ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ch.1
"ฉันชอบเธอเมลอน เธอคบกับฉันได้ไหม"
" หรอ แต่ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ฉันไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของนายได้"
เฮ้อ ถูกคนมาบอกรักอีกละ ฉันละเบื่อจิง แถมไอพวกที่มาบอกรักมีแต่ น่ารำคาญและก้ชอบเซ้าซี้ทั้งนั้น ถึงบางคนจะหล่อก็เหอะ คนสวยละเซง = =*
" ทำไมละ ฉันไม่ดีตรงไหน กีฬาฉันก็ออกจะเก่ง การเรียนฉันก็ดี ผู้หญิงมาจีบฉันก็เยอะแยะ แต่ฉันไม่สนใครเลย ฉันสนใจแต่เธอคนเดียวเท่านั้น" อีตาชายคนนั้นยังคงเซ้าซี้ฉันต่อไป
" นายอยากรู้จริงๆหรอว่าทำไม" ฉันมองหน้าเขาด้วยอาการโกรธจัด
" ก็ใช่นะสิ ฉันอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่เลือกฉัน ฉันสัญญาว่าจะรักเธอคนเดียว ไม่มองหญิงอื่น และก็จะทำตามที่เธอต้องการทุกๆอย่าง ได้โปรดเป็นแฟนฉันเถอะนะ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ" อีตานั่นร้องขอฉัน
ไม่เข้าใจเลย ยย ว่าทำไมอีตานี่ถึงได้เซ้าซี้แบบไม่มีใครเคยเซ้าซี้กับฉันได้ขนาดนนี้เลยนะ ขนาดนี้ฉันหมดความอดทนแล้วนะ!
" ฉันจะบอกให้นะ นายมันน่ารำคาญ ชอบเซ้าซี้ ขนาดผู้หญิงไม่เอาแล้วยังจะตื้ออยู่ได้ และฉันก็เสียใจด้วยนะที่โง่ไม่เลือกนาย ทั้งๆที่นายก็เป็นคนที่มีผู้หญิงมาจีบเยอะแยะ เข้าใจ๊ไหม ถ้าเข้าใจก็กรุณาไปไกลๆ ฉันได้แล้ว " ฉันระเบิดอารมณ์ใส่เขา อย่างแรง(โคดๆ)
อีตานี่เป็นคนแรกเลยนะที่ฉันระเบิดอารมณ์ใส่ - -*
" ยายเบื้อก ซื่อบื้อ ขนาดผู้ชายมาบอกรักแล้ว ยังไม่รับรักอีก แสดงว่าต้องสวยแน่ๆถึงเลือกผู้ชาย"
"ใครนะ" ฉันหันไปทางต้นเสียงและก็เจอผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวมิดชิดตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่เห็นหน้าด้วย (แล้วมันจะหายใจออกปะเนี่ย ปิดซะอย่างนั้น)กำลังยืนพิงกำแพงอยู่
" นายมาแอบฟังฉันทำไม ไร้มารยาทชะมัด อีกอย่างฉันสวยด้วย" ฉันพูดพร้อมกับจะเดินหนี เพราะนายนั่นเดินเข้ามาหาฉัน
" ถามหน่อย เธอปฏิเสธผู้ชายที่มาบอกรักเธอกี่คนแล้ว อืออ พอมองใกล้ๆแล้วไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลยย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมาบอกรักเธอ แต่ก้เข้ากันดีนะ เพราะผู้ชายคนนั้นก้ไม่ได้หน้าตาดีเหมือนกับเธอ ช่างเหมาะสมซะ "
" ก้ไม่ได้เยอะมากหรอก ก้แค่10กว่าคนมั้ง จำไม่ได้และอีกอย่าง นายไม่มีสิทธิมาว่าฉันด้วย ฉันจะตอบหรือไม่ตอบรักใครมันก้เรื่องของฉัน " มันจะถามอะไรหนักหนาฟะ ไม่ถามอย่างเดียวแถมยังว่าตูอีก
