ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
     и'Storage_♟

    ลำดับตอนที่ #6 : ลำดับตอนที่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 10 มิ.ย. 56




     

    รูปถ่ายตอนปัจจุบันของท่าน :: [คลิ๊กที่รูปเพื่อไปดูภาพเต็มเลยค่ะ!]


    (รูปที่สอง :: จิ้มที่นี้)

    บทของท่าน
    :: เมฆาโลหิต

    คู่ของท่าน:: ฮิบาริ

    ชื่อ-สกุลของท่าน :: ฟิโอเรลล่า แคร์โรล ลินาวีฟร์

    ชื่อเล่นส่วนบุคคลหรือไม่ส่วนบุคคลของท่าน ::

    -ไม่ส่วนบุคคล :: ฟิโอเรลล่า,โอเรล,ฟิเรล,เรลล่า//แล้วแต่จะเรียกเลย(' ')

    -ส่วนบุคคล(สำหรับคนพิเศษเรียกได้) :: ฟิโอ,ฟิล

    ลักษณะหน้าตาของท่านขณะนี้ :: เรือนร่างบางเพรียวผอมเป็นกิ่งหลิ่วอรชรแลดูสมส่วน ผิวกายสีขาวนวลอมชมพูทั่วกายสม่ำเสมอดูนุ่มนิ่มน่าสัมผัส ดวงหน้าหวานหยดย้อยล้อมรอบด้วยเส้นผมสีเขียวป่ายาวสลวยหยักศกอ่อนๆแบบธรรมชาติเป็นประกายเหมือนต้องกับแสงอรุณ ใบหน้าประกอบด้วยดวงตากลมโตสีเขียวน้ำทะเลสดใสแอบแฝงด้วยความเศร้าสร้อย คิ้วบางเรียวสวยรับกับจมูกโด่งรั้นเล็กๆ ริมฝีปากสีนู้ดอมชมพูเรียวงามราวกับหลีบกุหลาบจนน่าอิจฉา เธออาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยจัดดั่งเทพวีนัสและยังมีใครหลายคนงดงามกว่า แต่กลับมีความงดงามเป็นธรรมชาติ มีเสน่ห์ที่ไม่ว่าใครต้องเหลียวมอง แล้วยังมีกลิ่นของดอกไม้หลายหลากพันธุ์หอมหวานติดตัวเธอเพิ่มเสน่ห์

    ลักษณะท่าทางเเละการแต่งตัวของท่าน :: เธอจะมีท่าทางทะมัดทะแมง ไม่เคยอยู่นิ่ง พร้อมสู้ทุกสถานการณ์(?) ถ้าไม่มีอะไรทำก็จะชอบนั้งมองสังเกตคนอื่นบนที่สูงๆอย่างเช่นบนต้นไม้ใหญ่ ลักษณะท่าทางเวลาอยู่นิ่งๆจะดูเรียบร้อย เหมือนผู้ดี แต่เธอรั่วเมื่อไร...ภาพลักษณ์เมื่อกี้หายวับทันที การแต่งตัว เธอสามารถแต่งได้ทุกแนว แต่ชอบจะแนวสปอร์ตที่ดูกระฉัดกระเฉง เธอชอบพวกสีหม่นๆ ไม่ค่อยชอบสีสดใส แต่ทุกวันเธอจะใส่ชุดขาวแบบนางฟ้า สาเหตุนั้นเพราะอดีตคนรักของเธอชอบให้เธอใส่ชุดสีขาวมาก เมื่อเขาจากไปเธอจึงสวมชุดขาวเพื่อเป็นการไว้อาลัยแก่เขาคนนั้น ไม่ยอมใส่สีอื่น ถ้าเมื่อไรที่เธอใส่สีอื่นแปลว่าเธอตัดใจจากเขาคนนั้นได้แล้วนั้นเอง

