ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ◣♘ ยีราฟหวงก้าง 10.◥ 100%
"หาว่าเ้าไ้ฟัเพลนี้ หาว่าเ้ายัมีีวิอยู่ อยาให้เ้าไ้ฮับไ้ฮู้ อ้ายยัิถึ"
เพล ผัวเ่า - ศร สินัย
"อ้วน ื่นิเห้ย"
"ื้อออ..."
"ื้อบ้าไรล่ะ ื่นนนน"
"อืออออ"
านยอลเินเ้ามาในห้ออเ้าวันแรอารปิเทอมเพื่อะมาปลุนอ้วนที่นอนอือยู่บนเีย นัวเล็ราอืออาในลำอ่อนะมุหน้าลไปในผ้าห่มนมิหัว านยอลถอนหายใใส่แล้วเท้าเอวมอมันอย่าใ้วามิ เมื่อวานเป็นวันสุท้ายอารสอบ ็ไปินหมูย่าันามระเบียบ แ่พอะลับเท่านั้นแหละ ฝน็เทลมา เทลมา เทลมา ให้นาูฮ นาูฮ นาูฮ(ถุ้ยย!!!) แล้วเมื่อวานไอริส็ยัไม่ลับ นอนเมียนะไ้ลูเท่ารึ่สนามบอลละ น้อนุ้นี่้อวิ่ลุยฝนลับบ้าน ให้มันไ้อย่านี้สิไอพี่หน้าหมี(ะัม.ม้าออ็ไ้นะ แล้วแ่เลย5555) แ่ีที่านยอลอถุป้าร้านหมูย่ามาให้แบฮยอนลุมันฝน เพราะมันเป็นพวุหนู่ะ ระหม่อมบา โนฝนนิโนฝนหน่อย็ป่วยไปสามวันเ็วัน
พรึ่บ!
านยอลึ้นไปนั่้าหมอนบนเียอแบฮยอน่อนะึผ้าห่มให้ปลิ่วลไปออยู่ับพื้น เผยให้เห็นแบฮยอนที่นอนหัวลมเป็น้อนี้ มันเยหน้ามาิ๊ปาใส่านยอลอย่าหุหิ แล้วึหมอนมาอไว้เพื่อหาไออุ่น านยอลเอื้อมมือไปแะหน้าผาแบฮยอนเพื่อะวัไ้่อนะรีบัมือออมาทันทีเพราะัวแบฮยอนร้อนอย่านร
"เห้ย ทำไมัวร้อนี้วะ"
"ปวหัว่า"
"รอแปปนะ เี้ยวไปหายามาให้"
"หึ~ ไม่ินยาอ่าา แ่ๆ"
"ะินยาหรือะไปหาหมอให้ียา เลือเอา"
"ไม่เอายาอะ ไม่เอาหมอ้วย เ็บูอะ แ่ๆ แบไม่อยาินยา ไม่อยาโนหมอียาอะ ือๆๆ"
แบฮยอนอแไม่เอายาราวับเ็เอาแ่ใ ่อนะเอาหมอนปิหน้าที่ร้อนและแเนื่อาพิษไ้แล้วราฮือฮาในออย่าทรมานในอาารปวหัวที่ยัเล่นานเาั้แ่เ้า เมื่อวานอนลับมาถึบ้านเา็อาบน้ำแล้วทำร่าายให้อุ่นไว้อยู่เสมอเพราะรู้ัวเอีว่าเป็นพวป่วย่าย แ่พอรู้สึัวมาอนเ้า็ปวหัวนลุแทบไม่ึ้นแล้ว อนนี้เาไม่อยาทำอะไรแล้วนอานอนัวลมๆเป็น้อนในผ้าห่มหนาๆอย่านี้ ถ้าไ้อยู่ในอ้อมออใรสันพิษไ้ะทุเลาลบ้าล่ะมั้...
