คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบก็สบ... ประมาทซะแล้ว
แรกพบก็สบประมาท
“เย้ สอบปลายภาคเสร็จซักที” เสียงเด็กสาวม.5 ตะโกนเสียงดัง
“แหม่ ยัยอายดีใจยังกับเอ็นติดเลยนะสงสัยเมื่อคืนจะติวหนักเลยนะสิ” เสียงสาวอีกคนที่เดินตามมา
“ใครจะไปเก่งเหมือนเธอละยัยดรีม” อายแหย่ดรีม
“นี่! เปรี้ยวฉันว่าจะเที่ยวคลายเครียดหลังสอบเสร็จซะหน่อยเธอว่าดีมั้ย” ดรีมชวนเปรี้ยวเพื่อนสาวอีกคน
“อืมม์ ก็ดีเหมือนกันนะปวดหัวมาตั้งคืนแล้ว” เปี้ยวสนใจ
“แล้วเธอล่ะอาย” ดรีมหันมาชวนอาย
“ก็ดีเหมือนกันเพื่อจะได้แฟนติดมาซักคน” อายเอ่ยมาอย่างมีหวัง
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี่เจอกันเที่ยงตรงก็แล้วกันนะ” ดรีมนัดทุกคนแล้วต่างคนก็ต่างกลับหอของแต่ละคน
รุ่งขึ้นทั้งสามคนก็ไปเจอกันที่สยามฯที่เต็มไปด้วยผู้คนที่หนาแน่นส่วนมากจะมีแต่พวกวัยรุ่นราวคราวเดียวกับพวกดรีมทั้งนั้น
“โอ๊ย! อะไรจะร้อนขนาดนี้ฉันว่าหาร้านกาแฟเย็นแถวนี้ดื่มดีกว่า ฉันรู้จักอยู่ร้านนึงรับรองอร่อย” ดรีมโวยวายแล้วก็รีบพาเพื่อนเดินดิ่งๆเข้าร้านกาแฟทันที
อีกสองคนเดินเข้ามาภายในร้านแล้วรู้สึกสบายใจมากเพราะภายในร้านตกแต่งในสีโทนเย็นคือฝนังทาด้วยสีน้ำเงินเข้มสลับสีฟ้าอ่อนพื้นห้องสีเขียวอ่อนสลับสีเขียวเข้มพร้อมเครื่องปรับอากาศเย็นเฉือบทั้งสามรู้สึกสบายใจมากทั้งสามก็เดินไปนั่งที่โต๊ะที่มุมห้องโดยที่ดรีมนั่งตรงกลาง
“เฮ้อผู้ชายหน้าตาดีๆมันสูญพันธุ์ไปหมดแล้วเหรอเนี่ย ทำไมไม่...อุ้ย น่ารักจัง” อายบ่นพรางมองไป แล้วอายก็เจอหนุ่มรูปหล่อสามคนนั่งที่มุมห้องทั้งสามหน้าตาอย่างกับพระเอกเกาหลี ผมสีดำเงา คนกลางผิวขาว มีลักยิ้ม แต่งเสื้อเชิ้ตสีส้มกับสีส้มอ่อนสลับกันในแนวตรง ไม่ติดกระดุมจนเห็นเสื้อข้างในเป็นสีขาว อีกคนที่นั่งด้านซ้ายเวลายิ้มก็เห็นเขี้ยว ผิวออกสีขาวใส่เสื้อเชิ้ตแนวๆเดียวกับคนที่นั่งตรงกลางแต่เป็นสีขาวกับเทา ส่วนคนข้างขวาคิ้วเข้ม ผิวสองสีถึงขาว แต่ใส่เสื้อสีดำลายกราฟฟิคตัวอักษร
“ยัยดรีมยัยเปรี้ยวผู้ชายหน้าตาดียังไม่สูญพันธุ์เธอมองไปที่มุมห้องตรงนั้นซิ” อายตื่นตาเมื่อเห็นทั้งสามหนุ่ม
