คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 :: เพราะมันคือพรมลิขิต!(บ้านแกสิ!)
บทที่ 1 :: เพราะมันคือพรมลิขิต!(บ้านแกสิ!)
ในยามเช้านี้มีเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ใต้ต้นซากุระ นัยตาสีน้ำตาลแดงเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมาย
แววตาที่ดูร่าเริงอยู่เสมอแต่ตอนนี้กลับเศร้าหมองอย่างบอกไม่ถูก...
“เฮ้อ..นี่ก็ผ่านมากี่อาทิตย์แล้วน๊า~จะมัวเศร้าอยู่ทำไมเนี่ย”เด็กสาวพึมพำเบาๆอย่างเบื่อหน่ายกับความอ่อนแอของตัวเอง
“ไปเดินเล่นดีกว่า...เดินเล่นอย่างไร้จุดหมาย...”พอเอ่ยจบประโยคเด็กสาวก็ยันตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินไปอย่างไร้จุดหมาย...
แต่แล้วเด็กสาวก็ต้องไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบบบบบ~”
โกคุเทระซัง...
เด็กสาวคิดก่อนจะเดินไปหาเด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่และเอ่ยออกมาเบาๆ
“สึนะซังไม่อยู่หรอกค่ะ วันนี้เขามีนัดกับเคียวโกะจัง”พอเอ่ยจบเด็กหนุ่มก็หันมาหาเธอช้าๆแววตาสีเขียวมรกตเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย
“แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วยล่ะ ได้ข่าวว่าถูกรุ่นที่สิบปฏิเสธนี่นา แล้วยังมีหน้ามาเดินแถวบ้านรุ่นที่สิบอีกเหรอ?”
แปร๊บบบ!!
เจ็บ...เจ็บจี๊ดจริงๆ คำพูดนั้น!
“ฮารุแค่มาเดินเล่นแล้วผ่านบ้านสึนะซัง ไม่เหมือนคนอย่างคุณ เขามีแฟนแล้วยังตามตื้อเขาไปงั้นแหละ คุณเป็นเกย์รึเปล่าเนี่ย!”
แปร๊บบ!!
โต้ตอบด้วยคำพูดที่แทงใจดำยิ่ง!
“นี่เธอ!”
“นั่นไง!แต๋วเริ่มออกแล้วสินะคะ”
ย...ยัยผู้หญิงคนนี้!
“หึ...แทงใจดำสินะคะ”เด็กสาวพูดแล้วยิ้มเยาะนิดๆ
“คุณน่ะ...ไม่มีวันแย่งสึนะซังมาจากเคียวโกะจังได้หรอกค่ะ เพราะสึนะซังเขาเป็นผู้ชายเต็มตัว เขาชอบผู้หญิง ไม่ได้เป็นเกย์อย่างคุณJ”
“กรี๊ดดดดดดดดด ยัย อุ๊บ!”เหมือนว่าโลกหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้!!(ฟิคอื่นเขาใช้เวลาพระนางสบตากันปิ๊งๆ แต่อินี่ใช้ตอนพระเอกกรี๊ด- -)
“ก..โกคุเทระซัง…อุ๊บ...ฮ่าๆๆๆ”เด็กสาวอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆๆ เมื่อกี้คุณโกคุเทระกรี๊ดล่ะ>O<”เด็กสาวพูดก่อนจะชี้ไปที่คนข้างหน้าแล้วหัวเราะออกมาอีกครั้ง แต่คนข้างหน้ากับไม่ตอบโต้อะไร เพียงแต่นิ่งและมองเด็กสาวข้างหน้าตนเท่านั้น
“คะ...คุณโกคุเทระ?”
หมับ!!!
ร่างบางถูกร่างสูงรวบตัวเข้าไปกอดอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบางก็ได้แต่อึ้งและทำได้แค่ยืนให้เขากอดอยู่อย่างนั้น
“บ้า...บ้าที่สุด คนอุตส่าห์เป็นห่วงตั้งนาน ตั้งแต่ตอนที่เธอถูกรุ่นที่สิบปฏิเสธแล้ว เห็นเศร้าไปหลายวัน แต่วันนี้...เธอหัวเราะแล้ว...เธอกลับมาเป็นฮารุคนเดิมแล้ว ทำให้เป็นห่วงแทบแย่”ร่างสูงเอ่ยเบาๆก่อนจะกอดร่างบางแน่นขึ้นและค่อยๆคลายออก และรีบวิ่งออกไปจนห่างจากเด็กสาวพอสมควร ทิ้งให้เด็กสาวยืนนิ่งเป็นอิฐไปนั่นแหละ ปากสีกุหลาบเอ่ยออกมาเบาๆ
“โกคุเทระซัง เป็นห่วงเรางั้นเหรอ?”เด็กสาวมองค้างไปยังที่ๆร่างสูงวิ่งออกไป
13 : 00
{Mode Haru}
ตอนนี้ฮารุนั่งอึ้งอยู่กับเรื่องเมื่อเช้า ทำไมโกคุเทระซังถึงห่วงเราล่ะ ก็คิดอยู่แต่เรื่องนี้นี่แหละ จนบางทีก็จะเผลอๆคิดไปว่าเขาชอบเรา ไม่ๆเด็ดขาดยัยฮารุ นี่เธอคิดอะไรเนี่ย>/////< แต่ว่า...
โกคุเทระซัง ชอบสึนะซังไม่ใช่เหรอ?
แล้ว...
เราก็ชอบสึนะซังเหมือนกัน?
เราทั้งคู่อกหัก
แล้วถ้าโกคุเทระซังชอบเรา แล้วเผลอๆเราอาจไปชอบเขา ก็แปลว่า...
