คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::2
ผม ลีแทมิน เฮ้อ อะไรกันเนี่ย มหาลัย!! น่าเบื่อชะมัดเลย
ผมได้แต่บ่นอยู่คนเดียว ก็มันน่าเบื่อจริงๆนี้หน่า จากกับสุดหล่อของแทมมา แทมินละเซ็ง TT
ผมได้แต่หวังนะฮะ ว่าในมหาลัยนี้ สุดหล่อของผมจะเรียนที่นี้เหมือนกัน >< สาธุ~ เรียนที่เดียวกันทีเถิด....เพี๊ยง!!
ปึก! อยู่ห้อง A
“= O =!!!! ไม่น่าเชื่อ ฟุ๊คชัดๆ 55 แต่ก็ดี”
“แล้วห้องเรา มีใครอยู่มั้งเนี่ย”
ปี 1 ห้อง A
รายชื่อนักศึกษา
- เชว มินโฮ
O.O อ๊าก!!!!! กรี๊ดๆๆๆ สุดหล่อของแทมิน ไม่น่าเชื่อจะอยู่ห้องเดียวกันกับมินโฮ นี้เราฝันไปใช่ไหม หยิกแก้มๆ โอ้วไม่ๆ นี้มันเรื่องจริง >< พรหมลิขิตชัดๆๆ
ทุกคนเข้าใจแล้วใช่ไหมฮะ เชว มินโฮ หรือ สุดหล่อของแทมินเอง >o< แทมแอบรักมินโฮต้องแต่อยู่โรงเรียนเก่าแล้วละฮะ แต่แทมกับมินโฮอยู่กันคนหลังห้องเลยไม่ค่อยสนิทกัน แทบจะไม่ได้คุยกันเลยน่าจะดีกว่า มีคุยอยู่นิดนึงgv’ TT แต่แค่นี้แทมก็ดีใจแล้วละฮะ
คอยดูนะ แทมินจะพยายามตีสนิทกับมินโฮให้ได้เลย แทมินสู้ๆๆ !!
พอร่างบางไล่ชื่อดูลงมาเรื่อยๆ
- คิม คิบอม (คีย์)
- ลี ซองมิน
- คิม ฮีชอล
อ๊าก !!!! สุดเพื่อนซี้ของแทมๆเอง เย้ ดีใจมากเลยอ่า >o< แต่อยู่ห้องเดียวกับคนที่รักและยังได้อยู่กับเพื่อนๆที่รักอีก ดีใจที่สุดเลย เริ่ดสุดๆ ไล่ชื่อลงมาดูต่อ ง่า แทบเริ่มไม่รู้จักล่ะ TT
- ยูริ
กึก! แทมินหยุดชะงักมือ ยืนนิ่งไม่กระดุกกระดิก ดวงตาสั่นไหว
ไม่นะไม่จริง ยูริอยู่ห้องเดียวกับมินโฮหรอ แทมินได้แต่คิดอยู่ในใจ
เค้าสองคนเคยคบกัน ใช่...แทมรู้ แทมรู้ดีเลยล่ะ
แทมสืบทุกอย่างเกี่ยวกับมินโฮ แทมบอกตรงๆแทมไม่ชอบยูริเลย ยูริทำให้มินโฮเสียใจ แทมมินไม่ชอบ หึ
แล้ว...ถ้าเกิดสองคนนี้กลับมาคบกับ..........แล้วแทมจะคิดแบบนี้แทมจะผิดไหมฮะ ถ้าแทมไม่อยากให้สองคนนั้นมาคบกับอีกเหมือนเดิมไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย ไม่ ไม่!
แทมรู้ว่าแทมไม่มีสิทธิ์ เพราะ...แทมินไม่ได้เป็นอะไรกับมินโฮ
แต่แทมินรักมินโฮ แทมินไม่อยากให้มินโฮต้องมาเจ็บอีก ไม่อยากให้เห็นมินโฮร้องไห้อีกแล้ว...
แทมขอเจ็บแทนมินโฮได้ไหม....
..............................................................................
