สะดุดรัก ยัยเจ้าตัวเเสบ

ลำดับตอนที่ #3 : 555+

บทที่  ๓

ย้อนกลับไปทางธารยา เธอกำลังมองวิวเมืองไทยจากหน้าต่างเครื่องบินอย่างตื่นเต้นแม้จะเป็นยามค่ำคืนแล้วก็ตาม ธารยากลับไม่รู้สึกง่วงสักนิด  ธารยามองลงไปด้านล่างอย่างมึนๆเพราะเธอเล่นเมาเครื่องบินอาเจียนซะหมดไส้หมดพุง     ก่อนที่ความรู้สึกมึนจะหายเพราะเครื่องบินกำลังจะลงจอด  ธารยารู้สึกกังวลเพราะเธอมาอยู่คนเดียว

"  แล้วนี่จะไปไหนต่อเนี่ย "  เธอบ่น  จากนั้นก็เดินหาทางออกจากสนามบิน  กว่าจะหาทางออกได้เธอก็แทบจะกระอักเลือดตาย ก่อนจะแอบมองเงินติดตัว  หนึ่งแสน(เยอาะใช่ ป่ะ  กระซิบ  อีกหน่อยจะน้ำตาตกเพราะเงินหมด)

"  โอ๊ยไหนว่าจะมีคนมารับไงอยู่ไหนละเนี่ย  "  ตุบ

"  นี่นายเดินยังไงเนี่ยหา  "

"  ใครชนใครกันแน่ครับ ........เอ๊ะ  นี่คุณใช่  คุณธารยาหรือเปล่าครับ  คนที่จะมาพักบ้านพักเราเนี่ย  "  เด็กคนนี่สิน่ะ  ไม่รู้วิเศษวิโสมาจากไหน  เขาถึงกับต้องมารับถึงที่นี่  เขาบ่นในใจ

" ใช่......นายพาชั้นไปเร็วๆเหอาะ  "

เฮ้อเขาแอบถอนหายใจ 

ผม  พัทยา(อย่าสงสัยว่าพัทยามันเกี่ยวอะไรด้วย  เพราะมันคือชื่อของผม ) ถึงผมเป็นลูกเจ้าของบ้านพักก็จริงแต่ก็มีอาชีพเป็นตำรวจสุดที่แสนจะหล่อ  รูปหล่อไฟแรงพึ่งเริ่มงานไม่กี่วัน  ก็ยังหล่อ (( แหวะ  หลงตัวเองไปหน่อยป่ะแล้วไอ้ที่พล่ามมาเนี่ยมันเกี่ยวไหม  )(เอ้าบทมันอย่างนี้  ขืนนอกบทก็โดนดิ)  (เออจริงของมัน) )

หนอยนายบ้าชั้นเป็นถึงเจ้านะเฟ้ย  บังอาจมาย้อนหนอยนายนั่นแหละชนช้าน(  จริงเปล่าเนี่ย )

หลังจากนั้นพวกเขาก็ขึ้นนั่งรถ  ทั้งๆที่มันควรจะถึงบ้านพักตั้งนานแล้วแต่  ธารยากลับแวะโน่นแวะนี่ซึ่งก็คงไม่พ้นเรื่องกินตามเคย

"  นี่ๆ  ไม่กลัวอ้วนบ้างเรอาะหะ "  เขามองตาค้าง  ก็เด็กสาวสมัยนี้มันต้องแบบห่วงหุ่นนี่แล้ว  ยิ่งหุ่นบอบบางอยู่กลับ  กินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างเดียว

" ทำไมหรอ "

"  ไม่มีอะไรหรอก "

"  แนะๆ  อยากกินบ้างละซี "

"  ใครเค้าจะตะกระเหมือนคุณล่ะครับ "

"  นี่นาย *^*  "

อีกทางหนึ่ง  เธอหรืออโณทัยกำลังออกจากบ้านหลังจากร่ำลาพ่อคิมของเธอ

"  ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมานะ"  พ่อคิมสุดที่ลักกล่าวลา

"  พ้อออออออออ " บ้านใครเขาลากันอย่างงี้เนี่ย

"  เออไปเถอาะลูก " 

พ่อคิมที่น่าลักทำตาละห้อยแต่  ตาพราวระยับมันน่าเชื่อถือไหมเนี่ย