"เฮ้อออ ยา็ไม่เอา หมอ็ไม่หา แล้วะเอายัไ"
านยอลถอนหายใออมาเฮือให่ ่อนะแทรมือหนาผ่านเส้นผมหน้าม้าที่เริ่มยาวอแบฮยอนแล้วไปวาแหมะลบนหน้าผามนๆอแบฮยอนอย่าไม่รู้ะทำยัไ ให้ินยา็ไม่ิน ะพาไปหาหมอ็ไม่ยอมอี านยอลเริ่มะนปัาับแบฮยอนแล้ว นี่ถ้าม่าม๊าอยู่็เป็นหน้าที่อม่าม๊าแล้ว แ่นี่ไม่มีใรอยู่เลยสัน นอาเาและแบฮยอน านยอลหยิบโทรศัพท์ึ้นมาแล้วเ้าพี่รูเปิหาวิธีลไ้ แล้วเลื่อนๆูหาวิธีที่น่าเื่อถือที่สุ
"เ็ัวลไ้ เพื่อเป็นารถ่ายเทวามร้อนออาร่าาย....โอ้ว เ๊ม่อ เ็ยัไเล่านี่"
านยอลอ่านไปามัวอัษรในหน้าออย่าพึมพำพออ่านบ็หน้ามืแบบ้านเพราะเิมายัไม่เยเ็ัวให้ใรเลย เยเห็นม๊าเอาผ้าเปียๆอุ่นๆมาถูๆให้ามัวเวลาเาป่วย ็น่าะเป็นแบบที่ม๊าทำให้แหละม้า ิไ้อย่านั้นานยอล็ลุึ้นะไปเอาผ้าเปียๆอุ่นๆมาเ็ัวให้แบฮยอนแ่มีมือเล็ๆร้อนๆอแบฮยอนว้าหมับเ้าที่แนอย่าอ่อนแร ่อนะราุ้ิ้ออมารั้านยอลให้ลับลไปนั่ที่เิม
"ื้อ หนาวอ่า ปวหัว้วย"
"อือ ็ะไปเอาผ้ามาเ็ัวให้นี่ไ"
"ไม่เอา ไม่ให้ไปอะ หนาว"
แบฮยอนอ้อนเสียอ่อน่อนะว้าแนแ็แรอานยอลมาอแล้วเอาแ้มลมๆถูไปามราวแนอย่าอ้อน านยอลใระุวู้บ หน้าเห่อแอย่าประหม่าในารระทำอนัวเล็ ร้อยวันพันปีแบฮยอนไม่เยี้อ้อนไ้มานานี้ วันๆ็มีแ่บ่นแล้ว็่า ไม่เยรู้มา่อนเลยว่าเวลาแบฮยอนป่วยะี้อ้อนแล้วน่ารัไ้มานานี้ านยอลัะทน่อวามน่ารัอแบฮยอนไม่ไ้ไหวแล้วนะ
านยอลย้ายหัวลมๆอแบฮยอนมาหนุนัอัวเอ่อนที่มือหนาะส่ไปลูบหัวทุยๆอย่าอ่อนโยน แบฮยอนหลับาพริ้มอแนแร่้าวาอนัวสูแน่นอย่าหาไออุ่น่อนะไ้ยินเสียหายใที่สม่ำเสมอบ่บอว่าแบฮยอนไ้เ้าสู่ห้วอนิทราแล้ว านยอลอมยิ้มให้ับภาพรหน้าอย่าพอใ สัมผัสร้อนๆที่แน้าวามันทำให้านยอลนึึ้นไ้ว่า้อไปเอาผ้ามาเ็ัวให้นัวเล็เพื่ออาารไ้ะลล ว่าแล้ว็่อยๆแะมืออออย่าแผ่วเบา แล้วย้ายหัวทุยๆอแบฮยอนไปนอนบนหมอน ปีนลมาเ็บผ้าห่มผืนหนาไปลุมร่าเล็ๆที่นอนัวเป็น้อนอยู่้านบน แล้วออไปหาผ้าอุ่นๆมาเ็ัวให้นป่วยในห้อ
่า~