เฮ้อ...พอๆ เลิกๆๆวันนี้วันแรกของมหาลัยนะ อย่าพึ่งเศร้าไปสิแทมิน แทมินได้แต่ปลอบตัวเองภายในใจ
“เฮ้ย!! แทมินนี้หว่า”
ร่างบางได้ยินเสียงคุ้นๆ เหมือนเสียงที่เขาคุ้นเคย
“เฮ้ย!!! คีย์ มินนี่ เจ๊” เมื่อรู้ว่าเป็นเพื่อนที่รักของตัวเองก็วิ่งเข้ากอดทันที
“โอ้ย คิดถึงเป็นบ้าเลยอ่า กอดๆๆ”
“นิ! แทมฉันบอกกี่ครั้งแล้วฮะว่าอย่าเรียกเจ๊! มันดูแก่ ชัด!! ฉันอ๊อกจะสาวสวยหมวยอึ้ม” ฮีชอลพูดชมตัวเอง
“อะคับ แม่นางคนสวยหมวยอึ๋ม” “ฮ่าๆๆ” แทมินแล้วเพื่อนได้คุยกันอย่างสนุกสนานจากที่ไม่ได้เจอกันช่วงปิดเทอม ถือเป็นวันรวมแก็งเลยก็ว่าได้ จากนั้นร่างบางก็ได้ไปร่วมกิจกรรมจนเสร็จสิ้น
“นิ พวกแกฉันก่ะจะเดินดูมหาลัยอ่ะ พวกแกสนไปกับฉันไหม” แทมมินชวนเพื่อนๆ
“ฉันไม่ว่างอ่ะแก ต้องไปหาจงฮยอนอ่า ขอบาย” คีย์มันจะไปหาแฟน /คีย์บ้าเห็นแฟนดีกว่าเพื่อน TT/
“แกอ่ะซองมิน “
“คือ รุ่งพี่คยูฮยอนชวนฉันไปเดินเล่นแล้วอ่า ขอโทษนะเพื่อน แกอย่าโกรธฉันนะ..นะ..นะ”ซองมินอ้อน
“เออ โอเคๆไม่โกรธแกหรอกน่า “
“แหม๋ ซองมินแกไวไฟมากเลยนะวันแรกก็มีหนุ่มจีบสะแหละ อิจฉาๆๆ ”ฮีชอลแซว
“โห่ เจ๊ นิดนึงๆๆ
“เรียกเจ๊อีกล่ะ!! เดี๋ยวบัดเนี่ยว “ ฮีชอลแกล้งตีซองมิน
“แล้วเจ็อ่าไม่ไปหรอ”
“ไม่อ่ะ ขี้เกียจเด๋วดำ~”
เฮ้อ แทมละเซ็ง
“โอเคๆกลัวดำ ชิ~ไปคนเดียวก็ได้”พูดเสร็จสะบัดหัวเห็ดเดินไป
แทมเดินไปเรื่อยๆ จนอยู่ดีๆ ร่างบางก็เดินมาที่โรงยิมแบบงงๆ
“อ้าว นี้ฉันมาถึงนี้ได้ไงเนี่ย โอ้ย งง” ได้แต่เกาหัวด้วยความงง
“ลองเข้าไปดูดีกว่า”แทมมินเดินเข้าไป “ว้าว อุปกรณกีฬา เยอะมากเลยอ่า”
แล้วแทมินก็ไปสุดดุดตากับลูกลมๆ
“ลูกบาส นี้หน่า” แทมินจับมัน และลูบไปมา
แทมรู้เกี่ยวมินโฮทุกอย่าง ชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ชอบเพลงอะไร ชอบทานอะไร ชอบเล่นแบบ ชอบกีฬาอะไร แทมินรู้หมด
แทมินใส่ใจมินโฮทุกอย่าง...............จะมีสักวันไหม...ที่มินโฮจะมาฝส่ใจแทมอย่างนี้บ้าง
“เห็นแล้วคิดถึงมินโฮจัง” แทมมินจับลูกบาสมากอด แล้วเดินออกจากโรงยิมโดยไม่ลืมเก็บลูกบาสก่อน
ระหว่างที่กำลังออกจากโรงยิมอยู่นั้น
โครม!!
ร่างบางชนเข้าร่างหนาที่ใหญ่กว่าเข้าอย่าจัง เราต่างล้มลงไปกองกับพื่นทั้งคู่
“โอ้ย!” ต่างคนต่างร้องด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย! เป็นไรมากหรือเปล่าคับ..” ร่างหนาตรงหน้าถามมายังตังเอง ‘แม่งก็เจ็บสิฟ่ะ ถามมาได้’
“โอ๊ย ซี๊ด..ไม่เป็นไรหรอกฮะ คื...อ” เมื่อร่างบางเงยหน้าตัวไปมองร่างหนาที่พึ่งมาชนกับเขา กึก อึ้ง! แทมินได้แต่อ้าปากค้าง ดวงตาบ่งบอกถึงความไม่คาดฝัน นี้มัน มินโฮ มินโฮ มินโฮ จริงๆด้วยอ่ะ
นี้ นี้ ...เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม อยากจะตบหน้าตัวเอง แต่ก็กลัวว่ามินโฮจะหาว่าเราบ้า
“เฮ้ย!”
