คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
“แม่!!!! ผมไม่ยอม ” เสียงหวานของเด็กหนุ่มตะโกนขึ้น เมื่อได้ยิดข่าวร้ายจากปากของแม่ตัวเอง
“แต่แม่ฮ่ะ ผมเพิ่งจะ 17 เองน่ะ” เด็กหนุ่มตอบกลับ
“ไม่เร็วหรอกค่ะคุณลูกขา พ่อหนูกับคุณแม่ขาก็แต่งงานกัตั้งแต่ 17 เหมือนกันค่ะคุณลูก ”
“แต่ยังไงผมก็ไม่แต่งฮ่ะ แล้วคุณแม่ก็จะต้องเสียใจที่บังคับผม ” เมื่อพูดจบร่างบางจึงเดินสะบัดตูดหนีไป
…………………………………………………………………………………..
“ปัง”
เสียงประตูห้องถูกปิดอย่างแรง ทำให้รู้ว่าคนข้างบนอารมณ์เสียแค่ไหน
“คุณแม่น่ะคุณแม่ ทำไมถึงต้องบังคับคุณลูกขาด้วย เชอะ” เมื่อพูดจบจึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออกไปหาอะไรกิน
อ่า คุณผู้อ่าทู้กท่าน คงไม่รู้จักกระโผมมมม กระผมน้านมีนามว่า เทกิ น้านเอง
แต่ว่า ทุกคนลงความเห็นว่า ผมนั้นสวยหยาดเยิ้มราวกับเทพธิดามาเกิดก็ไม่ปาน แต่ ผมเกลียดคำว่าสวยที่สุด
แล้วใครมาพูดกับผมว่าสวย แม่จะซัดให้ฟันร่วงเลย อีกอย่างน่ะ คุณแม่ขาจะให้ผมแต่งงานกับผู้ชายด้วยกัน
เหอะคนแม่ใช้รัยคิดว่ะ จั้งซี่มานต้องถอนนนนน อ่า ตอเน้ผมเซงมากๆๆ ไปหาตำปูปลาร้ากินแก้เครียดก่องเด้ออ
(ได้ข่าวว่าแกมันคนญี่ปุ่น)
…………………………………………………………………………………..
ณ ร้านส้มตำเจ๊หลอด
“เจ๊ๆๆๆๆ” ร่างบางเดินไปสั่งอาหารกับเจ๊หลอด
“เอาอะไร ว่ามา ”
“อิคุณนังเจ๊หลอด เคยคุยกับผมบ้างมั้ย”
“ต้ายยยยยย นังหน้าปลาทูแกว่าอะรัยน่ะย่ะ” เสียงแปดหลอดกระทบเข้าที่หูร่างบาง
“อย่ามาเรียกชั้นว่า นัง นะโว้ย นังปลาช่อน” เหอะ เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกับ เทจิ สุดหล่อคนนี้ เค้ายอม
ไม่ได้
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นังบ้า ด่ากรุว่างัยน่ะ”
“ เน้ ก็บอกว่าชั้นเป็นผู้ชาย ผู้ชายอ่ะ เข้าใจม้ายยยยยยยยยยยยยยย” (โว้ยยย เคะเรา )
“อ้ากกกกกกกกกกก ของขึ้นแล้วนาเฟ้ยยยยย อย่าหาว่าชั้ไม่เตือน” ร่างบางตะโกนขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนมองเป็นตาเดียว
“มองรัยกันย่ะ ไม่เคยเหนคนตบกันหรือไง” เจ๊หลอดตวาดเสียงดังลั่นร้าน
ต่อไปกรุจาไม่มาเหยียบร้านนี้เด็ดขาด => นี่คือความเห็นของทุกคน
“โปะ ” มือบางควั้กปลาร้าเป็นต่อนๆ ขึ้นมา แล้วนำมันไปประเคนไว้ที่หัว
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด นังบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ อ้ายยยย ผมช้านนนนนนนนนน”
แต่มีหรือที่เจ้หลอดจาไม่โต้กลับ
“กล้าทำกับผมชั้นหอรเอานี้ไปแด้กซ้า ย้ากกกกกกกกกกกกกกกก ”
ลูกมะเขือเทศและผักต่างนานาถูกปากระหน่ำ จนคนในร้านต้องวิ่งหลบ
“เล่นมะเขศเทศใช่ม้ายย เอาปล้าร้าไปแด้กซ้า” พูดจบจึงเอาปลาร้าจับกรอกปากนังมฤตยู
“หึ เธอคงได้พอกหน้าอีนานน 555555555+ อย่าล้างออกหล่ะ มันเข้ากับหน้าเธอแล้ว”
เมื่อพูดจบร่างบางก็เดินจากไปจากร้านทันที เซงวุ้ย
เมื่อเดินไปนั้น ร่างบางได้คิดอยู่ตลอดทางว่า
“กรูทามรัยลงปายยยยยย กรุกล้าทามร้ายยปลาร้าที่กรุรักหรอเนี่ยยย.”
“ม่ายยยยยยย ปลาร้ากลับบมาหาช้านเดี๋ยวนี้ ” ร่างบางตะโกนดังลั่น อย่างไม่อายสายหน้าประชาชี
สงสัยเจ้าตัวคงคิดว่า คนหล่อทำอะไรก็ไม่เสียหาย (ดูสภาพแกตอนนี้ก่อนเหอะ)
……………………………………………………………………………..
กราบสวัสดี 3 จอกเจ้าค่ะ ได้เริกเปิดฟิคใหม่สักที ฟิคเก่าก็ดองไว้ซ้า อย่าเพิ่งฆ่าข้าพเจ้าค๊าบบบบ
เด่วปิดเทิมแล้วมาอัพฟิค บารามอส ค่ะ ตอนนี้ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย ฮือๆๆ กรุจาสอบตกม้ายย
เม้นด้วนน้ะ จุ๊บๆๆๆ + อยากเหนหน้าเคะของเราป่าววว ถ้าอยากเห็นก็เม้นน่ะค่ะ
ความคิดเห็น