คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 นัดบอด แสนเซอร์ไพร์ส!!
เป็นเวลากว่า12 ปีแล้วที่อนุชิตเป็นโสดมาหลังจากเลิกงานเขาต้องเดินทางกลับบ้านด้วยเส้นทางเดิมๆขึ้นรถเมล์สายเดิมๆ แต่วันนี้อนุชิตกำลังเดินทางไปเดทกับสาวที่คุยกันผ่าน
เฟสบุ๊กมากว่า 2เดือน
สีหน้าของเขาดูมีความสุข อนุชิตเดินขึ้นบันไดสถานีรถไฟใต้ดินพหลโยธิน เขาเดินไปทางยูเนี่ยนมอล ทะลุไปฝั่งเซ็นทรัลลาดพร้าว และหยุดยืนรอที่หน้าร้านแม็กดอเน่า อ๊ะไม่ใช่สิ ร้านแม็กโดนัลด์ พลางยกนาฬิกาขึ้นมาดู ตอนนี้เวลา 2 ทุ่ม ได้เวลานัด
"ใช่พี่ คอร๊อก ป๊อกเด้ง มั้ยคะ”เสียงหวานๆดังมาจากทางด้านซ้ายขงเขา อนุชิตรีบหันไปดู
สิ่งที่เขาเห็น เป็นหญิงสาวน่ารักผมยาวสลวย อนุชิตหน้าแดงด้วยความอาย
“เอ่อ ใช่ครับผมเอง คอร๊อก ป๊อกเด้ง แล้วน้องคือ....”
“ อ๋อ หนูชื่อริน เป็นเพื่อนของเชอรี่อ่ะค่ะ เชอรี่ให้มาพาพี่ไปหาในซิสเลอร์ค่ะ” รินพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ได้ครับๆ ไปกันเลยดีมั้ย”อนุชิตดีใจเมื่อเขาจะได้เจอกันน้องเชอรี่ อนุชิตเดินตามรินมาถึงหน้าร้านซิสเลอร์แต่ก่อนที่เขาจะเข้าไปในร้านซิสเลอร์นั้น
“ไอโนยูว๊อนมี ยูโนไอว๊อนเซ็ก ไอโนยูวอนมี๊ ยูโนไอว๊อนเซ็ก “ เสียงริงโทนของโทรศัพท์มือถือ ไอฟงจากเสิ่นเจิ้นดังขึ้นนั่นเอง อนุชิตเลยขอตัวรับสายก่อนจะเข้าร้าน
“ ฮัลโหลครับ” เงียบบ ไม่มีเสียงตอบ”ฮัลโหลครับใครโทรมาครับ” อนุชิตเริ่มหงุดหงิดแล้วพูดใส่โทรศัพท์ว่า “ถ้าคุณไม่พูดผมจะวางสายแล้วนะ”สิ้นเสียงอนุชิต ปลายสายของเขาก็พูดขึ้นว่า
“ ถ้านายยังอยากมีชีวิตต่อนะ อย่าเข้าไปในร้านนั้น” อนุชิต ทำหน้างง “นี่ใครเนี่ย อย่าโทรมาอำกันดิวะ กำลังนัดหญิงกินข้าวอยู่ “
มีเสียงตอบกลับมาว่า “มองเข้าไปในร้านสิ โต๊ะที่3 จากมุมขวาสุด นั่นแหละคนที่คุณกำลังจะไปเจอ “ อนุชิตมองตามที่โทรศัพท์ลึกลับบอก สิ่งที่เขาเห็นคือน้องรินนั่งอยู่กับกระเทยคูโบต้าคนหนึ่งที่กำลังโทรศัพท์อยู่ ลักษณะตัวใหญ่ผมยาวปากหนา ตัวดำ
อนุชิตสะดุ้งเพราะเสียงลึกลับนั้นพูดต่อมาว่า “ถ้าคิดว่าจะรอดจากกระเทยดร็อกบาพรรค์นั้นก็ลองดูได้นะ แต่เราว่า นายสู้แรงมันไม่ได้แน่นอน อีก1 นาที มันจะออกมาลากแกเข้าร้าน ฉะนั้นรีบออกมาได้แล้ว .....ตู๊ดๆๆๆ”
พอพูดจบก็วางสายไป อนุชิตไม่รอช้าเดินออกมาจากซิสเลอร์ และซิกแซกไปทางลานจอดรถเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นเบอร์เดิม
