คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ::4
“เออ อ้าวคยูนายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ” เมื่อทั้งสองร่างได้ยินเสียงของผู้มาเยือน ทั้งสองร่างก็ผละออกจากกัน
“ก็ได้สักพักแล้วล่ะ มาทันพอเห็นบทสวีทอะน่ะ” คยูฮยอนยิ้มอย่างเจ้าเหล่
“จะบ้าหรอคยูฮยอน ก็ ก็มินโฮนะสิแกล้งเราก่อนอ่ะ”
“โห่ เราแกล้งนิดเดียวเอง
“ไม่ต้องมานิดเดียวเลย “ ร่างบางตีลงบนแขนของร่างสูง
“พอๆๆ พอเลย พวกแกอ่ะ จะสร้างคู่ใหม่หรือไง”
“บ้าหรอ ไม่ใช่นะ!” ร่างทั้งสองร่างพูดออกมาพร้อมกัน ทำให้คยูฮยอนถึงกับยิ้มออกมาเลยทีเดียว
‘พอกันทั้งคู่ปิดฉันไม่มิดหรอก 55 คอยดูนะ! ฉันจะทำให้พวกนายสองคนเป็นแฟนกันให้ได้เลย ย๊า!!’
‘แต่ว่า เมื่อซองมินที่รัก ของผมจะมาสักทีนะ’
ห้อง A
“วันนี้นักเรียนวันนี้ครูจะให้จับฉลากคู่กลุ่มทำงานนะ เอ้า เรียงแถวมา”
ร่างบางหยิบฉลากขึ้นมาอย่างหวั่นๆ
‘นี้เราจะได้คู่กับใครเนี่ย ขอเป็นคนที่สนิทด้วยเถิดนะๆ เป็นคีย์ ซองมิน หรือว่า มินโฮ โอ้ยบ้าน่าเราคิดอะไรของเราเนี่ย ขอใครก็ได้ที่เรารู้จักทีเถิด’
ร่างาบางคลีฉลากตัวเองออก ‘2’ หมายเลข2จะให้คู่กับใครละเนี่ย
“เอ้า เด๋วครูจะบอกหมายเลขนะ ใครได้เลขอันไหนให้ยกมือน เข้าใจไหม”
“
“ต่อไป เลข
“พึบ “ ร่าบางยกมือแล้วค่อยๆหัวไปข้างเพื่อดูว่าใครเป็นคู่ของตัวเอง ร่างบางก็ก็ปะทะกับร่างสูงที่กำลังยกมือขึ้นเหมือนกัน
‘มินโฮ’ นี้เราคู่กับมินโฮหรอ ได้ทำงานคู่กับมินโฮ โอ้ยพรหมลิขิตชัดๆ ><
และอาจารย์ก็สั่งงานให้ให้ทำตามสบาย
ร่างสูงเดินมาหาโต๊ะร่างบาง
“ดีใจเหมือนกันนะที่ได้คู่กับแทมินน่ะ”
“อืม”
เราสองคนนั่งหาข้อมูลงานด้วยกันต่างคนต่างหาข้อมูล ร่างบางยอมนั่งข้างล่างเพื่อให้ร่างสูงนั่งข้างบนจะได้หาข้อมูลได้อย่างถนัดเพราะตัวร่างบางแค่เขียนเฉยๆไม่เป็นอะไร ตอนแรกร่างสูงก็ไม่ยอมที่จะให้ร่างบางต้องนั่งข้างล่าง แต่สุดท้ายก็ต้องยอมร่างบางเพราะร่างบางบอกว่า ถ้าไม่นั่งจะไม่ยอมคุยด้วยอีกต่อไป ร่างสูงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำตัวเองถึงแครคำพูดของร่างบางด้วย ร่างสูงเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน และอาจารย์ก็ให้เอาข้อมูลไปอภิปรายหน้าห้องร่างสูงเลือกที่จะเป็นคนอ่าน ที่จริงโดยร่างบางบังคับต่างหาก ร่างสูงไปมีตะกุกตะกักตอนแรกเนื่องจากยังพึ่งอ่านรายมือของร่าบางครั่งแรกเลยไม่ค่อยชิน
“แทมินอยากบอกนะว่า ลายมือน่ะอ่านยากมากกกกก”
“นิ ก็ช่วยไม่ได้นิทำไงได้ล่ะ ทำไมไม่เขียนเงไปเลยล่ะ ชิ” ร่างบางทำท่าทีจะงอนร่างสูงก็รีบง้อทันที
“โอ๋ เค้าล้อเล่นๆ อย่าโกธรเค้านะๆๆ “
“หึ” ร่างบางเชิดใส่
“แทมินนะ ดีกันนะขอโทษนะๆ นะนะ”
“555555 ล้อเล่นหรอกน่า เชื่อคนง่ายนะนี่ย ฮ่าๆๆ ไปเลยไปนั่งที่เลยไป๊ คิกๆ”
“โห่ หลอกกันนี้น่า ไปก็ได้”
.................................................................................................
เวลาพักกลางวัน
“เฮ้ยแทมมี้ นั่งนี้ๆ” คีย์ตะโกนเรียกผม เรียกไม่เท่าไหร่อีชื่อนี้ใครคิดเนี่ย - -
“เออ แล้วดูเรียกฉันสิ ใครให้เรียกแบบนี้ฟ่ะ”
“โห่ แกน่ารักดีออก เจ้แกอุตส่าคิดให้แกเชียวนะเว้ย” กะแล้วเชียวว่าเจ้ต้องเป็นตัวต้นคิด
“เอาเหอะๆ ฉันว่านะเรามากินกันเลยดีกว่ามินนี่เริ่มหิวแล้วอ่า” เสียงหวานๆของซองมินพูดขึ้น
“แกก็หิวทุกเวลาแหละน่า อะๆกินๆ”เจ้ฮีพูดแซวซองมิน
“แหม๋ เจ้อ่า”
ทุกเวลาที่เรากินข้าวกลางวันกลุ่มของผมจะอยู่กินช้าที่สุด ไม่ใช่ว่าพวกผมกินช้านะ กินเร็วซะมากกว่า แต่กลุ่มของผมอ่ะขี้คุยสุดๆทุกๆวันจะมีเรื่องมาคุยไม่เว้นแต่ละวัน ไม่รู้ไปสันหาเรื่องแต่ละเรื่องมาจากไหน 55 แต่ก็สนุกดีนะคับ ^^
ความคิดเห็น