คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความซุ่มซ่ามก่อปัญหา(รัก)
ความซุ่มซ่ามก่อปัญหา(รัก)
"เออ ฉันไปแล้ว" น้ำนิ่งรีบวิ่งออกมาหน้าบ้านทันใดนั้นก็
... "โครม"...
นั่นคือเสียงการสะดุดอากาศของน้ำนิ่งที่เพื่อนๆของเค้าเห็นประจำ
"น้ำนิ่งเอ๊ย เธอนี้ประจำเลยซุ่มซ่ามได้ที่"เสียงเพื่อนสนิทของน้ำนิ่งที่ตะโกนเรียกน้ำนิ่งเมื่อตระกี๊
"โธ่หวาน ก็เธอเร่งฉันเองนี่นา" น้ำนิ่งบ่น
"จะยังไงก็เถอะ รีบไปกันก่อนเถอะหวาน น้ำนิ่ง เดี๋ยวจะไม่ทัน" เสียงลูกทอเพื่อนสาวคนสนิทของน้ำนิ่งอีกคน
ณ โรงเรียนมัธยม C&N เอพอร์ท
"นี่หวาน เธอว่าเราจะอยู่ห้องอะไร"น้ำนิ่งถามลูกทอ
"ขนาดเธอยังไม่รู้แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ" ลูกทอตอบกลับอย่างกวนๆ
"โห่ อะไรกันฉันกำลังลุ้นนะเนี่ย งอนแล้วด้วย" น้ำนิ่งทำหน้าบึ้งเป็นเด็กๆแล้วก็หันหลังกลับ
"เราก็ไปเถอะ หวาน" ลูกทอเอ่ยออกมาอย่างหน้าเซ็งด้วยเพราะรู้นิสัยของเพื่อนตัวเองดีแล้ว
ระหว่างนั้นก็เป็นไปตามระเบียบน้ำนิ่งก็ต้องรีบวิ่งตามเพื่อนไป และก็ตามระเบียบอีกเหมือนกันน้ำนิ่งก็
... "โครม"…
แต่คราวนี้เธอพาใครอีกคนล้มกับเธอด้วยนั่นคือ
รักดี
เค้าแลดู ผิวขาว สูงโปร่ง มาดเท่ห์ เนี้ยบทุกระเบียดนิ้ว ขณะนี้ใบหน้าของเค้าเต็มไปด้วยความโกรธ
"ขอโทษคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ" น้ำนิ่งพลางพูดขอโทษและก็ก้มปัดเสื้อให้กับรักดี
"นี่ยัยบ้า เธอทำอะไรของเธอเนี่ย วิ่งไปไม่เคยดูตาม้าตาเรือเลยนะ" รักดีดูไม่พอใจน้ำนิ่งเท่าไหร่
"อะไรกัน ฉันก็ขอโทษแล้วเนี่ย ยังไม่พอใจอีกหรือไงฮ่ะ หน้าตาก็ดูดีแต่เสียดาย..."น้ำนิ่งพูดพลางมองรักดีไปทั้งตัว
"เสียดายอะไร ฉันก็หน้าตาดีมาตั้งแต่เกิดแล้ว"รักดียังค้างคา
"ก็เสียดาย ที่เกิดมาหน้าตาดี แต่ไร้มารยาท ไร้น้ำใจ ไม่ให้เกียรติผู้หญิง และอีกจิปาถะ ชิ เธอก็แค่ผู้ชายห่วยๆ ไปล่ะ อ้อ ยังงั้นฉันก็ขอถอนคำขอโทษก็แล้วกัน" น้ำนิ่งด่ารักดี และก็เดินออกมาอย่างหน้าตาเฉย และแล้วน้ำนิ่งก็
…"โครม"...