อนุชิตรีบรับ”นายเป็นใครช่วยผมไว้ทำไม” เสียงตอบกลับมา“หันหลังมาสิแล้วจะรู้ว่าใคร” อนุชิตหันหลังไปภาพที่เขาเห็นก็คือ กระเทยคนเดียวกับที่เขาเห็นในร้านซิสเลอร์นั่นเอง
อนุชิตถึงกับทรุด “หลอกง่ายจริงๆนะคะคุณพี่ขาาาาาา จะหนีเชอรี่ไปไหน “ อนุชิตกลับหลังหันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต แต่ว่าเหมือนกับเขานั้นวิ่งแบบลอยๆอยู่ ขาไม่ติดพื้น
น้องเชอรี่ผู้น่ารัก ก็พูดขึ้นว่า “ อย่าหนีให้เหนื่อยค่ะ “กราวิตี้โฮล”พอสิ้นเสียงนั้น ตัวของอนุชิตก็ถูกดูดกลับไปหากระเทยเชอรี่ แต่ทันไดนั้นเอง
“ดิส สเปล!!!” มีเสียงลึกลับ เป็นเสียงผู้หญิง ร่างของอนุชิต หล่นลงพื้นทันที กระเทยเชอรี่กรี๊ดดังๆทำท่าทางเหมือนเด็กแอ๊บแบ๊วไม่พอใจ“ใครกันยะมาขัดขวางความสุขของช้านนนนนนนน”
หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมมืดของที่จอดรถ ในมือขวาเธอถือหนังสือเล่มหนึ่งเธอพูดขึ้นว่า“เค้าเป็นคนของ อลิสอย่ามายุ่งดีกว่า พวกนอกสังกัด เราแค่มาช่วยคนของเราไม่อยากมีเรื่อง“
กระเทยเชอรี่ได้ยินดังนั้นก็โมโหทันที ควักเอามีดสปาต้าออกมาจากกระเป๋าวิ่งตรงเข้าหาหญิงสาวลึกลับแล้วพูดว่า”ช้านไม่ใช่พวกนอกสังกัดนะยะ วันนี้ชั้นจะสั่งสอนแกในฐานะที่ชั้นเป็นโจรสาวแสนสวยอันดับหนึ่งของพอยซั่นโรสแคลน”
กระเทยเชอรี่พุงปลายมีดเข้าหาหญิงสาวลึกลับ แต่เธอไมได้มีทีท่าว่าจะหลบหนีการโจมตีครั้งนี้แม้แต่น้อย แต่ที่น่าแปลกใจกว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาในละแวกนั้นไม่ได้สนใจการต่อสู้ของทั้ง2คนนี้แม้แต่น้อย
หญิงสาวลึกลับคนนั้นแบมือออกแล้วกวาดมือไปรอบๆตัว ขณะนั้นเองมีแสงออกมาล้อมรอบตัวเธอ
แคร๊งงงง!!!!! เสียงคมมีดสปาต้าของกระเทยเชอรี่ดังสนั่นเหมือนชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็น อนุชิตรู้สึกกลัวและตกใจกับสิ่งที่เขาเห็นเป็นอย่างมาก ‘นี่มันอะไรเนี่ย ทำไมวันนี้เราต้องมาเจอกับเรื่องพรรค์นี้ด้วยนะ’
ทันใดนั้นหลังจากที่กระเทยเชอรี่แทงมีดเข้ากระทบกับอะไรบางอย่าง หญิงสาวลึกลับยิ้มที่มุมปากแล้วยกนาฬิกาข้อมือเธอขึ้นมาดู ”เลเวลแค่นี้จะมาสู้กับเราไม่กลัวตายเหรอเชอรี่”
หลังจากจบคำพูดนั้นหญิงสาวลึกลับก็ชูมือมาข้างหน้าและแบมือออก อีกครั้ง เธอแค่พูดว่า “อินเฟอร์โนเบลด” มีดของกระเทยเชอรี่ก็ถูกหลอมละลายในทันที
