แค่...เรารักกัน

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

วันแห่งความสุขช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว แปปๆผ่านไปแล้ว 3 วัน เพราะงั้นวันนี้แหละที่พ่อแม่ชั้นจะกลับมาแล้ว

แต่...พอกลับมา ชั้นก้อยังอยากจะให้พ่อแม่เค้าไปให้ไกลๆเร๊ยยยยยยยยยย
เพราะ...ลูกชายของเพื่อนแม่มาด้วยอ่ะจิ YoY

หน้าตา...ก้อ...พอไปวัดไปวาได้...แต่...โยหล่อกว่าเยอะ
ความเท่ห์....ก้อ...ใช้ได้น๊ะ...แต่...โยเท่ห์กว่าอยุ่แล้ว
รอยยิ้มนั่น...ก้อ...ยิ้มหวานดี...แต่...โยยิ้มแล้วชั้นรุ้สึกอบอุ่นมากกว่า
การแต่งตัว...ก้อ...แต่งตัวสุภาพดี...แต่...โยแต่งตัวดูดีกว่าคือไม่เปนลูกคุณหนูอย่างนายนี่

รวมๆแล้ว...โยดีกว่านายหลายขุมเรยยยยยยยยยยยย โอ้ว!! เย้!!

”คุณแอนนา เข้าข้างในเถอะ” ตานั่นยิ้มให้ชั้น แต่...ชั้นม่ายอยากด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ค่ะ”
ระหว่างเดินเข้าบ้านเราก้อคุยกัน แล้วก้อเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่รุ้ชื่อตานี่เรยนี่หว่า
”เอ่อ...ชั้นยังไม่รุ้จักชื่อคุณเรย”
”จิงด้วย ผมนี่เสียมารยาทจัง รีเซิร์ก ไดเทล คับ เรียกรีเซ่ก้อได้น๊ะ มีแต่คนเรียกแบบนี้”
”ค่ะ...เรียกชั้นว่า แอนนา เฉยๆก้อได้ ไม่ต้องมี คุณ หรอก”
”คับ”

สรุปแล้ววันนี้นายนั่นก้ออยู่บ้านชั้นตั้งแต่เช้าจนกินข้าวเย็นจนดูหนังจบแล้ว เกือบ 5 ทุ่ม ถึงจากลับ แต่มองดูจากท่าทางแล้ว เหมือนรีเซ่จาเก็บอาการอยากกลับบ้านไว้ลึกๆเรยแฮะ
ช่างเหอะ นอนดีกว่า

...ขอบคุณที่รักกัน ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดชั้น ในวันที่...

เสียงมือถือชั้นดัง ขณะที่กะลังจะหลับ ชั้นอารมณ์เสียมากมาย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะจะด่ากลับ แต่เห็นชื่อหน้าจอปุปชั้นก้อยิ้มปัป

”ฮัลโหล” ชั้นกรอกเสียงลงไป
”ไง...จะนอนรึยัง” เสียงที่ชั้นคิดถึ๊ง...คิดถึงทั้งวัน ได้ยินแล้วค่อยมีความสุขหน่อย
”กะลังจะนอน นายนั้นที่แม่ชั้นจับคู่ให้เพิ่งจะกลับไปเนี่ย”
ชั้นรีบฟ้องทันทีเรย คือ...อยากรุ้แหละ ว่าโยจาทำไง
”จิงอ่ะ...ทำไมไม่เกรงจัยแอนนาบ้างล่ะเนี่ย “ น้ำเสียงฉุนเฉียวแบบนี้ ค่อยรุ้สึกดีจังเรยอ่า อิอิ ^^
”ช่างเหอะ ชั้นไม่ได้คิดอะรัยนี่หน่า”
”นายนั่นชื่ออารัย” อ้าว!!!แค่แปปเดียวน้ำเสียงสงบลงแล้วหรอ
”รีเซิร์ก แต่เค้าให้เรียกรีเซ่”
”จะมาบ้านเทอวันไหนอีก”
”พักนี้คงทุกวัน เพราะแม่เราอยากให้เราสนิทสนมกันเอาไว้”
”งั้นชั้นจะไปหาเทอที่บ้านวันพรุ่งนี้”
”ว่าไงน๊ะ!!!!”

+-*/+-*/+-*/+-*/+-*/+-*/+-*/+-*/+-*/+-*/

สั้นไปมั้ยคับผม สั้นเนอะ ต่อตอนหน้าล่ะกัน