คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7
บทที่ 7
“มิ้นจ๊ะ วันนี้ไปไหนไหมจ๊ะ“พี่สาวถามน้องสาวด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานที่คนที่ได้ฟัง ฟังแล้วต้องรู้ว่ามีอะไรแอบแฝงแน่นอน
“มีอะไรเหรอคะพี่โม“หญิงสาวเงยหน้าจากชามโจ๊กแล้วถามพี่สาว
“คือว่าพี่เรื่องอยากจะวานให้เราไปทำหน่อยน่ะ“พี่สาวไม่อ้อมค้อมพร้อมเข้าประเด็นทันที
“พี่อยากจะให้เราไปบริษัทคุณเฟร์ได้ไหม แล้วช่วยยื่นซีดีนี้ให้เขาหน่อยได้ไหม“
“ซีดี“หญิงสาวทวนคำ พร้อมกับถามต่อ “ซีดีอะไรเหรอพี่โม อย่าบอกว่าเหมือนจดหมายแผ่นนั้น“หญิงสาวถามพี่สาวเพราะเธอขี้เกี่ยวเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของพี่สาว ทั้งที่เรื่องตัวเองยังแก้ไม่ตก
“น่า...อย่าถามมากได้ไหม แค่ทำตามที่พี่บอกก็พอ เอาเป็นว่าวันนี้คุณเฟร์เขาอยู่ที่บริษัท เราก็ไปหาเขาก็พอ เข้าใจไหม ยื่นเสร็จแล้วกลับมาเลยนะ“พี่สาวบอก
“ก็ได้ๆคะ พี่โม แต่งานนี้งานสุดท้ายแล้วนะ มิ้นถือว่าเราหายกันเรื่องนั้นแล้วนะ พี่โมรับปากมิ้นสิว่างานนี้จะเป็นงานที่พี่โมให้มิ้นทำแล้วพี่โมจะรักษาสัญญาไม่เอาเรื่องที่มิ้นปิดบังคุณพ่อคุณแม่บอกท่าน“หลังจากพูดจบเธอก็จ้องพี่สาวตาเขม็ง เพราะกลัวพี่สาวไม่รับปาก
“ก็ได้ๆ งานนี้งานสุดท้ายแล้ว ถ้ามันยังไม่จบ พี่จะจัดการเอ“ง พี่สาวทำหน้าหน่าย
“ค่อยยังชั่ว“น้องสาวรอดเสียงพึมพำ
เธอนึกว่ายังต้องเอาตัวเองไม่แปะติดกับชีวิตพี่สาวอยู่อย่างนี้เธอจะได้ทำอะไรๆสะดวกหน่อย ทำให้เธอยิ้มออกขึ้นมาบ้าง ซึ่งต่างจากคนวานเธอโดยสิ้นเชิงที่นั่งเขี่ยโจ๊ะด้วยท่าทางเหม่อลอย
หรือว่าเธอคิดผิดนะโม ทำไมการที่เธอทำแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด มันเป็นความต้องการของเธอเองไม่ใช่เหรอโม เธอย้ำเตือนตัวเอง ทำแบบนี้แล้วอย่าเสียใจทีหลังนะ เฮ่อ...
“งั้นทานข้าวเสร็จ มิ้นจะโทรหาเอ็มแป๊ปนึงนะ แล้วค่อยออกไปจัดการธุระให้พี่โม“น้องสาวบอกเธอ
ซึ่งเธอก็รับฟังแบบหูทวนลม
“ขอบใจมากนะยัยมิ้น“พี่สาวเงยหน้าจากชามโจ๊ก เอ่ยปากขอบใจน้อง นี่ถ้าน้องเธอยังไม่กลับจากต่างประเทศ เธอคงต้องทำอะไรหลายๆอย่างด้วยตนเอง ทั้งที่เธอไม่อยากจะทำมัน อาจเป็นเพราะเธอไม่ค่อยกล้าที่จะยอมรับความจริงและไม่อยากเห็นสีหน้าของใครบางคนก็ได้
ซึ่งใครบางคนที่เธอกำลังคิดถึงอยู่นั้น กำลังนั่งหน้าเคร่ง กับเอกสารตรงหน้า เพราะตัวเลขรายได้ของบริษัทมันไม่ค่อยดีเท่าที่ควร เนื่องจากงานที่บริษัทส่งออกสู่ตลาดนั้นไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับเท่าที่ควร แม้ว่าจะมีการสำรวจตลาดอย่างดีแล้วก็ตาม
“สวัสดีคับเอ็ม“หญิงสาวต้นสายดัดเสียงแมน ทักทายคนที่อยู่ปลายสาย
“อะไรจ๊ะมิ้น เล่นอะไรแผลงๆ“ เพื่อนสาวกล่าวเตือนเพื่อนที่ชอบแกล้งเธอ
“ทำอะไรอยู่คนดี“ มิ้นถามเอ็ม
“ก็เอ็มกำลังจะโทรศัพท์“
“เหรอจ๊ะเอ็ม โทรหาใครเอ่ย มิ้นว่าเอ็มคงไม่คิดจะโทรหามิ้นแน่ๆ ขนาดจะมีงานแต่งอยู่แล้ว ยังไม่โทรบอกกัน“ มิ้นทำเสียงน้อยใจ ทั้งยังพูดต่อ “นี่ถ้ามิ้นไม่กลับจากต่างประเทศ มิ้นคงไม่รู้แน่ๆเลยว่าเอ็มจะแต่งงาน“