านยอลเปิน้ำอุหภูมิอุ่นๆ แล้วเอาผ้าผืนเล็ไปรอรับน้ำาฝับัวนเปียุ่มไปทั่วผืนแล้วบิให้หมาๆ านั้น็ปิ๊อน้ำแล้วเินออาห้อน้ำเพื่อนำผ้าไปเ็ัวให้นป่วยี้อ้อนที่นอนมอยู่ใ้ผ้าห่มผืนหนาบนเีย
านยอลปีนึ้นไปหาแบฮยอนที่นอนอยู่ใ้ผ้าห่ม แล้วเลิผ้าห่มออานั้น็เสยเอาผมหน้าม้าอนัวเล็ออแล้วเอาผ้าที่ถือมา้วยแปะลไปบนหน้าผามนๆพัไว้เพื่อเาะไ้ถอุนอนอแบฮยอนออแล้วเอาผ้ามาเ็ามัวแล้ว็แนเล็ๆนี่
านอยปลระุมเสื้อลายวัวอแบฮยอนออนถึเม็สุท้าย เผยให้เห็นผิวที่เนียนราวับ้นเ็อแบฮยอนอย่าัเน านยอลเอื้อมมือไปหยิบผ้าที่พัไว้บนหน้าผาเอามาเ็ามหน้าท้อที่แบนราบอแบฮยอนแล้ว็เ็แนเล็ๆ้วย
"อืออ ืออ"
เสียราอื้ออึอแบฮยอนที่นอนหลับอยู่ทำให้มืออานยอละั้าลาอาาศเพราะลัวว่านัวเล็ะื่นมาแล้วโวยวายหาว่าเาิมิีมิร้ายับมัน แ่มัน็น่าิอยู่หรอ ็ผิวอ์ท่านเล่นาวเนียนอย่าับผู้หินานี้ ใรๆเห็น็หื่นึ้นันทั้นั้นแหละ แ่านยอละไม่ทำ เพราะแบฮยอนป่วย รอมันหาย่อนเถอะ ูะัให้เ็มแม็เลยอยู
"ฮู้ววว เสร็แล้วเว้ย"
านยอลถอนหายใอออมาอย่าเหนื่อยอ่อนหลัาที่ใส่เสื้อผ้าให้แบฮยอนเสร็ เา้อใ้วามพยายามอย่ามาที่ะไม่มอหัวนมอมมพูอแบฮยอนที่มัน่ายั่วยวนวนให้ลิ้มลอยิ่นั แ่เา็้อลั้นใไว้่อน โบราเาว่า อเปรี้ยวไว้ินหวาน หรือ อหวานไว้ินเปรี้ยว็่ามันเถอะ เา้อรอให้แบฮยอนพร้อม่อน (พร้อมหอยอะไร มุยัไม่ไ้อมันเป็นแฟนเล้ย)
นัวสูเินออมาาห้ออย่าเียบเียบ ทิ้ให้แบฮยอนนอนอยู่ในห้อนเียวโยที่ไม่ลืมปิแอร์แล้ว็ห่มผ้าให้้วย แล้วัวเอ็เินลมาทำอาหารให้นป่วยในรัว พอเินลมา็ัารทำอาหารามสูรทีู่าพี่รูอย่ายันันแ็ เสียโ้เ้ยามะหลิวสัมผัสับหม้อ่าไพเราะยิ่นั ไพเราะนปวร้าวไปถึไหปลาร้า านยอลทิ้ะหลิวรั้สุท้ายหลัาที่ั้าว้มร้อนๆใส่ามใบเล็ๆไว้แล้วเอาไปวาพัไว้ที่โ๊ะิน้าว านั้น็เินไปหายาบนู้เ็บยาสามัประำบ้านแล้วหยิบยาลไ้มาทั้ถุแล้วลับไปที่ห้อรัวเพื่อหยิบวน้ำเปล่าที่ยัไม่ไ้แ่เย็นออมาหนึ่ว านั้น็เสียบวน้ำไว้ใ้รัแร้่อนะาบถุยาไว้ที่ปาแล้วใ้มือทั้สอ้ายาม้าว้มอนป่วยเินึ้นห้อไป
