ก็ฉันมันตัวโกง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ก็ฉันมันตัวโกง !!

 

บทนำ :: คืนก่อนเปิดเทอมใหม่

 

“แก แกเป็นของฉันซะเถอะ” ผู้ชายร่างยักษ์ผลักหญิงสาวผู้บอบบางลงบนเตียง

“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยด้วย” หญิงสาวผู้บอบบางตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ฉับพลันนั้น ก็มีคนกระโดดถีบประตูห้องเข้ามา

“เอามือสกปรกของแกออกจากผู้หญิงคนนั้นซะ” ชายทถีบประตูเข้ามาตะโกนสั่งชายร่างยักษ์

“คุณเกรียง คุณมาช่วยฉันแล้ว” หญิงสาวบอบบางที่น้ำตาคลอเบ้า กำลังมีรอยยิ้มแห่งความดีใจ เพราะหนุ่มคนรัก เข้ามาช่วยเธอพอดี

“ผมรู้สึกได้ หัวใจของคุณที่อยู่ที่ผม กำลังร้องไห้ คุณกำลังตกอยู่ในอันตราย ผมจึงรีบมาช่วย” ชายหนุ่มสุดเท่ราวกับเป็นเจ้าชายตัวจริงที่ออกมาจากนิยาย เมื่อพูดประโยคที่ฟังดูน้ำเน่าเหลือเกิน แต่หญิงสาวกลับร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะซึ้งใจในคำพูดน้ำเน่าแบบนั้น

“แกนะแก บงอาจมาขัดจังหวะเวลาแห่งความสุขของข้า” ชายร่างใหญ่โมโห ก่อนจะพุ่งตรงเข้ามา หวังจะทำร้ายชายหนุ่มสุดเท่คนนั้น

“คุณเกรียง ระวัง!!” สิ้นคำตะโกนของหญิงสาว ผมก็ปิดทีวีทันที เพราะมันน้ำเน่าเกินกว่าที่ผมจะทนดูได้ ผมล่ะเกลียดพวกพระเอกในละคร หรือนิยาย จริงๆ แล้วที่ผมเปิดดูเมื่อครู่ เพราะได้ข่าวว่ามันเป็นละครวัยรุ่น เด็กผู้หญิงในชั้นเรียนของผม แม้แต่น้องสาวของผม ก็ชอบมันมากๆ แต่เมื่อผมได้ดู ในหัวผมก็คิดแต่ว่า แม้แต่ละครสำหรับวัยรุ่นมันยังเป็นแบบนี้ไปแล้ว น่าเศร้าใจจริงๆ บนโลกนี้น่ะ มันไม่มีหรอก ไอ้พระเอกแบบนั้น

“นี่ ไอ้พี่แฟรงค์ จะปิดทีวีทำพระแสงอะไร” น้องสาวตัวกวนของผม ยัยเฟิร์น อายุน้อยกว่าผมปีเดียวเท่านั้น เพราะเหตุนี้ล่ะมั้ง ถึงไม่ค่อยเคารพตัวผมสักเท่าไหร่ ทั้งที่อยู่โรงเรียนเป็นเด็กน่ารักเรียบร้อย ครูอาจารย์ต่างชื่นชม แต่พอกลับบ้านมา ก็ข่มขู่พี่ชายได้เรื่อยๆ

“แอบนินทาฉันในใจใช่ไหมล่ะ” ยัยตัวแสบ นี่เธออ่านใจฉันได้หรอเนี่ย

“และตอนนี้ก็กำลังคิดว่า ฉันอ่านใจพี่ได้สินะ” ผมรู้สึกพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ที่โดนอ่านใจถึง 2 ครั้งติดๆ

“เปล่าซะหน่อย พี่แค่ง่วงแล้ว อยากไปนอน ก็เลยเผลอปิดทีวี” ผมตอบไปแบบนั้น

“งั้นพี่ก็ไปนอนซะไป ฉันจะดูต่อจนจบ ค่อยนอน” ยัยตัวแสบ มันทำอย่างกับเป็นแม่เลย พูดถึงแม่แล้ว ผมก็นึกขึ้นมาได้ ตอนนี้พ่อกับแม่ไปอยู่ที่ฝรั่งเศส นานๆจะกลับมาที บ้านนี้ตอนนี้ ก็มีแค่ผมกับยัยตัวแสบนี่แหละ