หลังจากนั้นเธอก็ยกหนังสือที่อยู่ในมืออีกข้างขึ้นแล้วพูดว่า ”จงหลับไปซะ ไซเรนซาวนด์ “ กระเทยเชอรี่หลับผลอยลงทันได หญิงสาวกวักมือเรียกอนุชิต
“ปลอดภัยแล้วคุณ ทั้งคนทั้งตูดแหละ” อนุชิตถึงกับเหงื่อตก “อ้าวไม่ขำหรอ อุส่าคิดมุกฮาๆให้หายตกใจ” อนุชิตเดินเข้าไปหาหญิงสาวลึกลับ เค้ากำลังจะปากถาม หญิงสาวยกนิ้วชี้ขึ้นทำท่าจุ๊ๆ แล้วบอกว่า
“อย่าเพิ่งถามอะไร มาด้วยกันก่อน” อนุชิตพูดอะไรไม่ออกได้แต่เดินตามเธอไปขึ้นรถ “หลังจากขึ้นรถมาได้สักพัก อนุชิตได้แต่นั่งมองไปข้างหน้าทั้งๆที่เค้ามองอยู่แต่ไม่รุ้ว่ารถกำลังแล่นไปทางไหนและแถวไหน หญิงสาวลึกลับคนนั้นก็ พูดกับอนุชิตอีกครั้ง “นี่ อยากถามไรถามมาตอนนี้เลยก็ได้นะ”
“ผมอยากรู้ว่าที่คุณสู้กับกระเทยเชอรี่เมื่อกี๊ทำไมคนอื่นไม่เห็น คุณเป็นใครทำไมใช้อะไรที่เหมือนกับเวทย์มนต์ แล้วไอ้ที่บอกว่าผมเป็นคนของอลิสอ่ะ อลิสคือใคร น่ารักมั้ย แล้วผมไปเป็นคนของอลิสตั้งแต่เมื่อใหร่”
“หยู๊ดดดดด” อนุชิตยังพูดไม่ทันจบก็โดนเบรกซะก่อน
“นี่คุณไม่คิดจะถามชื่อชั้นก่อนเลยร๋อ” คำถามของหญิงสาวคนนั้นทำให้อนุชิตถึงกับอึ้ง “แล้วคุณชื่ออะไรล่ะ” อนุชิตก็ถามตามที่เจ้าตัวเค้าอยากให้ถาม “เราชื่อ ใบบัว
โค๊ดเนมคือ เฟรย่า” อนุชิตทำหน้างงๆ “ทำไมต้องมีโค๊ดเนม มันคือไรอ่ะ” เข้าถามต่อด้วยความสงสัย “ เดี๋ยวเราพาเธอไปที่สมาคมก่อนแล้วจะถามอะไรก็ถามมาสเตอร์เอาละกัน เธอจะได้เจออลิสตัวเป็นๆละ”
หลังจากที่รถแล่นมาถึงตึกแห่งหนึ่งใจกลางเมืองใบบัวก็พาอนุชิตขึ้นไปยังชั้น13ของตึก บริษัท อลิซโมเดลลิ่ง
“นี่คุณใบบัว”
“เรียกชั้นว่าเฟรย่าสิ “ ยังไม่ทันที่อนุชิตจะได้ถามเฟรย่าก็หันมาตวาดใส่เขาซะก่อน
”เฟรย่าพาใครมาน่ะ”เสียงดังมาจากทางซ้าย เป็นเสียงผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่ง อนุชิตจึงหันไปมองเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย
นั่นมันน้องหวานเจี๊ยบนักร้องวัยรุ่นที่กำลังดังนี่นา “เฟรย่า พาใครมา แฟนร๋อออออ” เฟรยาตอบกลับไปว่า “ไม่ใช่แฟนหรอก สมาชิกใหม่ของสมาคมเราน่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะสวีท” พูดจบแล้วเฟรย่าก็พาอนุชิตเดินไปที่ห้องด้านในสุด
“อลิสคะ นี่เฟรย่าเองพาคนที่อลิสบอกมาแล้วนะคะ “ ”เข้ามาได้” เสียงจากข้างในห้องตอบกับมา เฟรย่าทำท่าทางให้อนุชิตเข้าไปข้างในห้อง
อนุชิตเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง “นั่งก่อนสิ” นั่นเป็นเสียงจากอลิส ซึ่งเป็นผู้ชายหน้าตาสไตล์เกาหลีอนุชิตถึงกับอึ้ง เพราะเขาไม่คิดว่าอลิสจะเป็นผู้ชาย “ถึงกับอึ้งเลยเหรอเนี่ยไม่คิดละสิว่าผมจะเป็นผู้ชายนั่งก่อนสิคุณอนุชิตเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
อนุชิตนั่งลงบนเก้าอี้ด้านหน้า “ คุณคงมีคำถามมากมายจะถามผม แต่ขอให้คุณฟังผมก่อนที่คิดจะถามอะไร “อนุชิตพยักหน้าตอบ เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องทำตามคำสั่งนั้นแต่เหมือนว่าอลิสมีบางสิ่งบางอย่างทำให้คนอื่นทำตามคำสั่ง
“คุณ คงเห็นหมดแล้วทั้งการใช้เวทย์มนต์และการต่อสู้ แต่สิ่งทีคุณสงสัยมากกว่าคือ ทำไมโลกนี้ถึงยังมีคนที่ทำแบบนั้นได้อีก พวกเราคือ”แฟนตาเซีย”
“ คนบางคนมีความฝันของโลกที่ต่างกันออกไปจากโลกแห่งความจริง อยากเป็นนักผจญภัย อยากเป็นอัศวินในตำนาน บางคนอยากเป็นจอมเวทย์ ความฝันของคนเหล่านั้นต่างกันออกไป แต่หลักๆแล้วพวกเรามี3เส้นทางให้เลือก 1นักรบ 2 ผู้ใช้เวทย์มนต์ 3 นักล่า ตัวคุณ มีความเป็นแฟนตาเซียอยู่เต็ม100และผมคิดว่า คุณก็คงจะมีเส้นทางของคุณอยู่แล้วว่าอยากจะเดินไปเส้นทางไหน “
อลิสพูดจบ อนุชิตก็ถามขึ้นทันที ”แล้วคุณรู้ได้ไงว่าผมจะเป็นแฟนตาเซียได้ แล้วรู้จักผมได้ไงกัน ”
อลิสยิ้มแล้วตอบว่า “คุณชอบเล่นเกมส์ออนไลน์คุณเป็นมือโปรในการเล่นเกมส์ ชีวิตคุณอยู่กับการเล่นเกมส์ คุณจึงยังเป็นโสดอยู่ถึงป่านนี้จะไม่ลองใช้ชีวิตแบบที่คุณไฝฝันบ้างรึไงกัน คุณจะว่ายังไง”
อนุชิต ทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วเขาถามอลิสว่า “ แล้วชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อไปล่ะ ”
“ง่ายมาก เมื่อคุณเป็นแฟนตาเซีย คุณจะได้เรียนรู้สกิลและเวทย์มนต์เบื้องต้นสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่คุณจะกลายเป็นพนักงานของโมเดลลิ่งนี้โดยทันทีเงินเดือนที่คุณได้ มากกว่าที่เดิม งานที่คุณจะต้องทำก็คือ การออกล่า ไม่ว่าจะเป็นพวก โจร รึว่าจะเป็น สัตว์ประหลาดในตำนานต่าง “
อลิสพูดจบก็ทำท่าแบะมือ อนุชิต คิดไม่นานก็ตอบตกลงทันที “ชื่อของคุณ อนุชิต จะถูกลบไปจากโลกนี้ ต่อไปนี้คุณคือ เจโน่ “
อนุชิตได้ยินชื่อใหม่ของตัวเองถึงกับทำหน้าแปลกใจ “นี่คุณรุ้ได้ไงว่านั่นเป็นชื่อที่ผมใช้ในเกมส์ออนไลน์ทุกเกมที่ผมเล่น”
