแค่พ่อเลี้ยงเท่านั้นแหละ พ่อเคยเล่าให้ฉันฟังว่ามีคนเอาฉันมาทิ้งไว้ที่สวนสาธารณใกล้ๆ บ้านฉันนี้เอง เฮ้อ...น่าสมเพศเนอะ)

                สิบห้านาทีผ่านไป

                กิ๊งๆ (เสียงกระดิ๊งประตู)

                “ยัยแค แกอยู่ที่ไหนออกมาต้อนรับท่านฟาร์เดี่ยวนี้นะ เฮ้...แค แกอยู๋ไหนเนี่ย!”

                มาถึงก็แหกปากเลยนะยัยบ้านี้ -_-

                “ฉันอยู่ในครัว เข้ามาในครัวเลยค่ะท่านฟาร์!”

                ตึกๆ

                “ (- -  ) (  - -) (- -  ) (  - -)คุณลุงไม่อยู่หรอ”ฟาร์ถามพร้อมกับหันซ้ายหันขวาหาพ่อฉัน

                “พ่อไม่สบายน่ะ นอนอยู่บนบ้าน แกอ่ะแหละมาช่วยฉันเร็วๆ เลยเดี๋ยวเสร็จไม่ทันเวลานะ”

                “โอเคๆ ฉันจะทำให้อร่อยๆเลยเพื่อองค์ชายรันเวย์ของฉัน  >_<”

                เฮ้อ...ฉันหล่ะหนักใจแทนพ่อแม่มันซะจริงๆ เลยดีนะที่ท่านดันชิ่งหนีไปก่อน เพราะนางบ้าผู้ชายจนขึ้นสมอง

                “จ้าแม่องค์หญิงในอนาคต”

                “อุ้ย...แกพูดแบบนี้ฉันก็เขินแย่สิ >_<”

                “-_-^”<--- ฉัน

                “>_<” <--- ยัยฟาร์


Thanks For Read... ติดตามต่อในตอนที่สอง เร็วๆ นี้นะค่ะ