เธอล้มลงไปกองกับพื้นครั้งที่สองเนื่องจากกระเป๋าของเธอเองนั่นแหละ
"+555 เธอมันก็แค่ยัยซุ่มซ่ามแหละว่ะ ผู้หญิงอย่างเธอนะอีกกี่ปีกี่ชาติก็คงไม่มีใครจีบ ที่รู้ๆ ฉันในนามรักดี คนนึงนั่นแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า เฮ้ย ไปเถอะเพื่อนๆ"
รักดีและเพื่อนๆก็รีบเดินออกไปจากตรงนั้น น้ำนิ่งดูเหมือนจะล้มฟุกตรงนั้นและก็ร้องไห้ออกมา ถึงแม้เธอจะล้มกี่ครั้งกี่ครั้งเธอไม่เคยร้องไห้เพราะมันชินแต่ตอนนี้เธอกลับร้องไห้ออกมาเนื่องจากเธอโดนไอ้ผู้ชายห่วยๆคนนั้นดูถูกอย่างมาก
ซักพักลูกทอและหวานก็เดินมาช่วยน้ำนิ่ง
"น้ำนิ่งเธอทำไมไปนั่งตรงนั่น"หวานเดินเข้าไปประคอง
"ฮือๆๆๆ ไอ้ผู้ชายห่วยๆ มานมาดูถูกฉ้าน ฉ้านยอมไม่ได้ ฮือๆๆๆ" น้ำนิ่งดูโกรธมากที่สุดในชีวิต
"ไอ้ผู้ชายห่วยๆ แล้วฉันจะรู้มั้ยเนี่ยว่ามันคือใคร ปกติแล้วผู้ชายมันก็ห่วยทั้งโรงเรียนอยู่แล้ว" ลูกทอพยายามคิด
"ชั่งมันก่อนเถอะ ตอนนี้เราไปเข้าห้องเรียนก่อนเถอะ เออลืมบอกไปพวกเราทั้ง 3 คนอยู่ห้อง ม.5/A นี่เธอ เธอจะต้องลืมไอ้ผู้ชายห่วยๆคนนั้นแน่ถ้าเธอเจอกับผู้ชายคนนี้ รู้มั้ยว่าเค้ามาวันแรกก็Hot ไปทั้งโรงเรียนแล้วนะ ที่สำคัญเพื่อนๆของเค้าอีก 2 คนก็ดูดีไม่แพ้กันอยู่ห้องเดียวกับพวกเราด้วย" หวานสาธยายยาว
"อืมม์ แล้วฉันจะคอยดู" น้ำนิ่งกล่าว
"และฉันก็ไม่รู้โชคดีหรือร้ายนะ ฉันต้องโดนพ่อกับแม่ฉันบังคับให้คบกับนายเอกหนึ่งในกลุ่มนั้น ทั้งๆที่ฉันไม่ชอบนายนั่นเลย"ลูกทอเซ็ง พอหวานกับลูกทอช่วยกันพยุงน้ำนิ่งขึ้นมาก็เหมือนจะมีเสียงเรียกน้ำนิ่งมาแต่ไกล และดูเหมือนว่าเป็นเสียงของบุคคลที่น้ำนิ่งไม่ค่อยชอบขี้หน้าเท่าไหร่ นั่นก็คือนายเบนซ์และเพื่อนอีก2คน
"เฮ้ น้ำนิ่งมายเลิฟ ฉันมาแล้ว เบนซ์ไง ที่รากส์..กก เธอเป็นอะไรอ่ะ ทำไมเสื้อผ้าเลอะเทอะอย่างงี้อ่ะ เธอร้องไห้ทำไม ดูสิเป็นอะไรหรือป่าวอ่ะ ขาหัก แขนหัก หรือหัวแตกหรือป่าว ไหนให้ฉันดูซิ ฮือๆเธอเป็นไรมากไหม..." นายเบนซ์รีบชำเรืองมองทั่วร่างกายของน้ำนิ่ง
"นี่ ไอ้หน้าปลาบู่ชนเขื่อน นายจะจองร้างจองผลาญฉันไปถึงไหน ฉันจะเป็นอะไรไปก็คงจะเป็นเพราะนายนั่นแหละและอีกอย่างฉันไปเป็นที่รักของนายตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้านายจะให้ฉันมองว่านายเป็นเพื่อนอยู่ก็อย่ามาเรียกฉันที่รักอีกเข้าใจมั้ย..."น้ำนิ่งบ่นยาว
"เราไปกันเถอะลูกทอ หวาน"น้ำนิ่งทำหน้าเซ็งและก็ชวนหวานและลูกทอเดินไป
-----
100 %
ฮ่า ฮ่า เมื่อโยนภาระเรื่องสาวจอมวุ่นกับหนุ่มเพทายบอยไปใน I_ บ้าคุง หรือ I am I เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ปุกก็เลยมาซุ่มแต่งเรื่องนี้อยู่ค่ะ หวังว่าทุกท่านจะชอบนะคะ
ป.ล. แบนเนอร์ และ กลมเนอร์ ทั้งหลายได้รับการกระทำให้เกิดขึ้นจาก I am I ค่า
ความคิดเห็น