แอ๊
"หมา ื่นมาิน้าว่อนเร้ว"
"ินบนนี้ไม่ไ้อ๋อ"
"มึิว่าัวเออยู่ในหนัเรื่ออทอสีส้มไ๊ ถ้าหเลอะเียนะูะให้มึัทั้ๆที่ยัป่วยอยู่นี่แหละ"
แบฮยอน่อยๆโผล่หน้าออมาาผ้าห่มแล้วะโหน้าลมามอานยอลที่ายถุยาไว้ที่โ๊ะเสร็แล้วำลัะวาาม้าว้มลบนโ๊ะ านั้น็วาวน้ำเปล่าไว้้าๆาม้าว้ม แล้วยืน่าเาอๆอย่าับป้า แบฮยอนไม่สนใเสียนเสียาอานยอล สูมูมลิ่นหอมอ้าว้มฟุฟิ อนนี้เา็เริ่มหิวบ้าแล้ว ท้ออเาส่เสียเรียร้อหาอินัโรราอย่าน่าลัว ่อนที่แบฮยอนปีนลมา้าล่าเพื่อหาอะไรใส่ท้อ ทั้ที่ยัห่อผ้าห่มเอาไว้หนา เินลาผ้าห่มลมาอย่าเอื่อยเื่อยแล้วนั่ลแหมะรโ๊ะลาห้ออย่าหมแร
"หื้ออ หอมั"
"แน่นอน ฝีมือใรให้มันรู้ะบ้า"
"ี้โม้อะ"
"เอ้า ป่วยแล้วยัะมาปาแมวอีนะ เี้ยวไม่้อินอะ้าว้้าว้มเนี่ย"
"โอ้ๆ ล้อเล่นอะ"
แบฮยอนว่าเสียแน่นมู่อนะูน้ำมูึ้นฟิๆ แล้วยื่นมือออมาหยิบ้อนแ่็ไม่ทันานยอล นัวสูั้าว้มแล้วเป่าให้นหายร้อน แล้วเอามาป้อนแบฮยอนถึปา นัวเล็ยอมินอย่าำใเพราะเาเอ็ไม่่อยมีแร้วย นาเินมาเมื่อี้ยัเหนื่อยเลย แบฮยอนเี้ยวุ้ยๆนแ้มพอ พอลืนเสร็็เอ่ยบอานยอลที่ำลัเป่า้าว้มา้อนให้อยู่
"ือะ"
"มึป่วยไ ่อมรับรสมัน็ปิไป ี้แหละ เี้ยว็หาย"
"ริอ๋อ"
"เออิ เื่อมือู ูนี่ลูเฟนะบอให้"
"อ้ามมมม"
านยอลว่าไปส่ๆ่อนะส่้อนเ้าปาแบฮยอนไปอีำ แบฮยอนอ้าปารับอย่ารู้หน้าที่่อนะเี้ยวนแ้มุ่ย ที่ริแล้วานยอลไม่ไ้ใส่เรื่อปรุอะไรไปเลย เพราะลัวมันินไม่ไ้ เลยไม่ใส่ไปนี่แหละ ปลอภัยสุ านยอลเอื้อมมือไปเ็้าวที่ิรมุมปาให้แบฮยอนอย่านิ่มนวล ่อนะเอานิ้วที่ไปเ็ปาแบฮยอนมาูั๊วบ! แล้ว็ั้าว้มามเียวับแบฮยอนเ้าปาัวเอไปอีำ ินามเียวันนี่แหละ ไม่้อเปลือน้ำเวลาล้าาน แล้ว็ไม่เสียเวลา้วย านยอลเี้ยว้าวในปาไป้วยพลาหยิบรีโมทึ้นมาเปิทีวีูาร์ูนที่ัวเออบ
"เี้ยว็ิหวัหรอ"
"ไม่ลัวเว้ย ูนเหล็ หวัแ่นี้ทำไรูไม่ไ้หรอ"
"หึ ให้มันริเหอะ"
"อะ"
"อ้ามม"
"่ำ"
