ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ซาตาน
ีวิอไอ ำเนินไปอย่าราบเรียบ เพราะทั้ีวิอไอ ือารทำานที่ไอรั นั่น็ือ ายยา
ไอเป็นเภสัรที่มีทีษะารายยาีเยี่ยม ลู้าทุนมัะเื่อและไว้ใในัวเภสัรนนี้มา นมีลู้าประำหลายราย รวมทั้ไอยัเป็นที่ปรึษา้านีวิให้เหล่าลู้า้วย ทำให้มีทั้นรั และนหลไอมามาย
มีเยอะแยะที่ผู้าย(หรือเปล่า) มาแอ้วเอินไอ มีเสมาื้อวิามินีอละ 10 บาทับไอทุวันเพื่ออยาเห็นหน้าและหาเรื่อมาพูับไอทุวัน มีเสื้อล้อยทอร้านประำอไอมาให้ทุวัน ิะีบไอนั้นไม่่ายถ้าใรไม่สามารถทำลายำแพแห่วามรันั้นไ้ รวมทั้ผู้แทนยาที่เห็นะอบมาุยับไออยู่เนือๆ ีวิอันป๊อปปูล่าอไอ มันทำให้ไอไม่่อยมีเวลาส่วนัวมานั ันั้นเมื่อมีโอาศไ้พั ไอะัุให่ไฟระพริบ นอน้ามวันันทีเียว
พอมาวันหนึ่ ในะที่ไอุยับลู้าอย่าเพลิเพลิน มีายผู้หนึ่ รูปร่าสู ออล่ำๆ มีรอยสัโผล่แพรมๆบริเวอบแนเสื้อ็อปสีรมเปื้อนเหมือนรอยเม่าอะไรสัอยาูมอมแมมและไม่สะอาเอาเสียเลย ลิ่นาวน้ำมันรถฟุ้ในร้านายยา ส่เสียัเ้ามาในร้าน ไอไม่่อยอบลู้าประเภทนี้เท่าไหร่นัเพราะเห็นว่ามีลู้านอื่นอยู่ในร้าน ทำไมไม่มีวามเรใและ่อิว
"หมอรับอยาแ้ปว"
ผู้ายวัยรุ่นอายุราวๆ28 ปีะโนมา ไอำเป็น้อปิเสทีุ่ยไว้ แล้วรีบหันมาให้บริารผู้ายัวี แ่ เอ๊ะ! ทำไมวามรู้สึอไอเริ่มแปรปรวน ไอหันไปมอหน้าายัล่าว หัวใไอเ้นแร ้วยเพราะใบหน้าอันาวเนียน ั้โ่ าสวย ยิ้มสวยนั้น มันทำให้ไอไม่สามารถพู่อไ้ สายาอันมีประายเ้าู้อผู้ายนนั้นส่มายัไอ่อนเอ่ยริมฝีปาอันไ้รูปอเาถามมายัไอ
"หมออยาแ้ปว เียว-เหลือ"
ใอไอเริ่มปั่นป่วน ับน้ำเสียที่แ็ระ้า ไอรู้สึลนลาน ทำัวไม่ถู รวบรวมสิเพื่อเอ่ยปาถามไปว่า
"ยาแ้อะไรรับ"
"ฮ่าๆ" เสียหัวเราะาายที่มีรอยสััออมา
"ผมเพิ่พูไปหยๆว่า ยาแ้ปว"
ายนนั้นพูพายัิ้วให้รู้ว่าผมไ้พูไปแล้วุเป็นอะไรไม่ไ้ยินเหรอ
ในะนั้นไอไม่มีสิอะไรแล้ว มันเิาารที่้อเ็บอาารเินนทำให้ารเป็นเภสัรมืออาีพหายไป
"ยาแ้ปว เม็ เียว-เหลือ เอาไปทำอะไรรับ ปวอะไรนานั้นหรือ"
ไอถาม วามเป็นเภสัรเริ่มลับมาอีรั้
"ผมปวหลัปวประำเลยอสั50เม็นะ"
ในใไอ เริ่มสสัย นี่เอาไปเยอะเินไปไหม เาะมาหลอื้อยาเพื่อเอาไปทำในสิ่ไม่ีหรือเปล่า ไม่ไ้สิ ะายทั้50เม็ไม่ไ้ แ่ใไอืออยาายๆไปให้เสร็ไม่อยาอยู่ในภวั์แบบนี้อีนาน าว่าัวเอไม่ไหวแน่ๆ เอาวะ วิาีพ้อมา่อน ไอิในใ
"ผมายให้เยอะนานั้นไม่ไ้รับยา้อรายาน อย." ไอพูเสียอ่อนเพื่ออ่อรอ
ในะที่ไอพู่อรอเพื่อให้เาลปริมายาที่้อารล ายผู้มีรอยสั ไ้้มหน้าลมาหาไอ ้อาไอ นไอไ้รับลมหายใอุ่นๆอเา สายาอเาเย้ายวนไอมา ไอยัะลึ ทำัวไม่ถู ลำัวไอแ็ถื่อ เาเ้ามาใล้ไอเินไป นริมฝีปาเือบะนันับไอ
"แล้วหมอะ่ายให้ผมไ้เท่าไหร่"
เาระิบะาบ้วยน้ำเสียที่แผ่วเบา ไอสัมผัสไ้ถึไออุ่นที่ออมาาปาเา นเริ่มหน้าแ ่อนระพริบาถี่ และผลััวเอออมาาวรอันยั่วยวนนั้น ่อนรีบไปหยีบถานับยาและนับยาให้เา 10 เม็ พร้อมระบุวิธีิน ่อนลั้นใและเ็บอาารในเฮือสุท้ายพูับเาอีรั้
"ผมะ่ายใหุ้แ่10เม็ แ่ผม้ออื่อ และเบอร์โทรอุ เพื่อทำบัียานะรับ"
"ผมื่อ ปรเมธ ื่อเมธ หมอวรำื่อผมนะ"
เสียเายัูนุ่มนวลอีรั้ึ่ไม่เหมือนอนที่มาะเบเสียเรียหมออนเ้าร้าน
***ผมื่อเมธ แล้วผมะลับมาหาหมออีหมอำหน้าผมไว้นะ***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น