สะดุดรัก ยัยเจ้าตัวเเสบ

ลำดับตอนที่ #2 : คลิกๆๆๆๆๆๆอัพเเว้วจ้า

บทที่  ๒

อีกทางหนึ่ง  เด็กสาววัย  15 ปี กำลัง  สาละวนอยู่กับการ  เก็บของ

“  หนูอัม  เก็บของเสร็จยัง ”

“  พ่อคิม  ไม่ไปไม่ได้หรอ ”

“  ก็ลูกสอบได้นี่ได้เรียนโรงเรียนดีๆไม่ดีหรอ  ”

“  มันก็ดีค่ะ แต่ต้องไปเช่าอยู่บ้านพักอีกนี่  ”

“  น่า  ว่างๆพ่อจะไปเยี่ยม แล้วจะส่งอีเมลไปหาทุกวันเลย  ”

“  แน่  ทันสมัยอีกนะพ่อ  ”

“  ของมันแน่อยู่แล้ว  เออเดี๋ยว  ลูกสอนวิธีใช้หน่อยดิลูก  ”

“  ฮ่วย   ว่าแล้ว  ให้ลุงข้างบ้านสอนเหอาะค่ะ  ”

“  พรุ่งนี้ใช่ไหมที่ลูกต้องไป"

“  ค่ะ  ”

“  เก็บของแล้วรีบซะนะต้องออกแต่เช้า ”

“  งั้นพ่อไปนอนก่อน ”  เด็กสาวมองผู้เป็นพ่ออย่างกังวล  ถ้าเธอไปคงคิดถึงพ่อน่าดู 

หลังจากที่เธอเก็บของเสร็จ  เธอก็หยิบบันทึกเล่มเล็กๆ ขึ้นมา

5  สิงหา   2539

        วันพรุ่งนี้ก็ต้องไปจากบ้านหวังว่าชีวิต  ม. ปลายจะสนุก  ที่สำคัญวันนี้ยังเป็นวันที่ ชั้นจะอายุครบ  15  แล้วสินะ วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดเลยเพราะอะไรน่ะหรอเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของฉันไง  แต่ย้อนมาคิดอีกทีก็พรุ่งนี้อีกน่ะและที่ต้องย้ายไป...................ต้องไปพักที่บ้านพักของญาติที่ให้เช่า(ช่างใจร้ายอะไรเช่นนี้ ญาติกันแท้ๆ )แถมไอ้ค่าเช่าสุดโหดยังไม่พอแพงก็แพงแถมต้องอยู่กับคนอื่นอีกถึงพ่อจะรับประกันว่าเป็นผู้หญิงแต่ถ้าเป็น   โรคจิต    จะทำไงเนี่ย...

แกร็ก  เธอวางปากกาลงอย่างหงุดหงิด 

ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเกิดแท้ๆกลับต้องรู้สึกไม่ดี  เธอบ่นในใจ  วันเกิดต้องเป็นวันที่ทุกคนรอคอยแต่สำหรับตอนนี้ถ้าวันเกิดเป็นวันนี้ละก็  มันก็แย่ยิ่งกว่าอะไรวะอีก   แต่คิดๆไปคนอย่างเรามันเป็นคนประเภทช่างมันเถอาะอยู่แล้วแล้วทำไม่จะต้องมาเครียด  คิดแล้วก็สะบัดหัวเหมือหมาเปียกน้ำ( ช่างเปรียบเทียบได้ดีอะไรจะปานนี้  ครับท่าน)                      

ก่อนที่เธอจะหลับไปเธอหยิบสร้อยคอเล็กๆอันหนึ่งขึ้นมา   รูปร่างของมันราวกับเกล็ดหิมะ  ขาวบริสุทธิ์ ใสราวกับน้ำ    ก่อนที่เธอจะหลับไป