ฮาฮิ!ไม่ได้ๆเลิกคิดเดี๋ยวนี้นะ บ้าๆจะเป็นงั้นไปได้ยังไงเล่า >[]</////////
ตายแล้ว!ฮารุต้องเป็นไข้แน่ๆเลย นี่ หน้าแดงแป๊ดเลย เหวยๆยาลดไข้อยู่หนายยยยยย~(สติหลุดลอย)
อ๊ะ!
รูปนี้มัน...
“ฮือ...คุณแม่หายไปไหนแล้ว หนูจะอยู่กับคุณแม่”
“น่าๆฮารุ เดี๋ยวซักวันหนึ่ง...แม่เขาก็คงจะกลับมา”
“จริงๆเหรอคะ?”
“จริงสิ เพราะฉะนั้นอยู่กับพ่อห้ามดื้อล่ะ^ ^”
“ก็ได้ค่ะ...”
เมื่อวานจากวันที่พอตื่นขึ้นมาแม่ก็หายไปอย่างไร้ล่องลอย ไม่มีแม้แต่...จดหมายที่เขียนทิ้งไว้ จากวันนั้น..ฮารุก็รอมาตลอดเลย วันที่แม่จะกลับมา...
“แม่จ๋า...เมื่อไหร่แม่จะกลับมาล่ะ”รู้สึก...พอน้ำตามันไหลออกมา เรี่ยวแรงก็หายไปหมด เลิกคิดเรื่องนี้ แล้วไปนอนดีกว่า...
ฝันดีนะคะ คุณแม่...
………………………
……………………
…………….
….
(ขอให้เป็นความคิดของฮารุต่อนะ ไรท์เตอร์ขี้เกียจบรรยาย=w=//ถูกรีดเดอร์ไล่เตะ)
ฮารุค่อยๆขยับเปลือกตาขึ้นมา อา...เช้าแล้วสินะ
“พ่อยังไม่กลับมาอีกเหรอเนี่ย..”ฮารุพึมพำเบาๆ แต่ช่างเถอะ...ฮารุชินแล้วล่ะ กับการอยู่ตัวคนเดียวน่ะ ฮารุลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำในห้อง รู้สึกว่าวันนี้ฮารุแปลก-*- เพราะปกติจะเข้าห้องน้ำรวมข้างล่างเสียมากกว่า ห้องข้างบนจะใช้เฉพาะตอนกลัวผี&ฉุกเฉิน เท่านั้น แต่เอาเถอะ ห้องไหนๆก็เหมือนกัน ฮารุหยิบแปรงสีฟันสีชมพูลายดอกไม้(ยังจะบรรยาย- -)และยาสีฟันยี่ห้อXXX(ไม่อยากโฆษนา~)ขึ้นมา ก่อนจะลงมือแปรงฟัน และหยิบแก้วน้ำลายหมีน้อยคิตตี้(นั่นมันแมวมิใช่?)มากรอกน้ำใส่และบ้วนปากตามกิจวัตรประจำวันที่คุณไรท์เตอร์ยังอุตส่าห์บรรยายเพราะไม่รู้จะเขียนยังไง- -
ฮารุเดินไปข้างล่าง เพราะว่าขี้เกียจอาบน้ำ(อ้าว?)
อืม...จะกินอะไรดีล่ะ ชักขี้เกียจทำอาหารให้ตัวเองกินซะแล้วสิ อา!มีอาหารสำเร็จรูปอยู่นี่นา หยิบมาอุ่นกินดีกว่า>O<
ไม่กี่นาทีต่อมาตาลาล้า~!
อาหารอุ่นเสร็จแล้ว!ฮารุหยิบมันมาก่อนจะลงมือ...กิน!!-..-
ไม่กี่นาทีต่อมาตูหลู่ลู้~!
รับประทานเสร็จละละแล้วค่า^O^/
ฮูเร่ๆ~ไปอาบน้ำดีกว่า จะได้สดชื่นนนน>w<
[เซนเซอร์ฉากอาบน้ำ=..=]
ฮาฮิ!สบายจังเล๊ยยยยย>w< ฮิๆจะทำอะไรต่อไปดีน๊า~!! แต่เวลานี้ ปกติเราจะไปบ้านสึนะซังไม่ก็เคียวโกะจังนี่นา...แต่ตอนนี้...มันไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วนะ! ฮารุจะไม่เป็นกขคให้ 2 คนนั้นหรอกนะ...
ออด ออด อ๊อด อ๊อดดด>3<
(เสียงออดบ้านไหนฟะ!!=[]=)
เอ...มีออดนี่นา ใครมาเนี่ย>w<
“ค่าๆมาแล้วค่า....”ฮารุยิ้มตามแบบฉบับ แต่รอยยิ้มนั้นค่อยๆเลือนหาย ตาสีน้ำตาลแดงของฮารุเบิกโพลง เมื่อคนที่มานั้น...
“โกคุเทระ..ซัง?”
ฮ่าๆตัดจบโดยรีดเดอร์รุมกันกระทืบ>w<
ซาจะมาบอกว่า ซาจะรีบๆคิดและรีบๆปั่นฟิคนี้ให้จบโลดไปเลยนะคะ!
เพราะซาต้องให้เวลากับฟิคอื่นด้วยอ่ะT.T
ซึ่งตอนนี้ซาทำได้แค่อัพไปพลางๆยังไงก็ต้องขอโทษ FC(ที่ค่อนข้างน้อย)ของฟิคนี้ด้วยนะคะ(_ _)
ปล.ไม่เม้นท์ก็ได้ เม้นท์ก็ดี ซาไม่บังคับJ
ความคิดเห็น