" ขนาดจำไม่ได้ตั้ง10กว่าคน แล้วถ้าจำได้นี่คงปาไป70คนแล้วมั้ง"
" แล้วนายจะมายุ่งเรื่องฉันทำไมไม่ทราบ ฉันไม่อยากเสียเวลากับคนแบบนายหรอก ฉันจะรีบกลับบ้านและ เออและถ้านายจะมาบอกรักฉันละก็ ค่อยมาบอกพรุ่งนี้รึกัน วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์แล้ว" พูดจบฉันก็เดินออกไปจากที่ตรงนั้น
" ยายเฉิ่ม มม! ฉันไม่ได้จะมาบอกรักเธอสักหน่อย และก้จะไม่มีทางรักเธอเด็ดขาด จำไว้ด้วย เธอมันไม่ใช่สเปกฉันเลยด้วยซ้ำ "
" เออ จะใช่หรือไม่ใช่ มันก้เรื่องของนาย ตอนนี้ฉันจะกลับบ้านแล้ว คงไม่มีเวลามายืนว่านายเหมือนอย่างที่นายว่าฉันหรอก แต่อย่ให้เจอนะ ครั้งหน้าฉันว่านายเละแน่! " ฉันพูดทิ้งท้ายไว้ให้ตานั่นยืนบื้ออยู่อย่างนั้นต่อไป
ขณะนี้ณที่ สวนหลัง รร. หญิงผู้นั้นที่ยืนทะเลาะกับชายผู้นี้ ตอนนี้เหลือเพียงแค่ชายผู้นี้คนเดียว เขาได้ถอดเสื้อ หมวก แว่น ที่เมื่อกี้ปกคลุมร่างกายเขาอย่างมิดชิด ทำให้เห็นแต่เสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงขายาวที่เขาใส่ เพราะอากาศตอนนี้ร้อนมากๆ พวกกลุ่มผู้หญิงที่เพิ่งเดินผ่านเข้ามาทางสวนนี้ ได้หันมามองชายผู้นั้นและส่งเสียงกรี๊ดอย่างกระหน่ำ และเขาก้ได้พูดขึ้นมากับตัวเองว่า
" ร้อนชะมัดยาดเลย เธอมันไม่ธรรมดาเลยนิ เมลอน เห็นทีฉันต้องเอาจริงแล้วละทีเนี่ย" พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
" หรอ แต่ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ฉันไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของนายได้"
เฮ้อ ถูกคนมาบอกรักอีกละ ฉันละเบื่อจิง แถมไอพวกที่มาบอกรักมีแต่ น่ารำคาญและก้ชอบเซ้าซี้ทั้งนั้น ถึงบางคนจะหล่อก็เหอะ คนสวยละเซง = =*
" ทำไมละ ฉันไม่ดีตรงไหน กีฬาฉันก็ออกจะเก่ง การเรียนฉันก็ดี ผู้หญิงมาจีบฉันก็เยอะแยะ แต่ฉันไม่สนใครเลย ฉันสนใจแต่เธอคนเดียวเท่านั้น" อีตาชายคนนั้นยังคงเซ้าซี้ฉันต่อไป
" นายอยากรู้จริงๆหรอว่าทำไม" ฉันมองหน้าเขาด้วยอาการโกรธจัด
" ก็ใช่นะสิ ฉันอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่เลือกฉัน ฉันสัญญาว่าจะรักเธอคนเดียว ไม่มองหญิงอื่น และก็จะทำตามที่เธอต้องการทุกๆอย่าง ได้โปรดเป็นแฟนฉันเถอะนะ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ" อีตานั่นร้องขอฉัน
ไม่เข้าใจเลย ยย ว่าทำไมอีตานี่ถึงได้เซ้าซี้แบบไม่มีใครเคยเซ้าซี้กับฉันได้ขนาดนนี้เลยนะ ขนาดนี้ฉันหมดความอดทนแล้วนะ!