านยอลป้อน้าวแบฮยอนไป้วยแล้ว็ิน้าวในามเียวับแบฮยอนไป้วยเ่นัน ทั้สอนนั่เี้ยว้าวุ้ยๆไป้วยพร้อมับูาร์ูนเบนเทนไป้วยอย่าเียบๆ พอ้าวหมามแบฮยอน็ล้มัวนอนบนพื้นพรมอย่าี้เีย ่อนะโนึมือโยพี่านผูู้้ีุ้ิ
"อย่าเพิ่นอน ินนมล้าปา่อน"
"ไหนๆ"
"นี่แ่ะ"
านยอลส่ถุยาที่่อนไว้้านหลัให้แบฮยอนู่อนะยยิ้มอย่าเยาะเย้ยนป่วยที่เลียยายิ่ว่าอะไรในโล แบฮยอนส่ายหน้านเหนียสั่น่อนะร้อปิเสธเสียแน่นมูอย่าน่าสสาร
"อื้อออ ไม่ินยาอะ"
"ะินยาีๆหรือะให้พาไปหาหมอ"
านยอลเสนอทาให้แบฮยอนเลือ แ่นัวเล็ลับ้มหน้าุอย่าใ้วามิ ถ้าินยา็ะไม่เ็บ้น แ่มที่ลิ้นเท่านั้น แ่ถ้าไปหาหมอเาะ้อโนหมอียาที่้นนูเียวแน่ๆเลย
"..."
"หมอียาเ็บนะเว้ย ทีู่อะ วันนั้น็โนมาไม่ใ่ ูเียวเลย"
นัวสูพูโน้มน้าวให้แบฮยอนยอมินยา ในที่สุนัวเล็็ยอมพยัหน้าพูเสียอ่ออ้อนอย่าน่าสสาร
"...อือ ิน็แ้ะ"
"ีมา"
ัารแะถุยาออแล้วหยิบยาลไ้ออมาสอเม็ เอาไปวาไว้บนมือเล็ๆที่แบรออยู่แล้ว ่อนะหยิบวน้ำมาเปิออแล้วส่ให้แบฮยอนที่เบ้หน้าอย่ารับไม่ไ้ในโะาอัวเอ นัวเล็ถอนหายใออมาเฮือให่่อนะรอยาทั้หมเ้าปาแล้วาม้วยน้ำอย่ารวเร็ว
"ฮอลลล แ ไม่อร่อยเลยอะ"
"แหสิ ยามันะไปอร่อยเหมือนทอหยิบทอหยอมั้ยแหละแหม่"
"่วแล้วอะ นอนแล้วนะ"
"ไปนอนบนเียีๆ....แบฮยอน....อิอ้วน....ูบอเนี่ยไ้ยินไหม ไม่้อมาทำเิหลับเลย"
พอบอว่านอนแล้วนะ็ล้มัวนอนบนพื้นพรมไปเลย านยอลเรียแบฮยอนเสียเรียบหลายที แ่นัวเล็็หน้ามึนนอนอย่าไม่สนใเลยแม้แ่น้อย านยอลไม่รู้ะทำยัไเลยปล่อยเลยามเลยไปแล้วัน ลุึ้นไปหยิบหมอนออมาแล้วเอามารออแบฮยอนอย่าอ่อนโยน ยับผ้าห่มให้ปิมาถึอ แล้ว้มลไประิบ้าๆหูอแบฮยอนเสียทุ้ม
"อิอ้วนเอ้ย หน้ามึนลอเลยมึเนี่ย"
100 %
TBC
่ะ าที่ห่าหายันไปนาน วันนี้เอามาลให้แบบรบร้อยเปอร์เลย
พี่แบาโหเวลาป่วยี้หอเป็นหมาเลยนะเนี้ย
พี่าน็ูและี๊น!! 55555555555
สำหรับเฮุน็รอไป่อนนะะ เราอโทษ
#เม้นให้ันบ้านะะ อบุ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น