ปรัมปรานิยาย

เป็นนักเขียนอยู่ดีๆ ไม่ชอบ ดันหลุดมาอยู่ในโลกนิยายที่ตนเองเป็นคนเขียน ซ้ำยังเป็นเพียงแค่ตัวประกอบที่มีชะตาแสนอาภัพในนิยาย อ่า...ไม่เป็นไร เป็นตัวประกอบก็ดี ปิ่นลดาจะได้ใช้เวลาเขียนนิยายได้ถนัดหน่อย 

            ย้อนเวลากลับมาในยุคโบราณเหรอ อ่า...ไม่เป็นไร สกิลเก่าของแม่คนนี้ก็เก่งกาจด้านศาสตร์ ศิลป์อิสตรี จะเขียน จะอ่าน จะร่ายรำไม่เป็นปัญหา

            ย้อนเวลากลับมาเป็นอนุภรรยางั้นเหรอ อ่า...ไม่เป็นไร ขอแค่มีเวลาเขียนนิยายก็พอ สามีจะโปรดปรานใคร จะรักใคร จะไปอยู่เรือนไหนก็เรื่องของเขา

            ย้อนเวลากลับมาเป็นคนชะตาอาภัพงั้นเหรอ อ่า...ไม่เป็นไร ขอแค่นิยายขายได้ก็พอ จะเล่มเดียว สองเล่ม หรือสามเล่มก็เป็นเงินทั้งนั้น สะสมเงินทองได้พอสมควรแล้ว ค่อยหาซื้อบ้านบนเขาเงียบๆ นั่งเขียนนิยายท่ามกลางธรรมชาติจนกว่าจะกลับร่างเดิมก็แล้วกัน

            แต่...เดี๋ยวก่อน ทำไมสามีฉันไม่ไปหาสตรีอื่น ไม่โปรดปรานสตรีอื่นเล่า มานัวเนีย คลอเคลียอะไรกับฉัน แล้วเวลาเขียนนิยายของฉันเล่า...!

            ไสหัวไปเดี๋ยวนี้นะไอ้สามีชีกอ!