" ฉันจะบอกให้นะ นายมันน่ารำคาญ ชอบเซ้าซี้ ขนาดผู้หญิงไม่เอาแล้วยังจะตื้ออยู่ได้ และฉันก็เสียใจด้วยนะที่โง่ไม่เลือกนาย ทั้งๆที่นายก็เป็นคนที่มีผู้หญิงมาจีบเยอะแยะ เข้าใจ๊ไหม ถ้าเข้าใจก็กรุณาไปไกลๆ ฉันได้แล้ว " ฉันระเบิดอารมณ์ใส่เขา อย่างแรง(โคดๆ)
อีตานี่เป็นคนแรกเลยนะที่ฉันระเบิดอารมณ์ใส่ - -*
" ยายเบื้อก ซื่อบื้อ ขนาดผู้ชายมาบอกรักแล้ว ยังไม่รับรักอีก แสดงว่าต้องสวยแน่ๆถึงเลือกผู้ชาย"
"ใครนะ" ฉันหันไปทางต้นเสียงและก็เจอผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวมิดชิดตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่เห็นหน้าด้วย (แล้วมันจะหายใจออกปะเนี่ย ปิดซะอย่างนั้น)กำลังยืนพิงกำแพงอยู่
" นายมาแอบฟังฉันทำไม ไร้มารยาทชะมัด อีกอย่างฉันสวยด้วย" ฉันพูดพร้อมกับจะเดินหนี เพราะนายนั่นเดินเข้ามาหาฉัน
" ถามหน่อย เธอปฏิเสธผู้ชายที่มาบอกรักเธอกี่คนแล้ว อืออ พอมองใกล้ๆแล้วไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลยย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงมาบอกรักเธอ แต่ก้เข้ากันดีนะ เพราะผู้ชายคนนั้นก้ไม่ได้หน้าตาดีเหมือนกับเธอ ช่างเหมาะสมซะ "
" ก้ไม่ได้เยอะมากหรอก ก้แค่10กว่าคนมั้ง จำไม่ได้และอีกอย่าง นายไม่มีสิทธิมาว่าฉันด้วย ฉันจะตอบหรือไม่ตอบรักใครมันก้เรื่องของฉัน " มันจะถามอะไรหนักหนาฟะ ไม่ถามอย่างเดียวแถมยังว่าตูอีก
" ขนาดจำไม่ได้ตั้ง10กว่าคน แล้วถ้าจำได้นี่คงปาไป70คนแล้วมั้ง"
" แล้วนายจะมายุ่งเรื่องฉันทำไมไม่ทราบ ฉันไม่อยากเสียเวลากับคนแบบนายหรอก ฉันจะรีบกลับบ้านและ เออและถ้านายจะมาบอกรักฉันละก็ ค่อยมาบอกพรุ่งนี้รึกัน วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์แล้ว" พูดจบฉันก็เดินออกไปจากที่ตรงนั้น
" ยายเฉิ่ม มม! ฉันไม่ได้จะมาบอกรักเธอสักหน่อย และก้จะไม่มีทางรักเธอเด็ดขาด จำไว้ด้วย เธอมันไม่ใช่สเปกฉันเลยด้วยซ้ำ "
" เออ จะใช่หรือไม่ใช่ มันก้เรื่องของนาย ตอนนี้ฉันจะกลับบ้านแล้ว คงไม่มีเวลามายืนว่านายเหมือนอย่างที่นายว่าฉันหรอก แต่อย่ให้เจอนะ ครั้งหน้าฉันว่านายเละแน่! " ฉันพูดทิ้งท้ายไว้ให้ตานั่นยืนบื้ออยู่อย่างนั้นต่อไป
ขณะนี้ณที่ สวนหลัง รร. หญิงผู้นั้นที่ยืนทะเลาะกับชายผู้นี้ ตอนนี้เหลือเพียงแค่ชายผู้นี้คนเดียว เขาได้ถอดเสื้อ หมวก แว่น ที่เมื่อกี้ปกคลุมร่างกายเขาอย่างมิดชิด ทำให้เห็นแต่เสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงขายาวที่เขาใส่ เพราะอากาศตอนนี้ร้อนมากๆ พวกกลุ่มผู้หญิงที่เพิ่งเดินผ่านเข้ามาทางสวนนี้ ได้หันมามองชายผู้นั้นและส่งเสียงกรี๊ดอย่างกระหน่ำ และเขาก้ได้พูดขึ้นมากับตัวเองว่า
" ร้อนชะมัดยาดเลย เธอมันไม่ธรรมดาเลยนิ เมลอน เห็นทีฉันต้องเอาจริงแล้วละทีเนี่ย" พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น