“นี้ นาย ลี แทมินใช่ไหม!!!” อ๊าก!! แทมินอยากจะกรี๊ดให้โรงยิมแตก!!!!มินโฮ มินโอจำแทมินได้ มินโฮรู้จักแทม
“มิ..น...โ..ฮ” ร่างบางพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นและดีใจจนพูดไม่ออก
“ใช่ๆ เรามินโฮเอง” ร่างหนายิ้มให้อย่างอ่อนโยน จนแทมินแทบจะลมจับ
เย็นไว้แทมินๆ เย็นไว้ๆ แทมินได้แต่พูดซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในใจ
“แทมินเป็นไรหรือเปล่า คือเราขอโทษนะ”
“ลุกไหวไหม” มินโฮพยายามช่วยพยุ่งร่างบาง
“เออ..ไม่เป็น..ไร..ลุกไหว” ร่างบางรีบปฏิเสธร่างหนาทันที ไม่ได้ไม่อยากให้ช่วย แต่กลัวใจตัวเองกลัว ว่าตัวเองจะแสดงท่าทีอะไรแปลกๆออกไป
“ขอโทษทีนะ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร เรา.ก็.บังเอิญกันทั้งคู่อ่ะ แหะๆ” ร่างาบางให้ร่างสูง
‘น่ารัก’
นี้เราเป็นอะไรของเราเนี่ย คน คนนี้แต่ก่อนเราก็ไม่เคยจะสนใจนี้ แล้ว ทำไมตอนนี้เราถึงอยากรู้สึกแบบนี้นะ...
ทำไมกัน?........
“มินโฮ นิมินโฮ มินโฮ!!!!!!”
“ฮะ มีไรแทมิน”
“เป็นไรหรือเปล่า อยู่ดีๆก็นิ่งไปเลย”
นี้ผมเป็นอะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงนิ่งไป ผมรู้แค่ว่า ตอนนี้ผมนิ่งไปนั้น สายตาของผมมันมองอยู่ตรงหน้าของร่างบางนี้ตลอด ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“ปะ เปล่าไม่มีไรหรอกก “
“เออ คือ. เราต้องไปก่อนนะ”
“คือ อะ อ้าว ” ร่างหนาบอกลาแล้วเดินออกไปทันที โดยไม่ฟังคำตอบกลับของร่างบางเลยสักนิด
ร่างบางได้แต่ก้มหน้า นิมินโฮไม่อยากคุยกับเราขนาดนี้เลยหรือไง ทำไมต้องรีบวิ่งไปแบบนั้นด้วย
ตอนแรกร่างบางดีใจมากที่ร่างหนารู้จักเขา แต่ตอนนี้ความรู้สึกดีใจของร่างบางนั้นมันเริ่มจางลง
ร่างบางได้แต่พูดกับตัวเอง ว่ามินโฮนั้นเป็นอะไรของเค้ากันแน่
อีกด้านนึง
“บ้า เอ๊ย นิเราเป็นอะไรของเราเนี่ย”
“ จะรีบวิ่งออกมาทำไมว่ะ แล้ว แล้วเมื่อกี้แทมินจะพูดไรว่ะ โอ๊ยแม่งเอ๊ยไม่น่าวิ่งออกมาเลย”
ร่างหนาเอาแต่ตีขาของตัวเอง แต่ แล้ว...ทำไมผมต้องรีบวิ่งออกมาด้วยล่ะ
ฮึ้ย ไม่เข้าตัวเองเลยจริงๆๆๆ มึงเป็นไรของมึงว่ะเนี่ย
“กลับบ้านดีกว่า...”
ทางด้านแทมิน
แทมินล้มตัวนอนไปกับเตียงนอนของตัวเอง เอามือก่ายหน้าผากเฝ้าคิดทบทวนแต่เรื่องเหตุการณ์วันนี้ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
“เฮ้อ.....” ร่างบางหันไปทานด้านข้าง หยิบสมุดบันทึกของตัวเองขึ้นมา
ข้างหน้าสมุดบันทึกเขียนว่า “MY LOVE” มานั่งเขียนอย่างที่เคยเขียนเป็นประจำ
My love ชื่อสมุดบันทึกของผมอันนี้เป็นชื่อของคนที่ผมแอบรัก มาตลอด เชว มินโฮ
ความคิดเห็น