เริงพิศวาส

ฤกษ์อัพนิยายเรื่องนี้คือฤกษ์สะดวกฮับ เราจะอัพหลังจาก *มนตราซาตาน* จบบริบูรณ์

ส่วนตอนนี้ก็อ่านนำร่องไปก่อนนะฮับ

เกริ่นฮ้าบ****

ชีคฮิมดานหัวเราะเสียงทุ้มกับความใจร้อนที่อยากจะปลดความทุกข์ทนทรมารของอภิญญาเสียเหลือเกิน ใบหน้าของเธอแดงก่ำเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ยิ่งทำให้ชีคหนุ่มคลั่ง นอกจากความงดงามประหนึ่งเทพธิดาแล้ว อภิญญาเคยรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าเธอช่างมีเรือนร่างงดงามและสมส่วนที่ผู้หญิงด้วยกันยังต้องอิจฉา

                แน่นอน.... คนที่มีตำแหน่งเป็นถึงชีคเจ้าผู้ครองประเทศซารีลย่อมเคยผ่านผู้หญิงมาบ้าง หากแต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่สามารถจะทำให้ชีคฮิมดานรู้สึกคลั่งได้เหมือนกับครั้งนี้

                ชีคหนุ่มสลัดความรู้สึกผิดทิ้งไป แยกเรียวขาสวยออกจากกัน จ้องมองความงดงามอยู่ครู่ใหญ่อย่างชั่งใจก่อนจะสัมผัสมันด้วยความแผ่วเบา ความร้อนที่ผ่านปลายนิ้วสู่กลีบเกสรสวยเร่งเร้าให้เสียงครางดังกระหึ่งประหนึ่งลำโพงแตก ร่างน้อยเปลือยเปล่าบิดเร่า ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเหยเกรับรู้ทุกอย่างแต่ไม่อาจต้านทานได้

                น้ำหวานเยิ้มฉ่ำเนิ่นนานแล้ว ตั้งแต่วินาทีที่ยานรกนั่นทำงาน อภิญญากระตุกเอวหนาเข้าหาตัวอย่างร้อนใจ หากใครไม่เป็นเธอคงไม่รับรู้ถึงความทรมานนั้นหรอก หญิงสาวเร่งเร้าและเร่งรัดให้ชีคหนุ่มร่วมรักกับเธอจนแทบจะคลั่งตาย เธออยากตายไปเสียตรงนี้เพื่อให้พ้นไปจากความทรมานที่เหมือนจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น

                ชีคหนุ่มส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจกับความใจร้อน เขาคงไม่อาจจะห้ามอะไรได้อีกต่อไปแล้ว นอกจากจะแยกเรียวขาทั้งสองข้าง สอดร่างเข้าสู่ตรงกลางหว่างขาและค่อยๆดันร่างกายของตัวเองเข้าไปอย่างเชื่องช้า จ้องมองใบหน้าสวยเหยเกหากแต่เธอกลับเป็นฝ่ายเร่งรัด ดันร่างเข้าหาเขาเสียเองและร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นเมื่อมันแปรเปลี่ยนเป็นเสียงคราง

                ฮิมดานเห็นเลือดสดๆที่ไหลรินออกจากช่องขาแต่เจ้าของร่างไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย เธอกลับเลือกที่จะมีความสุขกับมัน เบียดกายเข้าหาเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าแม้จะไม่ประสากับเรื่องพวกนี้เลยก็ตาม เธอไม่ได้กรีดร้องขอความปราณีเหมือนอย่างที่ควรจะเป็นหากแต่กลับเร่งเร้าให้เขารุนแรงกับเธอมากขึ้น มากขึ้นและมากขึ้นจนชีคหนุ่มถึงกับเลือดขึ้นหน้าด้วยความหงุดหงิด เขาควรจะลืมเรื่องพวกรั้รไปให้หมดเพราะอภิญญาในเวลานี้ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง

                เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไรลงไป เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังอยู่กับใคร นอกจากจะปลดปล่อยความต้องการที่มันอัดแน่นอยู่ภายในตัว แม้เขาไม่เคยลิ้มรสความทรมานนั้นแต่ก็เข้าใจได้ว่าอภิญญาจะทรมานมากมายเพียงไรเพราะเขาเองก็กำลังเผชิญกับความรู้สึกนั้นอยู่ ตรงที่พยายามจะนุ่นนวลและอ่อนโยนให้มากที่สุด

                “คุณมันเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเลย”

                ไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหนดลใจให้อภิญญาพูดออกไปเช่นนั้น เธอกัดริมฝีปากของตัวเองแน่นเมื่อร่างสูงหยุดนิ่งไม่ยอมเคลื่อนไหวร่างกายอย่างที่เธอต้องการ หญิงสาวผลักร่างสูงให้นอนราบลงบนเตียงแล้วเป็นฝ่ายกระโดดขึ้นคร่อม แม้ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรแต่เธอก็ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกปลดปล่อยความทรมานนั้น

พี่ึคนนี้......ฮิมดาน

ส่วนคนนี้.... อภิญญา