“ฉันนี่โชคดีจังเลยนะ ที่เป็นน้องของพี่เนี่ย” ยัยเฟิร์น พูดแบบนี้ ทำเอาผมเขินเหมือนกันนะเนี่ย

“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ” ผมลองถามดู

“ก็พี่น่ะนะ จะทำดีด้วยก็เฉพาะกับฉันที่เป็นน้อง กับพี่โอ ที่เป็นเพื่อนซี้ตั้งแต่เด็กๆเท่านั้นแหละ แม้แต่พี่ปูนิ่ม ที่ตอนนี้พี่กำลังคบเป็นแฟนอยู่ด้วย พี่ยังไม่ค่อยใส่ใจเธอเลย นี่ลองคิดดูนะ ถ้าฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่น้องของพี่ แล้วเกิดเผลอไปคบกับพี่ขึ้นมา ฉันคงเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายมากแน่ๆ” ยัยน้องตัวดี พูดออกมาได้นะ

“ไปนอนเถอะพี่แฟรงค์ เดี๋ยวฉันปิดประตูบ้านเอง” ยัยเฟิร์นบอกให้ผมไปนอนอีกครั้ง

“อืม เธอก็อย่านอนดึกล่ะ พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมที่สองแล้ว ฉันขี้เกียจไปปลุก” ผมพูดออกไป

“อยู่แล้วล่ะน่า พี่ไม่ต้องปลุกหรอก ฉันตื่นเองได้” เฟิร์นตอบ

“ถ้างั้นพี่ไปล่ะ ฝันดีนะ” ผมบอกฝันดีกับยัยตัวยุ่ง

“เช่นกันจ้า” จะพูดน่ารักๆ ก็ทำได้นิ แต่ไม่ค่อยจะพูดบ่อยๆแฮะ ผมคิดแบบนั้นก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง

 

ตอนนี้ผมก็มานอนอยู่บนเตียง พลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับเรื่องที่ยัยเฟิร์นพูด ก็คงจริงนั่นแหละ ผมที่ไม่ค่อยทำดีกับใครเท่าไหร่นัก นอกจากว่าจะมีสิ่งตอบแทน ถ้าไม่นับพ่อกับแม่ที่อยู่ฝรั่งเศสแล้วล่ะก็ ยัยเฟิร์นน้องตัวแสบ ที่ถึงจะเป็นแบบนี้แต่ผมก็รักยัยนี่จริงๆ กับไอ้โอ เพื่อนสนิทที่แทบจะเรียกว่าเพื่อนคนเดียวของผม ที่เป็นเพื่อนตายของผมอย่างแท้จริง แล้วก็แฟนของผม “ปูนิ่ม” ที่ผมไม่เคยทำดีกับเธอเลยสักครั้ง เธอเคยร้องไห้ต่อหน้าผม เพราะผมไม่ใส่ใจเธอ แถมไปมีผู้หญิงคนอื่นอีก แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ผมก็ยังไม่แยแสเธออยู่ดี แต่เธอกลับทนคบกับผมมาจนถึงตอนนี้ จนบัดนี้ผมเริ่มรู้สึกว่า เธอจะเป็นคนที่3 ที่ผมอยากจะทำดีด้วย ก็แค่คิดว่าจะทำดีด้วยในเร็วๆนี้แหละนะ บางทีที่คิดแบบนี้ เพราะตอนนี้ผมอาจจะรักเธอขึ้นมาจริงๆแล้วก็ได้ พอคิดแบบนั้น ใจผมก็เต้นรัวแบบไม่เคยเป็นมาก่อน อะไรกันนะ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้แท้ๆ แต่ตอนนี้ ผมแค่คิดว่า อยากให้เปิดเทอมเร็วๆจัง ผมจะได้ทำให้ ปูนิ่ม มีความสุข แบบที่ผู้หญิงทั่วไป ควรได้รับจากแฟนหนุ่มสักที ว่าแล้วผมก็หลับไป

amanita. theme