    ลักษณะนิสัยของท่าน :: หญิงสาวชุดขาวหรือก็คือนิมฟ์แห่งหุบเขาซึ่งมีนามอันไพเราะว่า 'ฟิโอเรลล่า แคร์โรล ลินาวีฟร์' แน่นอนไม่ใช่เพียงแค่นามเท่านั้น รูปลักษณ์ของเธอก็งดงามไม่แพ้กัน หากคุณที่มองเธอว่าเป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย ขอบอกว่าคุณคิดผิด! ฟิโอนั้นเกิดมาเพื่อพูด พูด!และพูด!! ไม่รู้ว่าเธอสรรหาเรื่องมาคุยกับคนอื่นได้มากมายได้อย่างไรหรือนั้นเป็นเพราะเธอเกลียดบรรยากาศที่อึดอัด จึงชอบสร้างเรื่องเพี้ยนๆให้ใครเขาขำใส่ แต่ใช่ว่าเธอจะชอบให้คนอื่นมองว่าเธอเป็นตัวตลกหรอกนะ รักความสนุกสนาน ไฮเปอร์หน่อยๆ กระฉัดกระเฉงอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่าใช่ว่าเธอจะเป็นคนใจร้อน ฟิโอถือว่าเป็นคนใจเย็นอยู่ในระดับที่สูง แต่ไม่ถึงคำว่าเย็นชา ซึ่งเป็นที่น่าชื่มชม เพราะเธอเป็นคนที่มีเหตุมีผลและความเป็นผู้ใหญ่พอตัวซะด้วย แต่กลับเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ถ้าเกิดแค้นจริง การแก้แค้นของเธอจะเริ่มอย่างนิ่มๆ เชือดนิดๆแบบพองามแล้วยังคงความใจเย็นไว้อยู่(?) เปรียบเสมือนหมึกแหวนน้ำเงิน ที่โดนพิษแล้วจะไม่รู้สึกเจ็บอะไรมาก แต่ระบบประสาทจะค่อยๆตายลงช้าๆ ถึงงั้นคติของเธอก็คือ 'ใครมาดีก็ดีกลับใครมาร้ายก็ร้ายกลับร้อยเท่า!!' ซึ่งก็ยังคงความใจเย็นไว้ได้อยู่(?) แต่ดันเป็นคนขี้รำคาญง่าย เป็นคนไม่ชอบพูดอะไรซ้ำซาก แล้วก็เกลียดเวลาโดนถามซ้ำๆอีกด้วย เป็นผู้หญิงที่ตรงไปตรงมา ไม่ชอบอะไรก็แสดงออกมาด้วยการกระทำตรงๆ! ไม่ชอบการที่โดนเย็นชาใส่หรือโดนกวนประสาท ถ้าโดนก็จะกลายเป็นคนปากร้ายขึ้นมานิดนึง เก่งมากในเรื่องการประชดประชันเธอไม่แพ้ใคร! ไม่เคยปล่อยให้คนอื่นมาด่าตัวเองได้ตายดี!!(แรงงงงง= =;) แต่กลับชอบกวนประสาทใส่คนอื่นเขา(?) ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้แทบไม่เผยให้คนอื่นเห็นตั้งแต่ที่เธอสูญเสียคนรัก(เก่า)ไป ถึงแม้ว่าเธอจะทำเป็นเข้มแข็ง ไม่ร้องไห้เมื่อสูญเสียเขาไป แต่จากการกระทำอย่างอื่นที่เปลี่ยนไปทำให้คนสนิกรู้ดีว่าเธอเศร้าแค่ไหน เพราะเธอเป็นคนแข็งนอกอ่อนใน ภายนอกจะดูใจเย็นแต่ภายในใจจะกระวนกระวายมาก ไม่ชอบให้คนอื่นเป็นห่วง ปากร้ายแต่กลับหวั่นไหวได้ง่ายๆ เมื่อสูญเสียคนรักไป ทำให้เธอกลายเป็นคนใจเย็นยิ่งว่าเดิมที่เคย [ถ้าเกิดมีใครทำให้เธอร่าเริงหรือปากร้าย กวนประสาทขึ้นมาได้ คนที่สนิกกับฟิโอมักจะค่อยพยายามให้ฟิโอรักคนๆนั้นให้ได้ เพื่อจะได้เจอกับฟิโอคนเดิม]

    สิ่งที่ท่านชอบ :: ธรรมชาติ,ความสงบ,ดอกไม้ของคนรัก

    สิ่งที่ท่านไม่ชอบ :: คนพลัดพลากคนสำคัญของเธอ,คนโกหก หลอกลวง,คนที่ทำร้ายธรรมชาติ

    สื่งที่ท่านกลัว :: การสูญเสียสิ่งสำคัญ

    สิ่งที่ท่านปราถนา :: การแก้ไขเรื่องราวในอดีต [แปลง่ายๆการไม่พบเจอ ไม่หลงรักอดีตคนรักของเธอเองแหละ]

    เรียกคู่ว่า :: ฮิบาริ,ไอ้สัตว์กินเนื้อหน้าเป็ด(ด่าย้อม),นายหัวเป็ด,นายหัวรังนก,เคียวยะ

    คู่เรียกว่า :: ฟิโอเรลล่า,โอเรล,ยัยสัตว์กินพืชหัวเขียว,ยัยตัวเปี๊ยก,ฟิโอ/ฟิล
    [เรียงชื่อตามความสนิกนะค่ะ]

     

    ลักษณะการพูดกับคู่ :: พูดตามปรกติ แต่มักจะมีทำเสียงเล็กเสียงน้อยกวนประสาทให้คู่หัวเสีย บางครั้งถ้าอารมณ์ดีก็จะพูดอ้อนเก่งมาก ถ้าโดนกวนประสาทหรือเย็นชาใส่จะขึ้นเสียงพูดด้วยความไม่ชอบใจ ซึ่งจะสร้างความประหลาดใจให้คนอื่น เพราะไม่เคยมีใครทำให้ฟิโอขึ้นเสียงใส่ได้

    ความสามารถพิเศษ :: สื่อสารทางจิตกับต้นไม้และสัตว์ได้
    เพิ่มเติม ::

    เรื่องราวของ..ฟิโอเรลล่า....