“ขอโทษนะจ๊ะมิ้น ก็เอ็มกลัวว่ามิ้นกำลังวุ่นๆอยู่ที่โน่น เลยไม่อยากจะรบกวน“ เพื่อนสาวบอกตามจริง
“แล้วถ้ามิ้นยังไม่กลับ ใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เอ็มล่ะจ๊ะ“
“เอ่อ... เอ็มอ้ำอึ้ง ก็คงไม่มี“เอ็มตอบเสียงอ่อย
เธอรู้ว่าเอ็มมีสีหน้าอย่างใด เมื่อมีน้ำเสียงเช่นนี้
“ไม่เอาและๆ มิ้นไม่ได้ตั้งใจจะโทรมาว่าเอ็มซะหน่อย“
“หรอจ๊ะ งั้นมิ้นมีเรื่องอะไรหรอจ๊ะ“เอ็มถามเพื่อนสาว
“ก็มิ้นจะโทรมาถามว่า งานจะเริ่มกี่โมง“
“ก็มีงานรอบเช้า กับงานเลี้ยงตอนเย็นจะ มีงานจัดที่โบสถ์ด้วยนะจ๊ะ“ว่าที่เจ้าสาวตอบ
“เหรอ อืมๆ“
“งั้นขอบใจมากนะมิ้นที่มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เอ็ม“
“ไม่ต้องขอบจงขอบใจอะไหรอกเอ็ม เราเพื่อนกันนี่“
หลังจากวางโทรศัพท์เพื่อนสาวเรียบร้อยแล้ว เธอก็กำลังจะเดินไปหาพี่สาว แต่ก็ไม่พบตัว เจอแค่โน้ตใบเล็กกับกล่องที่มีซีดีอยู่ข้างใน
ถึงมิ้น
มิ้นพี่ออกไปข้างนอกหน่อยนะ พี่จะไปค่ายเพลงนะ สายๆคงกลับ ถ้ามิ้นกลับบ้านก่อนพี่แล้วถ้ามีคนมาหา อย่าบอกนะว่าพี่ไปไหน
โม พี่สาวแสนดี
หลังจากอ่านข้อความเสร็จเธอก็หยิบกระดาษโน้ตกับซีดีติดมือไป แล้วนำกระดาษโน๊ตทิ้งลงทั้งขยะที่อยู่ไม่ไกลนักส่วนซีดีเธอก็คงต้องนำส่งไปหาคนที่พี่สาวต้องการให้เธอส่ง และไม่ใช่ใครที่ไหน แฟนพี่โมนั่นเอง
เฮ่อ..ไม่รู้ซีดีนี้มีอะไรนะ อยากเปิดดูจัง ไม่ดีๆ ของพี่โมไม่ใช่ของเรา เรามีหน้าที่ส่งสาสน์ก็แค่ส่งเฉยๆ อย่างยุ่งๆ และแล้วเธอก็ไม่ได้เปิดดูทั้งๆที่จริงๆแล้วเธออยากจะลองเปิดดูใจจะขาด
รถคันเล็กได้ถูกนำมาจอดใต้อาคารสูงของบริษัทที่แฟนพี่โมทำงานอยู่ เธอใช้เวลาค่อนข้างไม่นานนัก เพราะเวลานี้คนที่ทำงานได้เข้างานกันหมด รถบนถนนจึงค่อนข้างว่าง แต่ถึงแม้ว่าถนนจะว่างแต่เธอก็เลือกที่จะขับช้าๆ เพราะเธอต้องการช่วยชาติประหยัดน้ำมันนั่นเอง
ที่ทำงานแฟนพี่โมอยู่ค่อนข้างไกลจากการบอกของน้อยหน่า เพราะพี่โมเคยบอกน้อยหน่าว่าแฟนพี่โมอยู่ที่ไหน เพื่อให้น้อยหน่าส่งดอกไม้ไปหาชายหนุ่มครั้นยังรักกันหวานชื่น อันนี้น้อยหน่าบอกนะ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ความสัมพันธ์ของพี่โมกับคุณเฟร์เท่าไหร่ แต่เธอคิดว่าตอนนี้พี่โมกับคุณเฟร์คงยังรักกันอยู่
ใช่แล้วชายหนุ่มยังรักหญิงสาวอยู่และรักมากขึ้นต่างจากหญิงสาวที่อยู่ในหัวใจเขา ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอคิดอย่างไร ในเมื่อชายหนุ่มไม่รู้ หญิงสาวที่มีหน้าที่ส่งสาสน์ก็ต้องคิดว่าคนเป็นแฟนกันก็ต้องรักกันเป็นธรรมดา
พี่โมคงไม่อยากใช้น้อยหน่าละมั้งถึงใช้เราแทน ไม่รู้เราไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้นะเนี่ย
อ๋อ..รู้แล้วว่าทำอะไร คิดแล้วก็ถอนหายใจ โกหกไม่ใช่สิ ปิดบังพ่อแม่ตัวเอง บาปนักหนาไง
ไม่แน่ซีดีนี้พี่โมอาจมีอะไรเซอร์ไพร์คุณเฟร์ก็ได้ คงเหมือนกับจดหมายฉบับนั้นละมั้ง พี่โมถึงทำหน้าเศร้าๆ เพราะว่าจดหมายไม่ถึงมือคุณเฟร์แต่ดันไปถึงมือตานั่นแทน หญิงสาวคิดโดยที่ไม่เอะใจแม้แต่น้อยว่าทำไมน้องชายที่ชื่อฟาร์น้องคุณเฟร์ถึงได้ฉีกจดหมายทิ้ง
ÜÜÜÜÜ
ความคิดเห็น