อลิสยิ้มแล้วตอบกลับว่า “ชื่อพวกเราทุกคนในอลิสแคลน มาจากเกมออนไลน์ทั้งสิ้น นี่คืออีกตัวตนหนึ่งทีคุณเฝ้าไฝ่หามาทั้งชีวิต” เจโน่ทำสีหน้าเข้าใจ
จากนั้นอลิสก็เริ่มอธิบายชีวิตแบบแฟนชาซียให้เขาฟัง “กฎของ แฟนตาเซีย ง่ายๆคุณฟังแล้วคงเข้าใจได้ดี มันก็แค่ คนที่แข็งแกร่งอยู่รอด คนอ่อนแอ ก็ต้องตายไป นี่ไม่ใช่เกมส์ออนไลน์ ไม่สามารถเล่นใหม่ได้ คุณต้องดูแลตัวเอง แฟนตาเซีย เป็นชีวิตจริงที่อยู่ในมิติคู่ขนานของมิติที่เราอยู่ ฉะนั้นไม่แปลกหรอกที่คุณจะต่อสุ้กันกลางเมืองโดยที่ไม่มีใครสนใจคุณ แบบที่คุณเห็นมา หากคุณมีโอกาส อย่าได้ปราณีคู่ต่อสู้ เพราะมันไม่ใช่เกมแต่มันคือชีวิตจริง เจโน่ คุณพร้อมที่จะใช้ชีวิตแบบนี้แล้วรึยัง”
เจโน่ทำหน้าครุ่นคิด ในใจเขาอยากกลับไปเป็นอนุชิตเมื่อ10นาทีที่แล้ว แต่นี่ เป็นโอกาสที่จะเปิดประตูชีวิตตัวเองไปสุ่สิ่งที่หลายๆคนไม่มีโอกาสมันเป็นเรื่องแปลกใหม่แม้ว่าจะเสี่ยง เมื่อคิดได้แล้ว เจโน่ก็เดินไปยังอลิส
“ผมไม่มีอะไรจะเสียแล้วล่ะ ขอแค่ได้ลองได้รู้ว่าโลกในเกมส์ไม่ได้หลอกลวง และผมสามารถใช้ชีวิตแบบนั้นได้ผม ตกลง ”
อลิสยิ้ม “คิดแล้วว่ามองคนไม่ผิดจริงๆ ยื่นมือซ้ายของคุณออกมา” เจโน่ยื่นมือซ้ายไป อลิสหยิบนาฬิกาข้อมือวัยรุ่นสีขาวมาใส่ให้เขาแล้วร่ายมนตร์ลงบนแขนของเขา มันตรานั้นกลายเป็นรอยสักยาวถึงต้นแขนซ้าย เจโน่รู้สึกร้อนไปหมด เขาต้องรอให้รอยสักนั้นหายไปในแขนซ้าย เหมือนกับว่ามีพลังไหลเข้าร่างกายของเจโน่ เขารู้สึกได้ถึงพลังที่เอ่อล้น อลิสยื่นโทรศัพท์มือถือให้กับเจโน่อีกเครื่องหนึ่ง
“เสร็จแล้ว นี่คือเครื่องหมายอลิสแคลน ส่วนนาฬิกากับมือถือ เฟรย่าจะบอกคุณเอง ช่วงนี้เฟรย่าจะสอนคุณทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องวิชาต่างๆ คุณต้องเข้าไปฝึกในห้องอาจารย์วันนี้ผมขอตัวก่อน”
พูดจบร่างของอลิสกลายเป็นหมอกแล้วก็หายไป
ประตูห้องก็เปิดขึ้น มีแฟรย่ากับสวีท ยินรอเจโน่ อยุ่หน้าห้อง เมื่อเขาเดินออกไป เฟรย่ากวักมือให้เดินตามเธอไป จนถึงห้องประชุมใหญ่อีกด้านของบริษัท “นายเข้าไปข้างในอาจารย์ รออยู่แนะนำว่าอย่าหยาบคาย ไม่สิ อย่าพูดะไร นอกจากคำว่า ครับ ไปได้แล้ว”
หลังประตูบานนั้นเจโน่จะได้พบกันอาจารย์พรหมลิขิตชีวิตของเขาในโลกแฟนตาเซียนี้ จะถูกกำหนดโดยอาจารย์ทั้ง3 ใจของเจโน่เริ่มหวั่นๆเพราะนี่คือก้าวแรกของชีวิตใหม่ที่เขาได้แต่ค้นหาจากเกมออนไลน์เพียงเท่านั้น
ความคิดเห็น