“ยัยอายนี่ตาถึงเนอะก็หล่อดี” เปรี้ยวว่าเหมือนกัน
“นี่พวกเธอเห็นหน้าตาดีนิสัยแย่ก็มีตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ”ดรีมวิจารณ์ แต่ทั้ง2 ก็ยังไม่ถอนสายตาจากหนุ่มทั้งสาม เช่นกัน ทั้งสามหนุ่มก็เริ่มรู้สึกตัวว่าถูกจับจ้อง
“ เฮ้ย! ยัยสามสาวตรงนั้นมองเราทำไมว่ะ” หนุ่มตรงกลางเอ่ยขึ้น “สงสัยเห็นพวกเราหล่อล่ะมั้ง” หนุ่มที่นั่งตรงซ้ายมือพูด
“เฮ้ย ไอ้น็อต (คนกลาง) ไอ้บิ๊ก(คนซ้าย) จะว่าไปก็น่ารักดีนะเว้ย”หนุ่มทางขวาพูด
“โอมึงจะมาทำเจ้าชู้อะไรแถวนี้ว่ะที่มีอยู่ยังไม่พอหรือไงทั้ง น้องส้ม น้องกล้วย น้ององุ่นน้องเปิ้ล เปิดท้ายขายผลไม้รวมได้เลย มึงก็บ่นบ่อยๆไม่ใช่เหรอว่าแค่เท่าที่มีอยู่แทบสับรางไม่ทันแล้ว” น็อตบ่นเป็นชุดเพราะทนความเจ้าชู้ของเพื่อนไม่ไหว
“ไอ้น็อตมึงดูถูกกูเกินไปหน่อยว่ะ เอางี้เดี๋ยวกูมานะเว้ย” โอพูดจบก็รีบเดินไปหาที่กลุ่มของดรีม
“เฮ้ย ไอ้น็อตไอ้โอมันจะเอาจริงๆเหรอว่ะ”
“กูว่ามันไม่เอาจริงๆหรอกก็แค่ของเล่น”น็อตตอบอย่างรู้ทันเพื่อน
“กูว่ากูหาอะไรทำหนุกๆดีกว่า”น็อตเริ่มเซ็งๆจึงเดินไปหาโอ ซึ่งก็ทันก่อนที่โอจะเดินไปถึง
“เฮ้ยโอกูขอคนกลางว่ะ”
“สวัสดีคับ ผมน็อตแล้วคุณชื่ออะไรคับ” น็อตถามดรีม
“นี่ไม่มีอะไรจะทำกันหรือไงวันๆเอาแต่หลีสาว”
“นี่ฉันก็ไม่อยากจะมามองนักหรอกนะคนอย่างเธอน่ะ ตั้งแต่หัวจรดเท้าก็ไม่เห็นจะตรงสเป็คตรงไหนเลยแบนก็แบน”
“นั่นไงว่าแล้วฉันมองไม่ผิดหรอกคนอย่างนายในสมองก็คิดแต่เรื่องพรรณนี้แหละ” ดรีมเริ่มชักอารมณ์เสีย
“เล่นตัวชะมัดอย่างเธอเนี่ยจะเอาซักเท่าไหร่ดีล่ะ 5000 พอมั้ย” น็อตสิ้นคำพูดก็มีเสียง
“เพี้ยะ” นั่นคือเสียงจากมือของดรีมที่ไปกระทบบนใบหน้าของน็อต อย่างรุนแรง แล้วคนทั้งร้านก็มองไปทางเดียว “คนอย่างนายก็มองเห็นผู้หญิงมีค่าแค่เนี่ยเหรอ คนเหมือนกันนะเว้ยไม่ใช่สิ่งของที่จะซื้อได้” ดรีมด่าใส่น็อต “เฮ้ยไอ้เวนน็อตมึงเล่นแรงไปป่าวว่ะ”บิ๊กถามน็อต
“เปรี้ยวอายกลับหอเถอะอยู่ที่นี่ไปก็มีแต่มลพิษที่มีแต่กลิ่นเน่าๆ” ดรีมเดินดิ่งๆออกนอกร้านไปด้วยความโกรธ น็อตได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก
“เดี๊ยว เธอ ฝากขอโทษเพื่อนเธอแทนเพื่อนฉันด้วย ฉันบิ๊กนะ”
เปรี้ยวหยุดเดิน “ฉันชื่อเปรี้ยวนะ เดี๊ยวจะบอกให้ ทางที่ดีให้เพื่อนเธอมาขอโทษเองจะดีกว่านะเดี๊ยวฉันไปก่อน ไปกันเถอะอาย” “เปรี้ยวเดี๋ยวก่อนเอาเป็นว่าวันอาทิตย์หน้ามาเจอกันที่ร้านนี้เอาเพื่อนเธอมาด้วย” บิ๊กถามเปรี้ยว
“ก็แล้วแต่นาย แต่ก็ตกลง” เปรี้ยวเกับอายก็เดินออกจากร้านมา “เฮ้ยไอ้น็อตมึงต้องไปขอโทษน้องเค้านะเว้ย” โอเตือนสติน็อต “ต้องขอโทษทำไมว่ะ เสือกมาเล่นตัวทำไม”
น็อตพูดด้วยความหมั่นไส้ “ต้องสิว่ะ มึงไปดูถูกน้องเค้าแล้วกูเชื่อด้วยว่าน้องทั้งสามคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงอย่างนั้น” บิ๊กเตือนสติน็อตอีกครั้ง
“เออ เดี๊ยวกูคิดอีกที” น็อตเริ่มใจอ่อนเพราะก็คิดว่าตนผิด
“อย่างงั้นก็วันอาทิตย์หน้ามาเจอกันที่นี้ตกลงนะเว้ย กูกลับหอก่อน” บิ๊กก็เดินออกไป
“เออกูก็ว่าจะไปหาน้ององุ่นก่อนว่ะ” โอก็ตามบิ๊กออกไป แล้วน็อตก็เดินออกจากร้านแล้วก็ขับรถไปที่หอพักของตน ทางด้านดรีมพอวิ่งออกมาก็รีบขึนแท็กซี่กลับหอพอถึงดรีมก็ลงรถพร้อมกับร้องไห้ด้วยความโกรธดรีมค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นน็อตขับรถมาเจอพอดีก็เลยจอดรถแล้วเดินลงจากรถเรียก ดรีม
“เธอ เธอ เฮ้ยหยุดก่อน” ระหว่างนั้นดรีมเห็นน็อตเดินตามมาก็หยุดมามองแล้วเช็ดน้ำตา
“เธอร้องไห้ด้วยเหรอ เอาเป็นว่าฉันขอโทษก็แล้วกัน” น็อตขอโทษอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
“นี่นายถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องก็ได้นะฉันฟังแล้วมันขัดๆหูอย่างก็ไม่รู้ มีแค่นี้ใช่มั้ยฉันจะได้รีบกลับห้อง” ดรีมก็รีบเดิน
“เดี๋ยวเธอชื่ออะไรฉันยังไม่รู้เลย” น็อตถามอย่างอยากรู้ “ฉันจำเป็นต้องบอกด้วยเหรอ”ดรีมย้อนกลับมาอย่างหมั่นไส้ “อย่างกับฉันอยากจะรู้”น็อตตะโกนออกไปอย่างโมโห
(ไอ้น็อตเอ้ย!มึงอยากมาขอโทษนะเว้ยแค่นี้ทำไมทำไม่ได้ว่ะแค่ถามชื่อก็ยังทำไม่ได้เลย) น็อตบ่นกับตัวเองแล้วก็ถอนหายใจอีกหนึ่งเฮือกแล้วก็กลับหออย่างหมดหวัง
66666666655559999999999
ติดตามต่อไปค่า
ให้แก้ไขอารายบอกนะคะ
ความคิดเห็น