             
    ในเช้าวันหนึ่งอากาษสดใสอันแสนสดใสฟิโอเรลล่า หญิงสาวในชุดขาวที่กำลังนั้งพิงก้อนหินก้อนใหญ่ล้อมกายถูกรอบไปด้วยสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ที่เข้ามาอ้อนเล่นกับเธออย่างสนุกสนาม ราวกับว่ากำลังพูดคุยหยอกล้อกับพวกมันอยู่ ในป่าอันแสนร่มรื่นซึ่งเป็นสิ่งที่หาได้ยากในยุคนี้
             
              "
    สวัสดี กำลังทำอะไรอยู่น่ะ" หญิงสาวร่างอรชร และใบหน้าที่เเสนงดงาม เรือนผมสีครีมสลวยเงางาม ดวงตาสีแดงสด มาพร้อมกับเสียงหวานไพเราะปานน้ำผึ้งเดือนห้า ถามหญิงสาวเรือนร่างผอมบอกบาง เจ้าของดวงหน้าที่งดงามหวานชวนมองรวมทั้งเรือนผมสีเขียวแก่ทำให้เธอดูเข้ากันกับป่าที่แสนสงบแห่งนี้
               
              "...
    พี่ก็คุยกับเหล่าสัตว์พวกนี้ไงล่ะ..มานั้งข้างๆสิ จะได้คุยกับเจ้าแสนซนพวกนี้" หญิงสาวผมสีครีมยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามคำถามที่ดูเหมือนจะค้างคาใจมาแล้วหลายปีอย่างน่าเอ็นดู

               "นี่ๆ พี่โอเรลดอกไม้นั้นมีความสำคัญกับพี่ยังไงเหรอ เหมือนฉันหรือป่าวล่ะ??" หญิงสาวถามคนที่อายุมากกว่าตนไม่มากเท่าไหร่ ซึ่งมันก็ทำให้หญิงสาวผู้งดงามนิ่งเงียบไปซักนิด ฟิโอเรลล่าส่ายหัวปฎิเสธเบาๆ ก่อนจะยิ้มหวานปะปนด้วยความเศร้าบางอย่าง

               "เหรออย่างนี้นี่เอง แล้วถ้ามีคนจะเอาดอกไม้จากพี่ไป พี่จะทำอย่างไรรึ?" เธอยังถามไม่เลิก ซึ่งมันก็ทำให้ผู้โดนถามรำคาญมิใช่น้อย แต่ด้วยความสนิทสนมที่อยู่ด้วยกันมานานจนขาดกันไม่ได้ ทำให้ความขุ่นเคืองนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว

              "พี่ก็คงจะจะเกลียดคนๆนั้นจนอยากจะ...!!ช่างมันเถอะจ้ะ แต่ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมให้ใครเอาดอกไม้ของพี่ไปหรอก " ฟิโอเรลล่าพูดพลางลูบหัวเจ้ากวางน้อยที่ก่อนหน้านี้เข้ามาใช้จมูกของมันสัมผัสแก้มเนียนนุ่มเธอเบาๆอ้อนเธอราวกับว่าปลอบใจ

             "อืม งั้นเหรอ นั้นสินะงั้นข้าบายล่ะ พี่โอเรล" แล้วหญิงสาวก็เดินจากไป โดยทิ้งให้ฟิโอเรลล่านั้งนิ่งมองหญิงสาวที่เดินจากไปจนกว่าจะลับตา เมื่อเห็นว่าเธอคนนั้นคงจะไม่กลับมาอีก เหล่าสัตว์ก็ค่อยๆเดินออกมาอย่างรู้หน้าที่ ก็จึงเอนตัวพิงก้อนหิน แล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าสดใสก่อนที่เปลือกตาของเธอจะค่อยๆหลับลงเข้าสู่ห้วงภวังค์ที่มีเพียงความทรงจำที่งดงามและน่าเศร้าเหล่านั้น...

    คำถามผู้ปกครองนะเออค่าาา

    ทำไมมาสมัครเรื่องนี้หยอ:: น่าหนุกดีคับ(' ') ช่วงนี้ว่างๆซะด้วย

    ไรท์เรื่องมากไหม? :: ไม่เท่าไรค่ะ

    ถ้าดองเป็นไรไหม :: เป็นจิ จะงอนทันทีเลย-^-(ถ้าติดอ่ะนะ)

    ถ้าไม่ติดอย่างปลดแอดเฟบนะ เสียน้ำใจToT :: ก็ได้ค่ะ จะไม่ลบแต่ไม่เม้น =w=

    ไม่ติดบทที่ต้องการจะรับกลับหรือรอบทอื่นฮับ :: ขอบทรองค่ะ! ถ้าได้จะยอมเม้น!

    เอาล่ะมีคำถามแค่นี้ล่ะ ขอให้โชคดีน๊าาา :: ค่า~ จะรอประกาศนะค่ะ

     
    BlackForest
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×